ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ, ΤΟ ΝΤΙΜΠΕΪΤ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
«… καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία, …»[1]
Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὀνομάζει ἄνομον τὸν Ἀντίχριστον, ὁ ὁποῖος θὰ παρουσιασθεῖ ὅταν, μὲ τὴν παραχώρηση τοῦ Θεοῦ, φύγει ἀπὸ τὴ μέση Ἐκεῖνος ποὺ ἐμποδίζει ἄχρι καιροῦ τὴν παρουσία του, ὥστε νὰ φανεῖ ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων καί νά ἐκπληρωθοῦν οἱ Προφητεῖες περὶ τοῦ πυρηνικοῦ ὀλέθρου πρὸ τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου.
Γιὰ τὸν πυρηνικὸ ὄλεθρο ὁμιλεῖ καὶ ὁ Προφήτης Ἡσαΐας τὸ 700 π.Χ. στὸ 24ο κεφάλαιο. Ἡ Θεία Ἀποκάλυψη τὸν ὄλεθρο τὸν ὀνομάζει Ἁρμαγεδῶνα.
Πρὶν ἀπ’ ὅλα αὐτὰ θὰ προσπαθήσουν τὰ ὄργανα τοῦ ἀντιχρίστου νὰ σφραγίσουν τὸν κόσμο, τὰ ζῶα, τὰ τρόφιμα μὲ τὸν ἐπάρατο ἀριθμὸ 666. Αὐτὸν τὸν ἀριθμὸ οἱ πρόδρομοι τοῦ ἀντιχρίστου δὲ διστάζουν νά τὸν προβάλλουν ξεδιάντροπα παντοῦ ἑτοιμάζοντας ἔτσι τὸν ἐρχομὸ τοῦ ἀνόμου. Δὲν ἀγνοοῦν τὶς συνέπειες, ἀπεναντίας ὁδηγοῦν μὲ μῖσος τὸν κόσμο, τοὺς ἀνθρώπους πρὸς τὰ ἐκεῖ. Ὀνόμασαν ἀκόμη καὶ καφενεῖα καὶ θέατρα «Σόδομα καὶ Γόμορρα» καὶ τὸ πιὸ ἐκπληκτικὸ ἀπ’ ὅλα συνέβη στὴν τηλεόραση στὸ debate τῶν ἀρχηγῶν.
Ἐκεῖ ὑπῆρχαν:
· 6 ἀρχηγοί,
· 6 δημοσιογράφοι,
· 6 ἐρωτήσεις στὶς 6 τοῦ μηνός.
Γιὰ ὅσους ἐργάζονται τὴν καλὴν ἀνησυχία τὸ μήνυμα ξεκάθαρο.
Δηλαδὴ μᾶς λένε οἱ ξένοι κατακτητές:
· Ἡ πατρίδα σας, ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, μᾶς ἔχει παραδοθεῖ. Τὴν ἐλέγχουμε.
· Ἡ Ὀρθοδοξία ἡττήθηκε.
· Ὁ Ἀντίχριστος νίκησε τοὺς Ἁγίους (Ἀποκάλυψη).
· Οἱ ἑορτὲς (τῶν Ἁγίων) καταργήθηκαν.
· Ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση ἔπαψε, δὲν ἔχει συνέχεια.
Οἱ ἀργίες, ἀκόμη καὶ ἡ Κυριακή, μεταλλάχθηκαν. Εἴτε ἔγιναν ἐργάσιμες ἡμέρες, εἴτε κατήντησαν παγανιστικὲς καὶ σατανιστικὲς φιέστες μὲ φαγοπότια καὶ σαρκικὸ σοδομιτισμό. Ἄλλες δῆθεν παγκόσμιες γιορτὲς ἔκαναν τὴν ἐμφάνισή τους, ὅπως αὐτὲς τοῦ κρασιοῦ (Βάκχος), τῆς σαρδέλας, τῆς μελιτζάνας, τοῦ καρκίνου, τοῦ AIDS, τοῦ περιβάλλοντος.
Εἴπαμε ὅμως ὅτι οἱ Προφητεῖες εἶναι σαφεῖς («καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία»).
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς κήρυξε πρὶν 200 χρόνια σὺν τοῖς ἄλλοις καὶ τὰ ἑξῆς: «Θὰ βαδίζεις 100 χλμ. ἀπὸ τὴ Φλώρινα ἕως τὴν Κοζάνη, καὶ δὲν θὰ συναντᾷς ἄνθρωπο».
Ἀπὸ τὴν Θεία Ἀποκάλυψη γνωρίζουμε ὅτι θὰ μείνουν καὶ θὰ ἀγωνιστοῦν ἕως θανάτου πολλοί, οἱ περισσότεροι ὅμως τῶν ἀνθρώπων θὰ ἀπολεσθοῦν λόγῳ τῆς ἀποστασίας τους. Ὁ Τριαδικὸς Θεὸς θὰ φυλάξει τοὺς δικούς Του καὶ ἀπὸ τὸ σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου καὶ ἀπὸ τὸ πυρηνικὸ ὁλοκαύτωμα (Ἁρμαγεδῶνα).
Τὸ ὅπλο τῶν Ὀρθοδόξων ἀνίκητο: Μυστήριον μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως, πού φυσικὰ οἱ ἀνόητοι ποὺ χαίρονται τώρα δὲν τὸ γνωρίζουν. Ἀντιγράφουμε τὰ χωρία ἐκεῖνα τῆς Καινῆς Διαθήκης, μὲ τὰ ὁποῖα ὁ Παράκλητος καλεῖ ὅλους εἰς μετάνοιαν:
« Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας καὶ λέγων· Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.»[2]
«… καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Δοκεῖτε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι οὗτοι ἁμαρτωλοὶ παρὰ πάντας τοὺς Γαλιλαίους ἐγένοντο, ὅτι τοιαῦτα πεπόνθασιν; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ' ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὡσαύτως ἀπολεῖσθε. ἢ ἐκεῖνοι οἱ δέκα καὶ ὀκτὼ, ἐφ' οὓς ἔπεσεν ὁ πύργος ἐν τῷ Σιλωὰμ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτούς, δοκεῖτε ὅτι οὗτοι ὀφειλέται ἐγένοντο παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Ἱερουσαλήμ; οὐχί, λέγω ὑμῖν, ἀλλ' ἐὰν μὴ μετανοήσητε, πάντες ὁμοίως ἀπολεῖσθε.»[3]
«… λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσιν μετανοίας.»[4]
« πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν, Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν· οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν.»[5]
«Ἀκούσαντες δὲ κατενύγησαν τῇ καρδίᾳ, εἶπόν τε πρὸς τὸν Πέτρον καὶ τοὺς λοιποὺς ἀποστόλους· Τί ποιήσομεν, ἄνδρες ἀδελφοί; Πέτρος δὲ ἔφη πρὸς αὐτούς· Μετανοήσατε, καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπὶ τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ λήψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ ἁγίου Πνεύματος.»[6]
«… γένος οὖν ὑπάρχοντες τοῦ Θεοῦ οὐκ ὀφείλομεν νομίζειν χρυσῷ ἢ ἀργύρῳ ἢ λίθῳ, χαράγματι τέχνης καὶ ἐνθυμήσεως ἀνθρώπου, τὸ θεῖον εἶναι ὅμοιον. τοὺς μὲν οὖν χρόνους τῆς ἀγνοίας ὑπεριδὼν ὁ Θεὸς τὰ νῦν παραγγέλλει τοῖς ἀνθρώποις πᾶσι πανταχοῦ μετανοεῖν, διότι ἔστησεν ἡμέραν ἐν ᾗ μέλλει κρίνειν τὴν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ ἐν ἀνδρὶ ᾧ ὥρισε, πίστιν παρασχὼν πᾶσιν ἀναστήσας αὐτὸν ἐκ νεκρῶν.»[7]
«… εἰ οὖν τὴν ἴσην δωρεὰν ἔδωκεν αὐτοῖς ὁ Θεὸς ὡς καὶ ἡμῖν πιστεύσασιν ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἐγὼ δὲ τίς ἤμην δυνατὸς κωλῦσαι τὸν Θεόν; ἀκούσαντες δὲ ταῦτα ἡσύχασαν καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεὸν λέγοντες· Ἄρα γε καὶ τοῖς ἔθνεσιν ὁ Θεὸς τὴν μετάνοιαν ἔδωκεν εἰς ζωὴν.»[8]
«… οὐ βραδύνει ὁ Κύριος τῆς ἐπαγγελίας, ὥς τινες βραδύτητα ἡγοῦνται, ἀλλὰ μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς, μὴ βουλόμενός τινας ἀπολέσθαι, ἀλλὰ πάντας εἰς μετάνοιαν χωρῆσαι.»[9]
«… ἀλλὰ ἔχω κατὰ σοῦ, ὅτι τὴν ἀγάπην σου τὴν πρώτην ἀφῆκας. μνημόνευε οὖν πόθεν πέπτωκας, καὶ μετανόησον καὶ τὰ πρῶτα ἔργα ποίησον· εἰ δὲ μή, ἔρχομαί σοι ταχὺ καὶ κινήσω τὴν λυχνίαν σου ἐκ τοῦ τόπου αὐτῆς, ἐὰν μὴ μετανοήσῃς.»[10]
«… μνημόνευε οὖν πῶς εἴληφας καὶ ἤκουσας, καὶ τήρει καὶ μετανόησον. ἐὰν οὖν μὴ γρηγορήσῃς, ἥξω ἐπὶ σὲ ὡς κλέπτης, καὶ οὐ μὴ γνῷς ποίαν ὥραν ἥξω ἐπὶ σέ.»[11]
«… ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω· ζήλευε οὖν καὶ μετανόησον.»[12]
«… καὶ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, οἳ οὐκ ἀπεκτάνθησαν ἐν ταῖς πληγαῖς ταύταις, οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν, ἵνα μὴ προσκυνήσωσι τὰ δαιμόνια καὶ τὰ εἴδωλα τὰ χρυσᾶ καὶ τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ χαλκᾶ καὶ τὰ λίθινα καὶ τὰ ξύλινα, ἃ οὔτε βλέπειν δύναται οὔτε ἀκούειν οὔτε περιπατεῖν, καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν.»[13]
Τὸ φοβερὸ στὴν περίπτωση αὐτὴ εἶναι ὅτι ἡ Καινὴ Διαθήκη ἀρχίζει καὶ τελειώνει μὲ προτροπὴ γιὰ μετάνοια[14]. Ὁ Σωτήρας μας Χριστὸς εἶπε: «Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω»[15], «ἀρχὴ καὶ τέλος.»[16] Ἀποκαλύπτεται λοιπὸν στὸν κόσμο ὅτι τὸ μυστήριο τῆς μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως ὡς ἀρχὴ καὶ τέλος τῆς τῶν ὀρθοδόξων πνευματικῆς βιοτῆς εἶναι ὄντως τὸ κλειδὶ τοῦ Παραδείσου ποὺ ὁ Θεὸς ἄφησε παρακαταθήκη στὴν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του, ὥστε οἱ ἄνθρωποι νὰ πορεύονται ἀπλανῶς καὶ διὰ τῆς Πύλης ποὺ εἶναι ὁ Μεσσίας καὶ Σωτήρας μας Χριστὸς νὰ εἰσέρχονται εἰς τὸν Παράδεισον.
[1] Σοφ. Σολ. ε΄, 23.
[2] Ματθ. 3, 1-2. Πρβλ. ἐπίσης Μαρκ. 1, 14-15.
[3] Λουκ. 13, 2-5.
[4] Αὐτόθι. 15, 7.
[5] Ματθ. 9, 13. Πρβλ. ἐπίσης Μάρκ. 2, 17, Λουκ. 5, 32.
[6] Πράξ. 2, 37-38. Πρβλ. ἐπίσης αὐτόθι 3, 12-20.
[7] Αὐτόθι, 17, 29-31. Πρβλ. ἐπίσης αὐτόθι 26, 19-20.
[8] Αὐτόθι 11, 17-18. Πρβλ. ἐπίσης αὐτόθι 20, 18-21.
[9] Β΄ Πέτρ. 3, 9.
[10] Ἀποκ. 2, 4-6. Πρβλ. ἐπίσης αὐτόθι 2, 16-23.
[11] Αὐτόθι 3, 3.
[12] Αὐτόθι 3, 19.
[13] Αὐτόθι θ΄, 20-21. Πρβλ. ἐπίσης αὐτόθι ιστ΄, 9-11.
[14] Ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω παραπέμπουμε καὶ σὲ ἄλλα χωρία, στὰ ὁποῖα ἡ Καινὴ Διαθήκη κάνει λόγο περὶ μετανοίας, τὰ ἑξῆς: Ματθ. γ΄, 8-9· γ΄, 11· ια΄, 20-24· ιβ΄, 41, Μάρκ. α΄, 4· στ΄, 7-12, Λουκ. γ΄, 3· ι΄, 13-14· ια΄, 32· ιστ΄, 30-31· ιζ΄, 3-4· κδ΄, 45-48, Πράξ. ε΄, 31· η΄, 18-23· ιγ΄, 16-24· ιθ΄, 4· κστ΄, 20, Ῥωμ., β΄, 4, Β΄ Κορ. ζ΄, 9-10· κβ΄, 20-21, Β΄ Τιμ., β΄, 24-25, Ἑβρ., στ΄, 1-6· ιβ΄, 16-17.
[15] Ἀποκ. α΄, 8.
[16] Αὐτόθι κβ΄, 13.