.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«Πόσῳ μᾶλλον ὁ πατήρ ὁ ἐξ οὐρανοῦ δώσει πνεῦμα ἀγαθόν τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;» (Λουκ. ια΄13)



«Ἄν γιά τά σώματα, πού πεθαίνουν καί διαλύονται, ἔδειξε ὁ Κύριος τόση μεγάλη εὐσπλαχνία καί στό καθένα ἀπ᾿ αὐτά ἔδωσε μέ προθυμία καί καλωσύνη ἐκεῖνο πού εἶχε ἀνάγκη, πόσο μᾶλλον στήν ἀθάνατη καί ἀδιάλυτη καί ἄφθαρτη ψυχή. Σ᾿ ὅποιον, λοιπόν, προσέρχεται πρός τόν Κύριο καί ζητάει τήν βοήθειά του καί τό ἔλεός του, καί ἐπιθυμεῖ νά δεχθεῖ ἀπό Αὐτόν τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά τή θεραπεία τῆς ψυχῆς του, ὁ Κύριος θά τοῦ τή δώσει γρήγορα καί μέ τόν καλύτερο δυνατό τρόπο».

(Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου, Ὁμιλίες Πνευματικές, Ὁμιλία Δ΄ ΕΠΕ-Φ 7, 93)