.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Περί προσευχής

Μη φαντάζεσαι, αδελφέ, ότι η προσευχή συνίσταται μόνο από λόγια ή ότι είναι δυνατό να μαθευτεί με λόγια. Όχι, η αλήθεια του πράγματος, την οποία πρέπει να αντιληφθείς, είναι ότι η πνευματική προσευχή δε φτάνει την πληρότητα σαν αποτέλεσμα της μάθησης ή της επανάληψης λέξεων. Γιατί δεν προσεύχεσαι σε άνθρωπο, μπροστά στον οποίο μπορείς να επαναλάβεις μια καλοσυνθεμένη ομιλία, αλλά απευθύνεις την προσευχή σου σ΄ Εκείνον που είναι Πνεύμα. Πρέπει, επομένως, να προσεύχεσαι «εν πνεύματι», γιατί κι΄ Εκείνος είναι Πνεύμα.

Ιωάννου του Ερημίτου