.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Πόσο απέχουμε από την ορθή κρίση;



Πόσο απέχουμε από την ορθή κρίση των πρώτων ημερών;

Στα συναξάρια διαβάζω για κάποιους χριστιανούς πού ήλεγχαν ή νουθετούσαν τους ειδωλολάτρες και τις ματαιότητες τους και αυτοί τους συνελάμβαναν και τους θανάτωναν. 

Άλλοι Πατέρες και ασκητές έλεγχαν κατά πρόσωπο άρχοντες και αυτοκράτορες γιατί αφαιρούσαν ένα γιώτα από την ορθοδοξία και υπέμειναν εξορίες και βάσανα. Άλλοι πάλι ιεράρχες έγραφαν απολογητικά και αντιαιρετικά έργα σε κάθε νέα κακοδοξία πού δίχαζε την εκκλησία και κακοπαιρνούσαν γι αυτό. 

Ακόμα και για το ισλαμ, πού θεωρούσαν στην αρχή αιρετική παραφυάδα και όχι θρησκεία, μιας και λεηλάτησε χριστιανισμό και ιουδαϊσμό στις ιδέες και θρησκευτικές παραστάσεις, έγραφαν στηλιτευτικά έργα, όπως λχ ο Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός.

Ε λοιπόν, αν όλοι αυτοί οι χριστιανοί και άγιοι ζούσαν σήμερα και έπρατταν και έγραφαν τα ίδια, εμείς οι ίδιοι οι χριστιανοί, κλήρος και λαός θα ξεσηκωνόμασταν...
και στο όνομα της ''παγκόσμιας αγάπης'', της ανεκτικότητας, και της έκθεσης του καλού αγαπητικού ονόματος της θρησκείας μας προς τον κόσμο, θα τους ξεσκίζαμε παραδειγματικά, πριν καλά καλά τους ανεβάσουμε στον σταυρό...

Καταλαβαίνουμε πόσο απέχουμε από την ορθή κρίση και γενναιότητα των πρώτων ημερών; 

Παίζουμε με χαρά το παιχνίδι του συγκρητισμού και του δίνουμε και καλοπροαίρετες θεολογικές και ανθρωπιστικές βάσεις. Έτσι. Για την χαρά της καλής θεολογίας και της μαρτυρίας. Ουαι στους ''καλούς ανθρώπους της αγάπης''. Κάνουν πιό πολύ κακό και από αυτούς πού μισούνε...

π. Παντελεήμων Κρούσκος