.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Για όσους ρωτούν, πως ν' αγαπήσουν τον Θεό...



Τι κάνουμε όταν αγαπούμε κάποιον; Θέλουμε τουλάχιστον να του μιλούμε! Το ίδιο και με τον Χριστό! Του μιλούμε με την προσευχή μας και Του εναποθέτουμε όλη μας τη ζωή και την ελπίδα μας!
Τι άλλο κάνουμε όταν αγαπούμε κάποιον; Θέλουμε να τον βλέπουμε! Το ίδιο και με τον Χριστό. Πάμε σπίτι Του, στον ναό, και Τον προσκυνούμε.

Κάτι πολύ ωραίο που άκουσα σε μια ομιλία είναι ότι επειδή είμαστε άνθρωποι, έχουμε ανάγκη να βλέπουμε ποιος είναι αυτός που αγαπάμε. Να είναι κάποιος που έχει όνομα, χέρια, πόδια, μάτια κ.λ.π. Γι' αυτό και ο Χριστός από Θεός έγινε άνθρωπος για να μπορέσουμε εμείς να Τον αγαπήσουμε και από άνθρωποι να γίνουμε Θεοί!
Ο Χριστός μας αγαπά όλους το ίδιο, αλλά εμείς νιώθουμε όση αγάπη αντέχουμε και ζητούμε να πάρουμε. Όσο περισσότερο ανοίγουμε το παράθυρο του δωματίου, τόσο πιο πολύ φως και ήλιος θα μπει μέσα!
Άνοιξε λοιπόν τη χαραμάδα της καρδιάς σου και όλα θα πάνε καλά!