.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΚΑΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ρωτάει το ιστολόγιον “Κατάνυξις” εδώ για την διπλωματική αδιαφορία και ύποπτη σιωπή του πατριάρχη Βαρθολομαίου καθώς αποδέχεται ευπροσδέκτως “ευβλαβή πρόσκληση” της Βουλγαρίας για συλλείτουργο, ενώ επιδίδονται σε αργό και καθυστερημένο “τον δεσπότην και αρχιερέαν ημών” σε Ήχο κολακείας “, εις Λιτήν αλλιώτικης κι αλήτικης Συγκοινωνίας κι “Άγιος ο Θεός!”

Ρωτάτε, “τί ακριβώς” κάνει ο πατριάρχης Βαρθολομαίος; Απορώ, αδέλφια μου, πως δεν το έχετε αντιληφθεί ακόμη!

Τί κάνει ο Βαρθολομαίος με τους Βούλγαρους; Πoιά “προσέγγιση διά της τεθλασμένης” και “πράσινα άλογα…”

Ο πατριάρχης χαμογελά και καμαρώνει! Τους ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΕΙ! ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝΕΙ!

ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ διά της Μνημονεύσεως και του Κοινού Ποτηρίου ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ την οποία μόνο ΘΕΩΡΗΤΙΚΩΣ “ταις χείλεσιν” αυτοί απορρίπτουν! 
Μια τρύπα στο νερό! Και πίνουν και μεθούν. Πνευματική Μοιχεία επιτελούν! 
Επίσημη επιβράβευση της παρανομίας! Δια – βολική διάπραξη του “ίνα πάντε εν ώσι!”

Γι αυτόν ακριβώς το λόγο “παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι Σεβ. Μητροπολίται Προικοννήσου κ. Ιωσήφ και Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλόχιος”… 
Συλλείτουργο και συμπροσευχή, ένωση τέλεια και κανονική, συγκοινωνία καταδικαστική, συγχώνευση αφομοιωτική με Οικουμενιστές και δεδηλωμένους αιρετικούς ποιμένες! Μετάγγιση αίματος από καρκινικούς λεμφαδένες. Πρακτικές παράξενες και ξένες στη Παράδοση την Πατερική. Εκκλησιολογία σχιζοφρενική.

Αλήθεια, τί νόημα έχει να απορρίπτεις μία σύνοδο συνοδικώς, ως αιρετική, αντορθόδοξη και ληστρική, χωρίς να κατονομάζεις και καταδικάζεις τους φορείς της αιρέσεως ονομαστικώς, και αμέσως μετά, να συλλειτουργείς και να ενώνεσαι εν τω Κοινώ Ποτηρίω με αυτούς τους οποίους απορρίπτεις;;;

Δεν είναι αυτό παράλογο και σχιζοφρενικό; Δεν συνιστά ανακολουθία εκκλησιολογική και έγκλημα ιεροκανονικό; Και υποτίθεται, οι λόγοι απορρίψεως είναι σε θέματα Πίστεως επί καταπατημένων δογμάτων, όπως αυτό το Δόγμα της Μίας Εκκλησίας αντί των “Πολλών”, “Βαπτισματικών”, κατ’ ουσίαν και κυριολεξίαν αιρετικών, βλασφήμων και κολαστικών.

Εϊ σεις εκεί στο Κολυμπάρι! Πάρτε το χαμπάρι: Η Θεία Μετάληψη ΕΝΩΝΕΙ με ένωση αμφίδρομη, κατεύθυνση κατ’ άμφω! Εκτός βέβαια κι αν δεν πιστεύετε στην Δογματική και Μυστηριακή Ένωση κατά την Θεία Ευχαριστία και την επικαλείσθε μόνον όταν επιθυμείτε τα δεσποτοκρατικά σας πρόσωπα να θεοποιείτε, ώστε μαεστρικώς να καταντείτε την Ορθόδοξη Εκκλησία “επισκοποκεντρική” αντί για ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΗ.

Λοιπόν, τί περιμένουν οι Βούλγαροι;

Μήπως περιμένουν κι αναμένουν και αυτοί (άντε στη σειρά και αυτοί, όλοι θα πάρετε…) κάποια σύνοδο από το υπερπέραν, όπως περιμένει και ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας, όπως περιμένουν οι πάντες από αυτόν, λόγον “αγαθόν” – επιτέλους – να μιλήσει; 
Τί κι αν μιλήσει;

Λόγια των χειλέων, λόγια θεωρητικά. “Ουκ έστιν εν λόγοις ο αγών, αλλ’ εν έργοις γενναίως παρατετάχθαι και πάντα κίνδυνον ετοίμους είναι ΠΑΘΕΙΝ υπέρ της Ευσεβείας (“ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΠΑΘΑΤΕ;;;” κατά τον μακαριστό Καθηγητή μου Κορναράκη) και του ΜΗ τη κοινωνία χρανθήναι των Αιρετικών!!!” (Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός).

Κι επειδή στους πολλούς ο πονηρός τους φοράει τυφλοπάνι και δεν τους αφήνει ο διάβολος να διαβάσουν καθαρά, το υπογραμμίζω ΞΑΝΑ: “Και του ΜΗ τη κοινωνία χρανθήναι των Αιρετικών!!!” ΜΗ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ! ΜΗ, ΜΗ, ΜΗ! Εσείς όμως ΕΚΕΙ! Κοινωνούμεν! “Καρτερούμεν μέραν νύχταν να φυσήσει ένας αέρας” σαρωτικός, αντι-οικουμενιστικός!” Καλημέρα κι έφεξε… “Για να φέξει καρτερούμεν το φως τζιήνης της μέρας πο`ν να φέρει στον καθ’ έναν τζιαι δροσιάν τζαι ποσπασιάν…”

Σα πολλή σύντεκνη “δροσιά” πέφτει τώρα τελευταία… “ως μύρον επί κεφαλής το καταβαίνον επί πώγωνα τον πώγωνα του Πάπα, το καταβαίνον επί την ώαν του ενδύματος αυτού ως δρόσος Αερμών” στου Κολυμπαρίου το “δι’ ευχών” εκκλησιαστικότητα στις αιρέσεις ν’ αποδίδει! 
Οι Φουρτουνάκηδες και οι Βροντάκηδες τα βρήκαν μια χαρά! “Ποσπασιά” από την ανάποδη, “φτου και ξεφελτερία” στης Παναιρέσεως τη σκλαβιά!

Κατά τα άλλα, θα γιορτάσετε τον Άγιο Μάρκο με Θείες Λειτουργίες κι αγρυπνίες εκτενείς, εκεί να δεις, της Γαζέας οι εκλεκτοί! Θα τον εκθιάσετε και πάλι σα “Μονομάχο” και “Άτλαντα της Ορθοδοξίας!” Βέεεβαια! Θα γκρατσουνίσετε τη φάλτσα σας διπλοπενιά στου συμβιβασμού σας το κουτούκι και θα αναμασίσετε “λόγια της καραβάνας” για “παπικό χαστούκι” που “ο Μάρκος δεν υπέγραψε…”

ΕΣΕΙΣ όμως, υπογράφετε διά της κοινωνίας σας! Υπογράφετε, εγκρίνετε και επαυξάνετε διά της ενσωματώσεώς σας! “Κι αφήστε τον Άγιο Μάρκο να χτυπιέται” διά του “ΜΗ τη κοινωνία χρανθήναι των Αιρετικών!!!” Σας ακούμε να μας λέτε:

Εμείς είμαστε “των πατέρων φρονιμότεροι!” Εμείς έχουμε τους δικούς μας γέροντες, νεογέροντες και μεταπατέρες! “Ωχου… ποιός νοιάζεται τώρα για τον Άγιο Μάρκο…” 
Οι δικοί μας οι γέροντες, “δε μπαίζονται, κάτσε καλά, κάτσε καλύτερα!” Κι ας μας ενώσουν ετούτοι μιαν ώραν αρχύτερα… “Τύφλα να ‘χει ο Άγιος Μάρκος” αλλά και όλοι οι υπόλοιποι οι Άγιοι Πατέρες “οι αποτυχημένοι και λειψοί”, “οι κληροδοτήσαντες ημάς την διάσπασιν!”

“ΘΥΜΑΤΑ κι αυτοί του αρχεκάκου όφεως”, σαν τον ταλαίπωρο τον Πανταζή, “ααα ρε Πανταζή, μάρκα “μ’ έκαψες” εσύ μας έκαψες!” Βέεεβαια, εγώ σας φταίω. Το φτωχό μου το μυαλό κι η κούτρα μου η κούφια που δε καταλαβαίνει, τίποτα, τίποτα, απ’ όσα καταλαβαίνουν οι σύγχρονοι “αντι-οικουμενιστές…” Ο “λέων” βρυχάται, τί τα θες;

Είμαστε στα σύγκαλά μας; Συγκαλούμε “Σύνοδο”, φορούμε τα διαμάντια μας, τα τιμαλφή και τα χρυσά μας, την υπερπολυτελή την ταμπακιέρα μας και τα πανάκριβά μας, και μέσα στην ιερατική μας τη χλυδή, λαμπικαρισμένοι, απορρίπτουμε συνοδικά την σύνοδο την κολυμπαρισμένη που έκαναν αυτοί και “τη επαύριον” έρχονται πάλιν αυτοί καμαρωτοί-καμαρωτοί και συλλειτουργούν μαζί μας… “Με χαμόγελο, με τρέλα και κορδέλα!”

Κατά τ’ άλλα “σας φταίει ο Πανταζής…” Και γιατί ο Πανταζής κι όχι ο Ρακιντζής; Γιατί να φταίει ο Πάσσαρης και όχι Παλαιοκώστας;” 
Μα, την κολοκυθιά θα παίξουμε την Κολυμπαρινή;

Πάντως φταίει το ΣΥΣΤΗΜΑ το Σιγονταρο-οικουμενιστικό! Φταίει η δειλία μας και η προσωπολατρεία μας, φταίει η κοινωνία μας με ακοινωνήτους! Κατά τ’ άλλα συνεχίζει η “Κατάνυξις” να κατανύσσεται και να υπαινίσσεται πως ο π. Νικόλαος Μανώλης “είναι ο μοναδικός ιερεύς στη σύγχρονη Εκκλησιαστική Ιστορία που διώκεται για τον Αντι-οικουμενιστκό του αγώνα!” Κάτι απίστευτα “μαργαριτάρια” που βγάζουν μάτι… 
Και το αναρτούν ακόμη ανερυθριάστως!

Κι οι περισπούδαστοι απερισπάστως μας σπάνε τα νεύρα, οι απονευρωμένοι και αποχαυνωμένοι αντι-οικουμενιστές. Αλεξιπτωτιστές χωρίς αλεξίπτωτο, σχοινοβάτες δίχως δίχτυ, κομπάρσοι καμπόσοι σε ελεύθερη πτώση στο πύρινο ποταμό και άσπρο πάτο… Άνω κάτω, τω σαββάτω και την Κυριακή στο Κολυμπάρι, λάδι “Terra Creta” και Φέτα “Κολυμπάρι” που να πάρει, μας απέρριψαν κι οι Βούλγαροι αλλά εμείς χαμπάρι…

Ω Βουλγαρίας πατριάρχα, παραπονεμένε! Σου λένε: “Θα έρθουν οι Ρώσσοι!” 
Όχι της Διασποράς, ετούτοι ω της συμφοράς, ενσωματώθηκαν από καιρού με το Ρωσσικό Πατριαρχείο. Κανονικό “σκασιαρχείο” και “απόδραση μεγάλη”. Στο κεφάλι τη μπάλα ο Πελέ, και μεις βαράμε την τζιεφαλήν σε στυλ “κκελλέ κουλούμπρα”.

Κατά τ’ άλλα, τα μάλα: “Δοξάστε με!”

“Δεν υπέγραψα, δοξάστε με!”

“Αρνήθηκα να παραστώ στο Κολυμπάρι,

κι ας έχω στο μάτι μου δοκάρι, δοξάστε με!”

Κι ο “ρυπαρός” ο Πανταζής, ρυπαρευθήτω έτι…

Αχ, πόσο άχαρη και ξενέρωτη θα ήταν η ζωή,

δίχως “αποδιοπομπέους τράγους”…

Εμείς προπορευόμεθα, σα τους τρείς μάγους:

“λίβανο, και λίβανο, και πάλι λίβανο”

να λιβανίζουμε τον αιρεσιάρχη

μέχρι “να ντουμανιάσει ο τόπος”

και οι θεοί της Πανθρησκείας να ευφρανθούν.

Στα παγανιστικό τούτο το “αλαλούμ”

επιχειρούν να μας Π.Σ.”ε”κιάσουν.

Μη σώσουν και μη φτάσουν

το Βαρθολομαίο να καταδικάσουν

κι ενωμένους με τον Πάπα να μας δουν…