.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

«ΟΤΑΝ Ο ΠΟΝΗΡΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΝΙΚΗΣΕΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ…»

Γύριζα χαρούµενος μία μέρα, μετὰ ἀπὸ μία πολὺ ὡραία καὶ ὠφέλιµη περιοδεία ποὺ εἶχα μὲ τὸν Παππούλη [Ἅγ. Πορφύριο], ὅταν σ᾽ ἕνα δρόµο πρὶν φτάσω στὸ σπίτι μου, πέφτει ἐπάνω µου – χωρὶς ἐγὼ νὰ φταίω, καθὼς ἤµουν σταµατηµένος στὸ φανάρι- ἕνα µηχανάκι ποὺ εἶχε πάνω δύο ἄτοµα καὶ κυριολεκτικὰ χάθηκαν καὶ οἱ δύο κάτω ἀπὸ τὸ δεξιὸ μέρος τοῦ αὐτοκινήτου μου.

Βγῆκα ἔξω τροµαγµένος γιὰ τὸ συµβὰν καὶ ἕναν-ἕναν τοὺς τράβηξα ἀπὸ κάτω, χωρὶς νὰ ἔχουν πάθει ἀπολύτως τίποτα καὶ οἱ δύο, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ὑλικὲς ζηµιὲς στὸ αὐτοκίνητο καὶ στὸ µηχανάκι. “Δόξα σοι ὁ Θεός”, εἶπα. “Σᾶς βοήθησε ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία καὶ δὲν πάθατε τίποτα κακό”. Τοὺς φίλησα καὶ τοὺς δυὸ καὶ μετὰ ἀπὸ μία µικρὴ διαδικασία, ποὺ εἶχα μὲ τὴν τροχαία, τοὺς ἀποχαιρέτησα. 
Ἀµέσως πῆρα τηλέφωνο τὸν Παππoύλη καὶ τοῦ εἶπα τί µοῦ συνέβη καὶ ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ὑλικὲς ζηµιὲς καὶ τὴν ταραχή μου, γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα δὲν εἶχα κανένα πρόβληµα. 

Τότε µοῦ εἶπε: “Νὰ ξέρεις, παιδὶ μου, ὅτι ὁ πονηρὸς ὅταν δὲν µπορεῖ νὰ μᾶς νικήσει ἐσωτερικά, τότε μᾶς κάνει αὐτὲς τὶς ἐξωτερικὲς ἐπιθέσεις μὲ διάφορα συµβάντα, ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεός, γιὰ νὰ μᾶς φοβίσει. 
Ἡ συµπεριφορά σου στοὺς δύο ποὺ ἔπεσαν πάνω σου ἦταν πολὺ καλή. 
Νὰ ἔχεις τὴν εὐχὴ τοῦ Κυρίου».

 Ἅγ. Πορφύριος