.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

''Tα κουρέλια των Αποστόλων...''



Όταν ένα θύμα πιστεύει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο, αυτός παύει να γίνει αντιληπτός ως απειλή, ''του στρώνει και χαλί...''


Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα το Οικουμενικό Πατριαρχείο τίμησε τη μνήμη του ιδρυτού του, Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Την Πέμπτη, 30 Νοεμβρίου, τελέστηκε Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.

Κατά την Θεία Λειτουργία παρέστη αντιπροσωπεία της ''Εκκλησίας'' της Ρώμης υπό τον Καρδινάλιο Κουρτ Κοχ, Πρόεδρο του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Χριστιανική Ενότητα... 

Συμπροσευχήθηκαν Ιεράρχες του Θρόνου και άλλων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, Κληρικοί, Μοναχοί και Μοναχές από την Πόλη και την Ελλάδα.
Φυσικά μαζί τούς συμπροσευχήθηκαν και οι παρόντες παπικοί...

Μετά την απόλυση ο Οικουμενικός Πατριάρχης χειροθέτησε το νέο Πρεσβύτερο π.Ανδρέα σε Μέγα Πρωτοσύγκελλο και ακολούθως προσφώνησε την επίσημη Αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Αναφερόμενος στην πορεία του θεολογικού διαλόγου μεταξύ των δύο Εκκλησιών, ο οποίος ξεκίνησε πριν από περίπου σαράντα χρόνια, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε ότι στο επίκεντρό του βρέθηκαν όσα μας ενώνουν...

«Φαίνεται όμως ότι έφθασεν η ώρα να ασχοληθώμεν επιμελώς και με τα εμπόδια εις την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών ημών...»

Έτσι το Οικουμενικό Πατριαρχείο «τίμησε» τον ιδρυτή του Άγιο Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο.

(φωτό απο τον ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.)

''Η μυστική βοή τους έρχεται, των πλησιαζόντων γεγονότων. Και την προσέχουν οι ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί...'' 
~ Κ. Καβάφης

Είπε κάποτε ο ποιητής, και αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, η τιμή αυτή αποδώθηκε με μια ακόμη παράβαση των Αποστολικών κανόνων.

Και με την ομολογία του πάθους του πατριάρχου περί πλήρους κοινωνίας των ''Εκκλησιών'', οπού η άλλη ''εκκλησία'' βεβαίως, το Βατικανό, ουδέποτε αρνήθηκε τα αιρετικά της φρονήματα, ούτε έχει επιδείξει ποτέ καμία τέτοια διάθεση, κάτι που έχει γίνει πια ''συνήθεια'', και κανείς δεν βλέπει κάτι το παράξενο.

Παράξενο είναι να τιμάς λέει τον Απόστολο, αλλά ταυτόχρονα, να κάνεις κουρέλια τούς κανόνες τούς.
Να τούς κάνεις χαλί, κουρελού για να εισέλθει ο ''φίλος''...

Η Εκκλησία δεν κανονίζει τίποτα χωρίς κάποιο λόγο. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος, που απαγορεύεται η συμπροσευχή με αιρετικούς; Και πώς μπορούμε να το εξηγήσουμε αυτό στους ίδιους τους αιρετικούς; Ή σε όσους ορθόδοξους είναι υπέρ κοινής παρουσίας σε τελετές μετά αιρετικών;

Ως μια πρώτη και απλή απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα μπορούσαμε να δώσουμε την εξής: "Επειδή απαγορεύονται από τον 45ο και 65ο Αποστολικούς κανόνες, που λένε:

«Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρήσθω». 

(Αυ­τός ο ι­ε­ρός Κα­νών των α­γί­ων Α­πο­στό­λων δεν προσ­δι­ο­ρί­ζει ποί­α α­κρι­βώς προ­σευ­χή η α­κο­λου­θί­α α­πα­γο­ρεύ­ε­ται, αλ­λά α­πα­γο­ρεύ­ει κά­θε κοι­νήν με­θ’ αι­ρε­τι­κών προ­σευ­χήν, έ­στω και την κα­τ’ ι­δί­αν “συ­νευ­ξά­με­νος”­. 
~ Ερμηνεία απο τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς)

Και «Ει τις κληρικός ή λαϊκός εισέλθοι, εις συναγωγήν Ιουδαίων ή αιρετικών, προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω και αφοριζέσθω».

Βλέπε και τοῦ Β΄ Κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου,που επικυρώνει τα άνωθεν, ἀπαγορεύει ρητῶς συμπροσευχή μέ ἀκοινώνητους καί ἑτερόδοξους... μέ τή σαφῆ ἀπειλή τῆς καθαιρέσεως τῶν κληρικῶν καί τοῦ ἀφορισμοῦ τῶν λαϊκῶν, πού τόν παραβιάζουν.

Ίσως αυτό δεν αρκεί ως απάντηση, για κάποιον που θέλει να μάθει το λόγο, για τον οποίο δόθηκαν οι κανόνες αυτοί από τους Αγίους Αποστόλους.

Για να μπορούν με τον τρόπο αυτό, να τους ελέγξουν, να μπορούν να τους πουν ότι βρίσκονται σε αίρεση απωλείας, χωρίς ο άλλος να τους απαντήσει: "Τότε γιατί προσεύχεσαι μαζί μας; Γιατί μας δέχεστε στούς ναούς σας;''

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, θέλοντας να εξηγήσει τον λόγο αυτής της απαγόρευσης, μας δίνει κάποια σχόλια στο Πηδάλιο επ' αυτού του ζητήματος:


«Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να αποστρέφωνται τους αιρετικούς, και τας τών αιρετικών τελετάς. 

Μάλλον δε αυτοί, οι αιρετικοί δηλ. πρέπει να ελέγχωνται και να νουθετώνται από τους Επισκόπους και Πρεσβυτέρους, μήπως ήθελαν καταλάβουν και επιστρέφουν από την πλάνην των. 

Δια τούτο ο παρών Κανών διορίζει ότι, όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος ήθελεν άποδεχθεί ως ορθόν και αληθινόν το βάπτισμα των αιρετικών ή την παρ' αυτών προσαγομένην θυσίαν, ο τοιούτος, προστάζομεν να καθαιρεθή.

Επειδή ποίαν συμφωνίαν έχει ο Χριστός με τον διάβολον; ή ποίαν μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστον; 

Διότι εκείνοι όπου δέχονται τα παρά των αιρετικών, ή τα όμοια φρονήματα, εκείνων έχουσι και αυτοί, ή το ολιγώτερον δεν έχουσι προθυμίαν να ελευθερώνουν αυτούς από την κακοδοξίαν των.

Οἱ γὰρ συνευδοκοῦντες εἰς τὰς ἐκείνων τελετάς, πῶς δύνανται νὰ ἐλέγξουσιν αὐτοὺς διὰ νὰ παραιτήσουν τὴν κακόδοξον καὶ πεπλανημένην των αἵρεσιν;» (Πηδάλιον ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, σελ. 50-54.)

Αν θέλουμε να λέμε πως είμαστε σύμφωνοι με τούς Αγίους, τότε με βάση τις εξηγήσεις τούς, δεν αποδόσαμε καμία ''τιμή'' στόν αγαπημένο Απόστολο Ανδρέα, ούτε στήν διδασκαλία, ούτε στούς κανόνες που όλοι οι Απόστολοι ως φωτεινοί μαθητές Του Χριστού, και Θεολόγοι απλανείς, εβρισκόμενοι εις στήν Πεντηκοστή μας παρέδωσαν...

Και που οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων των θεούμενων Πατέρων της Εκκλησίας, τονίζουν την πλήρη αποδοχή τούς, και ισχύ τούς. 

Για άλλη μια φορά τιμήσαμε τα ''κουρέλια''... είναι τα σχισμένα αυτά κομμάτια που αποκόπηκαν απο το χρυσοποίκιλτο και υπέρλαμπρο φόρεμα της Μίας Αγίας Αποστολικής και Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Είναι η αιρετική δύση, και ο ''αλάθητος'' πάπας, που έρχεται ύπουλα, εβρισκόμενος την πόρτα ανοιχτή, απο σκοτισμένους νόες, να αλλώσει την Αλήθεια, να διαβρώσει την μοναδική ασφαλή οδο σωτηρίας της ψυχής του ανθρώπου, επιθυμόντας μια ''ένωση εκκλησίων'' υπο τις οδηγίες του.

Μια νεα θρησκεία και εκκλησία είναι έτοιμη να ανατείλει, που δεν θα έχει κεφαλή Τον Δεσπότη Χριστό... αλλά κάποιον άλλο στήν θέση Αυτού. 

Όποιος έχει νου, ας λογαριάσει...

Και αν είσαι σύγχρονος πολύ, και νέος και μοντέρνος, και δεν τα πολύ πας καλά με τούς αγίους, και ολα τούτα τα βρίσκεις κάπως ''αναχρονιστικά'' βρε αδερφέ, ρώτα τον λογοτέχνη, βλέπεις και εκείνος το ξέρει:

''Ο ρωμαιοκαθολικισμός είναι πίστη μη χριστιανική, ο καθολικισμός της Ρώμης είναι χειρότερος από τον αθεϊσμό. Ο αθεϊσμός κηρύττει μονάχα το μηδέν, ο καθολικισμός, όμως, προχωρεί πιο πέρα ακόμα, κηρύττει ένα διαστρεβλωμένο Χριστό, ένα Χριστό αντίθετο του Χριστού... Κηρύττει τον Αντίχριστο...'' 
~ Φιόντορ Ντοστογιέφσκι