.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σημεία των Καιρών. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σημεία των Καιρών. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ.. ΣΙΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΑΓΙΑΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΑΚΗ

Όταν ο Άγιος Παΐσιος σε ένα εκπληκτικό του ταξίδι στην ελληνική Θράκη 
είχε άμεση επαφή με τους εκεί μουσουλμάνους

Μετὰ ἀπὸ ἐκεῖ φύγαμε γραμμὴ γιὰ ἕνα μοναστηράκι ποὺ θὰ μᾶς φιλοξενοῦσε (τὸν Ὅσιο Παΐσιο καὶ τὸν Ἀθανάσιο Ρακοβαλλὴ). Ἦταν λίγα χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὴν Κομοτηνή.
Πεντακόσια μέτρα πρὶν τὴν εἴσοδο τοῦ μοναστηριοῦ, ἕνα Ι.Χ. αὐτοκίνητο, μὲ μιά μεγάλη κεραία στὸ πίσω μέρος του μᾶς περίμενε. Μᾶς σταμάτησαν, ὁ ὁδηγὸς καὶ ὁ συνοδηγὸς ποὺ φοροῦσαν μαῦρα γυαλιά.
– Ἀστυνομία, μοῦ λένε… σταμάτησα. Ἀφοῦ μᾶς ρώτησαν μερικὰ πράγματα πῆγαν νὰ φύγουν.
– Καλὰ βρὲ παιδιὰ πότε τὸ μάθατε, ἀπόρησα.
– Ἒ, μαθαίνονται αὐτὰ τὰ πράγματα, εἶπαν καὶ ἔφυγαν.
Μὰ τί στὸ καλὸ θέλανε; ἀπόρησα.
Τότε δὲν γνώριζα τί γίνεται στὴν Θράκη. Μετὰ ἔμαθα γιὰ τὶς δραστηριότητες τῶν Τουρκικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν καὶ τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου ποὺ ἁλωνίζουν στὴν Θράκη. Προσπαθοῦν νὰ ξεσηκώσουν τοὺς μουσουλμάνους ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν καὶ νὰ «Τουρκοποιήσουν» τοὺς Πομάκους. Οἱ Πομάκοι εἶναι πρώην Χριστιανοί, βίαια ἐξισλαμισμένη ὀρεσίβια φυλὴ καὶ ἀποτελοῦν πάνω ἀπὸ τὸ μισό τοῦ μουσουλμανικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Θράκης. Μέχρι σήμερα…
ἀνοίγουν τοὺς τάφους τους καὶ βρίσκουν σταυρουδάκια. Ὅταν ζυμώνουν οἱ γυναῖκες τους, κάνουν τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ πάνω στὸ ψωμί. Ἡ γλώσσα τους εἶναι Πομάκικα, ξεχωριστὴ γλώσσα. Προσπαθοῦν νὰ τοὺς κάνουν νὰ μιλοῦν Τουρκικὰ καὶ ὄχι Πομάκικα, δίνοντάς τους μηνιαίως ἕνα καλὸ ποσὸ χρημάτων σὲ ὅποιον δέχεται νὰ μιλάει μόνο Τουρκικὰ ἐκτός τοῦ σπιτιοῦ του. Προσπαθοῦν ἐπίσης νὰ τοὺς πείσουν νὰ φοροῦν τὶς στολὲς τῶν Ὀθωμανῶν στὰ παραδοσιακὰ πανηγύρια τους καὶ ὄχι τὶς παραδοσιακὲς Πομάκικες φορεσιές. Ὅποιος Πομάκος ἀντιστέκεται, δέχεται τὸν ψυχολογικό, κοινωνικὸ καὶ οἰκονομικὸ πόλεμο ἀπὸ τοὺς πράκτορες τοῦ Τουρκικοῦ προξενείου.

…Τότε σκέφτηκα καὶ τὶς περίεργες κινήσεις τῶν δύο Τούρκων, ποὺ μᾶς παρακολουθοῦσαν καὶ κοίταζαν τὸ αὐτοκίνητό μου, ὅταν εἴμασταν μέσα στὰ μουσουλμανικὰ χωριά… Σκέφθηκα ὅτι αὐτοὶ ἦταν Τοῦρκοι πράκτορες. Μᾶς τὴν «στήσανε» σ΄ αὐτὸ τὸ σημεῖο τοῦ δρόμου, γιὰ νὰ σκηνοθετήσουν κανένα τροχαῖο καὶ ὁ Γέροντας τὸ γνώρισε μὲ τὸ προορατικό του χάρισμα καὶ τοὺς παρέκαμψε μ΄ αὐτὸν τὸν τρόπο…
Φαίνεται οἱ Τοῦρκοι θορυβήθηκαν ἀπὸ τὴν ἀπήχηση ποὺ εἶχε ὁ Γέροντας στὸν κόσμο καὶ εἶπαν νὰ δράσουν τώρα στὴν ἀρχή, πρὶν φουντώσει γιὰ τὰ καλὰ αὐτὸ τὸ ρεῦμα.

Αὐτὰ δὲν μπορῶ νὰ τὰ ἀποδείξω, οὔτε οἱ φίλοι μου οἱ Θρακιῶτες, πού μοῦ μίλησαν γιὰ τὴν δράση τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς Τουρκίας στὴν Θράκη, μποροῦν νὰ ἀποδείξουν πολλὰ πράγματα. Μοῦ εἶπαν ὅμως πολλὲς ἱστορίες, ποὺ εἶχαν συμβεῖ σὲ ἀνθρώπους συνήθως σὲ προσωπικότητες ποὺ ἀντιστέκονται στὴν τουρκοποίηση τῆς Θράκης. Ἡ μουσουλμανικὴ θρησκεία χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ ἐξηπηρετήση τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Τουρκίας. Γι΄ αὐτοὺς εἶναι σίγουρο ὅτι ἄνθρωποι ἀπειλοῦνται ἀμέσως ἢ ἐμμέσως καὶ ὅτι σκηνοθετοῦνται διάφορα «ἀτυχήματα» στὴν περιοχὴ ἔξω ἀπὸ τὴν Καβάλα… καὶ μάλιστα στὴν συγκεκριμένη περιοχή, πρῶτον, γιατί εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὴν Κομοτηνὴ καὶ δὲν συσχετίζεται τὸ θέμα εὔκολα μὲ αὐτούς, καὶ δεύτερον, γιατί ὁ δρόμος εἶναι «βολικὸς» μὲ τὶς πολλὲς στροφὲς καὶ τὰ σταυροδρόμια. Μάλιστα, μοῦ περιέγραψαν κάποια τέτοια σκηνοθετημένα «ἀτυχήματα», ποὺ εἶχαν γίνει στὸ παρελθόν.
Θαύμασα ξανὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸν Ἅγιό Του, μὲ τί εὐκολία, σὰν νὰ ἦταν ἕνας ἱστὸς ἀράχνης, διαλύει τὶς ἐνέδρες καὶ τὶς σκευωρίες τῶν ἀνθρώπων.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ταξίδι στὴ Θράκη μὲ τὸν Ὅσιο Παΐσιο» τοῦ Ἀθανασίου Ρακοβαλλῆ
orthodoxia-ellhnismos.gr
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr


Της ξέφυγε ή κάτι άλλο;

16 «αγκάθια» στις σχέσεις Ορθοδόξων-παπικών
Γιατί επέλεξε τώρα η Μητρόπολη Βεροίας να τα αναδείξει;


Σε μια περίοδο που το Φανάρι εντείνει τις προσπάθειες για πλήρη ενότητα με τους παπικούς όπως πρόσφατα ακούσαμε και από το στόμα του ιδίου του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, αλλά και από πλευράς Βατικανού, μια μητρόπολη των “Νέων Χωρών” σε παρέμβασή της θυμίζει τις σοβαρές θεολογικές διαφορές Ορθοδόξων-παπικών στέλνοντας σαφέστατο μήνυμα.
Στο επίσημο ιστολόγιο της Μητροπόλεως Βεροίας λοιπόν αναρτήθηκε σήμερα παλιότερη ανάλυση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιερόθεου με θέμα:

“ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ”

Η επιλογή της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής για εν λόγω ανάρτηση μάλιστα προκαλεί ερωτήματα αν αναλογιστεί κανείς πως η ανάλυση πηγαίνει 16 ολόκληρα χρόνια πίσω και προέρχεται εκ του περιοδικού Θεοδρομία Έτος Γ – Τεύχος 1 – Ιανουάριος – Μάρτιος 2001….
Σύμφωνα με την ανάλυση η βασική διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού βρίσκεται στην διδασκαλία περί της ακτίστου ουσίας και της ακτίστου ενεργείας του Θεού.., ενώ αναλύονται και οι άλλες μεγάλες διαφορές, που έγιναν κατά καιρούς αντικείμενα θεολογικών διαλόγων.
Στην συγκεκριμένη ανάλυση αναφέρονται τα εξής:
“Οι Επίσκοποι της Παλαιάς Ρώμης, παρά τις μικρές και μη ουσιαστικές διαφορές, είχαν πάντοτε κοινωνία με τους Επισκόπους της Νέας Ρώμης και τους Επισκόπους της Ανατολής μέχρι το 1009-1014, όταν για πρώτη φορά κατέλαβαν το θρόνο της Παλαιάς Ρώμης οι Φράγκοι Επίσκοποι. Μέχρι το 1009 οι Πάπας της Ρώμης και οι Πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης ήσαν ενωμένοι στον κοινό αγώνα εναντίον των Φράγκων Ηγεμόνων και επισκόπων, αλλά και των κατά καιρούς αιρετικών.
Οι Φράγκοι στην Σύνοδο της Φραγκφούρτης το 794 κατεδίκασαν τις αποφάσεις της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου και την τιμητική προσκύνηση των ιερών εικόνων. Επίσης το 809 οι Φράγκοι εισήγαγαν στο Σύμβολο της Πίστεως το Filioque, την διδασκαλία δηλαδή περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος εκ του Πατρός και εκ του Υιού. Αυτήν την εισαγωγή κατεδίκασε τότε και ο Ορθόδοξος Πάπας Ρώμης. Στην Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως επί Μεγάλου Φωτίου, στην οποία συμμετείχαν και εκπρόσωποι του Ορθόδοξου Πάπα Ρώμης, κατεδίκασαν όσους είχαν καταδικάσει τις αποφάσεις της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου και όσους προσέθεσαν στο Σύμβολο της Πίστεως το Filioque. Όμως για πρώτη φορά ο Πάπας Σέργιος ο Δ’ το 1009 στην ενθρονιστήρια επιστολή του προσέθεσε στο Σύμβολο της Πίστεως το Filioque και ο Πάπας Βενέδικτος ο Η’ εισήγαγε το Πιστεύω με το Filioque στην λατρεία της Εκκλησίας, οπότε ο Πάπας διεγράφη από τα δίπτυχα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Η βασική διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού βρίσκεται στην διδασκαλία περί της ακτίστου ουσίας και της ακτίστου ενεργείας του Θεού. Ενώ οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει άκτιστη ουσία και άκτιστη ενέργεια και ότι ο Θεός έρχεται σε κοινωνία με την κτίση και τον άνθρωπο με την άκτιστη ενέργειά Του, εν τούτοις οι Παπικοί πιστεύουν ότι στον Θεό η άκτιστη ουσία ταυτίζεται με την άκτιστη ενέργειά Του (actus purus) και ότι ο Θεός επικοινωνεί με την φύση και τον άνθρωπο δια των κτιστών ενεργειών Του, δηλαδή ισχυρίζονται ότι στον Θεό υπάρχουν και κτιστές ενέργειες. Οπότε η Χάρη του Θεού δια της οποίας αγιάζεται ο άνθρωπος θεωρείτε ως κτιστή ενέργεια. Αλλά έτσι δεν μπορεί να αγιασθεί.
Από αυτήν την βασική διδασκαλία προέρχεται η διδασκαλία περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος κι εκ του Υιού, το καθαρτήριο πύρ, το πρωτείο του Πάπα κλπ.
Εκτός από την θεμελιώδη διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού στο θέμα της ουσίας και ενέργειας του Θεού, υπάρχουν άλλες μεγάλες διαφορές, που έγιναν κατά καιρούς αντικείμενα θεολογικών διαλόγων, ήτοι:

1) Το Filioque, ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιό με αποτέλεσμα να μειώνεται η μοναρχία του Πατρός, να καταργείται η τέλεια ισότητα των προσώπων της Αγίας Τριάδος, να μειώνεται ο Υιός κατά την ιδιότητά Του να γεννά, εάν υπάρχει ενότητα μεταξύ Πατρός και Υιύ, να υποτιμάται το Άγιον Πνεύμα ως μη ισοδύναμο και ομόδοξο με τα άλλα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, αφού παρουσιάζεται ωσεί πρόσωπο στείρο.

2) Η χρησιμοποίηση αζύμου άρτου στην Θεία Ευχαριστία που παραβαίνει τον τρόπο με τον οποίο ο Χριστός ετέλεσε το μυστικό δείπνο.
3) Ο καθαγιασμός των «τιμίων δώρων» που γίνεται όχι με την επίκληση, αλλά με την απαγγελία των ιδρυτικών λόγων του Χριστού «λάβετε φάγετε… πίετε εξ αυτού πάντες…»

4) Η θεωρία ότι η σταυρική θυσία του Χριστού εξιλέωσε την θεία δικαιοσύνη, που παρουσιάζει τον Θεό Πατέρα ως φεουδάρχη και παραθεωρεί την Ανάσταση.

5) Η θεωρία περί «αξιομισθίας» του Χριστού που την διαχειρίζεται ο Πάπας και η «υπερπερισσεύουσα» χάρη των αγίων.

6) Ο χωρισμός και η διάσπαση μεταξύ των μυστηρίων Βαπτίσματος, Χρίσματος και Θείας Ευχαριστίας.
7) Η διδασκαλία περί της κληρονομήσεως της ενοχής του προπατορικού αμαρτήματος.

8) Οι λειτουργικές καινοτομίες σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας (Βάπτισμα, Χρίσμα, Ιεροσύνη, Εξομολόγηση, Γάμος, Ευχέλαιον).

9) Η μη μετάληψη των λαϊκών από το «Αίμα» του Χριστού.

10) Το Πρωτείο του Πάπα, κατά το οποίο ο Πάπας είναι ο «episcopus episcorum και η πηγή της ιερατικής και εκκλησιαστικής εξουσίας, είναι η αλάθητος κεφαλή και ο Καθηγεμών της Εκκλησίας, κυβερνών αυτήν μοναρχικώς ως τοποτηρητής του Χριστού επί της γης»(Ι. Καρμίρης). Με αυτήν την έννοια ο Πάπας θεωρεί τον εαυτό του διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου, στον οποίο υποτάσσονται οι άλλοι Απόστολοι, ακόμη και ο Απόστολος Παύλος.

11) Η μη ύπαρξη συλλειτουργίας κατά τις λατρευτικές πράξεις, το αλάθητο του Πάπα.

12) Το δόγμα της ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου και γενικά η μαριολατρεία, κατά την οποία η Παναγία ανυψώνεται στην Τριαδική θεότητα και μάλιστα γίνεται λόγος και για την Αγία Τετράδα.

13) Οι θεωρίες της analogia entis και analogia fidei που επικράτησαν στον δυτικό χώρο.

14) Η συνεχής πρόοδος της Εκκλησίας στην ανακάλυψη των πτυχών της αποκαλυπτικής αλήθειας.

15) Η διδασκαλία περί του απόλυτου προορισμού.

16) Η άποψη περί της ενιαίας μεθοδολογίας για την γνώση του Θεού και των κτισμάτων, η οποία οδήγησε στην σύγκρουση μεταξύ θεολογίας και επιστήμης.

Επίσης η μεγάλη διαφορά, η οποία δείχνει τον τρόπο της θεολογίας βρίσκεται και στην διαφορά μεταξύ σχολαστικής και ησυχαστικής θεολογίας. Στην Δύση αναπτύχθηκε ο σχολαστικισμός, ως προσπάθεια διερεύνησης όλων των μυστηρίων της πίστεως με την λογική (Άνσελμος Καντερβουρίας, Θωμάς Ακινάτης), ενώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία επικρατεί ο ησυχασμός, δηλαδή η κάθαρση της καρδιάς και ο φωτισμός του νου για την απόκτηση της γνώσης του Θεού. Ο διάλογος μεταξύ του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και του σχολαστικού και ουνίτη Βαρλαάμ είναι χαρακτηριστικός και δείχνει την διαφορά.
Συνέπεια όλων των ανωτέρω είναι ότι στον Παπισμό έχουμε απόκλιση από την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία. Ενώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία δίνεται μεγάλη σημασία στην θέωση που συνίσταται στην κοινωνία με τον Θεό, δια της οράσεως του ακτίστου Φωτός, οπότε οι θεούμενοι συνέρχονται σε Οικουμενική Σύνοδο και οριοθετούν ασφαλώς την αποκαλυπτική αλήθεια σε περιπτώσει συγχύσεως, εν τούτοις στον Παπισμό δίνεται μεγάλη σημασία στον θεσμό του Πάπα, ο οποίος Πάπας υπέρκειται ακόμη και από αυτές τις Οικουμενικές Συνόδους. Σύμφωνα με την λατινική θεολογία «η αυθεντία της Εκκλησίας υπάρχει τότε μόνον, όταν στηρίζεται και εναρμονίζεται με την θέληση του πάπα. Σε αντίθετη περίπτωση εκμηδενίζεται». Οι Οικουμενικές Σύνοδοι θεωρούνται ως «συνέδρια του Χριστιανισμού που συγκαλούνται υπό την αυθεντία και την εξουσία και την προεδρία του Πάπα». Αρκεί να βγει ο Πάπας από την αίθουσα της Οικουμενικής Συνόδου, οπότε αυτή παύει να έχει κύρος. Ο επίσκοπος Μαρέ έγραψε: «θα ήταν πιο ακριβείς οι ρωμαιοκαθολικοί αν εκφωνώντας το Πιστεύω έλεγαν: «και εις ένα Πάπαν» παρά να λέγουν «και εις μίαν… Εκκλησίαν».
Επίσης «η σημασία και ο ρόλος των Επισκόπων μέσα στην ρωμαϊκή Εκκλησία δεν είναι παρά απλή εκπροσώπηση της παπικής εξουσίας στην οποία και οι ίδιοι οι Επίσκοποι υποτάσσονται, ως οι απλοί πιστοί». Στην παπική εκκλησιολογία ουσιαστικά υποστηρίζεται ότι «η αποστολική εξουσία εξέλιπε με τους αποστόλους και δεν μεταδόθη στους διαδόχους τους επισκόπους. Μονάχα η παπική εξουσία του Πέτρου, υπό την οποία βρισκόταν όλοι οι άλλοι, μεταδόθη στους διαδόχους του πέτρου, δηλαδή στους Πάπες». Μέσα σ’ αυτήν την προοπτική υποστηρίζεται από την παπική «Εκκλησία» ότι όλες οι Εκκλησίες της Ανατολής είναι διϊστάμενες και έχουν ελλείψεις και κατά οικονομίαν μας δέχονται σε κοινωνία, και βέβαια κατ’ οικονομίαν μας δέχονται ως αδελφάς Εκκλησίας, επειδή αυτή αυτοθεωρείται ως μητέρα Εκκλησία και εμάς μας θεωρούν θυγατέρας Εκκλησίας.
Το Βατικανό είναι κράτος και ο εκάστοτε Πάπας είναι ο ηγέτης του Κράτους του Βατικανού. Πρόκειται για μια ανθρωποκεντρική οργάνωση, για μια εκκοσμίκευση και μάλιστα θεσμοποιημένη εκκοσμίκευση. Το Κράτος του Βατικανού ιδρύθηκε το 755 από τον Πιπίνο τον Βραχύ, πατέρα του Καρλομάγνου και στην εποχή μας αναγνωρίστηκε το 1929 από το Μουσολίνι. Είναι σημαντική η αιτιολογία της ανακήρυξης του Παπικού Κράτους, όπως το υποστήριξε ο Πίος ΙΑ’: «ο επί της γης αντιπρόσωπος του Θεού δεν δύναται να είναι υπήκοος επίγειου κράτους». Ο Χριστός ήταν υπήκοος επιγείου κράτους ο Πάπας δεν μπορεί να είναι! Η παπική εξουσία συνιστά θεοκρατία, αφού η θεοκρατία ορίζεται ως ταύτιση κοσμικής και εκκλησιαστικής εξουσίας σε ένα πρόσωπο. Σήμερα θεοκρατικά κράτη είναι το Βατικανό και το Ιράν.
Είναι χαρακτηριστικά τα όσα υποστήριξε στον ενθρονιστήριο λόγο του ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ (1198-1216): «Αυτός που έχει την νύμφη είναι ο νυμφίος. Αλλά η νύμφη αυτή ( η Εκκλησία) δεν συνεζεύχθη με κενά χέρια, αλλά πρόσφερε σε μένα ασύγκριτη προίκα, δηλαδή την πληρότητα των πνευματικών αγαθών και την ευρύτητα των κοσμικών, το μεγαλείο και την αφθονία αμφοτέρων… Σα σύμβολα των κοσμικών μου έδωσε το Στέμμα, τη Μίτρα υπέρ της Ιεροσύνης, το Στέμμα για την βασιλεία και με κατέστησε αντιπρόσωπο Εκείνου, στο ένδυμα και στο μηρό του οποίου γράφηκε: ο Βασιλεύς των βασιλέων και Κύριος των κυρίων».
Επομένως υπάρχουν μεγάλες θεολογικές διαφορές, οι οποίες καταδικάσθηκαν από την Σύνοδο επί Μεγάλου Φωτίου και στην Σύνοδο επί αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, όπως φαίνεται και στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας. Επιπλέον και οι Πατέρες της Εκκλησίας και οι τοπικές Σύνοδοι μέχρι τον 19ο αιώνα καταδίκαζαν όλες τις πλάνες του Παπισμού. Το πράγμα δεν θεραπεύεται ούτε βελτιώνεται από κάποια τυπική συγγνώμη που θα δώση ο Πάπας για ένα ιστορικό λάθος, όταν οι θεολογικές απόψεις του είναι εκτός της Αποκαλύψεως και η Εκκλησιολογία κινείται σε εσφαλμένο δρόμο, αφού μάλιστα ο Πάπας παρουσιάζεται ως ηγέτης του Χριστιανικού κόσμου ως διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου και βικάριος- αντιπρόσωπος του Χριστού πάνω στην γη, ωσάν ο Χριστός να έδωσε την εξουσία του στον Πάπα και Εκείνος αναπαύεται ευδαίμων στους Ουρανούς.

Ομιλεί ο πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης «Σχολιασμός της δεινής Εκκλησιαστικής επικαιρότητας»

«Σχολιασμός της δεινής Εκκλησιαστικής επικαιρότητας»! --
Κι η ευθύνη για τους εγωϊσμούς, που δεν αφήνουν την ενότητα ν' ανθίσει στο χώρο των Ορθοδόξων!
Πώς “ωρίμασαν” οι καταστάσεις για την σύγκλιση της ψευδοσυνόδου και την αλλαγή του μαθήματος των θρησκευτικών από το Πατριαρχείο Κων/πόλεως.


Ομιλεί ο πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης
«Σχολιασμός της δεινής Εκκλησιαστικής επικαιρότητας».


Προκύπτει αβίαστα από πολλά στοιχεία ότι η επίσπευση της συγκλήσεως της “Συνόδου” στην Κρήτη συνδέεται με πρόσωπα και γεγονότα και ρυθμίσεις.
Συνδέεται με την δημιουργία αυτού του συνδέσμου των “θεολόγων” “ΚΑΙΡΟΣ”, όπως επίσης συνδέεται και με την άνοδο στον αρχιεπισκοπικό θρόνο του Ιερωνύμου. Δηλαδή, από την στιγμή που το Οικουμενικό Πατριαρχείο διεπίστωσε ότι υπάρχει μία ομάδα ‘θεολόγων’ οικουμενιστών η οποία ομάδα των ‘θεολόγων’ μπορεί να προωθήσει τον οικουμενισμό ακόμη και στα σχολεία και να διδάξει τον οικουμενισμό μέσα στα σχολεία -στα παιδιά μας…
Και από την στιγμή που το Οικουμενικό Πατριαρχείο αντελήφθη ότι επικεφαλής της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν είναι πλέον ένας Αρχιερεύς δυνατός ο οποίος θα αντιδρούσε σε κάποιες αποφάσεις της “Συνόδου” αλλά ένας Αρχιεπίσκοπος συρόμενος πίσω από το Φανάρι, που κάνει ό,τι του υποδείξουν τα κέντρα που σχεδιάζουν την “Σύνοδο”. Από την στιγμή εκείνη το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφάσισε να επιταχύνει την σύγκληση της “Συνόδου”, διότι ήταν βέβαιο ότι θα είχε μαζί του τους “θεολόγους”, ήταν σίγουρο πως θα άλλαζε το μάθημα των Θρησκευτικών.
Δεν φαντάζεστε τι φοβερό πράγμα είναι ότι το μάθημα των Θρησκευτικών έχει ήδη αλλάξει. Εφέτος στα σχολεία δεν διδάσκονται τα παλαιά βιβλία των Θρησκευτικών. Έχουν αλλάξει, έχουν στείλει “φακέλους” για το μάθημα των Θρησκευτικών, οι οποίοι φάκελοι είναι διαθρησκειακοί, συγκρητιστικοί και οικουμενιστικοί…
Φαντάζεστε πόσο θα έπρεπε να είχε αντιδράσει η Εκκλησία μας και μόνο για το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών; Έπρεπε να ξεσηκωθούν όλοι. Θα διδάσκουμε στα παιδιά μας τον συγκρητισμό και τον οικουμενισμό; Θα διδάσκουμε για τον Βούδα τον Μωάμεθ... πως θα προσεύχονται στον Αλλάχ;….
Φαντάζεστε δηλαδή τί αλλαγή έχει γίνει. Η προσπάθεια αυτή αλλαγής του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι από την εποχή του πρώτου ΠΑΣΟΚ. Από την δεκαετία του ’80 είχε αρχίσει αυτή η προσπάθεια αλλαγής του μαθήματος των Θρησκευτικών αλλά τότε υπήρξε ισχυρή αντίδραση και από το σώμα των θεολόγων, όλων των θεολόγων, αλλά και από την Εκκλησία. Υπήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ο οποίος μπορεί να μην ήταν μεγάλος θεολόγος και λόγιος … ο οποίος έλεγε, “όχι ο παπισμός είναι αίρεση και εγώ είμαι εναντίον του οικουμενισμού” και δεν άφηνε να προχωρήσουν τα θέματα αυτά. Και οι ιεράρχες οι περισσότεροι της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι παλιοί, ήταν παραδοσιακοί... Μετά τον Σεραφείμ ανέβηκε ο Χριστόδουλος και άρχισε να αλλάζει η σύνθεση της Ιεραρχίας και να γίνονται Αρχιερείς οικουμενιστές…. Όσοι πλέον νέοι Αρχιερείς γίνονται και εκλέγονται είναι οικουμενισταί. Έφυγε λοιπόν η παλαιά Ιεραρχία, έφυγε-φεύγει, ανέρχονται νέοι στους επισκοπικούς θρόνους οι οποίοι όλοι είναι οικουμενιστές….
Το μεγάλο συνδικαλιστικό όργανο των θεολόγων είναι η Πανελλήνια Ένωση των Θεολόγων οι οποίοι οι καημένοι αγωνίζονται υπέρ του μαθήματος των Θρησκευτικών να είναι Ορθόδοξο, να είναι ομολογιακό. Και φαντάζεστε τώρα, να μην συμμαχεί η ηγεσία με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων που θέλει Ορθόδοξο μάθημα για τον Χριστό και την Πίστη μας, την Ορθοδοξία, και να συμμαχεί η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος με τους “θεολόγους” του “ΚΑΙΡΟΥ” οι οποίοι θέλουν συγκρητισμό, οικουμενισμό και οι οποίοι το επέτυχαν. Το μάθημα των θρησκευτικών είναι με την ανοχή της Εκκλησίας συγκρητιστικό….
Θα έπρεπε να είχε ξεσηκωθεί ο κόσμος και μολονότι εγώ συμπαθώ την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, τους αγώνες που έχουν κάνει… τους κατακρίνω διότι έδειξαν ευπιστία. Ήταν πολύ εύπιστοι και πίστεψαν στον Αρχιεπίσκοπο, πίστεψαν σε πολλούς Αρχιερείς που τους κορόιδευαν. Πως τους κορόιδευαν; Ο Αρχιεπίσκοπος κάποια φορά πριν από κανένα έτος είχε πει ότι τα νέα προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι απαράδεκτα και επικίνδυνα και τρίψανε οι καημένοι οι Θεολόγοι τα χέρια τους από τη χαρά τους και λέει, α τον έχουμε τον Αρχιεπίσκοπο μαζί μας. Ο Αρχιεπίσκοπος όμως πίσω από την δήλωση αυτή συνεργαζότανε με τον Γιαγκάζογλου.
Στην επιτροπή Ιεραρχών οι οποίοι θα συνεργάζονταν με τον “ΚΑΙΡΟ” και με το Υπ. Παιδείας, ξέρετε ποιους έβαλε ο Αρχιεπίσκοπος; Έβαλε τον Μεσσηνίας και έβαλε και τον επίσκοπο Ύδρας, τον Εφραίμ, ο οποίος αποδεικνύεται ότι είναι συνεργάτης του “ΚΑΙΡΟΥ” και περιέργως έβαλαν και τον Μεσογαίας ο οποίος κάπως αντέδρασε, είπε κάτι διαφορετικό, αλλά και αυτός ο ευλογημένος δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Να πει όταν είδε πως τους κοροϊδεύουν … εγώ παραιτούμαι, και να παρουσιάσει αυτήν την κοροϊδία που έκαναν και το κατάντημα στο οποίο έφτασε η Ιεραρχία μας, να μην ξεσηκώνει τον κόσμο .. που θα διδάσκονται τώρα τα παιδιά μας όχι τον Χριστό αλλά τον Μωάμεθ και τον Βούδα. Είναι πολύ σημαντικό το θέμα του μαθήματος.
Και αυτό πηγαίνει, όλα τα χρόνια αυτά, μαζί με την “Σύνοδο” της Κρήτης. Και μέσα στα νέα βιβλία των Θρησκευτικών .. μιλούν πολύ λίγο για τις Οικουμενικές Συνόδους και μιλούν πολύ περισσότερο για την “Σύνοδο” της Κρήτης. Μέσα σε όλα τα βιβλία των Θρησκευτικών διαρκώς προβάλλεται η ψευδοσύνοδος της Κρήτης.

Απομαγνητοφώνηση [19:17 έως 27:38] Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ

Ο ένοχος της υπογραφής του νομοθετικού εκτρώματος που προάγει το διαστροφικό μετασχηματισμό της νεοελληνικής κοινωνίας "στεφανώνεται" από επισκόπους της Εκκλησίας, αντί να δεχθεί τους μύδρους τους από άμβωνος και να του απαγορευθεί η είσοδος στους ιερούς ναούς

QUO VADIS Ελλαδική Εκκλησία;

Ο μεν Πατρών τον παρασημοφόρησε ανήμερα του αγίου Ανδρέουστον ομώνυμο ναό ("ξέχασε" το γεγονός ότι υπέγραψε το πανάθλιονομοθέτημα περί "αλλαγής φύλου") , 
ο δε Καλαβρύτων τον επαίνεσεμέσα από το ιστολόγιό του για κάποιες δηλώσεις τουχαρακτηρίζοντάς τον "ομολογητή της Ορθοδόξου Εκκλησίας"!!!! http://mkka.blogspot.gr/2017/12/blog-post.html

QUO VADIS Ελλαδική Εκκλησία;

Ο ένοχος της υπογραφής του νομοθετικού εκτρώματος που προάγειτο διαστροφικό μετασχηματισμό της νεοελληνικής κοινωνίας"στεφανώνεται" από επισκόπους της Εκκλησίας, αντί να δεχθείτους μύδρους τους από άμβωνος και να του απαγορευθεί η είσοδοςστους ιερούς ναούς.
Αυτού του είδους το παράδειγμα κατέλιπαν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων;

ΛΥΚ. ΝΑΝΗΣ

Ανατροπή του Ευαγγελίου με την ..."ανοχή" των εκκλησιαστικών ηγετών!

Καί νέα χείρων «ὕβρις»

«Νά δοῦμε ἀκόμα ποῦ θά φτάσουμε! Δέν ἀφήσαμε βρωμιά, δέν ἀφήσαμε σιχαμένη πράξη πού νά μήν τήν κάνουμε, δέν ἀφήσαμε πονηρό διαλογισμό πού νά μήν τόν ποῦμε ἤ νά μήν τόν γράψουμε μέ τή μεγαλύτερη ἀδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πιά ὁλότελα. Γινήκαμε ἕνα τρελλό κοπάδι, πού μᾶς σαλαγᾶ ὁ διάβολος μέ μιά βουκέντρα κι ἐμεῖς τρέχουμε λαχανιασμένοι... », ἔγραφε πρίν ἀπό μερικά χρόνια ὁ Φώτης Κόντογλου. 

Ἀλήθεια, μποροῦσε κανείς νά φανταστεῖ ὅτι θά φτάναμε τόσο σύντομα σέ τέτοιο σημεῖο παρακμῆς καί ἀπόπτωσης! Μέ νόμο τοῦ κράτους ἀλλάζει κανείς φύ­λο μέ μία ἁπλή αἴτηση, μέσα σέ λίγα λε­πτά! Τήν ἀλλαγή αὐτή μάλιστα μποροῦν νά τήν ἐπιχειρήσουν ἀκόμη καί δεκαπεντάχρονοι ἔφηβοι! Ἐπιπλέον, ἔχει κανείς τή δυνατότητα νά ἀλλάξει φύλο ὄχι μό­νο μία φορά. Ἄν μετά ἀπό κάποιο χρονι­κό διάστημα τό μετανιώσει, μπορεῖ καί πάλι νά ἀλλάξει μέ τήν ἴδια συνοπτική διαδικασία! Ἔτσι, πλέον δημιουργεῖται ἀναστάτωση καί σύγχυση μέ τήν τόσο ἐ­πιπόλαιη θεσμοθέτηση νόμου, ὁ ὁποῖος ἀντιβαίνει πρός τή φυσιολογία, τήν ὀν­τολογία καί τή βιολογία τοῦ ἀνθρώπου καί ὁδηγεῖ στήν ὁμοφυλοφιλία.
Ἀνατρέχοντας στήν ἁγία Γραφή, ἀπό τό πρῶτο κιόλας κεφάλαιο τῆς Γενέσεως πληροφορούμαστε ὅτι ὁ Θεός, πού «ἐποίησε» τά πάντα «καλὰ λίαν», «ἐποίησε» τήν κορωνίδα τῆς δημιουργίας «τὸν ἄν­θρωπον, κατ’ εἰκόνα Θεοῦ...» (1,31). Τόν ἔ­πλασε μέ ἰδιαίτερο τρόπο καί τόν προί­κισε μέ χαρίσματα καί δυνατότητες πού, ἐάν τίς ἀξιοποιήσει σωστά, μπορεῖ νά φτάσει στήν κατά χάρη θέωση. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε, ὡς «ἄρσεν καὶ θῆλυ» (Γέ 1,26), μέ σκοπό νά γίνει συνδημιουργός τοῦ Θεοῦ. Μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ πανάγαθος Κύριός μας ἐξασφάλισε μιά ἁρμονική κοινωνία μέ ψυχικά ἰσορροπημένους καί εὐτυχισμένους ἀνθρώπους. Τώρα, ὅμως, τό ψηφισθέν νομοθέτημα καταστρατηγεῖ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ἀναιρεῖ τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καί πλήττει εὐθέ­ως αὐτό τό κύτταρο τῆς κοινωνίας, τήν οἰκογένεια, τήν ὁποία καί ὑπονομεύ­ει. 
Δυστυχῶς, οἱ ὁρισθέντες ἀπό τόν λαό γιά τήν εὐημερία τοῦ τόπου ταγοί μας -ἀντί νά σκύψουν μέ ὑπευθυνότητα καί νά ἐπιλύσουν τά οὐσιαστικά προβλήματα τοῦ τόπου μας- ψήφισαν, χωρίς νά λάβουν ὑπ᾽ ὄψη τους ὅτι ἕνα τέτοιο νομοθέτημα μπορεῖ νά λειτουργήσει προτρε­πτικά, καθώς πολλοί ἔφηβοι ἔχουν γενικά χαμηλή αὐτοεκτίμηση καί βρίσκονται στήν περίοδο τῶν ἐσωτερικῶν ἀνα­- ζητήσεων καί ἀνακατατάξεων. Οὔτε ὑ­πολόγισαν τίς σοβαρές ἐπιπτώσεις στήν ψυχολογία καί στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν, τά ὁποῖα θά βιώνουν τή σύγχυση φύλου, ὅταν τά ἴδια θά ἐπιχειροῦν τήν ἀλλαγή ἤ «διόρθωση» φύλου· καί ὅταν ἀργότερα γίνουν γονεῖς, θά μεταδίδουν στά παιδιά τους τήν ἴδια σύγχυση φύλου. Τώρα πιά μέσα σέ αὐτό τό ἄφυλο τοπίο, πού δημιούργησαν οἱ ἐθνοπατέρες, τή σκυτάλη τῶν συζητήσεων παίρνει ἡ «διαγραφή φύλου»!
Εὔλογα ἀναρωτιέται κανείς: Πῶς μπορεῖ νά διασφαλισθεῖ ἡ ψυχική ὑγεία τοῦ ἀλλάζοντος φύλο, τή στιγμή πού καταργεῖται ἡ ἰατρική γνωμάτευση καί ἀρ­κεῖ μία «ἁπλή δήλωση»; Τά τόσα περι­- στατικά δυστυχισμένων ὑπάρξεων πού αὐτοκτόνησαν μετά τήν ἀλλαγή φύλου δέν προβληματί­ζουν κανέναν; 
Ἄξιο ἀπορίας, ἐπίσης, εἶναι τό γεγονός ὅτι ἀγνοήθηκε ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μέ ἀνακοίνωσή της ἐπι­σήμανε πρίν τήν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου σέ ὅλους τούς βουλευτές: «Τό φύλο στόν ἄνθρωπο ἀποτελεῖ ἱερή παρακαταθήκη καί ὑπηρετεῖ στή βάση τῆς ψυχο­σω­μα­τικῆς συμπληρωματικότητας τό μυ­στή­ριο τῆς ζωῆς καί τῆς ἀγάπης. Ὑπό τήν ἔννοια αὐτήν, δέν εἶναι ἐπιλέξιμο, ἀλλά ὡς δῶρο ἀποτελεῖ θεῖο χάρισμα στόν ἄν­θρωπο πού πρέπει αὐτός νά ἀξιοποιήσει γιά τόν ἁγιασμό του... Τό προτεινόμενο Νομοσχέδιο προκαλεῖ τό αἴσθημα τῆς κοινωνίας, τορπιλίζει τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογένειας, ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τά χρηστά ἤθη καί τήν κοινή λογική καί κυρίως καταστρέφει τόν ἄν­θρωπο. Ἀντί νά λιγοστεύει τή σύγχυση καί τίς ψυχικές διαταραχές, θά τίς αὐξήσει καί θά δώσει διαστάσεις ἐπικίνδυνου κοινωνικοῦ φαινομένου. Ἰδίως ὅταν ἐ­πεκτείνει τίς δυνατότητές του καί μεταξύ τῶν μαθητῶν, δημιουργεῖ ἐκρη­κτική κατάσταση καί στά σχολεῖα». Καί τό Ἅγιο Ὄρος μέ ἀνακοίνωσή του ὑπογράμμισε ὅτι καταστρατηγεῖται «ἀπροκαλύπτως εἰς τήν Ὀρθό­δο­­ξον Πατρίδα μας ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ».
Ἀλλά καί ἡ Παιδοψυχιατρική Ἑταιρεία Ἑλλάδος - Ἕνωση Ψυχιάτρων Παιδιῶν καί Ἐφήβων γνωμοδότησε: «Θεω­ροῦμε καθῆκον μας νά ἐκφράσουμε τήν ἀντίθεσή μας γιά τήν ἐπέκταση τῆς δυνα­τότητας ἀλλαγῆς φύλου σέ ἄτομα αὐ­τῆς τῆς ἡλικίας (15 μέχρι τήν ἐνηλι­κίω­ση), ἡλικία ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ἀπό ρευστότητα τῆς διαμορφούμενης ταυ­τό­τη­τας φύλου, καθώς καί τίς ἀνησυχίες μας ὅτι ἡ ἐμπλοκή τῶν ἐν λόγῳ νέων στή διαδικασία θά ἐπιβαρύνει παρά θά βελτιώσει τήν ψυχική ἀποκατάσταση… 
Ἡ σύγχρονη ἰατρική βιβλιογραφία ἐπισημαίνει ὑψηλότερη ψυχοπαθολογία σέ ἄτομα μέ “Δυσφορία Φύλου” σέ σχέση μέ τό γενικό πληθυσμό». Προσθέτει ἀκόμη ὅτι «παρατηρεῖται ὑψηλή συννοσηρότητα κατάθλιψης καί αὐτοκτονικότητας, πού δέν ὑποχωρεῖ μέ ἰατρικές διαδικασίες ἀλλαγῆς φύλου, καί δυσφορία πού παραμένει, πα­ρά τυχόν ἐπιτυχεῖς κοινωνικές μεταβάσεις».
Ὁ καθηγητής τῆς Ἰατρικῆς κ. Σταῦ­ρος Μπαλογιάννης ἐπιβεβαιώνει: «Οἱ δομικές διαφορές στόν ἀνδρικό καί γυναι­κεῖο ὀργανισμό, ἄν παραβιαστοῦν, ὁδηγοῦν σέ σοβαρές ψυχοσωματικές διαταραχές καί εἰδικά στήν παιδική ἡλικία».
Ἀναμφισβήτητα, ἀποτελεῖ παραλογισμό καί παραφροσύνη, ἀλλά καί πρωτοφανῆ «ὕβριν» κατά τοῦ ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, νά ἔχει τήν ἀξίωση ὁ ἄνθρωπος νά ὑπερβαίνει τά ὅρια τῆς πεπερασμένης φύσεώς του. Ἀνελέητη ἀναμένεται ἡ «ἄ­τη». «Στῶμεν κα­λῶς», ἀδελφοί! 
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ προειδοποιεῖ: «Πρὸ συντριβῆς ἡγεῖ­ται ὕβρις, πρὸ δὲ πτώματος κακοφροσύνη» (Πα 16,18). 
Ποῦ, λοιπόν, πᾶμε; Ὁδεύουμε ὁ­λο­τα­χῶς πρός τήν αὐτοκαταστρο­φή μας, ὅ­πως συνέβη μέ τά Σόδομα καί τά Γόμορα στήν Παλαιά Διαθήκη; Τελικά, στήν πατρίδα μας, πού κάθε γωνιά της εἶναι ποτισμέ­νη καί μυρωμένη μέ ἅγια αἵμα­τα ἡρώων καί μαρτύρων, δέν θά πρέπει νά μείνει τίποτε ὄρθιο; Τά πάν­τα πρέπει νά γκρεμιστοῦν στό ὄνο­μα τοῦ «ἐκσυγχρονισμοῦ» καί τῆς δῆθεν προόδου; Θά πρέπει νά ἰσοπεδωθεῖ καί νά ἀφανιστεῖ ἀκόμη καί αὐτό τό ἀνθρώπινο πρόσωπο ὡς «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ»; Εἶναι φοβε­ρό! Ἡ Ἑλλάδα χάνεται, ἀρ­γοπε­θαί­νει! 
Ἡ ἔνδοξη πατρίδα μας σβήνει μέ τήν εὐθύνη καί ἀνοχή ὅλων μας! 
Ἄς μήν αὐταπατόμαστε! Κανείς μας δέν μπορεῖ νά κοροϊδεύει οὔτε τή συνείδησή του οὔτε τόν Θεό! «Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται» (Γα 6,7). Καιρός νά μετανοήσουμε ὅλοι! Διαφορετικά ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀποκαλύπτει: «τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπί­στοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦ­σιν καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσιν τοῖς ψευδέσιν τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λί­μνη τῇ καιομένη ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὃ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος» (Ἀπ 21,8).

Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος - Θεολόγος

Η Μητρόπολη Γερμανίας ανήκει πια στην Νέα «Εκκλησία» του Οικουμενισμού

Κι ὅμως οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι
…κοινωνοῦν μὲ ΟΛΟΥΣ!
«Ὅμοιος ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει»!

Κατήχηση των πιστών με …συνεργασία «Ορθοδόξων» και …Παπικών.

Μᾶς ἐστάλη ἀπὸ τὸν Δ.Π.

Πριν από ένα χρόνο είχαμε αναρτήσει άρθρο περί της διανομής φυλλαδίου από την Μητρόπολη Γερμανίας σχετικά με την εορτήτου Πάσχα, στο οποίο τονίζονταν οι ομοιότητες ανάμεσα σε Ορθόδοξους και Παπικούς, όσον αφορά την σημασία και τον εορτασμό της γιορτής (ἐδῶ).
Παρά τις αποκαλύψεις αυτές κανενός επισκόπου το αυτί δεν ίδρωσε, ούτε ακούστηκε τίποτα για διαμαρτυρίες και ενστάσεις από τους «παραδοσιακούς» ποιμένες.
Τώρα η Μητρόπολη Γερμανίας ολοκλήρωσε το «κατηχητικό και ποιμαντικό» της έργο κι έκδωσε και άλλα φυλλάδια περί των εορτών των Αγίων, του Χριστού, της Παναγίας και των Χριστουγέννων. Το απίστευτο είναι ότι όλα αυτά τα φυλλάδια εκδόθηκαν σε συνεργασία με τους Παπικούς Επισκόπους της Γερμανίας. Τα φυλλάδια αυτά τα συνυπογράφουν ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος και ο …Παπικός Επίσκοπος του Μαγδεμβούργου Dr. Gerhard Feige(!!!). «Ορθόδοξοι» και Παπικοί έχουν ιδρύσει από το 2007(!!!) μία κοινή επιτροπή των επισκοπικών συνόδων στην οποία συμμετέχουν.

Για τους Παπικούς:
• Bischof Dr. Gerhard Feige (Ko-Vorsitzender) • Bischof Dr. Gregor Maria Hanke OSB • Weihbischof Dr. Reinhard Hauke • Prof. Dr. Jürgen Bärsch • Abt P. Dr. Marianus Bieber OSB • Prof. Dr. Dr. Johannes Hofmann • P. Dr. Gregor Hohmann OSA (bis 2016) • Prof. Dr. Benedikt Kranemann (bis 2016) • Dr. Britta Müller-Schauenburg • Direktor Dr. Johannes Oeldemann • Dr. Florian Schuppe
Για τους Ορθόδοξους:
Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος (αντιπρόεδρος) • ΕπίσκοποςΑριστής Βασίλειος Επίσκοπος Κροστάνδης Σοφιάν•Πρωτοπρεσβύτερος Κων/νος Μύρων • Πρωτοπρεσβύτερος ΠέτροςSonntag • Πρωτοπρεσβύτερος Dr. Mircea Basarab • Prof. Dr. Κων/νοςΝικολακόπουλος • Prof. Dr. Assaad Elias Kattan • Prof. Dr. Daniel Munteanu Διευθυντής
Την γενική διεύθυνση της επιτροπής έχουν οι:
Dr. Dorothee Kaes (Sekretariat der Deutschen Bischofskonferenz) • Dr. Κων/νος Βλιαγκόφτης (Αρχιγραμματέας της Ορθοδόξου Επισκοπικής Συνόδου της Γερμανίας).
Στην ανακοίνωση τύπου της επιτροπής (εδώ) για το τελευταίο φυλλάδιο γράφουν οι δύο Επίσκοποι.
«Τα φυλλάδια αυτά είναι σημαντικά για την ευσέβεια των πιστών. Βοηθούν στην κατανόηση του σωτηριακού έργου του Θεού μέσω του Ιησού Χριστού και μέσω των διαφορετικών εκφράσεων τουκαι στην καθιέρωση του στην πίστη των Χριστιανών... Πολλές εορτές γιορτάζονται και από τις δύο παραδόσεις (Ανατολής και Δύσης)...
«Αυτή συνειδητοποίηση θα βοηθήσει να αναγνωρίσουν τόσο οι ορθόδοξοι όσο και οι καθολικοί πιστοί την ενότητα στην πίστη και έτσι να έρθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλο» δήλωσε ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος... «Μακάρι η γνώση και οι πολλές ομοιότητες στις εορτές του χρόνου να μας φέρουν πιο κοντά και να ισχυροποιήσουν την αδελφική μας ενότητα της πίστεως»!
Για να καταλάβουν οι πιστοί τι διδάσκεται σε αυτά τα φυλλάδια σας παραθέτουμε μερικά ενδεικτικά αποσπάσματα:
«Η τιμή των αγίων έχει πολλές ομοιότητες σε Ανατολή και Δύση. Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν υπάρχουν διαφορές. Δεν σημαίνει όμως και ότι η Μία αδελφή εκκλησία πρέπει να αποκλείει την άλλη, αλλά να την εμπλουτίζει».
«Ορθόδοξοι και καθολικοί προετοιμάζονται 6 και 4 εβδομάδες για την γιορτή των Χριστουγέννων. Αυτό εκφράζεται και στην Λειτουργία με τους ανάλογους ύμνους και τις ανάλογες αναγνώσεις αλλά και τον χαρακτηριστικό εορτασμό και τα ανάλογα έθιμα. Κοινά είναι η επιδίωξη της πνευματικής αναγέννησης, που βρίσκει την έκφρασή της στην νηστεία, ευλάβεια και στα φιλάνθρωπα έργα».

«Η ἐκπληξη, η ευχαριστία και η βαθειά χαρά χαρακτηρίζουν τις δύο παραδόσεις (Ανατολής και Δύσης) εορτασμού των Χριστουγέννων».
«Η Κυριακή γιορτάζεται και στις δύο παραδόσεις ως ενθύμιση της Αναστάσεως του Κυρίου».

Και όμως ενώ όλα αυτά είναι γνωστά σε όλους τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, οι δικοί μας «αντιοικουμενιστές» Επίσκοποι περιμένουν για να αντιδράσουν το κοινό ποτήριο, ενώ οι πιστοί πίνουν το πικρό ποτήριο της προδοσίας.

Δ.Π.

Δείτε θράσος!

Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης:

«Ο Πανάγιος Τάφος μας καλεί να αποβάλουμε το φόβο άλλων πίστεων, των άλλων θρησκειών, το φόβο του διαφορετικού»!



Ὁ ξεδιάντροπος Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, σ’ αὐτὴ τὴν ὁμιλία του, κυριολεκτικὰ “ἀδειάζει” τοὺς Ἁγίους μας, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀπὸ ὑπακοὴ καὶ εὐλάβεια στὸν Κύριο, αὐτὸν τὸν φόβο τοῦ ἄλλου, τὸ φόβο ΑΚΡΙΒΩΣ τῶν ὑποστηρικτῶν ἄλλων πίστεων, τὸν φόβο τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἀπὸ ἀγάπη στὸν ΜΟΝΟ Κύριο!
Προοδευτικὰ ὁ Πατριάρχης τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλὰ στὴν οὐσία ὁ ψευδεπίσκοπος Βαρθολομαῖος, καταφέρει ἄλλο ἕνα ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ πλῆγμα κατὰ τῆς μοναδικότητας τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως!

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅμως, ἐντέλλεται καὶ προφυλάσσει τοὺς ἐπαγρυπνοῦντας πιστούς: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον» φοβοῦ, καὶ «μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»· σεῖς οἱ πιστοὶ «ἐξέλθετε ἐξ αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε» καὶ «ἀκαθάρτου» Οἰκουμενιστῆ «μὴ ἅπτεσθε», μὴ κοινωνεῖτε!

Ἀλλ’ ὁ ἐκθεμελιωτὴς τῆς Πίστεως Πατριάρχης δὲν ντρέπεται –βλασφημῶν καὶ ἐπικαλούμενος αὐτὸν τὸν Πανάγιον τοῦ Κυρίου τάφον– νὰ μᾶς καλεῖ νὰ μὴν φοβόμαστε τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀλλόθρησκους!

Δὲν ντρέπεται, ὁ ξεδιάντροπος, νὰ ἐπιρρίπτει τὸ ἁμάρτημα καὶ πάθος τοῦ μίσους στοὺς χριστιανοὺς πού, μιμούμενοι τοὺς Ἁγίους, μισοῦν τὴν αἵρεση κι ὄχι τοὺς αἱρετικούς!


Δὲν ντρέπεται, ὁ παναιρετικὸς Πατριάρχης, νὰ ἐξισώνει καὶ νὰ ἀναγνωρίζει ἀποστολὴ ἰσάξια μὲ τὴν ἀποστολὴ τῆς Μίας Ἐκκλησίας καὶ τῶν λειτουργῶν της, καὶ στὶς αἱρετικὲς ὁμολογίες καὶ τοὺς ἀβάπτιστους ἡγέτες τους!

Δὲν ντρέπεται νὰ θεωρεῖ εἰλικρινεῖς τοὺς αἱρετικούς! Αὐτοὺς ποὺ μεταχειρίζονται κάθε μέσον καὶ τρόπο, γιὰ νὰ ἁλώσουν τὴν ὀρθοδοξία!

Ἐμεῖς, ὅμως, ἐπειδὴ (παρὰ τὶς ἁμαρτίες καὶ τὶς ἐλλείψεις μας) φοβούμαστε τὸν Θεὸ καὶ τὸν μολυσμὸ τῶν αἱρέσεων καὶ θρησκειῶν, ἀποκηρύξαμε καὶ ἀποκηρύσσουμε ἕνα τέτοιο Πατριάρχη!


«Ο Πανάγιος Τάφος μας καλεί να αποβάλουμε το φόβο άλλων πίστεων, των άλλων θρησκειών, το φόβο του διαφορετικού»!

Την έναρξη των εργασιών της 10ης Συνάντησης Διαλόγου που συγκάλεσε το Οικουμενικό Πατριαρχείοκαι συνδιοργανώνει με τη Διεθνή Ιουδαϊκή Επιτροπή για τις Διαθρησκειακές Διασκέψεις, στην Αγία Πόλη των Ιεροσολύμων, κήρυξε σήμερα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Οπως αναφέρει ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η 10η Συνάντηση πραγματοποιείται με αφορμή τα 40 χρόνια διαλόγου ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τονΙουδαϊσμό και έχει ως θέμα, «Η σημασία των Ιεροσολύμων
στην παράδοση των δύο θρησκειών».
Στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισήμανε ότι η Ιερουσαλήμ «ήταν, είναι, και θα είναι πάντα περισσότερο από μια πόλη. Είναι ένας τόπος αποκάλυψης, ευλογίας και έμπνευσης. Ο Θεός επέλεξε αυτήν την ευλογημένη πόλη».
«Επειδή η Ιερουσαλήμ», σημείωσε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Οικουμενικός Πατριάρχης, «είναι ο τόπος της θείας αποκάλυψης, ένας τόπος που κάθε μέρα πνευματικά μαρτυρεί το μυστήριο του Χριστού, οι Χριστιανοί συνδέονται με αυτή την περιοχή και ειδικά με το Ναό της Αναστάσεως. Ο Πανάγιος Τάφος μας καλεί να αποβάλουμε έναν φόβο που ίσως είναι ο πιο διαδεδομένος στην σύγχρονη εποχή μας: είναι ο φόβος του άλλου, ο φόβος του διαφορετικού, ο φόβος των υποστηρικτών άλλων πίστεων, άλλων θρησκειών ή άλλων ομολογιών.

Αντιμέτωποι με αυτές τις συνθήκες, το μήνυμα αυτού του ιερού τόπου είναι επείγον και σαφές: αγαπήστε τον άλλο, τον διαφορετικό, τους πιστούς των άλλων θρησκειών και ομολογιών.Αγαπήστε τους ως αδελφούς και αδελφές σας. Το μίσος οδηγεί στο θάνατο, ενώ η αγάπη «απορρίπτει τον φόβο» (1 Ιωάννου 4:18) και οδηγεί στη ζωή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι πρέπει να σέβονται και να αγαπούν τα Πανάγια προσκυνήματα αυτής της Αγίας Πόλης ως κληρονομιά των προγόνων μας στην ανθρωπότητα. Θα θέλαμε, επίσης, να αναγνωρίσουμε σήμερα την κρίσιμη αποστολή των τριών μεγαλύτερων Χριστιανικών ομολογιών, προστατών του Παναγίου Τάφου, καθώς και την ειλικρινή και γόνιμη συνεργασία τους».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στη σημασία του ακαδημαϊκού διαλόγου που διεξάγεται τα τελευταία 40 χρόνια ανάμεσα στην Ορθοδοξία και τον Ιουδαϊσμό και ο οποίος συνέβαλε στον αμοιβαίο σεβασμό και την αλληλοκατανόηση.
«Ο διάλογος μας αποκτά πρόσθετη σημασία σε έναν κόσμο στον οποίο οι αδελφοί και οι αδελφές μας, αντί να αναγνωρίζονται ως η κορυφή της Δημιουργίας, βιώνουν το απάνθρωπο στίγμα των διακρίσεων, της περιθωριοποίησης και της απομόνωσης. Σε τέτοιους καιρούς, όπως λέει ο Ψαλμός, ο Θεός μας διατάζει να άρουμε τις πύλες της Ιερουσαλήμ της καρδιάς μας και να επιτρέψουμε στον «Βασιλιά της Δόξης» να εισέλθει εκεί. Όταν αποτυγχάνουμε να δούμε την εικόνα του Θεού στον πλησίον μας, αμαυρώνουμε την εικόνα που ο Θεός μας κληροδότησε […] Συναντώμεθα στην Ιερουσαλήμ, ώστε να φέρουμε την Ιερουσαλήμ στον κόσμο και να καταδείξουμε ότι η ανθρωπότητα έγινε πράγματι κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού και ότι κάθε πράξη βίας, κάθε πράξη μισαλλοδοξίας, κάθε πράξη αδικίας, δεν είναι απλώς μία προσβολή στην ανθρωπότητα, αλλά μια αμαρτία ενάντια στον Δημιουργό μας. Αντίθετα, αυτό το συνέδριο καταδεικνύει ότι οι αρχαίες και σεβαστές θρησκείες μας, που έχουν τις ρίζες τους στη γη αυτής της πόλης, έχουν δεσμευτεί σε έναν διάλογο αγάπης, ελέους και δικαιοσύνης, που όλα αυτά αποτελούν ιδιότητες του ζώντος Θεού, ενώπιον του οποίου ελπίζουμε να σταθούμε. Για εμάς, σήμερα, ο διάλογος και η συνάντηση είναι το πραγματικό πνεύμα της Ιερουσαλήμ».

Κατά την έναρξη των εργασιών της διαθρησκειακής συναντήσεως τους συνέδρους υποδέχθηκε, με σύντομο χαιρετισμό του, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος. Επίσης χαιρετισμούςαπηύθυναν ο Ραβίνος Daniel Polish, επί κεφαλής της Διεθνούς Ιουδαϊκής Επιτροπής για τις Διαθρησκειακές Διασκέψεις, καθώς και εκπρόσωποι των υπουργείων Εξωτερικών του Ισραήλ και της Ελλάδος.
Νωρίτερα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος συνοδεύεται από τους Μητροπολίτες Γαλλίας Εμμανουήλ και Σουηδίας Κλεόπα και τον Αρχιμ. Αγαθάγγελο Σίσκο, Βιβλιοφύλακα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επισκέφθηκε το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων όπου τον υποδέχθηκαν ο Πατριάρχης Θεόφιλος και η Αγιοταφιτική Αδελφότητα.

Στη συνέχεια μετέβη, συνοδευόμενος από τον Προκαθήμενο της Σιωνίτιδος Εκκλησιας, στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως όπου προσκύνησε στον Πανάγιο Τάφο του Αναστάντος Χριστού.

Και οι νύν πρόδρομοι του Αντιχρίστου, σπέρνουν την σύγχυση και πλανούν εκλεκτούς!

Ο Αντίχριστος θα κάνει μέγα ψευτοθαύμα με σκοπό 
να πλανηθούν 
ακόμη και οι εκλεκτοί του Θεού


Ο Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ, ερμηνεύοντας την Αποκάλυψη Ιωάννου μιλά για τις απάτες και ο μέγα ψευτοθαύμα που θα κάνει ο Αντίχριστος προκειμένου να πλανηθούν ακόμη και οι εκλεκτοί του Θεού.

Θα πλανηθούν άραγε;

Αν πλανηθούν τελικά κάποιοι, αυτό σημαίνει πως ποτέ δεν ήσαν πραγματικά εκλεκτοί του Θεού…

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: 

Και πρέπει ιδιαίτερα να το προσέξωμε. Και να κλαύσωμε γι’ αυτό. Γιατί τα θαύματα και οι πράξεις του αντιχρίστου θα φέρουν σε δύσκολη θέση και τους πιο εκλεκτούς δούλους του Θεού.

Η αιτία της μεγάλης επίδρασης του αντιχρίστου θα έγκειται στην σατανική δολιότητα και υποκρισία, με τις οποίες σκεπάζει το πιο φρικαλέο κακό με το αχαλίνωτο και αναίσχυντο θράσος του με την πλήρη συμπαράσταση των πονηρών πνευμάτων και με την ικανότητα να κάνη θαύματα ψεύτικα μεν, αλλά που προκαλούν
κατάπληξη. Η φαντασία του ανθρώπου είναι ανίκανη να συλλάβη την εικόνα ενός τόσο μεγάλου κακούργου, όσος θα είναι ο αντίχριστος.

Θα σαλπίζει για τον εαυτό του, όπως σάλπιζαν οι πρόδρομοί του, οι προτυπώσεις του. Θα ονομάζη τον εαυτό του κήρυκα και παλινορθωτή της αληθινής θεογνωσίας. Έτσι εκείνοι, που δεν κατανοούν τον χριστιανισμό, θα ιδούν σ’ αυτόν ένα αντιπρόσωπο και υπέρμαχο της αληθινής θρησκείας! Και θα πάνε με το μέρος του. Θα σαλπίση. Και θα ονομάση τον εαυτό του επηγγελμένον Μεσσίαν. Και συναντώντας τον, εκείνοι που ζουν με σαρκικό φρόνημα, και βλέποντας την δόξα του, την δύναμή του, τις πνευματικές του ικανότητες, την ολοσχερή επιβολή του στα στοιχεία του κόσμου, θα τον αναγορεύσουν Θεό και θα γίνουν οπαδοί του [11].
Ο αντίχριστος θα παρουσιασθή πράος, εύσπλαγχνος, γεμάτος αγάπη, γεμάτος αρετές. Θα τον δεχθούν σαν πράγματι γεμάτον αρετές. Και θα υποταχθούν σ’ αυτόν, εξ αιτίας των υψίστων αρετών του, όλοι εκείνοι που φαντάζονται, πως αλήθεια είναι η «αλήθεια» του πεπτωκότος ανθρώπου, και γι’ αυτό ούτε καν σκέπτονται να την ξεπεράσουν για να γνωρίσουν την αλήθειαν του Ευαγγελίου[12].
Ο αντίχριστος τότε θα εισηγηθή στην ανθρωπότητα την δημιουργία μιας ανώτατης παγκόσμιας ειρήνης και ευημερίας. Θα προσφέρη τιμές, πλούτη, μεγαλεία, σημαντικές ανέσεις και σαρκικές ηδονές. Και όσοι ποθούν επίγεια πράγματα, θα τον δεχθούν. 
Και θα τον ονομάσουν «κύριό» τους[13]. Ενώπιον της ανθρωπότητος ο αντίχριστος θα ανοίξη ένα τέτοιο ανεξήγητο με την τότε επιστήμη τσίρκο θαυμάτων, που η κατεργαριά τους θα θυμίζη θέατρο. Θα φέρη φόβο με τις απειλές και θαυμασμό με τα θαύματά του. Θα ικανοποιήση την άκριτη περιέργειά τους και την παχυλή τους άγνοια. Θα ικανοποιήση την ματαιοδοξία τους και τον εγωισμό τους. Θα ικανοποιήση το σαρκικό τους φρόνημα. Θα ικανοποιήση την δεισιδαιμονία και τις προλήψεις τους. Και θα φέρη σε σύγχυση τους σοφούς. Έτσι όλοι οι άνθρωποι με οδηγό την πεπτωκυία φύση τους, χωρίς το φως του Θεού, θα παρασυρθούν και θα καταλήξουν πειθήνια και άβουλα όργανα του πλάνου[14].

Τα σημεία του αντιχρίστου θα γίνουν κατά κύριο λόγο στον αέρα [15], και συγκεκριμένα στο στρώμα, στο οποίο κυριαρχεί ο σατανάς[16]. Τα σημεία αυτά θα επιδρούν ως επί το πλείστον στην αίσθηση της όρασης. Και έτσι και θα γοητεύουν και θα απατούν.

Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος μελετώντας στην Αποκάλυψη του τα γεγονότα, που θα γίνουν πριν από την συντέλεια του κόσμου, λέγει ότι ο αντίχριστος θα κάμη μεγάλα σημεία, ακόμη και να κατεβή «πυρ εκ του ουρανού ενώπιον των ανθρώπων»[17]. Το θαύμα αυτό, μας λέγει η Αγία Γραφή, θα είναι το πιο μεγάλο από τα θαύματα του αντιχρίστου. Και αυτό το θαύμα θα γίνη στον αέρα. Θα είναι ένα μεγαλοπρεπές και φοβερό θέαμα!
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Βιβλιογραφία
[11] έ.α.
[12] Μακαρίου Αιγυπτίου Ομιλία ΛΑ’ § 4.
[13] Θεοφυλάκτου Βουλγ. Εις το Ιωάν. 5, 43.
[14] Αποκ. 13, 8.
[15] Εφραίμ του Σύρου, έ.α., Εφ. 2, 2 και 6, 12.
[16] Συμεών Νέου Θεολόγου, Περί του τρίτου είδους προσευχής.
[17] Αποκ. 13, 13.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΑΝ όλους τους Πατριάρχες (Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, Ιεροσολύμων Θεόφιλο, Αντιοχείας Ιωάννη, Σερβίας Ειρηναίο, Ρωσσίας Κύριλλο) στις κόγχες ορθόδοξου ναού. Βίντεο ΣΟΚ



Μία ακόμη ενημέρωση που λάβαμε από ορθοδόξους αδερφούς (απόεδώ).

Οι αιρετικοί Οικουμενιστές, αυτοί που ανάβουν κεριά σε εβραϊκές συναγωγές συμπροσευχόμενοι με αλλοθρήσκους, οι θαυμαστές και θιασώτες του αιρετικού Πάπα :

. Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος
. Ιεροσολύμων Θεόφιλος
. Αντιοχείας Ιωάννης
. Ειρηναίος Σερβίας
. Ρωσσίας Κύριλλος

τώρα και ως ΑΓΙΟΙ, αγιογραφημένοι σε κόγχες ναού της Ρωσσίας (στην πόλη Rostov-on-Don).








Υπάρχουν άφθονες κόγχες ελεύθερες. 
Και η μια στην πρόσοψη ! Για ποιον; 
Μήπως για τον Πάπα ;;;


Δείτε το βίντεο:


Εσύ "ορθόδοξε" πιστέ ΜΗΝ ανησυχείς. "Έχει ο Θεός"!
Βάλε το κουστούμι και ετοιμάσουν να "πάρουμε την Πόλη" .. προσευχόμενος με όσους μνημονεύουν τους αιρετικούς ...


Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Ήσαν ΟΛΟΙ εκεί! Οικουμενιστές και αντι-Οικουμενιστές! Κι αυτοί που ...αναθεμάτισε το 2011 ο κ. Σεραφείμ!

Ονομαστήρια Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ


Με με την δέουσα Εκκλησιαστική λαμπρότητα και τάξη τελέστηκε την Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017 το πρωί πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίας Τριαδος Πειραιώς. Στην Ακολουθία του Όρθρου χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ.
Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικαίας κ. Αλέξιος, συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου, Κορωνείας κ. Παντελεήμονος, Ηλιουπόλεως Αιγύπτου κ. Θεοδώρου, Κορίνθου κ. Διονυσίου, Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφίας κ. Γαβριήλ, Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Κωνσταντίνου και των Θεοφιλεστάτων Επισκόπων Νεοχωρίου κ. Παύλου, Σαλωνων κ. Αντωνίου, Μεθώνης κ. Κλήμεντος καθώς επίσης και του εορτάζοντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφειμ.
Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Πρωτοπρεσβύτερος Αντώνιος Βάλβης, ο οποίος αναφέρθηκε στο Μαρτύριο του Αγίου Σεραφείμ Επιασκόπου Φαναρίου.
Στο τέλος της αναιμάκτου θυσίας τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για τους μακαριστούς Πρωθιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας Σεραφείμ και Χριστόδουλο, ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τους Αρχιερείς που συλλειτούργησαν μαζί του, μοίρασε αντίδωρο και δέχθηκε τις ευχές του πιστού Πειραϊκού κλήρου και λαού που προσήλθαν να συμπροσευχηθουν.






Καρδινάλιοι καί ἐπίσκοποι, μέ ποιά Πίστη μπαίνουν στήν ἐκκλησιά μαζί;

Γιά μιά χρονιά ἀκόμη, ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὁ Ἱερός Ναός τοῦ Σεπτοῦ μας Πατριαρχείου ξαναμαγαρίστηκε: Μέσα στήν Θεία Λειτουργία, ἐπισήμως προσκεκλημένοι, παρέστησαν ἕνα σωρό καρδινάλιοι, ὡς ἐκπρόσωποι τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη τοῦ πάπα.

Τί μαχαιριά καί τούτη στίς καρδιές τῶν Ὀρθοδόξων, ὅσων ἀκόμα κρατᾶνε κάπως ζωντανή τήν ἐκκλησιολογική τους συνείδηση!
Τό φωτογραφικό ὑλικό, πού φτάνει στά χέρια μας διά μέσου τοῦ διαδικτύου, εἶναι τό ὀλιγότερον σκανδαλῶδες: Περνᾶνε τά Ἅγια τῶν Ἁγίων στήν Μεγάλη Εἴσοδο μπροστά ἀπό τούς αἱρετικούς καί δέν διαμαρτύρεται οὔτε ἕνας ἀπό τούς παρευρισκομένους Ὀρθοδόξους ἱερεῖς καί ἐπισκόπους! Βγαίνει ὁ Πατριάρχης μας στήν Ὡραία Πύλη εὐλογῶντας ἀδιακρίτως Ὀρθοδόξους καί αἱρετικούς μαζί, λές καί δέν ἀκούστηκε τό ‘’τάς θύρας, τάς θύρας ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν’’!

Ἔχουμε ἤ δέν ἔχουμε ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἀπαγορεύουν ρητῶς τίς συμπροσευχές μέ αἱρετικούς;

Ἔχουμε ἤ δέν ἔχουμε Ἱερούς Κανόνες (ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων), πού ἀπαγορεύουν αὐστηρῶς τήν εἴσοδο καί τήν παραμονή τῶν αἱρετικῶν μέσα στούς Ἱερούς μας Ναούς;

Μᾶς δίδαξαν ἤ δέν μᾶς δίδαξαν παλαιοί καί νεοφανεῖς Ἅγιοι γιά τό πῶς ὀφείλουμε νά φερόμαστε ἀπέναντι στούς αἱρετικούς;

Καί μή πεῖ κανείς, ὅτι οἱ παπικοί δέν εἶναι αἱρετικοί, ἄρα τί σᾶς πειράζει πού προσευχόμαστε καί λειτουργούμαστε παρέα μαζί τους, διότι θά βρεθεῖ γυμνός καί ἀναπολόγητος ἐνώπιον ἁπάσης τῆς Ἐκκλησίας, καί προπαντός ἐνώπιον τῆς θριαμβευούσης.

Θά βρεθεῖ πρῶτα ἀπ’ ὅλα μπροστά στήν ἀποστομωτική γραφίδα τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος Γαβριήλ τοῦ Διονυσιάτου(*): ‘’Καί μή εἴπῃ τις, ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, ἵσως, δέν εἶναι αἱρετικοί. Εἶναι δι’ ἡμᾶς τούς Ὀρθοδόξους αἱρετικοί. Ἔχομεν ἀποφάσεις καί ἀποφάνσεις τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπ’ αὐτοῦ’’.

Θά βρεθεῖ ἐπίσης μπροστά στόν Χρυσορρήμονα Ἰωάννη(**), ὁ ὁποῖος σέ ἀνάλογη περίπτωση ἔλεγε: ‘’Εἰ τόν Ἰουδαϊσμόν νομίζετε ἀλήθειαν εἶναι, τίνος ἔνεκεν ἐνοχλεῖτε τῇ Ἐκκλησίᾳ; Εἰ δέ ὁ Χριστιανισμός ἐστίν ἀληθής, ὡσπεροῦν καί ἔστι, μένετε καί πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ’’. Ἐάν, μέ ἄλλα λόγια, παραδέχεστε ὅτι ἡ Ἀλήθεια βρίσκεται στόν παπισμό καί ὅχι στήν Ὀρθοδοξία, τότε γιά ποιόν λόγο παριστάνοντας τούς Ὀρθοδόξους σκανδαλίζετε τίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν; Ἐάν, ὅμως, ὄντως πιστεύετε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή Πίστη -ὅπως καί εἶναι- ἀφῆστε κατά μέρος τίς ψευτοαγάπες μέ τούς αἱρετικούς καί ἀκολουθῆστε την (τήν Ὀρθοδοξία) σταθερά καί ἀνόθευτα.
Οἱ παπικοί ἐξακολουθοῦν, δυστυχῶς, μέχρι καί σήμερα νά παραμένουν δαιμονικῶς ἀμετανόητοι. Καί ὡς ἀμετανόητοι αἱρετικοί δέν ἔχουν τό διακαίωμα ὄχι μονάχα παρουσίας σέ ὥρα Θείας λειτουργίας, ἀλλά ἀκόμα καί τῆς ἁπλῆς εἰσόδου σέ Ναό τῶν Ὀρθοδόξων. Πάνω στό θέμα αὐτό, οἱ Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι σαφεῖς: «Μή συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τόν Οἶκον τοῦ Θεοῦ ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει» (τῆς ἐν Λαοδ. ΣΤ’).

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, καυτηριάζοντας τούς ‘’συνεορτασμούς’’ αὐτούς τῶν Ἁγίων μας (παρέα μέ τούς ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδοξίας μας: παπικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κ.α.), γράφει: ‘’Τῶν μυστηρίων κοινωνεῖς, εἰπέ μοι, τόν Χριστόν προσκυνεῖς ὡς Χριστιανός, παρ’ ἐκείνου τά ἀγαθά αἰτεῖς, καί μετά τῶν ἐχθρῶν ἑορτάζεις τῶν ἐκείνου; Καί ποίᾳ γνώμῃ εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἀπαντᾷς λοιπόν’’;
Δηλαδή, γιά πές μου: Ὡς Ὀρθόδοξος Χριστιανός πού εἶσαι, κοινωνεῖς τῶν Μυστηρίων, προσκυνεῖς τόν Χριστό, ζητᾶς ἀπό Αὐτόν τά ἀγαθά, καί συγχρόνως γιορτάζεις μαζί μέ τούς ἐχθρούς τῆς Ὀρθοδοξίας; 

Τότε, ποιά ἡ Πίστις, μέ τήν ὁποία ἔρχεσαι στήν ἐκκλησία; 


(*) Ἀνοιχτή ἐπιστολή πού συνέγραψε τό1970 ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ. Διονυσίου Ἁγίου Ὄρους, Γέρων Γαβριήλ. (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Θεοκλήτου Διονυσιάτη ‘’Ὁ Γέροντάς μου, Γαβριήλ Διονυσιάτης’’, 
ἐκδόσεις Παπαδημητρίου 1987) 
(**) Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Ε.Π.Ε. 34,204)

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
1/12/2017

Έρχονται οικουμενιστικές εξελίξεις! Πάπας Φραγκίσκος προς Βαρθολομαίο: Επείγουσα ανάγκη για πλήρη ενότητα



Κάτι τρέχει με τα οικουμενιστικά σχέδια Βατικανού και Φαναρίου…
Με αφορμή την παρουσία Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων στο Φανάρι ως κομμάτι της παραδοσιακής ανταλλαγής αντιπροσωπειών για τις θρονικές εορτές, Φραγκίσκος και Βαρθολομαίος έκαναν δηλώσεις για ενότητα σε πιεστικό ύφος, που κάθε άλλο παρά τυχαίες μπορεί να είναι.

Ο Πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας, Καρδινάλιος Kurt Koch πήγε στην Κωνσταντινούπολη με αντιπροσωπεία της Αγίας Έδρας και οι Ρωμαιοκαθολικοί Ιεράρχες έλαβαν μέρος στη Θεία Λειτουργία στον πατριαρχικό καθεδρικό ναό του Αγίου Γεωργίου.

Στο πλαίσιο αυτής ο Καρδινάλιος Κώχ μετέφερε στον Ορθόδοξο Πατριάρχη ένα μήνυμα από τον Πάπα Φραγκίσκο το οποίο διαβάστηκε στο τέλος της Θείας Λειτουργίας.

«Αν και είμαι μακριά σε ποιμαντική επίσκεψη στη Μιανμάρ και το Μπαγκλαντές, θέλω να μεταφερθούν οι καλύτερες αδελφικές ευχές για την Αγιότητά σας και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, τον κλήρο και όλους τους πιστούς που συγκεντρώθηκαν κατά τη Θεία Λειτουργία», ανέφερε στο μήνυμά του ο Πάπας και συμπληρώνει με νόημα:

«Καθολικοί και Ορθόδοξοι, ομολογώντας με τα δόγματα των πρώτων επτά Οικουμενικών Συνόδων, πιστεύοντας στην αποτελεσματικότητα της Ευχαριστίας και των άλλων μυστηρίων, διατηρώντας την αποστολική διαδοχή του των Επισκόπων, έχουν μια βαθιά αίσθηση της εγγύτητας μεταξύ τους».

Έκανε δε λόγο για τον «επείγοντα χαρακτήρα της ανάπτυξης σε πλήρη και ορατή ενότητα.» Ο Ποντίφικας μιλησε για την έγκριση του συνεχιζόμενου θεολογικού διαλόγου σχετικά με το πρωτείο και την καθολικότητα, και σημείωσε ότι η συναίνεση «μπορεί να χρησιμεύσει ως αξιολόγηση, συμπεριλαμβανομένων κρίσιμων θεολογικών κατηγοριών και πρακτικών που έχουν εξελιχθεί με την πάροδο της δεύτερης χιλιετίας.»

Την ίδια στιγμή ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στους ίδιους εορτασμούς για τον Άγιο Ανδρέα στο Φανάρι απευθυνόμενος προς την αντιπροσωπεία των Ρωμαιοκαθολικών τόνισε ότι : «Φαίνεται όμως ότι έφθασεν η ώρα να ασχοληθώμεν επιμελώς και με τα εμπόδια εις την αποκατάστασιν της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών ημών, όχι διά να επιστρέψωμεν εις τας αγόνους αντιπαραθέσεις του παρελθόντος, αλλά διά να αναλύσωμεν ομού τα ζητήματα αυτά και να οδηγηθώμεν εις λύσεις, αποδεκτάς εκατέρωθεν».

Είναι σαφές από το ύφος των δηλώσεων και των δύο πως είναι αποφασιμένοι να πιέσουν προς την ίδια κατεύθυνση.
Με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για την Ορθοδοξία μας….

Του Μανώλη Κείου

"Ταϊζέ": Μια μικρογραφία της εποχής του Αντιχρίστου!

Η Θεολογική Α.Π.Θ. διαφημίζει 
το φροντιστήριο του Οικουμενισμού στο Ταϊζέ 


katanixis.gr: Για μερικά ξενόφερτα πράγματα, η θέση μας πρέπει να είναι κρυστάλλινη, να μοσχοβολά Ορθοδοξία. Η καλούμενη ως μοναστική αδελφότητα του Ταιζέ, αποτελεί και είναι περήφανη γιαυτό, το μοντέλο της ένωσης που οραματίζεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
Είναι μια μικρογραφία της εποχής του Αντιχρίστου, όπου όλοι ανεξαιρέτως οι "προσκυνητές" από διάφορες θρησκείες, δοξασίες, αιρέσεις, παγανιστικές λατρείες, κάνουν ΚΟΙΝΗ προσευχή. Ο καθένας στο Θεό του!!
Άνδρες και γυναίκες όλοι μαζί!! 
Στα χνάρια του Πατριάρχη λοιπόν φοιτητές της Θεολογικής Α.Π.Θ. έμειναν 2 μήνες στο Ταιζέ. Βιωματικό φροντιστήριο του Οικουμενισμού. Μόνο που ο Οικουμενισμός είναι κατεγνωσμένη αίρεση, οι συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλοθρήσκους απαγορεύονται από τους Ιερούς Κανόνες, προβλέπουν δε τον αφορισμό των λαϊκων και την καθαίρεση των κληρικών. 
Εκεί στη Θεολογική οι φοιτητές που είναι Ορθόδοξοι, βιώνουν τη "φοβέρα" και τη "σκλαβιά" του Ρήγα... Είμαστε μαζί σας παιδιά, ό,τι θέλετε να αποκαλύψετε ανώνυμα, το katanixis.gr είναι στη διάθεσή σας. Μετά την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου άλλωστε, αυτοί ξεμπροστιάζονται μόνοι τους και απροκάλυπτα. Τις ανακοινώσεις τους να μας στέλνετε φτάνει και περισσεύει.
Καλόν ομολογιακό αγώνα.

Φοιτητές της Θεολογικής του ΑΠΘ στο Ταιζέ

Τα βήματα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ακολούθησαν φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, που επισκέφθηκαν και έμειναν περίπου δύο μήνες στη μοναστική Κοινότητα του Taizé (Ταιζέ), στην επαρχία της Βουργουνδίας, στην Κεντρική Γαλλία.
Το Taizé (Ταιζέ) είναι μία ιδιαίτερη μοναστική κοινότητα, που χαρακτηρίστηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του, ως «το κέντρο της συμφιλίωσης». Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, η «μοναστική» στον κόσμο, κοινότητα του Taizé ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το 1940 ο μοναχός Ροζέ, δημιούργησε την κοινότητα με σκοπό να προσφέρει καταφύγιο, μέσα στην εξέλιξη του πολέμου, για τους πρόσφυγες και τους «δραπέτες» από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Ροζέ, ήταν ένα νεαρό αγόρι 25 ετών, που άφησε τη γενέθλια γη του, την Ελβετία για να πάει να ζήσει στην Γαλλία, την πατρίδα της μητέρας του. Η φρίκη του πολέμου τον οδήγησε να φύγει, μέσα στη νύχτα, με ένα ποδήλατο. Έφτασε στο μικρό χωριό Taizé, στην Βουργουνδία, το οποίο βρίσκεται 10 χιλιόμετρα απόσταση νότια του Κλυνί… και έτσι ξεκινά η ιστορία και ο ρόλος του Taizé (Ταιζέ). Επίσημα η κοινότητα ιδρύθηκε το 1949 από τον Ροζέ και επτά μοναχούς.


«Είχε από την νεότητα του τη διαίσθηση ότι η κοινοβιακή ζωή μπορούσε να αποτελέσει ένα σημάδι ότι ο θεός είναι αγάπη και μόνο Αγάπη. Αναζητούσε ένα μέρος μέσα στην ταραχώδη περίοδο της μοναρχίας του γερμανικού αυταρχισμού, για να εγκαινιάσει μια κοινοβιακή ζωή για αδελφούς: «αδελφούς αποφασισμένους να δώσουν την ζωή τους και οι οποίοι θα προσπαθούν πάντα να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον και να είναι συμφιλιωμένοι, μια κοινότητα, στην οποία η καλοσύνη της καρδιάς θα βιωνόταν πολύ συγκεκριμένα, και όπου η αγάπη θα ήταν το επίκεντρο των πάντων». Δεν είχε πολλά χρήματα και στις 28 Αυγούστου του 1940, έφτασε στο χωριό του Taizé, όπου ήταν ”κανονισμένο” να δει ένα σπίτι. Εκεί, υπήρχε μια γυναίκα που του ζήτησε να μείνει μαζί τους λίγο καιρό παραπάνω. Ο Roger αποφάσισε να αγοράσει ένα σπίτι εκεί και να αρχίσει μια ζωή κοινότητας, όπου οι λίγοι αδελφοί που τον συντρόφευαν να ακολουθούν τον Χριστό στην απλότητα, την αθλιότητα και την κοινότητα. Μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες του και συνάμα όραμα ήταν η ειρήνη μεταξύ των Χριστιανών από διαφορετικές ομολογίες και παραδόσεις, η οποία θα μπορούσε να συνιστά ένα ουσιώδες πρότυπο βεβαίωσης της ειρήνης στην ανθρωπότητα. Επιθυμούσε η κοινότητα του Taizé να γίνει μια παραβολή κοινότητας και ένα «σημείο» αδελφικής αγάπης εξιστορεί στους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου ο μοναχός Ρίτσαρντ, ένας από τους πιο ηλικιωμένους και αφοσιωμένους αδελφούς της κοινότητας. Έτσι ξεκινά το Taizé, μία μεγάλη θεολογική Κοινότητα χωρίς συγκεκριμένη θεολογική δογματική ταύτιση, ανοιχτή σε όλους εκείνους που αναζητούν την κοινωνία με τον Θεό, μέσω κοινής προσευχής, κοινών ύμνων, κοινών προβληματισμών και κοινών συζητήσεων. Σήμερα, στο Taizé, ζούνε μόνιμα εκατό μοναχοί, ρωμαιοκαθολικοί και διαμαρτυρόμενοι, που προέρχονται από τριάντα διαφορετικές χώρες, από διαφορετικές εκκλησίες, ωστόσο όλοι τους ακολουθούν το ίδιο μονοπάτι ζωής, με γνώμονα την απλότητα.


Ετησίως το Taizé, το επισκέπτονται εκατοντάδες θεολόγοι από όλο τον κόσμο, ωστόσο το Ταιζέ δεν είναι μια κοινότητα θεολόγων, αλλά ένα μοναστήρι που ανοίγει την αγκαλιά του σε όλους τους ανθρώπους ποικίλλων ομολογιακών, εθνικών, πολιτισμικών, γλωσσολογικών προελεύσεων. Όλοι μαζί όμως έχουν ένα κοινό στοιχείο, προσεύχονται με κοινούς ύμνους και εργάζονται μαζί για τη χρονική παραμονή τους στο μοναστικό κέντρο.“Η εμπνευσμένη πρωτοβουλία που ανέπτυξε η μοναστική κοινότητα του Ταιζέ για τους νέους ανεπιφύλακτα μπορεί να χαρακτηριστεί ως μοναδική. Στις δεκαετίες που δραστηριοποιείται μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα προσφέρει σε απειράριθμους νέους από όλα τα μέρη της υφηλίου, τα πιο μακρινά και τα πιο κοντινά, την ευκαιρία να γνωριστούν μεταξύ τους, να μοιραστούν τις ανησυχίες τους, τις εμπειρίες τους και τα σχέδιά τους. Προ πάντων να δημιουργήσουν φιλίες, να βγουν από το στενό πλαίσιο του εαυτού τους ή του στενού τους κύκλου και να συμμεριστούν κοινές ανησυχίες και προβληματισμούς. Το σπουδαιότερο ίσως είναι η ευκαιρία που έχουν να αντικρύσουν τον εαυτό τους και να πάρουν απαντήσεις σε καίρια υπαρξιακά ερωτήματα. Η απλότητα, η καλοσύνη, η ευγένεια, η προσήνεια, οι γνώσεις και η διάκριση των μελών της μοναστικής κοινότητας, οι απέριττες συνθήκες διαβίωσης, οι ευκαιρίες της προσευχής διανθισμένες με εύληπτους ύμνους, η μελέτη της Αγίας Γραφής και οι συζητήσεις σύγχρονων κρίσιμων θεμάτων αποτελούν όντως μία πολύτιμη και μοναδική πνευματική προσφορά του Taizé για τη νεολαία όλου του κόσμου στην εποχή μας” αναφέρει χαρακτηριστικά, η Καθηγήτρια Ομιλητικής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Δήμητρα Κούκουρα.


«Ο στόχος είναι, πρώτιστα, εν Αγίω Πνεύματι, να φιλοξενήσουμε άνευ όρων και διακρίσεων ανθρώπους και να τους βοηθήσουμε να ανακαλύψουν αυτό το μέρος, ανεξάρτητα των επαγγελμάτων που φέρουν∙ ωστόσο, χαιρόμαστε ιδιαιτέρως να φιλοξενούμε ακόμα νέους θεολόγους από διάφορες εκκλησίες, παραδόσεις και πανεπιστήμια. Όμως στο Taizé δεν αναλαμβάνονται ως καθήκοντα οι θεολογικές σπουδές, βέβαια, στην ημερήσια διάρθρωση της μοναστικής ζωής και της κοινότητας υπάρχει χώρος για αυτές. Έχουν επίσης φιλοξενηθεί και μη χριστιανοί, εβραίοι και μουσουλμάνοι θεολόγοι, βουδιστές μοναχοί, οι οποίοι έχουν έρθει να μοιραστούν μαζί μας την εμπειρία τους και τα ερωτήματα τους» αναφέρει ο μοναχός Ρίτσαρντ. Ποια είναι όμως η σχέση της κοινότητας του Taizé με το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου; «Μερικοί αδελφοί και εγώ είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε το Τμήμα Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Γνωρίζω ορισμένους διδάσκοντες και έχω μελετήσει πολλά από τα άρθρα τους και τα έργα τους, μερικά από τα οποία με διευκόλυναν να κατανοήσω πολλές ορθόδοξες πτυχές και γενικά θεολογικές διαστάσεις. Με το να γνωρίσω το Πανεπιστήμιο αυτό, αντιλαμβανόμουν ότι η παρουσία των φοιτητών θα ερχόταν να εμπλουτίσει τις συναντήσεις στο εδώ. Είμαστε, λοιπόν, πολύ χαρούμενοι που εδώ και λίγα χρόνια φιλοξενούμε φοιτητές για το διάστημα λίγων μηνών του καλοκαιριού, και ελπίζω οι φοιτητές να από-λαμβάνουν κάτι από το Taizé. Η παρουσία τους βοήθησε πολύ, ώστε να εξοικειωθούμε με την ορθόδοξη εκκλησία και παράδοση» επισημαίνει ο μοναχός Ρίτσαρντ. Η ζωή στο μοναστήρι του Ταιζέ είναι βασισμένη σε τρεις κοινές προσευχές μέσα στον μεγάλο ναό της Συμφιλίωσης, οι οποίες δίνουν τον, ιδιαίτερο, παλμό της ημέρας.


«Στο Ταιζέ δεν υπάρχουν επικεφαλής και ακόλουθοι, οι σχέσεις κυριαρχίας απουσιάζουν από την μικρή καθημερινή πρακτική της λειτουργίας, γιατί το σώμα είναι ένα. Βρισκόμαστε όλοι εδώ για να διακονήσουμε, όχι να διακονηθούμε. Το μοναστήρι του Taizé είναι ένα μέρος στο οποίο τραγουδούμε πολύ και προσευχόμαστε, διότι θα θέλαμε οι προσευχές μας να έχουν μια ομορφιά από την παρουσία του Θεού. Ο αδελφός Ροζέ ήθελε πάντα αυτό το μέρος να είναι όμορφο, να υπάρχει το κάλος του Θεού. Υπάρχει μεγάλη ομορφιά όταν τραγουδάμε και προσευχόμαστε μαζί. Στα χρόνια της νεότητας του ο Ροζέ είχε επισκεφτεί τις ρωσικές ορθόδοξες εκκλησίες και πιστεύω ενδιαφερόταν για αυτήν την ομορφιά και την ακρίβεια της ορθόδοξης προσευχής» προσθέτει ο μοναχός Ρίτσαρντ. Ποια είναι όμως η προοπτική του Taizé και τι μήνυμα θέλει να δώσει στην κοινωνία; «Όπως λέει ο αδελφός Roger στο βιβλίο «Living Today for God», είναι σημαντικό να μην κάνουμε καθόλου σχέδια, ώστε να υπάρχει μόνο ένας δρόμος: να υπηρετούμε Τον Θεό με την προσευχή και άλλα μέσα. Και υπάρχει ακόμα αυτό το πολύτιμο παρόν της αρχής. Τι μπορούν να κάνουν οι Χριστιανοί για να ανασηκώσουν την Ειρήνη; Και καθώς θα θέλαμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας ως Χριστιανούς, αυτή η ενότητα παραμένει ο χρυσός στόχος. Όταν οι άνθρωποι έρχονται στο μοναστήρι για μια εβδομάδα, προσφέρεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουν την πρωινή εισαγωγή στην Βίβλο καθημερινά. Κάθε χρόνο οι αδελφοί επιλέγουμε σημαντικά κείμενα και περικοπές για να συνοδεύσουν την εκάστη εβδομάδα. Θα θέλαμε επίσης να μην έχουμε κάποιο μήνυμα δικό μας, παρά μόνο την αγάπη Του Θεού. Υπάρχουν τρεις λέξεις στις οποίες, επίσης, ο αδελφός Ροζέ έκανε αναφορά για να εκφράσει το πνεύμα των Μακαρισμών του Ιησού: Χαρά, Απλότητα, Έλεος» διευκρινίζει στους φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. ο μοναχός Ρίτσαρντ. O Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, υπήρξε ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης ο οποίος επισκέφθηκε την μοναστική κοινότητα του Taizé. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, μετά την προσευχητική σύναξη της Κοινότητας στο «Ναό της Συμφιλίωσης» σε μια κατάμεστη αίθουσα, παρουσία 1500 ανθρώπων ο Πατριάρχης είπε πως το Taizé είναι «σαν να μαρτυράτε ότι το πέρασμα του χρόνου φέρνει κοντά τους διαιρεμένους Χριστιανούς επιτρέποντάς τους να προχωρούν μαζί στο δρόμο της ενότητας», ενώ χρησιμοποιώντας τον όρο «συμφιλίωση» τόνισε πως η συμφιλίωση γίνεται ένας παράγοντας ειρήνης, ένας μοχλός για να ξεπεράσουμε ιστορικές αντιπαλότητες, ένα μέσο εξουδετέρωσης των πολώσεων του παγκόσμιου κοινωνικού τοπίου και των συγκρούσεων. Η συμφιλίωση είναι επομένως ένα παγκόσμιο ζήτημα για τις εκκλησίες μας και για τον κόσμο γενικότερα. Σε μια εποχή της παγκοσμιοποίησης, η Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να είναι σε θέση να εξοπλιστεί με τα εργαλεία εκείνα για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που θέτει η ύστερη νεωτερικότητα» τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης. «Από τα νιάτα μου, δεν με εγκατέλειψε ποτέ η ιδέα ότι μια κοινοτική ζωή θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι ο Θεός είναι αγάπη, και μόνον αγάπη. Σιγά -σιγά με διακατείχε η πεποίθηση ότι ήταν ουσιώδες να δημιουργηθεί μια κοινότητα με άνδρες αποφασισμένους να δώσουν όλη τους τη ζωή, και που να προσπαθούν να καταλάβουν ο ένας τον άλλον, να συμφιλιώνονται πάντα: μια κοινότητα όπου η καλοσύνη της καρδιάς και η απλότητα θα ήταν στο κέντρο των πάντων» αναφέρει στα απομνημονεύματα του ο ιδρυτής του Taizé μοναχός Ροζέ (Roger).

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα: Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε



«...θα έλθει καιρός που όχι οι διωγμοί αλλά τα χρήματα και τα αγαθά αυτού του κόσμου θα απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Και θα χαθούν ψυχές πολύ περισσότερες από ότι τον καιρό των διωγμών. 

Από την μία θα χρυσώνουν τους τρούλους και θα βάζουν επάνω τους τούς σταυρούς και από την άλλη παντού θα βασιλεύει κακία και ψεύδος. 

Η αληθινή Εκκλησία πάντα θα διώκεται. 

Αυτοί που θέλουν να σωθούν, θα σώζονται με τις ασθένειες και τις θλίψεις. 

Ο τρόπος που θα γίνονται οι διωγμοί θα είναι πολύ πονηρός και θα είναι πολύ δύσκολο κανείς να προβλέψει τους διωγμούς. Φοβερός θα είναι αυτός ο καιρός, λυπάμαι αυτούς που θα ζούνε τότε»

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα
Εκδόσεις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ" 

« ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΔΟΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» («Πατριάρχη»Βαρθολομαίου) «..ύπαγε οπίσω μου, σατανά..» (Ματθ.δ’10)



2ο μέρος (εκ των τριών)

Και μόνο από αυτή τη βλασφημία, θα έπρεπε να ήταν αφορισμένος και προ πολλού καθηρημένος.

Όσον αφορά στο ποίμνιο, τώρα, ως τέκνα Θεού, όφειλε να ζητήσει εξηγήσεις και όχι να σιωπά αδικαιολόγητα….!

Είμαστε όλοι υπεύθυνοι, μα περισσότερο οι αρχιερείς και οι ιερείς. 
«Χαίρε σύντεχνε!... Σωθήκαμε και εμείς! Πολύ σατανικό αυτό που σκέφτηκες και ως έχων το αλάθητο, έχεις πάντα δίκιο, στο εξής θα ισχύει αυτό και τα άλλα που θα αναφέρουμε. Και όποιος τολμήσει να φέρει αντιρρήσεις θα τον καταδιώκουμε, εννοείται χωρίς εφαρμογή κανόνων, αφού αυτοί τώρα πια είναι «τείχη του αίσχους» (Βαρθολομαίου καθ’ υπόδειξη ΑΝΤΙ-χρίστου), τους βάλαμε στο χρονοντούλαπο. Και αν ποτέ στο μέλλον εκτεθείς και χρειαστεί, το πολύ- πολύ ζητάς ένα συγνώμη «ως αλάθητος» για τα μάτια του κόσμου που δεν καταλαβαίνει, όπως έκανες με τον Χριστόδουλο για όλα τα παλιά εγκλήματα κατά της Ορθοδοξίας. Απλά πράγματα! Αυτό που δεν κατάφερες τότε δια των σφαγών και ανέδειξες κατά λάθος-χωρίς να το θέλεις, Αγίους, θα το καταφέρουμε τώρα δια της αρρωστημένης υπακοής. Πρόσεξε, όμως μη και χάσεις το «αλάθητο», γιατί χωρίς αυτό τίποτα δεν μπορούμε να επιβάλλουμε στα ζωντανά (πρόβατα)». 

Αδελφοί μου, όταν ένας άνθρωπος λέει ότι δεν κάνει ποτέ λάθη και πως είναι αλάθητος, εσείς πιστεύετε ότι έχει σχέση με τον Παντοκράτορα-Δημιουργό μας; 

Η αναξιότητά μου θα το χαρακτήριζε ως το άκρον άωτον της υπερηφάνειας.

Σας παραθέτουμε στη συνέχεια, απόσπασμα κειμένου όπου φαίνεται τι έχει ισχυριστεί κατά καιρούς ο πρώτος εκ των ίσων «πατριάρχης», όργανο του ενός εκ των δύο ΑΝΤΙ-χρίστων.

Είναι πασιφανές ότι εμπίπτει (ο πατριάρχης) απόλυτα στον 15ο κανόνα ΑΒ’ Συνόδου που λέει: 

«…εάν δε οι ρηθέντες πρόεδροι ήναι αιρετικοί, και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσιν παρρησία (2) και δια τούτο χωρίζονται οι εις αυτούς υποκείμενοι, και προ του να γένη ακόμη συνοδική κρίσις περί της αιρέσεως ταύτης, οι χωριζόμενοι αυτοί, όχι μόνον δια τον χωρισμόν δεν καταδικάζονται, αλλά και τιμής της πρεπούσης, ως ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, είναι ΑΞΙΟΙ, επειδή ΟΧΙ ΣΧΙΣΜΑ ΕΠΡΟΞΕΝΗΣΑΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟΝ ΑΥΤΟΝ,ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΗΛΕΥΘΕΡΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΩΝ ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΑΥΤΩΝ.

Όρα και τον ΛΑ’ αποστολικόν σελ.33»( Πηδάλιο. Οι κανόνες της Α’και Β’ Συνόδου (Πρωτοδευτέρας) Ερμηνεία.σελ.358).

Γυμνή τη κεφαλή, λοιπόν, δηλαδή ΔΗΜΟΣΙΩΣ και ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΑ ο ΑΡΧΙ-αιρεσιάρχης Βαρθολομαίος κηρύττει όχι απλά μία αίρεση αλλά όλες τις αιρέσεις που υπάρχουν και ταυτόχρονα ακυρώνει Εντολές Θεού, Κανόνες Αγίων και όλη τη Διδασκαλία του Κυρίου μας, βλασφημώντας κατά του Αγίου Πνεύματος, λέγοντας: 

1. Ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας»3.

2. Ὅτι τὸ Κοράνιο (καὶ οἱ Γραφὲς τῶν ἄλλων θρησκειῶν) εἶναι «ἴσο μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἱερὸ ὅπως αὐτή4» καὶ ὅτι οἱ Μουσουλμάνοι μποροῦν νὰ πᾶνε στὸν παράδεισο χωρὶς νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό5.

3. Ὅτι πολλὲς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι προσωρινές6.

4. Ὅτι εἶναι «εὐλογημένη» ἡ Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἀπεκήρυξε ὁ ὑπ᾽ αὐτῶν σταυρωθεὶς Κύριος7.

6. Ὅτι οἱ Ἱ. Κανόνες εἶναι: «Τείχη τοῦ αἴσχους9».

7. Ὅτι ἡ Ρωμαϊκὴ «ἐκκλησία» εἶναι κανονική, τὰ μυστήριά της ἔγκυρα10 καὶ ὁ Πάπας κανονικὸς Ἐπίσκοπος. Ὅτι ὁ Πάπας γιὰ ἐσᾶς εἶναι: «προφητικὸς ἀρχηγὸς ὄχι μόνο τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ ὅλου τοῦ κόσμου» καὶ «πρότυπον» καὶ «ἀδαπάνητος θησαυρὸς καὶ ὁδοδείκτης11».

8. Ὅτι οἱ συλλειτουργίες καὶ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι «ἀγάπη». Κάτι ποὺ, ὄχι μόνο δὲν δίδαξε ἡ Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ ἔπραξε τὸ ἀντίθετο μὲ στρατιὲς μαρτύρων.

9. Ὅτι οἱ καταδικασμένοι, ἀπὸ τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, Μονοφυσίτες εἶναι «Ὀρθόδοξοι».

10. Ὅτι οἱ χειροτονίες τῶν Ἀγγλικανῶν εἶναι ἔγκυρες.12

11. Ὅτι ἡ Οὐνία εἶναι ἀποδεκτή.

12. Ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι μία, ἀνάμεσα στὶς 348 «ἐκκλησίες» – μέλη τοῦ Π.Σ.Ε – οἱ ὁποῖες διευθύνονται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.13

13. Ὅτι: «Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν (τὸ Σχίσμα) προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ!!!14\

14.Ότι: «Ο πάπας είναι αγιότατος και μακαριότατος».

Όταν δε, ορισμένοι διαμαρτύρονται ως ΓΝΗΣΙΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ για αυτές τις βλασφημίες, ως οφείλουν, τους διώκει από τις μονές τους και τους ναούς τους χωρίς κανονική εκκλησιαστική διαδικασία, απλά και μόνο επειδή ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝ τον Λόγο της Αλήθειας!


Ρώτησε κάποιος, άραγε, τον «υπερ-παν-αγιότατον» ποιες εντολές του Θεού είναι προσωρινές ή μήπως δεν είναι σοβαρό αυτό;

Αυτά που έχει αναφέρει υπερβαίνουν την μεγαλύτερη βλασφημία, όταν δηλαδή τις εντολές του Θεού περιφρονεί και μας εγγυάται σωτηρία ψυχής και μέσω άλλων θρησκειών.

Συγκρίνετε τώρα αδελφοί μου τα προαναφερόμενα του Βαρθολομαίου με τα αλάθητα του πάπα που αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο 

δείτε τις απόλυτες ομοιότητες των δύο, που συντονισμένοι στην ίδια συχνότητα, για τον ίδιο «ιερό» σκοπό, δουλεύουν για την ΕΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ μετά της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΓΙΑΣΜΕΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, θέλοντας να μας μολύνουν και στη συνέχεια να προβούν στην παράδοση της ανθρωπότητας στον… ΑΝΤΙχριστο με την λεγόμενη Παν-θρησκεία την οποία και διαφημίζουν για να την συνηθίσουμε τα (ζωντανά) πρόβατα.

Εκεί μας κατατάσσουν αφού δεν αντιδρούμε και τους ανεχόμαστε. Για «άλλον» εργάζονται, ΟΧΙ για τον ΧΡΙΣΤΟ…!

Θέλουν και την ψυχή και το σώμα να μας αφανίσουν, διαφορετικά, δεν είχαν παρά να τηρήσουν με ακρίβεια τις Εντολές του γλυκύτατου Ιησού, όπως προείρηκε για όλους μας.

Το θράσος τους δεν έχει όρια, με δόλο θέλουν να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει εκεί που θέλουν αυτοί. Η απόδειξη; Δεν ρωτάνε τους Πιστούς ούτε τους Ευλογημένους Αρχιερείς, Ιερείς και Μοναχούς αλλά ψηφίζουν και αποφασίζουν αυτοί για εμάς.

Στο Ευαγγέλιο το : «αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν,αλλά φεύξονται απ’αυτού,ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν», ξεκάθαρα μας λέει τι πρέπει να κάνουμε όταν ακούμε λόγους αλλοτρίων -απατεώνων που θέλουν να μας αποσπάσουν από τον Πατέρα μας.

Ποιος όμως να διαμαρτυρηθεί;

Ο ακατήχητος ή «αυτός που πήρε το…αυγό;» Ξέρει πολύ καλά ο πονηρός τη δουλειά του. Πρώτα δίνει για να μας αιχμαλωτίσει και μετά μας τα παίρνει για να μας εκβιάσει προκειμένου να ενδώσουμε εκουσίως ακόμη και στο σφράγισμα, αφού ήδη δώσαμε εξετάσεις και «είμαστε» επιρρεπείς στον μαμωνά.

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ «ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Τέτοιο φως και άλας να μας… λείπει!

Κανένας δεν βρέθηκε να του συντάξει Ορθόδοξο Χριστιανικό Λόγο ή του τον δίνουν έτοιμο οι «πνευματικοί» και δεν ξέρει τι διαβάζει;

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΙ ΑΚΟΥΤΕ!! Το έχουμε πει πολλές φορές. Θέλουν να ξεχάσουμε και αυτά τα λίγα που ξέρουμε.

Και Άγγελος να είναι αυτός που τα λέει, εσείς τέκνα φωτός ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ, ΜΗΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΤΕ!!

Απευθυνόμενος προς κυβερνητικούς και καρδινάλιους ο «αρχιεπίσκοπος» προσφωνεί: 

«Εμείς οι άνθρωποι είμαστε το φως του κόσμου και το φως δεν το κρύβουμε, το βάζουμε ψηλά, για να φέγγει μέσα στο σπίτι. Είμαστε το αλάτι του κόσμου…». 

Συνεχίζει:

«Και κάτι που έχουμε παρεξηγήσει και δεν το προσέχουμε: Ο Κύριος αναφέρει : «Ουκ ήλθον καταλύσαι τον Νόμο αλλά πληρώσαι», δηλαδή δεν ήρθε για να καταλύσει το νόμο, το κράτος, αλλά να το συμπληρώσει, να το βοηθήσει με έμμεσο αλλά ουσιαστικό τρόπο. 
Μας καλεί σε συνεργασία και όλοι μαζί, ο καθένας με τη δύναμη που έχει, με τον τρόπο που μπορεί, πρέπει να λειτουργήσουμε και να προχωρήσουμε σαν ένα σώμα».

Κατ’ αυτόν τον τρόπο , με τα λεγόμενά του αναπαύει τους ασεβείς και άθεους, σκανδαλίζει το Ορθόδοξο ποίμνιο και εκτελεί διαταγές «ανωτέρων», ελεγχόμενος από παρατηρητές!


Κάνετε και εσείς μια προσπάθεια, αδελφοί μου, να κατανοήσετε μήπως το Ευαγγέλιο τα λέει λάθος και ο προλαλήσας έχει δίκιο.

13. «Σεις οι μαθηταί μου, είσθε το πνευματικόν άλας των επί της γης ανθρώπων, επειδή έχετε προορισμόν να προλαμβάνετε την ηθικήν σαπίλαν….Εάν λοιπόν και σείς χάσετε την ηθικήν σας δύναμιν, δεν θα γίνετε άχρηστοι μόνον, αλλά και θα περιφρονηθήτε από τους άνθρωπους»(Ματθ.Ε’13)

14. «Σεις (οι μαθηταί μου) είσθε το φως του κόσμου, διότι προορισμόν έχετε με το φωτεινόν παράδειγμά σας και τους μεταδίδοντας το φως της Αληθείας λόγους σας να φωτίζετε τους ανθρώπους, που ευρίσκονται εις το σκότος της αμαρτίας και της πλάνης…»(ματθ.Ε’14)

17. « Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον Νόμον ή τους Προφήτας. Ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι» (Ματθ.Ε’17)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ: «Μη νομίσετε ότι ήλθα δια να καταλύσω και ακυρώσω τον ηθικόν νόμον του Μωϋσέως ή την ηθικήν διδασκαλίαν των Προφητών. Δεν ήλθα να καταλύσω αυτά, αλλά να τα συμπληρώσω και να σας τα παραδώσω τέλεια».

Σας τα λέμε αυτά γιατί όποια αλλαγή ή διαστρέβλωση του Ευαγγελίου σημαίνει βεβήλωση, αίρεση, προσβολή και βλασφημία και δεν επιτρέπονται ανακρίβειες από πρόσωπα ιεροσύνης που πρέπει να εμπνέουν το ποίμνιο και να συνετίζουν τους ασεβείς.

Δεν κρίνουμε το πρόσωπο αλλά τις ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ!

Πρέπει η ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΑΚΡΙΒΕΙΑ να διδάσκεται όπως θέλει ο Θεός και όχι όπως ορέγεται ο καθένας.

Εγκωμιάζοντας την ΨΕΥΔΟ-σύνοδο ο «αρχιεπίσκοπος» λέει: 

«Θα σας παρακαλούσα να κινηθούμε μέσα στο πνεύμα της εν Χριστώ αγάπης και του σεβασμού προς κάθε διαφορετική άποψη, έχοντας κυρίαρχη θέση την γνώμη των πλειόνων. Έχουμε χρέος να καταλήξουμε σε συγκεκριμένες προτάσεις, έστω και κατά πλειοψηφία».

Από δω και πέρα δηλαδή αδελφοί μου, την Αλήθεια περί Πίστεως θα την κατέχουν όσοι είναι περισσότεροι;;

Να και άλλη αίρεση. Την αλήθεια μπορεί να την κατέχει και ένας όπως ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ή ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής και πολλοί άλλοι, διαφορετικά μάλλον «κατέχουν την αλήθεια οι αλλόθρησκοι» που είναι περισσότεροι! 

Συνεχίζει: 

«Η οικουμένη περιμένει από εμάς την μαρτυρία της ενότητάς μας. Το κοινόν ποτήριον». Άλλη αίρεση αυτή.

Δεν άκουσε ποτέ ο Ιερώνυμος ότι οι αιρετικοί δεν έχουν μυστήρια και το να έρθεις μαζί τους σε κοινό ποτήριον είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ και είναι σαν να προσπαθείς να ενώσεις το αίμα και το σώμα του Χριστού με τον ΑΝΤΙχριστο; Δεν γνωρίζει ότι ο κοινωνών μετά των ακοινωνήτων είναι και αυτός ακοινώνητος, όπως λέει ο Άγιος; 

Συνεχίζει: «Δεν υπάρχει χώρος για διαπραγματεύσεις σε ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ». Άλλη μία αίρεση. 

Παρακούν τους Αγίους μας και όλες τις εντολές του Κυρίου μας. ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΟΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ.

Επιμένουν ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ λες και τα δόγματα της Εκκλησίας του Χριστού είναι διαπραγματεύσιμα.

ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΛΕΝΕ! Ξέφυγαν εντελώς. 

Συνεχίζει: 

«Σχίσματα και φατρίες είναι έργο του πονηρού που μας θέλει μακριά από το κοινό ποτήριο». (προσφώνηση Ιερωνύμου προς τα μέλη της ιεραρχίας).

Άλλη μία αίρεση, που επίσημα ΥΠΟΓΡΑΦΗΚΕ στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο.

Όσοι ακολουθούν τους Αγίους Πατέρες της Αγιασμένης Εκκλησίας μας είναι φατρίες που επιδιώκουν σχίσματα και είναι εργάτες του πονηρού. Ενώ όσοι ακολουθούν τους αιρετικούς που βλασφημούν το Άγιο Πνεύμα είναι κατ’ αυτούς …Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Αλλού λέει: «Η Εκκλησία θεωρείται ως μία συνεχής σύνοδος». Άλλη αίρεση.

Η συνεχής σύνοδος της Εκκλησίας αποσκοπεί ουσιαστικά στην αντιμετώπιση και απομάκρυνση των αιρέσεων και όχι στην υποταγή της (Εκκλησίας μας) σ’ αυτές, όπως έγινε στην ΨΕΥΔΟσύνοδο Κρήτης, η οποία δεν είναι συνέχεια των προηγουμένων συνόδων, αφού για πρώτη φορά δεν επικυρώθηκαν (οι προηγούμενες). Επιπλέον είναι άκυρη διότι δεν είχε συνοδικότητα όπως απαιτείται κατά τους Ιερούς Κανόνες.

Συνεπώς, είναι μια ΨΕΥΔΗΣ σύνοδος αιρετικών φατριών που θα μείνει στην ιστορία ως η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ από νέους Άννες και Καϊάφες.

Όσα αναφέραμε είναι ένα μικρό μέρος της πληθώρας των δογματικών αποκλίσεων που έχουν περιπέσει και ας σταματήσουμε εδώ γιατί είναι πολύ λυπηρό, ιεράρχες να μην κατανοούν αυτά που δίδασκαν οι ίδιοι με ακρίβεια, μέχρι χθες!

Όλα αυτά ενδεχομένως να σας είναι γνωστά, ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΑΣ! Εμείς σας τα υπενθυμίζουμε για να μην λησμονηθούν.

Στο 3ο και τελευταίο μέρος, θα απαντήσουν οι Άγιες Γραφές της Εκκλησίας του Χριστού, στους βλάσφημους και αναίσχυντους που θέλουν να μας …τρελάνουν.

Ένα παράδειγμα ψευτιάς και υποκρισίας.

Προσποιούνται τάχα ότι ενδιαφέρονται για «την πράσινη ανάπτυξη και προστασία του Ασωπού ποταμού»!!... Κύριε ελέησον!... ενώ εγκαινίασαν τα hot spots στο επί 40 έτη κλειστό εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, που το μετέτρεψαν σε ξενοδοχείο και στο προαύλιό του τοποθέτησαν αυτοτελή , λουξ σπιτάκια για τους λαθρομετανάστες, 2km πριν τη Θήβα επί της Π.Ε.Ο. πλησίον του Ασωπού. (σχετικά με την επίσκεψη του Βαρθολομαίου στον Ασωπό στη Θήβα)

Σημείωση: Ο Ιερώνυμος κατάγεται από την περιοχή …και ήταν όλα καλο-σχεδιασμένα!

Τους δε Ιερείς, Γεροντάδες και Γερόντισσες που Ορθοτομούν τον Λόγο της Αλήθειας τους πετάνε στον δρόμο αδιαφορώντας για το που θα κοιμηθούν.

Μετά, τολμούν να μιλάνε για αγάπη οι ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΟΙ, ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ και ΕΧΘΡΟΙ του Χριστού, «οις ουκ αφεθήσεται ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι».

Ο δε λόγος όχι ως παράπονο, ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ, αλλά προς ανάδειξη της αλήθειας και της ύπουλης και κακής συμπεριφοράς τους.

Όποιος έχει αυτιά και θέλει ας ακούει.

Και όποιος έχει νου και θέλει ας κατανοεί.

Αδελφοί μου, ΑΣ ΕΡΕΥΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ γιατί μόνο τότε θα μάθουμε την αλήθεια και ας προσευχηθούμε και γι’ αυτούς που έμαθαν πολλά και παραπαίουν μπερδεμένοι.

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ… Να πηγαίνουμε ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ, ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ και ΤΗΣ Ν.Τ.Π.

Με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον

Γεώργιος Φλώρος.