.
ΕΥΟΔΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
“Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον” (Κοντάκιον ἐορτῆς Ἦχ. πλ. β’. Αὐτόμελον).
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ο Τάφος δέσμια την Μητέρα της Ζωής. Δεν είχε δυνατότα ο Άδης να καταπιεί την Αγνήν εν Τάφω κατατεθείσα, βαβαί! Ανίκανος ο καταστόλιστος με υπέρτατες των ουρανών δυνάμεις Επιτάφιος, να εγκλωβίσει την Βασίλισσα των Αρχαγγέλων και Υψηλοτέρα των Ουρανών.
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Η νέκρωσις δεν εκράτησεν νενεκρωμένην την Ζωοδόχον Πηγήν και Πηγήν Ζωής. “Τί ζητείτε την Ζώσα μετά των νεκρών; “Ανέστη, ουκ έστιν ώδε” αλλά συμβασιλεύει μετά του Βασιλέως σε Ηλιοστάλακτο Θρόνο, η Βασιλική Καθέδρα του Βασιλέως, η τέως γαλουχήσασα τον Δεσπότην, η Βασιλίς και Κυρία. “Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν”. “Ομολογώ ανάστασιν νεκρών”, Ανάστασιν και της Θεοτόκου!
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν” την Θεοτόκον. Κρατά όμως τους Νεορθοδόξους καλά δεσμίους η ταφόπετρα της πλάνης και η πνευματική νέκρωση των όσων απορρίπτουν την Αναστάσιν της Θεομήτωρος, της Μητρός του Αναστάντος Υιού και Θεού, “ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν”, ανέστησεν και ανέλαβεν αυτήν εις τα ίδια.
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Ου κατέστησεν αυτήν νενεκρωμένην, σεσηπωμένην και αποσυντιθεμένην… Ο Άδης, φησίν, επικράνθη! Και γαρ… ΔΙΣ ΕΠΙΚΡΑΝΘΗ! Διά γυναικός εισήλθεν ο θάνατος, διά ΓΥΝΑΙΚΟΣ ανορθώθημεν πάντες, διά Γυναικός εξανέστη Χριστός, αληθώς τω Λαώ Αυτού. “Άξιον εστίν ως Αληθώς, μακαρίζειν σε, την Θεοτόκον” Μεταστάσα από γης, αναστάσα από του Τάφου και αναληφθείσα αυτοστιγμή. Θεοτόκος Ανέστη, Αληθώς Ανέστη!
Αληθώς ελέχθη: Η ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητος Θεοτόκος δεν πεθαίνει ποτέ. Πάντα Ζη. Ζεί Κύριος ο Θεός, Ζει η Κυρία Θεοτόκος! Και όταν κοιμάται, βρυχάται ως “Λέαινα” Θεϊκή, Θεομητωρική. Μέσα μας βαθειά γι’ αυτή, μιαν αμετάθετη ελπίδα Πάντα Ζη: να μας λυπηθεί η Παντάνασσα και η ψυχή μας να σωθεί διά των πρεσβειών της!
“Πολλά γαρ ἰσχύει δέησις Μητρός πρός εὐμένειαν Δεσπότου”. Αυτό λέει πολλά. Η Μητρική της δέηση ισχύει πολλά. Κι’ εμείς οι Νεο-έλληνες “την στολίζουμε για τα καλά” και την βρίζουμε με τον ΧΟΙΡΟτερο, απανθρωπότερο και βαρβαρότερο τρόπο! Βλασφημία των Θείων σημαίνει βλασφημία της Ζωής, “θανάτωση” της Μητέρας της Ζωής, αμαύρωση, αχρήστευση και χαντάκωση της δικής μας χαμένης πια ζωής. Σημαίνεικόλαση ψυχής.
Αν θέλουμε να είμαστε Έλληνες Ορθόδοξοι πραγματικά, η βλασφημία των Θείων πρέπει να σβήσει οριστικά και ΠΟΤΕ ΜΗΝ ξανακουστούν τέτοιες μιαρότατες κι αισχρότατες τερατοχυσίες, τέτοια αποβράσματα της κολάσεως, τετοια εκτρώματα, πυραναλώματα και εωσφορικές υβρεοθυσίες!
Πάλιν κατά τον Μέγαν και Μέγιστον εν Μεγίστοις, Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, “ἡ Θεοτόκος (πάντα) θά ὑπάρχει (Πάντα Ζη) δι’ ἠμᾶς ἡ καταφυγή, ἡ ἐλπίς, ἡ Μήτηρ ἡμῶν!”Όταν δεν έχεις ως ελπίδα της ζωής σου την Μητέρα της Ζωής, την Μητέρα των Πατέρων και Μητέρα κάθε εξουσίας Συνοδικής, είναι τότε σαν να μη ζεις, σα να μην υπάρχεις! Ας είσαι και πατριάρχης…
Όταν πάλι δεν πιστεύεις πως η Μήτηρ της Ζωής επανήλθε στη ζωή, “Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής” και όχι σκλάβα του θανάτου, της πλάνης της εσχάτου γίνεσαι κι εσύ θύμα, κρίμα εαυτώ επάγων. Ο διάγων δήθεν “βίον γνωστόν τοις πέρασιν και ξακουστόν τοις πάσιν” έχων φήμην “διαδυκτιακού μεγαλορθοδόξου” και “υπερορθοδόξου”, τα νυν, τα τέλη των αιώνων καταντάς την αίρεση να προτιμάς υπέρ της αληθείας.
Μη κάθεσαι και “γαργαλιέσαι” και γελάς μόνος σου εκκωφαντικώς, διά της απαξιωτικής ψευδωνυμίας “αιρετικός”… Ούτε για αστεία! Μην το πεις ξανά. “Αιρετικός” σημαίνει “Ανάθεμα, “Μαράν Αθά!” Αιρετικός σημαίνει κάτω τα ξερόχερά σου από το Θεοδόχον και Ακραιφνέστατον Σώμα το οποίον προμπέμπουσι Άγγελοι κι Αρχάγγελοι κρατώντας ξίφη φλεγόμενα στο χέρι, για να κόψουν τα χέρια και τα χείλη των βλασφημούντων αυτήν! “Συστήσασθε Εορτήν…”
Στα δε βλάσφημα στόματα των Αιρεσιαρχών, φοβερόν φίμωτρον βάλατε! “Ανοίξω λοιπόν το στόμα μου”: “Ἄρατε πύλας, Ἄρατε! Καὶ ταύτην ὑπερκοσμίως ὑποδέξασθε, τὴν τοῦ ἀενάου φωτὸς Μητέρα”. Την Οδόν, την Αλήθειαν και την Ζωήν αναβλύζουσα. Την Κεχαριτωμένην χάριν αυτής δωρίζουσα και με πρεσβείες ακοίμητες τους πιστούς στηρίζουσα. “Την προς σωτηρίαν καθοδηγούσα και τας των εναντίων εφόδουςΑποτειχίζουσα!” Ω, Παναγία Αποτειχίζουσα, Θεοτόκε Διακοπής Μνημοσύνου!
Ποιοί είναι “οι ενάντιοι;” Είναι οι δαίμονες και λεγεώνες δαιμονίων που εμπνέουν τις Κολυμβάριες Συναγωγές. Ενάντιος είναι ο Αντί-χριστος, ως Αντί=εναντίον του Χριστού, και θέτων τον δεσποτοκρατικό, αιρεσιαρχικό εαυτό του Αντί Αυτού, εις θέσιν Αυτού ως δήθεν επισκοπικόν κέντρον της “εκκλησίας” Αυτού, εκτοπίζοντας Αυτόν και διορίζοντας τον Αρχοντώνυμον εαυτόν του ως “Πάπαν της Ανατολής”.
Ποιοί είναι “οι ενάντιοι;” Είναι οι σιγοντάροντες την Παναίρεσιν του Οικουμενισμού. Είναι οι κοινωνούντες μετά ακοινωνήτων. Είναι τα συμβιβασμένα και συνυπαρξιακά ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ. Είναι αυτοί οι οποίοι ενσωματώνονται στο σώμα των αλλοτρίων, αιρετικών ποιμένων και ΜΟΙΧΕΙΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ μετ’ αυτών τελούσι.
Ποιοί είναι “οι ενάντιοι;” Είναι οι Άρχοντες κι Ακρίτες των δύο Άκρων και επακριβώς αυτοκατάκριτοι ενός τρίτου ΑΚΡΟΥ, του δολίου και δειλόσπορου“ΑΧΡΙΚΑΙΡΙΤΙΣΜΟΥ!” Είναι οι ανερυθριάστως μεταθέτοντες τα όρια α έθεντο οι Πατέρες! Οι Άγιοι Πατέρες λέγουν “όταν κηρύσσεται αίρεσις δημοσίως, γυμνή τη κεφαλή” παύσον κάθε κοινωνία εκκλησιαστική, ετούτοι οι “Μεταπατέρες λέγουν “όταν ίδετε Κοινό Ποτήριο” τότε “βλέποντας και κάνοντας” “ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι” και τίποτα δεν βλέπουμε από δαύτους! Διό, “ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶννεκρούς”.
“Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν”. Ουκ απέθανε, αλλά καθεύεδει… Κεκοίμηται η εν πρεσεβείαις Ακοίμητος Θεοτόκος. «Κατακλιθεὶσα ἀνεπαύσατο ὡς λέαινα. Τὶς ἀναστήσει αὐτήν;» “Ο Αναστάς εκ των νεκρών, Χριστός ο Αληθινός Θεός ημών”, “ο και νεκρών και ζώντων Μόνος την εξουσίαν έχων ως Αθάνατος Βασιλεύς”, τα νυν εξαναστά την Βασίλισσαν του Φωτός, τω Φωτί της Αναστάσεως Αυτού!
Η Παναγία Ιεροσολυμίτισσα, η “Μήτηρ Σιών Αγία”, η “Μήτηρ Πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων”, “Μήτηρ των Εκκλησιών”, των τοπικών εννοείται και ΟΧΙ των “ετεροδόξων και ιστορικών…” Αυτή δεν είναι η Μήτηρ των Μεγάλων αρνητών, ουδέ η “Καλή Κουροτρόφος” των εν Κολυμβαρίω τορνευτών. Δεν είναι η Παναγιά Μαριολάτρισσα των Παπικών Παρατηρητών.
Άλλο πράγμα η Αγία Μητέρα Ελισάβετ του Προδρόμου και άλλο η Ελισάβετ Προδρόμου, Σύμβουλος στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ , Σύμβουλος του Υπουργείο Άμυνας, της Αμυντικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (DIA), της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA), Σύμβουλος του NATO, του ΟΗΕ, Σύμβουλος Υπουργείων και Μ.Κ.Ο. διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών και δη ανωτέρα και υπερτέρα Διπλωμάτης (Senior Diplomat) των Σιωνιστών, Πρόδρομος κι αυτή του Αντιχρίστου.
“Ὕμνος ἅπας, ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῶ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν” της Παναγίας Φωτοβολούσης. ΑΥΤΗ είναι το Άγιον Φως του Παναγίου Τάφου! “Φωτοδόχον λαμπάδα, τοὶς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον, τὸ γὰρ ἄϋλον ἄπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγὴ τὸν νοῦν φωτίζουσα, κραυγὴ δὲ τιμωμένη ταῦτα: Χαῖρε, ἀκτὶς Νοητοῦ Ἠλίου, Χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου Φέγγους!” Μη μιλάτε για άλλο φέγγος και για ψεύτικο φώς, για “Ολυμπιακή φλόγα” δαιμονική, με πηγή σατανική από το “αρχαίο κι αθάνατο πνεύμα!”
Τουναντίον,
“Ἐγένετο πνεῦμα Θεοῦ ἐπὶ Βαλαάμ· καὶ ἀναλαβὼν τὴν παραβολὴν αὐτοῦ εἶπεν· ὡς καλοί σου οἱ οἴκοι Ἰακὼβ, αἱ σκηναί σου Ἰσραὴλ ὡσεὶ νάπαι σκιάζουσαι, καὶ ὡσεὶ παράδεισοι ἐπὶ ποταμῶν καὶ ὡς σκηναὶ ἃς ἔπηξεν Κύριος ὡσεὶ κέδροι παρ’ ὕδατα. Ἐξελεύσεται ἄνθρωπος ἐκ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ καὶ κυριεύσει ἐθνῶν πολλῶν, καὶ ὑψωθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ καὶ αὐξηθήσεται. Ὁ Θεὸς ὡδήγησεν αὐτὸν ἐξ Αἰγύπτου ὡς δόξαμονοκέρωτος αὐτῷ· ἔδεται ἔθνη ἐχθρῶν αὐτοῦ καὶ τὰ πάχη αὐτῶν ἐκμυελιεῖ καὶ ταῖς βολίσιν αὐτοῦ κατατοξεύσει ἐχθροὺς (οικουμενιστάς). Κατακλιθεὶς ἀνεπαύσατο ὡς λέων καὶ ὡς σκύμνος· τὶς ἀναστήσει αὐτὸν; οἱ εὐλογοῦντές σε εὐλογημένοι· καὶ οἱ καταρώμενοί σε κεκατήρανται. Ἀνατελεῖ ἄστρον ἐξ Ἰακὼβ καὶ ἀναστήσεται ἄνθρωπος ἐξ Ἰσραὴλ, καὶ θραύσει τοὺς ἀρχηγοὺς Μωάβ, (τους ιερείς της αισχύνης του Κολυμβαρίου) καὶ προνομεύσει πάντας υἱοὺς Σὴθ. Καὶ ἔσται Ἐδὼμ κληρονομία, καὶ ἔσται κληρονομία Ἡσαῦ ὁ ἐχθρὸς αὐτοῦ καὶ Ἰσραὴλ ἐποίησεν Ἰσχὺν“ (Β’ Ἀριθμῶν τὸ Ἀνάγνωσμα Κεφ. 24, 2-3, 5-9, 17-18).
«Ισχύς και οχύρωμα ανθρώπων, χαίρε Άχραντε, τόπε αγιάσματος της δόξης· νέκρωσις Άδου, νυμφών ολόφωτε· χαίρε των Αγγέλων χαρμονή· χαίρε η Βοήθεια των πιστώς δεομένων σου». Δεν γίνεται, δεν μπορεί, η Νέκρωσις του Άδου αυτή, να αφίεται νεκρή με άδοξη μορφή, η Δόξα των Αγγέλων! Η Δεδοξασμένη! “Δεδοξασμένα περί σου, ελαλήθη πανταχού”… Πάντα ζη η Δόξα τ’ Ουρανού, “Δόξα Μονοκέρωτος αυτώ”, τω Ορθοδόξω Πιστώ Λαώ, η Δεδοξασμένη. “Ήτω η Δόξα Κυρίου εις τους αιώνας!”
“Ύψωσον Κέρας, Χριστιανών Ορθοδόξων!” Αύτη εστί το Κέρας ημών εν αισχροτάτη ανιθέσει μετά του Κέρατος του Απιστιακού των Οικουμενιστών, το Κέρατο των συμπροσευχών και της Πορνικής της Αγαπολογίας. «ΜΗ τῆς φθορᾶς διαπείρᾳ κυοφορήσασα, καὶ παντεχνήμονι Λόγῳ σάρκα δανείσασα, Μῆτερ ἀπείρανδρε, Παρθένε Θεοτόκε!” Συ ει το Κραταίωμα ημών, συ ει και το “Δύναμις” του Τρισαγίου Ύμνου! Εσύ είσαι η Αναστημένη μας Παναγιά, η επιδαψίλευση της μυστικής ευχής “Καλή Παναγιά”, εσύ η Μυστική Λαβίδα. Αύτη η ανέσπερος, ατελεύτητος και αδιάλειπτος Κατακλείδα: “Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών!”
Του θεολόγου Νικολάου Πανταζή
Η καπήλευση και ο εμπαιγμός των αγίων από τους οικουμενιστές
Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόδειξη, πόσο ἔχουν ξεφύγει ἀπὸ τὴν Παράδοση τῶν Πατέρων καὶ πόσο τοὺς καπηλεύονται καὶ ἐμπαίζουν οἱ οἰκουμενιστὲς, ἰδίως Ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, ἀπὸ τὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα δημοσιεύονται τελευταῖα μὲ ἀφορμὴ τὴν ἑορτὴ τοῦ ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἐκεῖ ἀνακαλύπτει κάθε νοήμων ἄνθρωπος τὴν ἀνακολουθία λόγων καὶ ἔργων. Γιὰ νὰ φανεῖ αὐτὸ καθαρά, ὥστε νὰ μὴν ὑπάρχουν σκανδαλισμοί, θὰ κάνουμε μία σύγκριση τῶν λόγωντοῦ ἁγίου μὲ τά λόγια καὶ ἔργα αὐτῶν ποὺ τὸν ὑμνοῦν (στο κείμενο μὲ σκούρα γράμματα).
Ἡ ἀποστολή ποὺ ἀνέλαβε ὁ ἅγιος, ὅπως γράφει ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος στὸ σχετικὸ γνωστὸ ἔργο του, ἦταν «νὰ πολεμήση τὸν Ἑωσφόρον, νὰ πολεμήση τὸ θηρίον εἰς τὰ ἴδιά του κέντρα. Ν' ἀφυπνίση συνειδήσεις βεβαρημένας. Νὰ παρηγορήση. Νὰ σπογγίση δάκρυα. Ν' ἀναπτερώση τὸ φρόνημα, νὰ θερμάνη τὸ συναίσθημα τῶν πιστῶν, νὰ σταματήση τὸ κύμα τοῦ ἐξισλαμισμοῦ, νὰ ὑψώση κέρας χριστιανῶν Ὀρθοδόξων, νὰ πέση ἐπὶ τέλους μαχόμενος διὰ τὴν Πίστιν». Πράγματα ποὺ δὲν κάνουν αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν. Λέει λοιπὸν ὁ ἅγιος:
«Καὶ τί πληρωμὴν θέλω ἐγώ; Χρήματα; Καὶ τί νὰ τὰ κάμω; Ἐγώ, μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ, μήτε σακκούλα ἔχω, μήτε σπίτι, μήτε ἄλλο ράσο· καὶ τὸ σκαμνὶ ὁποὺ ἔχω ἰδικόν σας εἶνε, τὸ ὁποῖον εἰκονίζει τὸν τάφον μου. Ἐτοῦτος ὁ τάφος ἔχει ἐξουσίαν νὰ διδάξη βασιλεῖς, πατριάρχας, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἄνδρας καὶ γυναίκας, νέους καὶ γέροντας καὶ ὅλον τὸν κόσμον. Ἀνίσως καὶ ἐπεριπατοῦσα διὰ ἄσπρα (=χρήματα), θὰ ἤμουν τρελὸς καὶ ἀνόητος· ἀμὴ τί εἶνε ἡ πληρωμή μου;.... καὶ μὲ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἐσταυρωμένου καὶ Θεοῦ δὲν ἔχω μήτε σακκούλα, μήτε σπίτι, μήτες κασέλα, μήτε ἄλλο ράσο ἀπὸ αὐτὸ ὁποὺ φορῶ, ἀλλὰ ἀκόμη παρακαλῶ τὸν Κύριόν μου μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μου νὰ μὲ ἀξιώση νὰ μὴν ἀποκτήσω σακκούλα, διότι ὡσὰν κάμω ἀρχὴν νὰ παίρνω ἄσπρα(=χρήματα), εὐθὺς ἔχασα τοὺς ἀδελφούς μου, καὶ δὲν ἠμπορῶ καὶ τὰ δυό, ἢ τὸν Θεὸν ἢ τὸν διάβολον». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς(καὶ μάλιστα οἱ χωρὶς οἰκογενειακὲς ὑποχρεώσεις Μητροπολίτες), οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, τελοῦν τὰ μυστήρια, τὰ μνημόσυνα, τοὺς ἁγιασμοὺς κλπ. ἀφιλοκερδῶς; Ἡ σύνοδος στὸ Κολυμπάρι μὲ τὰ ξενοδοχεῖα πέντε ἀστέρων καὶ τὰ συμπόσια καὶ τὶς συναυλίες, εἶχε μήπως καμία σχέση μὲ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἁγίου; Ἡ στάση τῶν κληρικῶν ἀπέναντι στὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ δὲν φανερώνει ἂν μή τι ἄλλο, ὅτι δυστυχῶς τὰ ἄσπρα (=χρήματα) παίζουν σήμερα μεγάλο ρόλο στὰ θέματα ζωῆς καὶ ἀποφάσεων τῶν κληρικῶν;
«Ἀφήνομεν λοιπόν, ἀδελφοί μου, τὰς φλυαρίας τῶν ἀσεβῶν, τῶν αἱρετικῶν, τῶν ἀθέων, καὶ λέγομεν μόνον ὅσα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐφώτισε τοὺς ἁγίους Προφήτας, Ἀποστόλους καὶ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ μᾶς ἔγραψαν».Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, μιλοῦν πιὰ σήμερα γιὰ αἱρέσεις; Οἱ ἐπίσκοποι μιλοῦν πάντως, ἀντὶ γιὰ φλυαρίες γιὰ διαλόγους, γιὰ μεταπατερικὲς διδαχὲς καὶ Πατριάρχες ὀνομάζουν τοὺς ἁγίους θύματα τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως.
«Τὸν παλαιὸν καιρὸν οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἤθελον νὰ παιδεύσουν κανένα
ἄνθρωπον, ἔκανον ὅρκον καὶ ἔλεγον, νὰ δώση ὁ Θεὸς νὰ τὸν βάλη μὲ τοὺς ἱερεῖς τοῦ 18ου αἰῶνος. Διὰ τοῦτο, ἀδελφοί μου, εἶνε δύσκολον τὴν σήμερον νὰ σωθοῦν πατριάρχαι, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, κ.λπ. Διὰ τοῦτο σᾶς συμβουλεύω, ἅγιοι ἱερεῖς, τώρα ποὺ ἔχετε καιρόν, μετανοήσατε, ἵνα σωθῆτε». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, μιλοῦν περὶ προσωπικῆς μετανοίας καὶ γιὰ τὴν σωτηρία τους; Ὄχι, βεβαίως. Ἀντιθέτως, ἐνῶ γιὰ αὐτὰ οὐδὲν σχόλιον ποιοῦν, εἶναι λαλίστατοι γιὰ τὴν καταδίκη ἢ τὴν δυσκολία σωτηρίας τῶν ἄλλων.
«Λέγω μόνον ὅτι ὅστις θέλει νὰ γίνῃ ἱερεύς, πρέπει νὰ εἶνε καθαρὸς ὡς ἄγγελος· νὰ ἠξεύρῃ γράμματα νὰ ἐξηγῇ τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον. Καὶ ὅταν γίνῃ 30 χρονῶν καὶ τὸν παρακαλέσουν οἱ κοσμικοὶ καὶ ὁ Δεσπότης, τότε νὰ γίνεται ἱερεύς, χωρὶς νὰ δώση χρήματα. Καὶ νὰ κατοικῆ πλησίον εἰς τὴν ἐκκλησίαν, ὅποιαν ὥραν τὸν ζητήσουν οἱ κοσμικοὶ νὰ τὸν εὑρίσκουν. Νὰ στοχάζεται ποῖος εἶνε μαλωμένος μὲ τὴ γυναῖκα του, ποῖος ἀδελφὸς μὲ τὸν ἀδελφόν του, ποῖος γείτονας μὲ τὸν γείτονά του, νὰ τοὺς φέρη εἰς ἀγάπην, καὶ νὰ θυσιάζεται διὰ τὸ ποίμνιόν του. Καὶ ὅταν λειτουργῆ καὶ τελειώνη τὸ Εὐαγγέλιον, νὰ τὸ ἐξηγῆ εἰς τοὺς χριστιανούς, τί παραγγέλλει ὁ Χριστὸς νὰ κάμνουν. Καὶ νὰ στοχάζεται ὅτι οἱ φοῦντες, ὁποὺ εἶνε εἰς τὸ ἐπιτραχήλι, σημαίνουν τὰς ψυχὰς τῶν χριστιανῶν· καὶ ἂν χαθῆ μία ψυχή, ἔχει νὰ δώση λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. Καὶ νὰ στοχάζεται ὅτι τὸ φαιλόνι ὁποὺ φορεῖ καὶ δὲν ἔχει μανίκια, φανερώνει πὼς ὁ ἱερεὺς δὲν πρέπει νὰ ἔχη χέρια νὰ ἀνακατώνεται εἰς τὰ κοσμικὰ πράγματα, ἀλλὰ νὰ ἔχη πάντοτε τὸν νοῦν του εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ ὅταν μαζεύη τὸ φαιλόνιον καὶ γίνεται ὡσὰν δυὸ πτέρυγες, φανερώνει πὼς ἂν κάμνη καλὰ ἔργα, ὡσὰν ἄγγελος θὰ πετάξη νὰ ὑπάγη εἰς τὸν παράδεισον. Ἂν δὲ εἶνε ἀνάξιος, ἀγράμματος, μολυσμένος μὲ ἁμαρτίας, καὶ δίδη γρόσια, καὶ βάνη μεσίτας νὰ γίνῃ ἱερεύς, τότε μὲ αὐτὰ ἀγοράζει τὴν κόλασιν· καὶ ὅταν λέγη τὸ Εὐαγγέλιον, καὶ λέγη τόσα ψεύματα, ἀλλοίμονον εἰς ἐκεῖνον τὸν ἱερέα». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, μιλοῦν σήμερα γιὰ τὸν ἀποκλεισμὸ τῆς αὐτοπροβολῆς καὶ τῆς σιμωνίας; Τῆς ἀγγαρείας καὶ τοῦ βιοπορισμοῦ; Γιὰ τὴν προσωπική τους εὐθύνη γιὰ κάθε ψυχὴ, ποὺ σκανδαλίζεται ἀπὸ τὶς πράξεις τους; Χτυποῦν τὴν πόρτα τοῦ ἀνέργου, τοῦ πονεμένου, τοῦ σκανδαλισμένου, τοῦ ἐγκαταλελειμένου, τοὺ πλανεμένου, γιὰ νὰ τόν σώσουν; Γυρίζουν ὅλη τὴν Ἑλλάδα ἀφιλοκερδῶς γιὰ νὰ κατηχήσουν τὸ ποίμνιο, τὸ ὁποῖο οἱ ἴδιοι ὀνομάζουν συνεχῶς ἀκατήχητο;
«Τὸν παλαιὸν καιρὸν οἱ Ἑβραῖοι ἐθανάτωσαν ὅλους τοὺς προφῆτας, ὅλους τοὺς δικαίους διδασκάλους· χιλιάδες φορὲς ἄφησαν τὸν Χριστὸν καὶ ἐπροσκύνησαν τὸν διάβολον, καὶ τόσον, ὁποὺ ἔκαμαν ἕνα μοσχάρι καὶ τὸ ἐπροσκυνοῦσαν διὰ Θεόν, καθὼς τὸ ἔχουν ἕως τὴν σήμερον (54). Καὶ τώρα τὸ αὐτὸ εἶνε νὰ συναναστρέφεσαι καὶ νὰ πραγματεύεσαι, νὰ τρώγης καὶ νὰ πίνης μὲ τὸν διάβολον.Ἐτόλμησαν καὶ ἐσταύρωσαν καὶ τὸν Χριστόν μας. Ὁ Πανάγαθος εἰς ὅλα αὐτὰ τοὺς ἐφύλαγε, τοὺς ἐσκέπαζεν. Ἐκαρτέρησεν ὁ Κύριος ὕστερα ἀπὸ τὴν σταύρωσίν του τριάντα χρόνια νὰ μετανοήσουν, ἀλλὰ δὲν μετενόησαν. Τότε τοὺς κατηράσθη, τοὺς ἀφώρισε, τοὺς ὠργίσθη καὶ ἀφῆκε τὸν διάβολον μέσα εἰς τὴν καρδίαν των, καθὼς τὸν ἔχουν ἕως σήμερον. ....Καὶ τώρα μὴ δυνάμενοι οἱ Ἑβραῖοι νὰ τὸν μετασταυρώσουν τὸν Χριστόν, κάθε Μεγάλην Παρασκευὴν τὸν κάνουν ἀπὸ κερὶ καὶ τὸν σταυρώνουν, καὶ ὕστερα τὸν καίουν· ἢ παίρνουν ἕνα ἀρνὶ καὶ τὸ κτυποῦν μὲ τὰ μαχαίρια καὶ τὸ σταυρώνουν ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ. Ἀκούετε κακίαν τῶν Ἑβραίων καὶ τοῦ διαβόλου; Καθὼς γεννηθῆ τὸ Ἑβραιόπαιδον, ἀντὶ νὰ τὸ μαθαίνουν νὰ προσκυνῇ τὸν Θεόν, οἱ Ἑβραῖοι, παρακινούμενοι ἀπὸ τὸν πατέρα των διάβολον, εὐθὺς ὁποὺ γεννηθῆ, τὸ μαθαίνουν νὰ βλασφημᾷ καὶ νὰ ἀναθεματίζῃ τὸν Χριστόν μας καὶ τὴν Παναγίαν μας· καὶ ἐξοδεύουν πενήντα, ἑκατὸν πουγγιὰ νὰ εὕρουν κανένα χριστιανόπουλο νὰ τὸ σφάξουν, νὰ πάρουν τὸ αἷμα του, καὶ μὲ ἐκεῖνο νὰ κοινωνοῦν. Ὁ διάβολος θέλει νὰ πίνωμεν τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν, καὶ ὄχι ὁ Θεός. Ὁ Χριστὸς μᾶς παραγγέλει νὰ εὐχώμεθα ὅλον τὸν κόσμον. Ὁ Ἑβραῖος, ὅσον καὶ ἂν εἶνε φίλος σου, πήγαινε, καλημέρισέ τον, καὶ βάλε τὸ αὐτί σου νὰ ἀκούσῃς τί σοῦ λέγει. Ἐσὺ τὸν εὔχεσαι καὶ τὸν χαιρετᾶς καὶ ἐκεῖνος σὲ καταρᾶται καὶ σοῦ λέγει, κακὴ ἡμέρα σου, διότι ἡ καλὴ ἡμέρα εἶνε τοῦ Χριστοῦ, καὶ δὲν θέλει οὔτε νὰ τὴν ἀκούσῃ οὔτε νὰ τὴν εἴπῃ ὁ Ἑβραῖος. Κοίταξε εἰς τὸ πρόσωπον ἕνα Ἑβραῖον ὅταν γελᾷ· τὰ δόντια του ἀσπρίζουν, τὸ πρόσωπόν του εἶνε ὡσὰν πανὶ ἀφωρισμένο, διότι ἔχει τὴν κατάραν ἀπὸ τὸν Θεόν, καὶ δὲν γελᾶ ἡ καρδία του. Ἔχει τὸν διάβολον μέσα του ὁποὺ δὲν τὸν ἀφήνει». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, δὲν μιλοῦν πιὰ γιὰ τέτοια πράγματα. Ἀντιθέτως ἀκολουθοῦν τὸν Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος ὀνομάζει τὴν συναγωγὴ εὐλογημένη. Σήμερα σιγοῦν διότι τὸ ἀπαγορεύει ἡ ἀγαπολογία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὸ ἐπιβάλλει ὁ νόμος. Σήμερα ὁ Ἅγιος θὰ καταδικαζόταν αὐστηρότατα ὡς ρατσιστὴς καὶ μισάνθρωπος.
«Πρέπει νὰ ἀγαπῶμεν τὸν ἀδελφόν μας, ὅτι ἔχομεν μίαν Πίστιν, ἕνα Βάπτισμα, τὰ Πανάχραντα Μυστήρια μεταλαμβάνομεν, ἕνα παράδεισον ἐλπίζομεν νὰ ἀπολαύσωμεν, μίαν κεφαλὴν ἔχομεν, τὸν Χριστόν μας». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, βλέπουν σήμερα πολλὲς πίστεις, πολλὰ βαπτίσματα, πολλὰ μυστήρια, πολλοὺς ὁδοὺς σωτηρίας.
«Ὁ ἀντίχριστος εἶνε· ὁ ἕνας εἶνε ὁ Πάπας καὶ ὁ ἕτερος εἶνε αὐτὸς ὁποὺ εἶνε εἰς τὸ κεφάλι μας, χωρὶς νὰ εἰπῶ τὸ ὄνομά του· τὸ καταλαμβάνετε, μὰ λυπηρὸν εἶνε νὰ σᾶς τὸ εἰπῶ, διότι αὐτοὶ οἱ ἀντίχριστοι εἶνε εἰς τὴν ἀπώλειαν, καθὼς τὸ ἔχουν. Ἡμεῖς ἐγκράτεια, αὐτοὶ ἀπώλεια· ἡμεῖς νηστεία, αὐτοὶ πολυφαγία· ἡμεῖς παρθενία, αὐτοὶ πορνεία· ἡμεῖς δικαιοσύνη, αὐτοὶ ἀδικωσύνη». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, ὀνομάζουν τὸν Πάπα ἁγιώτατο ἐπίσκοπο Ρώμης, τὸ Ἰσλὰμ ἀβρααμικὴ θρησκεία, τὰ περὶ Ἀντιχρίστου φανατισμό, μισαλλοδοξία, ζηλωτισμό, ἐθνικισμό.
«Τὶς Κυριακές νὰ μὴ δουλέψητε ὁλότελα. Μήτε νὰ πωλήσετε μήτε νὰ ἀγοράσητε, οὔτε χωράφι οὔτε ἀμπέλι νὰ κοιτάζετε, μήτε νὰ φωκαλίζετε τὰ ἀχούρια σας· μονάχα νὰ διαβάζετε βιβλία, νὰ μαθαίνετε τὰ καλὸν καὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας, ὅτι ὅλοι θέλομεν ἀποθάνει καθὼς τὸ βλέπομεν καθ' ἑκάστην». Αὐτοὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι λόγοις τὸν Ἅγιο ὑμνοῦν, ἀλλὰ ἔργοις ἄλλα πράττουν, συνέβαλαν μὲ τὴν σιωπὴ τους καὶ τὴν ἀπραξία τους στὴν κατάργηση τῆς κυριακάτικης ἀργίας καὶ στὴν ἐξοικείωση τοῦ ποιμνίου μὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση.
Ἀλήθεια οἱ ἱερώμενοι τῆς μητροπόλεως Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου, ποὺ καταδικάζουν καὶ ὑβρίζουν "ὀρθόδοξα" καὶ ἐρήμην τὸν γέροντα Σάββα γιὰ τὸν ὁμολογιακό του ἀγῶνα καὶ παράλληλα στηρίζουν τὴν Οὐνία, τὸν ἐκδυτικισμὸ καὶ ἕναν αὐταρχικὸ καθωσπρεπισμὸ "εἰς τὰ τῆς Πίστεως", τὸν ἐπισκοποκεντρισμὸ καὶ τὴν δεσποτοκρατία, τὸ δεσποτικὸ ψεῦδος, μ' ἕνα λόγο τὴν "νέα ἐκκλησία" τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, σκέφτηκαν πόσο ἀπέχουν ἀπὸ τὶς διδαχὲς τοῦ Ἁγίου;
Τὴν διαφορὰ τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ μὲ ἑμᾶς τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀλλὰ κυρίως μὲ τοὺς οἰκουμενιστὲς ἱερεῖς, ποὺ σήμερα τολμοῦν χωρὶς αἰδὼ νὰ τὸν ὑμνοῦν δείχνουν τὰ παρακάτω του λόγια:
«Ἕνας ἄνθρωπος, ἀδελφοί μου, ὁποὺ φυλάγει τὰ προστάγματα τοῦ Θεοῦ, γίνεται σοφὸς καὶ δὲν φοβεῖται ὅλον τὸν κόσμον· ἄλλος πάλιν, ὁποὺ δὲν φυλάγει τὰ προστάγματα τοῦ Θεοῦ, γίνεται μωρός, φοβεῖται καὶ ἀπὸ τὸν ἴσκιον του, ἂς εἶνε καὶ βασιλεὺς νὰ ὁρίζη ὅλον τὸν κόσμον...ὅστις ἔχει τὸν Χριστὸν μέσα εἰς τὴν καρδίαν του, δὲν φοβεῖται ὅλον τὸν κόσμον».
Ταῖς πρεσβείαις τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ,
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Ἀπάντηση Γέροντος Σάββα Λαυριώτη στὸν Σεβ. Μητροπολίτη Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου κ.κ. Δαμασκηνὸ καὶ στοὺς περὶ αυτὸν
Σεβασμιότατε,
Σὲ πρόσφατη δημόσια σύναξη στὴν ὁποία παρευρεθήκατε στὸν Ἅγιο Παντελεήμονα Χαλέπας, σχολιάσατε ἀρνητικά τὸ πρόσωπο καὶ τὶς ενέργειές μου καὶ ἐσεῖς καὶ οἱ περὶ ὑμῶν. Στοὺς ψευδεῖς καὶ προσβλητικοὺς ἰσχυρισμοὺς ποὺ ἀκούστηκαν γιὰ τὸ πρόσωπό μου (ὅπως ἀνισόρροπος ἀπὸ τὴν Ἡγουμένη) δὲν θὰ ἀπαντήσω, γιατὶ ἄλλος εἶναι ὁ Κριτὴς.
Ἐπιτρέψτε μου ὅμως νὰ ἀπαντήσω στοὺς ψευδεῖς καὶ προσβλητικούς ἰσχυρισμούς μὲ τοὺς ὁποίους ἀλλοιώνετε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.
Εἰπώθηκαν πολλὰ, ἐπικεντρώνομαι στὰ σπουδαιότερα:
Πρῶτον.
Στὸ 1:08:14’ τοῦ video τῆς σύναξής σας λέτε: «Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΜΙΑ, ἀλλὰ γιὰ λόγους ἱστορικοὺς καὶ ἁβροφροσύνης λέμε ὅτι ὑπάρχουν κι ἄλλες Ἐκκλησίες».Ἐπίσης εἴπατε: «Ἡ Ἐκκλησία μας, ἔλεγε τοὺς Ρωμαιοκαθολικούς «σχισματικούς» κι ὄχι «αἱρετικούς» (ἀπὸ εὐγένεια) ἐλπίζοντας κάποτε νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν».
Ἀπάντηση.
Ἀς δοῦμε ὅμως ἀν μᾶς εἴπατε τὴν ἀλήθεια:
Ὁ Χριστὸς ὀνόμασε τοὺς αἱρετικούς: «προβατόσχημους λύκους» (Ματθ.7,15), ἐνῷ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος «ψευδοδιδάσκαλους» καὶ «κατάρας τέκνα».(Β΄Πετρ.2, 14) Ὁ Ἀπ. Παῦλος τοὺς ἀναθεματίζει (Γαλ.1,8-9) καὶ ὁ Ἀπ. Ἰωάννης τοὺς ὀνομάζει «ἀντίχριστους».(Α΄Ἰωάν.2,18 καὶ Β΄Ἰωάν.7).Ὁ Ἀπ. Ἰούδας στὴν ἐπιστολή του ἐξαπολύει μύδρους ἐναντίον τους. Στὴν ἴδια γραμμὴ κινοῦνται καὶ ὅλοι οἱ Πατέρες. Ὁ Μέγας Βασίλειος στὸν Α΄ Κανόνα του, τοὺς ὀνομάζει «ἐντελῶς χωρισμένους καὶ ξένους» ἀπὸ τὴν πίστη.[1] Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος στὴν 39η ἑορταστικὴ του ἐπιστολὴ τοὺς ὀνομάζει «νεκρούς» πνευματικά,[2] ὁ δὲ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὸν πρῶτο του λόγο Περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοὺς ὀνομάζει «ὄργανα τοῦ διαβόλου», ὁ ὁποῖος διάβολος, «διὰ τῆς ἐκείνων (τῶν αἱρετικῶν) γλώττης τὸν οἰκεῖον κατὰ τῆς ἱερᾶς Ἐκκλησίας ἐπαφῆκεν ἰόν.»[3]
Ἄλλοι Πατέρες ἀποδίδουν σ’ αὐτούς, διαφόρους χαρακτηρισμοὺς ὅπωςἀκαθάρτους, ἀντιπάλους Χριστοῦ, ἱερόσυλους, ἀντικειμένους καὶἀντιχρίστους[4]. Ἐσεῖς τοὺς ὀνομάσατε «ἱστορικὲς ἐκκλησίες», ἡ Ὀρθοδοξία ποὺ προβάλλεται ἀπὸ τοὺς Πατέρες εἶναι διαφορετική. Αὐτὴ ὅμως δὲν σας ἐξυπηρετεῖ γι’ αὐτὸ καὶ τὴν ἀποφεύγετε. Δὲν σας ἐξυπηρετεῖ νὰ ὑπενθυμίζετε τὸν Μέγα Ἀντώνιο ποὺ λέει: «Καμμία ἐπικοινωνία νὰ μὴν ἔχετε μὲ σχισματικοὺς καὶ αἱρετικούς. Εἴδατε πὼς καὶ ἐγὼ ἔφευγα ἀπὸ αὐτούς. Φροντίστε πολὺ νὰ εἶστε μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μετὰ μὲ τοὺς Ἁγίους, ὥστε μετὰ θάνατον νὰ σᾶς δεχθοῦν στὶς αἰώνιες σκηνὲς ὡς γνώριμοι φίλοι».[5] Οὔτε τὸν Μ. Βασίλειο ποὺ χαρακτηρίζει τοὺς αἱρετικοὺς «ἀναίσχυντους περισσότερο τοῦ προδότου Ἰούδα».[6] Πῶς νὰ ἀποκαλέσετε τοὺς αἱρετικοὺς«χαμένους» ποὺ βρίσκονται «στὴν παλαίστρα τοῦ ψεύδους» ὅπως κάνει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, μὲ τὸν αἱρετικὸ Εὐνόμιο;[7]
Ἢ νὰ τοὺς ἀποκαλέσετε «συκοφάντες καὶ κατήγορους τῆς ἀληθείας»[8] ὅπως ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναΐτης; Ἤ «διαβόλους» ὅπως ὁ Μ. Ἀθανάσιος ὀνομάζει τὸν αἱρετικὸ Μαγνέντιο;[9] «Ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ εἶναι κατὰ πρῶτο καὶ κύριο λόγο οἱ ἀκάθαρτοι δαίμονες. Δεύτεροι μετὰ ἀπὸ ἐκείνους ὅσοι πρεσβεύουν τὴν εἰδωλολατρία καὶ οἱ ἀρχηγοὶ τῶν αἱρέσεων», ὁμολογεῖ ἀλλοῦ ὁ Μ. Ἀθανάσιος.[10]
Αὐτὴ ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ταιριάζει στὶς γήινες ἐπιδιώξεις τῶν Οἰκουμενιστῶν. Πρέπει νὰ ἀνασχηματιστεῖ ἐπειγόντως γιὰ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὴν πλήξη καὶ ἀπομόνωση[11], ὅπως ἔλεγε τὸ ἴνδαλμὰ σας, ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας.
Μετονομάσατε τὶς αἱρέσεις σέ «ὁμολογίες» ἤ «ἀρχαῖες ἐκκλησίες» ἤ (στὸ Κολυμπάρι) «ἱστορικὲς ἐκκλησίες», φανερώνοντας γιὰ ἀκόμα μιὰ φορὰ τὸν ὕπουλο, δολερὸ καὶ τόσο ἀγαπητικὸ τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἐξαπλώνετε τὴν κακοδοξία, θολώνοντας τὰ νερὰ γιὰ νὰ μὴν ἐξεγερθεῖ ὅ,τι ἀπόμεινε ἀπό τὸ πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Στὸ ἐγχώριο ἀκροατήριο λέτε ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι ΜΙΑ, ἡ Ὀρθόδοξη. Στὸ διεθνὲς ἀκροατήριο (Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν) λέτε ὅτι «ὑπάρχουν ἄλλες 339 «ἐκκλησίες» ποὺ εἶναι φορεῖς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὡραῖο τὸ κόλπο καὶ ἀποτελεσματικὸ στοὺς πολλοὺς.
Ἐμεῖς συντασσόμαστε μὲ τὴν Σύνοδο τῆς Κων/πολης τοῦ 1724 ποὺ διατύπωσε μὲ σαφήνεια: «Αἱρετικοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ φεύγουν ἀπὸ τὴν εὐσέβεια (=ὀρθὴ πίστη) ἀφήνοντας τὰ ὀρθὰ δόγματα τῆς πίστεως καὶ τὶς παραδόσεις ποὺ μᾶς παρέδωσε ἡ Ἐκκλησία, πέφτουν δὲ καὶ διολισθαίνουν σὲ νεωτερισμοὺς ἀλλόκοτους, ἰδέες καὶ συνήθειες ἑτερόδοξες καὶ παραχαράσσουν καὶ νοθεύουν τὴν ἀλήθεια ποὺ ἀφορᾷ τὴν εὐσέβεια. Αὐτοὶ οὔτε εἶναι, οὔτε ὀνομάζονται χριστιανοὶ ἀλλ’ ὡς ἑτερόδοξοι καὶ νεωτεριστὲς ξεκόβονται καὶ χωρίζονται ἀπὸ τὴν ἱερὰ μάνδρα τῆς ἐκκλησίας καὶ ἐκβάλλονται «ὡς πρόβατα ψωριῶντα καὶ μέλη σεσηπότα»(=σάπια).[12]
Ἐμεῖς πιστεύουμε ὅτι: «Ὅποιος θέλει νὰ σωθεῖ, πρῶτα ἀπὸ ὅλα πρέπει νὰ κρατήσει τὴν καθολικὴ (Ἀποστολική) πίστη. Ἂν κάποιος δὲν τὴν κρατήσει καθαρὴ καὶ ὁλόκληρη, χωρὶς ἀμφιβολία θὰ κολασθεῖ» ὅπως μᾶς δίδαξε ὁ Μ. Ἀθανάσιος.[13]
Προτιμοῦμε νὰ συνταχθοῦμε μὲ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο ποὺ μᾶς ἐπισημαίνει «Οὐδὲν ὠφελεῖ βίος ὀρθός, δογμάτων διεστραμμένων».[14]
Ἀλλὰ ἡ ἐξαπάτηση τοῦ πληρώματος τῆς ἐκκλησίας ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ πάρα πολλὰ δεδομένα. Λέτε ὅτι μόνο γιὰ λόγους εὐγένειας ὀνομάζετε τοὺς παπικοὺς «ὲκκλησία» ἐνῷ δὲν πιστεύετε ὅτι εἶναι. Ἀν δὲν πιστεύετε ὅτι εἶναι, πῶς δέχεστε τὴν «ἱερωσύνη» τοῦ Πάπα καὶ τῶν Καρδιναλίων του, ἀφοῦ εἶναι ἄμοιροι μυστηρίων;
Πῶς τὸ 1959 ὁ Ἀθηναγόρας ὀνόμασε τὸν Πάπα «ἁγιώτατο» καὶ«δεύτερο πρόδρομο»;[15] Καὶ ὅτι: «τίποτα δὲν μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὴν Καθολικὴ[ἐνν.παπικὴ] ἐκκλησία».[16]
Καὶ πῶς τὸ 1967 δήλωσε στὸν Πάπα ὅτι εἶναι φορέας Ἀποστολικῆς χάριτος; Καὶ πῶς τὸ 1972 ὁ Πάπας Παῦλος ὁ ΣΤ΄ διαβεβαίωσε ὅτι : «Μετὰ τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας εὐρισκόμεθα σχεδὸν εἰς τελείαν κοινωνίαν»;
Καὶ πῶς ὁ κ. Βαρθολομαῖος σὲ πάμπολλες ἀναφορὲς του πρὸς τοὺς Πάπες, τοὺς ὀνομάζει «ἁγιώτατους» καὶ συλλειτουργεῖ μαζὶ τους; Καὶ πῶς ὀνομάζετε τὸν Πάπα «προφητικὸ ἀρχηγὸ ὅλων τῶν χριστιανῶν» καὶ «ὁδοδείκτη» καὶ «θησαυρὸ»;[17]
Ὑπῆρξαν αἱρετικοί ποὺ καταδικάστηκαν καὶ ἀναθεματίστηκαν ἀπὸ Ὀρθόδοξες Συνόδους καὶ χάριν εὐγενείας ὀνομάστηκαν «ἁγιώτατοι»; Μᾶς κοροϊδεύετε Σεβασμιότατε; Στὴ Ραβέννα τὸ 2002, ὅταν μεταδόθηκαν τὰ Ἄχραντα Μυστήρια ἀπὸ τὸν κ. Βαρθολομαῖο καὶ τὸν Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιο στοὺς παπικοὺς, μεταδόθηκαν χάριν εὐγενείας σὲ ἀβάπτιστους καὶ ἐκτὸς ἐκκλησίας αἱρετικοὺς, ἤ ὄχι ; Καὶ μὲ κατηγορεῖτε ὅτι ἐγὼ βρίσκομαι σὲ σύγχυση καὶ πλάνη ποὺ ἀντιδρῶ ;
Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος προέτρεπε: «νὰ ἀποφεύγετε τὴν ἐπαφὴ μαζί τους(δηλ.μὲ τοὺς αἱρετικούς) ὅπως τὸ δηλητήριο. Αὐτοὶ εἶναι χειρότεροι ἀπὸ τὸ δηλητήριο, γιατὶ αὐτὸ φτάνει μέχρι τὴν βλάβη τοῦ σώματος, ἐνῷ αὐτοὶ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς λυμαίνονται»[18] καὶ ἐσεῖς μὲ ὑβρίζετε καὶ μὲ διώκετε ποὺ τὸν ὑπακούω;
Ὅταν ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος στὴν Ῥώμη συνάντησε τὸν αἱρετικὸ Μαρκίωνα, ὁ Ἅγιος τὸν ὀνόμασε «πρωτότοκο τοῦ Σατανᾶ» καὶ ἐσεῖς μὲ συκοφαντεῖτε ὡς φανατικὸ, ποὺ παραμένω στὴν γραμμὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων;
Προφανέστατα, ἂν ζοῦσαν σήμερα οἱ Ἅγιοί μας θὰ τους «στολίζατε» μὲ ἀνάλογα ἐπίθετα. Τὶ ἄραγε θὰ λέγατε στὸν Μέγα Ἀθανάσιο ποὺ δίδασκε: «ἀγάπα πάντα ἄνθρωπον. Καὶ εἰρήνευε μετὰ πάντων, χωρὶς αἱρετικῶν. Ὁ γὰρ αἱρετικὸς λύκος ἐστὶ τῆς τοῦ Χριστοῦ ποίμνης, καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου Πρόδρομος»;[19]
Ἢ στὸν Ἅγιο Κυπριανὸ ποὺ ἔλεγε: «Δέον ὅπως ἀποσυρώμεθα μακρὰν καὶ ἀποφεύγωμεν αὐτοὺς διότι, πᾶς συνδεόμενος μετ’ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τὴν ὁδὸν τῆς πλάνης καὶ τῆς αἱρέσεως, περιπλανᾶται μακρὰν τῆς ἀληθινῆς ὁδοῦ καὶ θὰ εὑρεθῇ καὶ αὐτὸς εἰς παρομοίαν ἐνοχήν»; Ἢ στὸν ἱερὸ Φώτιο ποὺ ὀνόμαζε τοὺς αἱρετικούς «μανιασμένα σκυλιὰ ποὺ γαυγίζουν»;[20]
Ἢ τέλος στὸν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας ποὺ ἔλεγε: «ἀπομακρύνσου ἀπὸ αὐτὸν (τὸν αἱρετικό) καὶ βάλτον μαζὶ μὲ τὸν διάβολο ἢ καλύτερα καὶ ἀπὸ τὸν διάβολο πιὸ κάτω»;[21]
Ἐπιλέξατε νὰ εἶστε φίλοι μὲ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Χριστού καὶ, κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, «αὐτὸς ποὺ εἶναι φίλος μὲ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι φίλος μὲ τὸν Χριστό». [22]
Δεύτερον.
Στὸ 1:08:50’ εἴπατε: «Ἱστορικὲς ἐκκλησίες βεβαίως ὑπάρχουν. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Δήμου στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα δὲν λεγόταν ἐκκλησία;»
Ἀπάντηση.
Εἶμαι βέβαιος ὅτι τὸ εἴπατε γιὰ νὰ γελάσει ὁ κόσμος! (Ἀλλὰ δυστυχῶς κανεὶς δὲν γέλασε!) Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Δήμου στὴν ἀρχαία Ἀθήνα ἦταν τὸ ἀντίστοιχο τῆς σημερινῆς Βουλῆς. Ἦταν χῶρος διαλόγου γιὰ τὰ προβλήματα τῆς πόλης. Δὲν ἐπρόκειτο γιὰ ἐκκλησία κάποιου θρησκεύματος!
Τρίτον.
Στὸ 1:10:16’ εἴπατε: «Πρῶτος ἀπὸ ὅλους ὁ Παναγιώτατος [ἐνν.ὁ κ. Βαρθολομαῖος] ἀγωνίζεται γιὰ τὴν πίστη».
Ἀπάντηση.
Γιὰ τὸ πόσο «ἀγωνίζεται» γιὰ τὴν πίστη ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἔχουν γραφεῖ πολλὰ βιβλία μὲ ἑκατοντάδες ἀναπάντητες καταγγελίες τῶν παρεκτροπῶν του ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἴσως βέβαια νὰ ἀγωνίζεται, ἀλλὰ γιὰ μιὰ ἄλλη πίστη. Ἀς ἀναφέρω μερικὰ στιγμιότυπα αὐτῆς τῆς πίστης:
Πιστεύει καὶ κηρύττει τὶς ἰδέες τοῦ ἀντίχριστουΟἰκουμενισμοῦ: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας».[23]
Ἡ μεγαλύτερη ὕβρις ὅλων τῶν ἐποχῶν ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Ἂν καὶ οἱ ἄλλες θρησκεῖες ὁδηγοῦν στὴν σωτηρία, τότε τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ, ἡ διδασκαλία Του, τὰ θαύματα, ἡ Σταύρωση καὶ ἡ Ανάστασή Του ἦταν ἀνώφελα καὶ μάταια! Μόνο ἕνας διάβολος θὰ μποροῦσε νὰ ὑποστηρίξει τέτοια πράγματα. Καὶ ὅμως οἱ ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς προσκυνᾶτε αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο! Ὅλοι τους ἀξίζουν τὸ τέλειο μῖσος καὶ μόνο γι’ αὐτὸν τὸν λόγο.[24]
Πιστεύει καὶ κηρύττει ὅτι τὸ Κοράνιο(καὶ οἱ Γραφὲς τῶν ἄλλων θρησκειῶν) εἶναι «ἴσο μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἱερὸ ὅπως αὐτή»[25] καὶ ὅτι οἱ Μουσουλμάνοι μποροῦν νὰ πᾶνε στὸν παράδεισο χωρὶς νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό.[26]
Πιστεύει καὶ κηρύττει ὅτι πολλὲς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι προσωρινές,[27]διαφωνώντας ἀκόμα καὶ μὲ τὸν Κύριο!
Ὀνομάζει «εὐλογημένη» καὶ τιμᾷ τὴν Συναγωγὴτῶν Ἑβραίων, ἐκεῖ ποὺ ὑβρίζεται ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Θεοτόκος.[28]
Πιστεύει καὶ κηρύττει τὴν βασικὴ ἀρχὴ τῆς Μασονίας,ὅτι δηλαδὴ: «ἕκαστος νὰ λατρεύῃ τὸν Ἕνα Θεὸν ὡς [=ὅπως] προτιμᾷ…». «Ὁ Θεὸς εὐαρεστεῖται εἰς τὴν εἰρηνικὴν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων καὶ μάλιστα, αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Τὸν λατρεύουν ἀνεξαρτήτως τῶν διαφορῶν, αἱ ὁποῖαι ὑπάρχουν εἰς τὴν πίστιν μεταξὺ τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν».[29]
Ἐπιδιώκει τὴν κατάργηση ἢ τροποποίηση πλειάδας Ἱερῶν Κανόνων, κάτι, ποὺ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία,εἶναι γνώρισμα αἱρετικοῦ ἀνθρώπου.[30] Ὀνομάζει τοὺς Ἱ. Κανόνες: «Τείχη τοῦ αἴσχους».[31]
Πιστεύει καὶ κηρύττει -σὲ ἀντίθεση μὲ δεκάδες Συνόδους καὶ ἑκατοντάδες Ἁγίους- ὅτι ἡ Ρωμαϊκή «ἐκκλησία» εἶναι κανονική, τὰ μυστήριάτης ἔγκυρα καὶ ὁ Πάπας κανονικὸς Ἐπίσκοπος. Τὸ 1995 συνυπέγραψε μὲ τὸν Πάπα «ΚΟΙΝΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑΝ ΠΙΣΤΕΩΣ». Τὸ 2011 «ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος δέχτηκε ἐπίσκεψη ὁμάδας φοιτητῶν τοῦ Ποντιφικοῦ Ἰνστιτούτου Sant Apollinare. Ἀναφερόμενος στοὺς φοιτητὲς τοὺς εἶπε: «Ἀκολουθῆστε τὸν Πάπα. Ὁ Πάπας Βενέδικτος ὁ ΙΣΤ΄ εἶναι ἕνας μεγάλος θεολόγος ποὺ κάνει καλὸ σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες. Ἀκολουθῆστε τον μὲ ἀγάπη καὶ συμπάθεια». [32]
Συμπροσευχήθηκε μὲ Προτεστάντες ποὺ εἶναι διαστρεβλωτὲς τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἰησοῦ, ὑβριστὲς τῆς Θεοτόκου, περιφρονητὲς τῶν Ἁγίων μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίαςκαὶ ὡς Eἰκονομάχοι, βρίσκονται ὑπὸ τὸν ἀναθεματισμὸ τῆς 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Κάνει ἀποδεκτὸ τὸ βάπτισμα τῶν Προτεσταντῶν (Λουθηρανῶν).[33]
Τὸν Νοέμβριο τοῦ 1993 προέβη σὲ ἄρση τῶν ἀναθεμάτωνἀνάμεσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ στὴν αἵρεση τῶν Μονοφυσιτῶν. Ἡ κάθε πλευρὰ ἀναγνώρισε τὴν ἄλλη ὡς Ὀρθόδοξη. Τὶς καταδίκες καὶ τὰ ἀναθέματα τῆς 4ης Οἰκουμενικῆς πρὸς τοὺς Μονοφυσίτες (ποὺ τὰ ἐπανέλαβαν οἱ ἑπόμενες Σύνοδοι) τὰ ὀνομάζει «παρεξηγήσεις τοῦ παρελθόντος ποὺ ἔχουν ξεπεραστεῖ» ἀφοῦ «δὲν ὑπάρχει θεολογία ποὺ μᾶς χωρίζει»![34]
Ἀναγνωρίζει τὶς χειροτονίες τῶν Ἀγγλικανῶν.[35]
Τὸ 1991 στὸ Μπάλαμαντ τοῦ Λιβάνου ἀποδέχτηκε τὰ μυστήριατῶν παπικῶν καθὼς καὶ τὴν Οὐνία…».[36]
Στὸ συνέδριο τοῦ Π.Σ.Ε., τὸ 2006, στὸ Porto Alegre, ἀποδέχτηκε τὴν κοινὴ δήλωση μὲ τοὺς Προτεστάντες, ὅτι δὲν ὑπάρχει μόνο Μία Ἐκκλησία, ἀλλὰ ὅτι οἱ 348 ἐκκλησίες-μέλη τοῦ ΠΣΕ- εἶναι γνήσιες ἐκκλησίες. Μία δὲ ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Οἱ ποικίλες αἱρετικὲς διδασκαλίες τῶν Προτεσταντῶν θεωροῦνται ὡς διαφορετικοὶ τρόποι ἐκφράσεως τῆς ἰδίας πίστεως καὶ ὡς ποικιλία τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δεχόμενοι ἔτσι ὅτι τελικὰ δὲν ὑπάρχουν αἱρέσεις!! «Αὐτὲς οἱ ἐκκλησίες καλοῦνται νὰ συμβαδίζουν ἀκόμη καὶ ὅταν διαφωνοῦν».[37]
Μὲ τὰ παραπάνω δεδομένα ἀρνεῖται τέσσερα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως.
Εἶναι Ἁγιομάχος καὶ Πατρομάχος. Εἶπε: «Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν (τὸ Σχίσμα) προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεωςκαὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων»!!![38]
Εἶναι ἀπροκάλυπτα ἁγιομάχος. Αὐτὸς ὅμως ποὺ βλασφημεῖ τοὺς Ἁγίους εἶναι ἀντίχριστος.[39]
Δηλώνει ὅτι εἶναι «εὐλογημένη» ἡ Συναγωγὴτῶν Ἑβραίων. Γιὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο βεβαίως, ἡ Συναγωγὴ «εἶναι χῶρος δαιμονίων ποὺ συνάζονται οἱ σταυρωτὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ θεομάχοι»[40]
Τέταρτον.
Ὁ π. Εἰρηναῖος στὸ 1:16:14’ εἶπε: «στεναχωριέμαι γιὰ τὰ κείμενα ποὺ ὑπεγράφησαν στὸ Balamand, μὲ τὰ ὁποῖα οἱ Ὀρθόδοξοι ἀναγνωρίσαμε μυστήρια στοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς».
Ὁ Σεβασμιότατος στὸ 1:19:39’ προσπάθησε νὰ μετριάσει τὸν πόνο τοῦ π. Εἰρηναίου λέγοντας ὅτι : «Τὰ κείμενα τοῦ Balamand ἀπορρίφθηκαν ἀπὸ τὶς Τοπικὲς Συνόδους.»
Ἀπάντηση.
Τόσο ψυχρὰ καὶ ἀδιάφορα διαχειρίζεστε ζητήματα γιὰ τὰ ὁποῖα κάποτε, κάποιες χιλιάδες Ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως ἔχαναν καὶ τὴν ζωή τους. Ἀκριβῶς ὅπως περιγράφει ὁ Κύριος, τὴν φυγὴ τῶν μισθωτῶν ποιμένων ὅταν ἔρχεται ὁ λύκος. Ἀκόμα ὅμως κι αὐτὴ ἡ ἄχρηστη λύπη σας εἶναι μία ἀπάτη, γιατὶ στὴν πράξη κάνετε ἀποδεκτὰ τὰ μυστήρια αὐτά, ποὺ -γιὰ τὰ μάτια τοῦ κόσμου καὶ στὴν θεωρία τάχα- δὲν παραδέχεστε. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ζήτησε τὴν λύπη σας καὶ οὔτε τὴν χρειάζεται. Ἡ Ἐκκλησία σᾶς ἔβαλε στὴ θέση τῶν ποιμένων, γιὰ νὰ πράξετε τὸ καθῆκον σας προστατεύοντάς την ἀπὸ τὴν αἵρεση. Ἃν δὲν τὸ πράξετε, θὰ κριθεῖτε ὡς φονιάδες καὶ θὰ δώσετε λόγο γιὰ τὸ αἷμα αὐτῶν ποὺ θανατώνονται πνευματικὰ, ἀπὸ τὴν δηλητηριασμένη τροφὴ τῆς αἵρεσης μὲ τὴν ὁποία τοὺς τρέφετε. [41]
Πέμπτον.
Ὁ Πρωτοσύγκελλος κ. Δαμασκηνός στὸ 1:27:49’ εἶπε: «Κανεὶς δὲν εἶναι πάνω ἀπὸ τἠν Σύνοδο, πάνω ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, πάνω ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους.»
Ἀπάντηση.
Δυστυχῶς γιὰ ἐσᾶς κ. Δαμασκηνὲ, πάνω ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο καὶ Πατριάρχη βρίσκονται πολλὰ ποὺ ἀγνοεῖτε. Βρίσκεται ἡ Ἀλήθεια ὅπως ἐκφράστηκε ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ, τὴν Ἱερὰ Παράδοση, τὴν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων, τῶν Ὁμολογητῶν, τῶν Συνόδων καὶ τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ὁ κάθε Πατριάρχης καὶ Ἐπίσκοπος εἶναι ἕνας προσωρινὸς διακομιστὴς καὶ διάκονος τῆς Ἀλήθειας καὶ ὄχι ὁ παραγωγὸς, διασκευαστὴς καὶ ἰδιοκτήτης της. Ἃν δὲν τὴν μεταλαμπαδεύει ἀκέραιη καὶ ἀνόθευτη ὅπως τὴν παρέλαβε, εἶναι ἕνας λύκος μὲ ἔνδυμα προβάτου. [42]
Ἕκτον.
Ἐπίσης, ὁ Πρωτοσύγκελλος κ. Δαμασκηνὸς στὸ 1:28:53’ εἶπε : «Ὁ π. Σάββας μοῦ εἶπε “γιὰ θέματα πίστεως δὲν ρωτάω κανέναν”. Καὶ ὁ κ. Δαμασκηνὸς συνέχισε: «Αὐτὸ τὸ ἕνα γραμμάριο δηλητήριο διοχετεύτηκε στὴν πόλη μας καὶ στὴν μητρόπολή μας ἀπὸ κάποιον ἄνθρωπο ποὺ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του σούπερ ὀρθόδοξο καὶ προστάτη τῆς ἐκκλησίας καὶ πάνω ἀπὸ τὴν ἐκκλησία…».
Ἀπάντηση.
Εὐτυχῶς ποὺ ἔχω σὰν σύμβουλο καὶ ὁδηγὸ στὴν πνευματικὴ ζωὴ μου ὅλη τὴν Παρακαταθήκη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὄχι τὸν κ. Δαμασκηνὸ. Κάνω ὑπακοὴ λοιπὸν στὸν φυσικὸ προϊστάμενό μου Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακας ποὺ μᾶς διδάσκει: «Ὅσα ἐναντιοῦνται φανερὰ τοῖς θείοις προστάγμασι δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ τὰ ἐρωτῶμεν, μήτε νὰ λαμβάνωμεν περὶ αὐτῶν συμβουλήν, ἀλλὰ νὰ τὰ ἀποφεύγομεν ὅλαις ἡμῶν ταῖς δυνάμεσιν».[43]
Ἀλλὰ ἂς γνωρίζετε καὶ αὐτὸ: ἔχω Γέροντα ποὺ ὄντως κάνω ὑπακοή καὶ μὲ δίδαξε τὴν μοναχικὴ πολιτεία, ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ πῶ τό ἴδιο καὶ γιὰ τὴν καθηγουμένη, τὸν π. Εἰρηναῖο καὶ τὸν π. Δαμασκηνὸ.
Ἕβδομον.
Ὁ Μητροπολίτης στὸ 1:33:16’ ἀνέφερε τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου λέγοντας: «Ὁ ποιῶν ἄνευ γνώμης Ἐπισκόπου διάβολος ἐστί» καὶ ὅτι: «καθῆκον τοῦ μοναχοῦ εἶναι νὰ προσεύχεται». (ὑπονοώντας ὅτι ἐγὼ ἔχω ξεφύγει ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν καθηκόντων μου)
Ἀπάντηση.
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος ἀπὸ πολὺ νωρὶς ἐπισημαίνει τὴν ἐξέχουσα θέση τοῦ Ἐπισκόπου στὴν Ἐκκλησία. Ὅτι εἶναι «τύπος Χριστοῦ» , ὅτι «χωρὶς αὐτὸν δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία»,[44] ὅτι «χωρὶς τὸν Ἐπίσκοπο μὴν κάνετε τίποτα»[45]κ.λ.π.
Οἱ Ἐπίσκοποι τὸ προβάλλουν αὐτὸ γιὰ νὰ κλείσουν τὰ στόματα τῶν ἐλεγχόντων. Ὅμως αὐτὰ ὁ Ἅγιος τὰ λέει μὲ μία αὐτονόητη προϋπόθεση, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος δὲν εἶναι «μισθωτός» καὶ «ψευδοδιδάσκαλος», γιατὶ ἂν ἀναφέρεται καὶ σὲ αὐτούς, τότε ἔρχεται σὲ λογική καὶ φανερὴ ἀντίφαση μὲ τὸν Κύριό μας καὶ τὸν ἀπ. Παῦλο, πρᾶγμα ἀδύνατο. Ὁ Ἅγιος ἐννοεῖ μόνο τόν «ἄξιο» Ἐπίσκοπο ποὺ καταφέρνει νὰ κάνει τὸ ποίμνιό του νὰ ζεῖ χωρὶς τὴν ἐπιρροὴ καμμίας αἵρεσης. [46]
Τὸ διευκρινίζει, ἀλλὰ οἱ Ἐπίσκοποι τὸ ἀποκρύπτουν. Λέει ὁ Ἅγιος ὅτι αὐτὰ ἀφοροῦν ὄχι τόν τυχόντα Ἐπίσκοπο, ἀλλὰ αὐτὸν ποὺ «δὲν ἀπέκτησε μόνος του, οὔτε μέσῳ ἀνθρώπων τὴν διακονία» (τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος). Δηλαδὴ ἐννοεῖ τόν Ἐπίσκοπο ποὺ εἶναι Θεόκλητος! Ἀλλοῦ πάλι λέει: «Νὰ εἶστε ἀχώριστοι ἀπὸ τὸν Χριστό, τόν Ἐπίσκοπο καὶ τὰ διδάγματα τῶν ἀποστόλων».[47]
Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι «τύπος» Χριστοῦ, ὄχι ἐξ αἰτίας μιᾶς ἀμετάκλητης συμβολαιογραφικῆς πράξης ἀποδοχῆς κληρονομιᾶς ποὺ κατατέθηκε στὸ Πρωτοδικεῖο, ἀλλὰ ἐξ αἰτίας τῆς ὑπόσχεσής του νὰ μεταλαμπαδεύσει στὸ ποίμνιο ἀνόθευτη τὴ σωτηριώδη διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Κατὰ τὴν χειροτονία του σὲ Ἐπίσκοπο ἄκουσε τὴν ἐντολή: «Λάβε τὴν παρακαταθήκην ταύτην καὶ φύλαξον αὐτήν, ἕως τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτε παρ’ Αὐτοῦ μέλλεις ἀπαιτεῖσθε αὐτήν». Μόνο ὅταν φυλᾶνε τὴν Παρακαταθήκη εἶναι «εἰς τύπον Χριστοῦ». Ἐκτὸς καὶ ἂν τύπος -πρότυπο- Χριστοῦ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ὁ κακόδοξος ποὺ διαστρέφει τὴν διδασκαλία Του![48]
Οἱ άληθινοὶ Ἐπίσκοποι στοὺς ὁποίους κάνουμε ὑπακοὴ εἶναι αὐτοὶ ποὺ δὲν μεταβάλλουν τὴν Πίστη ἀλλὰ τὴν μεταφέρουν στὸ ποίμνιο ἀτόφια, χωρὶς παραλλαγές καὶ ἐπινοήσεις κατὰ τὸν Μ. Ἀθανάσιο. «Κατὰ τὴν παραδοθεῖσαν ἡμῖν παρὰ τῶν Πατέρων Ἀποστολικὴν πίστιν παρέδωκα, μηδὲ ἔξωθεν ἐπινόησα, ἀλλ’ ὅπερ ἔμαθον ἐνεχάραξα συμφώνως τὰς Ἁγίας Γραφάς».[49]
Γιὰ δὲ τὸ καθῆκον τοῦ Μοναχοῦ, βεβαίως αὐτὸ εἶναι τὸ νὰ προσεύχεται. Σὲ περιόδους ὅμως ποὺ ἡ πίστη κινδυνεύει, τότε ἔχει ὑποχρέωση νὰ μὴ σιωπᾶ, κατὰ τὴν θεωρητικὴ καὶ βιωματικὴ διδασκαλία χιλιάδων Ὁμολογητῶν Μοναχῶν καὶ Ἁγίων. Μπορεῖτε νὰ ἀνατρέξετε στοὺς Συναξαριστὲς, γιὰ τὶς ἀμφιβολίες σας.
Ὄγδοον.
Ὁ Μητροπολίτης στὸ 1:33:03’ εἶπε: «Ὅταν δὲν ἀναγνωρίζεις Ἐπίσκοπο θέτεις τὸν ἑαυτὸ σου ἐκτὸς ἐκκλησίας … αὐτοὶ ποὺ παύουν τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη ἢ Ἐπισκόπου θέτουν τὸν ἑαυτὸ τους ἐκτὸς ἐκκλησίας…».
Ἀπάντηση.
Ὁ Σεβασμιότατος ἢ δὲν τὰ ξέρει καλὰ ἢ καλά τὰ ἀποκρύπτει.
Ὁ 3ος Κανὼν τῆς Γ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπιτάσσει: «Νὰ μὴν εἶναι ὑποκείμενοι οἱ κληρικοὶ στοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἔχουν ἀποστατήσει ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία». Ἐδῶ φυσικὰ ἐννοοῦνται οἱ μὴ καταδικασμένοι συνοδικῶς Ἐπίσκοποι, γιατὶ ἂν εἶχαν καταδικαστεῖ συνοδικά, θὰ εἶχαν καθαιρεθεῖ, καί δὲν θὰ νοοῦνταν ἡ ὑπακοὴ σὲ αὐτούς, ἀφοῦ θὰ βρίσκονταν ὡς καθηρημένοι ἐκτὸς τῆς διοικητικῆς δομῆς τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ἑρμηνεύοντας τὸ χωρίο «Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες. ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς»,[50]ἀναφέρει τὰ ἑξῆς γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους: «Ἐὰν οὖν τινα ἴδῃς ἀδελφέ, ὅτι ἔχει σχῆμα σεμνοπρεπές, μὴ πρόσχῃς, ὅτι ἐνδέδυται κώδιον προβάτου, ὅτι ὄνομα ἔχει πρεσβυτέρου, ἢ ἐπισκόπου, ἢ διακόνου, ἢ ἀσκητοῦ, ἀλλὰ τὰς πράξεις αὐτοῦ περιέργασαι· εἰ ἔστι σώφρων, εἰ ἔστι φιλόξενος, ἢ ἐλεήμων, ἢ ἀγαπητικός, ἢ ἐν προσευχαῖς καρτερικὸς ἢ ὑπομονητικός. Εἰ ἔχει κοιλίαν θεόν, καὶ τὸν φάρυγγα ᾅδην, νοσῶν χρήματα, καὶ καπηλεύων τὴν θεοσέβειαν,ἄφες αὐτόν· οὐ γάρ ἐστι ποιμὴν ἐπιστημονικός, ἀλλὰ λύκος ἁρπακτικός. Εἰ δὲ οἶδας τὰ δένδρα δοκιμάζειν ἀπὸ τῶν καρπῶν, ποῖά ἐστι τῇ φύσει, τῇ γεύσει, τῇ ποιότητι, πολλῷ μᾶλλον ἀπὸ τῶν ἔργων ὀφείλεις δοκιμάζειν τοὺς Χριστεμπόρους, ὅτι, φοροῦντες φημάριον εὐλαβείας, ψυχὴν κέ-κτηνται διαβολικήν. Εἰ δὲ καὶ ἀπὸ ἀκανθῶν οὐ συλλέγεις σταφυλάς, ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα, τί ὑπολαμβάνεις, ὅτι ἀπὸ παραβατῶν ἔχεις τι ἀγαθόν ἀκοῦσαι, ἢ ἀπὸ προδοτῶν μαθεῖν τι χρήσιμον; Ἐκείνους τοίνυν ἀποστρέφου ὡς λύκους Ἀραβικούς, καὶ ἀκάνθας παρακοῆς, καὶ τριβόλους ἀδικημάτων, καὶ δένδρα πονηρά. Ἐὰν ἴδῃς συνετόν, κατὰ τὴν συμβουλεύουσαν σοφίαν, ὄρθριζε πρὸς αὐτόν, καὶ σταθμοὺς θυρῶν αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούς σου, ἵνα παρ’ αὐτοῦ διδαχθῇς νόμου σκιαγραφήματα, καὶ χαρίτων δωρήματα».[51]
Ὅταν λοιπὸν ἡ αἵρεση καταπιεῖ τοὺς ποιμένες καὶ δὲν ὑπάρχουν Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι σὲ κάποιο τόπο, ἡ Ἐκκλησία καὶ οἱ πιστοὶ συνεχίζουν τὴν ζωήν τους. Τότε ὑπάρχει Ἐκκλησία καὶ χωρὶς Ἐπίσκοπο.
Ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἡ Ἀλήθεια, κι ὄχι ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ὁ Ἐπίσκοπος. «Δὲν ἀνήκουν στὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὅσοι δὲν βρίσκονται στὴν ἀλήθεια» κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ[52].
Φυσικὰ ὑπάρχει ἡ φωτοβολίδα τοῦ ΙΕ΄Κανόνα τῆς ΑΒ’ Συνόδου ἐπὶ Μ. Φωτίου, ποὺ ὄχι δείχνει ὅτι ὑπάρχει ἐκκλησία χωρίς τὸν κακόδοξο Ἐπίσκοπο, ἀλλὰ καὶ ἐπιβραβεύει τοὺς πιστοὺς ποὺ φεύγουν ἀπὸ αὐτὸν.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, στὴν ἀναίρεση τοῦ γράμματος τοῦ Πατριάρχου Ἰγνατίου, ἀμφισβητεῖ εὐθέως τὸ ἀξίωμα τοῦ Ἐπισκόπου, ὅταν αὐτὸς δὲν βρίσκεται ὑποταγμένος στὴν Ἀλήθεια: «Καὶ γὰρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί· καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, καὶ τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἂν καὶ σφῶν αὐτῶν κατά-ψεύδοιντο, ποιμένας καὶ ἀρχιποιμένας ἱεροὺς ἑαυτοὺς καλοῦντες καὶ ὑπ’ ἀλλήλων καλούμενοι (ὅσο κι ἂν προσφωνοῦνται ψευδῶς μεταξύ τους ὡς Ἐπίσκοποι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι)· μηδὲ γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν, ἀλλ’ ἀληθείᾳ καὶ ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα (γιατὶ ἐμεῖς δὲν μυηθήκαμε στὸν χριστιανισμὸ μὲ βάση τὰ πρόσωπα, ἀλλὰ μὲ βάση τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀκρίβεια τῆς πίστεως)».[53]
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος, λοιπόν, τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ τὸ φρόνημα τοῦ Ἐπισκόπου ἐξετάζει, προκειμένου νὰ τὸν ἐντάξει ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι τὴν ἀπόφαση τῆς Συνόδου.[54]
Σὲ ἐπιστολή του ὁ Μ. Βασίλειος, ἡ ὁποία ἐπιγράφεται «Τοῖς ἐν Ταρσῷ Πρεσβυτέροις», διδάσκει στοὺς Πρεσβυτέρους τῆς Ταρσοῦ νὰ μὴν δέχονται σὲ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν ὅτι εἶναι κτίσμα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Μάλιστα, ἐπαναλαμβάνει καὶ λέει ὅτι, προκειμένου νὰ ἐπικοινωνήσουν ἐκκλησιαστικά, νὰ ζητοῦν ὁμολογία πίστεως σὲ δύο πράγματα. Πρῶτον, ἂν συμφωνοῦν μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς ἐν Νικαίᾳ Συνόδου καὶ δεύτερον, ἂν ὁμολογοῦν ὅτι δὲν εἶναι κτίσμα τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ἂν δέ, δὲν ὁμολογήσουν καὶ τὰ δύο αὐτά, νὰ μὴν ἔχουν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ αὐτούς[55] χωρὶς νὰ ἐξαιρεῖ τοὺς Ἐπισκόπους. Χρήσιμο καὶ ἀναγκαῖο εἶναι νὰ πῶ ὅτι, αὐτὴ ἡ διδασκαλία τοῦ Μ. Βασιλείου, λαμβάνει χώρα πρὶν συνέλθει ἡ Β΄Οἰκουμε-νικὴ Σύνοδος γιὰ τὴν τελικὴ καταδίκη τῆς αἱρέσεως τῶν Πνευματομάχων. Ὁ Ἅγιος ὄχι μόνο δὲν ἐπικοινωνοῦσε ἐκκλησιαστικὰ μὲ ὅσους εἶχαν κάποια αἱρετικὴ διδασκαλία, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τοὺς ἀναθεμάτιζε, ἔστω καὶ ἂν δὲν εἶχε κατάδικασθεῖ ἡ αἵρεση ἀπὸ Σύνοδο. [56]
Ὁ Μ. Ἀθανάσιος λέγοντας, «ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ ἐστιν ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ µετ΄ αὐτοὺς ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός»,[57] καταδεικνύει τὴν δυνατότητα τοῦ πιστοῦ νὰ ἀπομακρύ-νεται ἀπὸ τὸν κακὸ Ἐπίσκοπο γιὰ τὴν πνευματικὴ του προστασία.
Συνεπῶς Σεβασμιότατε, ὅπως καὶ ὁ ἴδιος ἀναρωτηθήκατε, «μᾶλλον ἄλλη θεολογία σπουδάσατε».
Ἔνατον.
Ἡ Ἡγουμένη Θεοξένη ἀνέφερε στὸ 1:36:57’ : «Μὀνο ἡ Σύνοδος ἀποφασίζει τὶ εἶναι αἵρεση καὶ ποιὸς εἶναι αἱρετικός κι ὄχι ὁ καθένας, ἀκόμα κι ἂν εἶναι Ἐπίσκοπος. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀσφάλεια στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας». Τὸ ἴδιο ἀνέφερε καὶ ὁ Μητροπολίτης στὸ 1:41:17’.
Ἀπάντηση.
Ἐδῶ συμφωνοῦμε ἀπόλυτα τουλάχιστον ρηματικὰ. Χρειάζεται ὅμως νὰ δοῦμε ποιὸς ἐξαπατᾶ μὲ τὰ λόγια του.
Ἡ Γ΄Οἰκουμενικὴ Σύνοδος μὲ τὸν ζ΄ Κανόνα της ὁρίζει ὅτι: «Σὲ κανέναν δὲν ἐπιτρέπεται νὰ προσθέτει ἢ νὰ ἀφαιρεῖ ὁτιδήποτε ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ ὅποιος τολμήσει νὰ πράξει κάτι τέτοιο, ἂν μὲν εἶναι κληρικὸς νὰ ἀφορίζεται, ἂν δὲ εἶναι λαϊκὸς νὰ ἀναθεματίζεται». Εἶναι λοιπὸν οἱ παπικοὶ ἀφορισμένοι καὶ ἀναθεματισμένοι ποὺ πρόσθεσαν τὸ filioque; Ἐσεῖς ἤ ἐγώ τοὺς ἀντιμετωπίζω ὅπως ἐπιτάσσει ἡ Γ΄Οικουμενική ;
Tὸν Παπισμὸ καταδίκασαν ἡ Σύνοδος τοῦ 1009; Τοῦ 1054; Τοῦ 1089 στὴν Κωνσταντινούπολη; Τοῦ 1170-1178; Τοῦ 1273 στὴν Κωνσταντινουπόλη; Τοῦ 1324 στὸ Νυμφαῖο; Ἡ Θ΄Οἰκουμενικὴ τοῦ 1341-1351 στὴν Κωνσταντινούπολη; Τοῦ 1441 στὴ Ρωσία; Τοῦ 1443; Τοῦ 1672 στὰ Ἱεροσόλυμα; Τοῦ 1484; Τοῦ 1642; Τοῦ 1672; Τοῦ 1722; Τοῦ 1727; Τοῦ 1838; Τοῦ 1848; Τοῦ 1895 στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τέλος τὸ Πανορθόδοξο Συνέδριο στὴ Μόσχα τὸ 1948;Μετὰ ἀπὸ τόσες Συνοδικὲς ἀποφάσεις γιὰ τὰ ἀντίθεα παπικὰ ἀνοσιουργήματα, τολμᾶτε νὰ ὀνομάζετε τὸν Παπισμὸ «ἀδελφὴ ἐκκλησία»καὶ κρίνετε ἐμένα ὡς «συγχυσμένο» καὶ «ἀνισόρροπη φωνή ποὺ φωνασκεῖ»(1:40:17’) ἐπειδὴ τηρῶ τὶς θεμελιώδεις ἀρχές τῆς Ὀρθοδοξίας; Ἐγὼ ἐξαπατῶ τὸν λαὸ ἤ ἐσεῖς;
Δέκατον.
Ἡ Ἡγουμένη Θεοξένη ἀνέφερε στὸ 1:38:14’ : «Ποιοὶ εἶναι οἱ αγιορεῖτες Πατέρες;… Ἡ ἐκκλησία δὲν ἀναγνωρίζει τὴν ὕπαρξη ἁγιορειτῶν Πατέρων παρὰ μόνο τὴν διοικητικὴ δομὴ τῶν ἡγουμένων τῶν μοναστηριῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους…. π.χ. “Μοναχὲς τῆς Κρήτης” δὲν σημαίνει τίποτα… δὲν ἔχει καμμία ἀξία μέσα στὴν ἐκκλησία αὐτὸ».
Ἀπάντηση.
Γιὰ τὴν γερ. Θεοξένη ὁ μοναχὸς (ἤ ἕνα σύνολο μοναχῶν) ἔχει ὑπόσταση καὶ ἀξία παρὰ μόνο διὰ τοῦ ἡγουμένου του. Ἡ γερόντισσα δὲν αἰσθάνεται, ὁ μοναχὸς νὰ ἔχει καμμία πνευματικὴ ὑπευθυνότητα, διάσταση καὶ ὑπόσταση ἂν δὲν ὑπάρχει ἡ διοικητικὴ καὶ ἐξουσιαστικὴ ὑπογραφὴ τοῦ προϊσταμένου. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ ἐκφράζει τὸν Ἰησουϊτικὸ, ἤ Δομινικανὸ, ἤ Φραγκισκιανὸ μοναχισμὸ, ὄχι ὅμως τὸν Ὀρθόδοξο. Ὁ πρύτανης τοῦ Ὀρθόδοξου μοναχισμοῦ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακας γράφει: «Μόνο ἂν τύχει αἱρετικὸς λόγος πάνω στὸ δένδρο τῆς πίστεως καὶ στὰ κλαδιά του, τότε δὲν πρέπει νὰ κρατιώμαστε ταπεινοί, οὔτε νὰ κρύβεται μὲ σιωπὴ ἡ ἀλήθεια καὶ νὰ φθείρεται ἡ πίστη καὶ νὰ καταφρονῆται ἡ ὀρθοδοξία σὰ νὰ ἦταν ἄφωνο ψάρι, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἀπαντᾷ στοὺς ἀντιθέτους γιὰ νὰ φαίνεται τὸ φῶς καὶ νὰ φεύγει τὸ σκοτάδι ἀπὸ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ μὴν κολάζονται».[58]
Ἡ γερ. Θεοξένη ἐκφράζει τὸ ἀντίστοιχο τῆς ἐπισκοποκεντρικῆς στάσης στὸν χῶρο τοῦ μοναχισμοῦ, γι’ αὐτό καὶ ἦταν πολύ κατάλληλο πρόσωπο νὰ συμμετάσχει σὲ αὐτὴ τὴ Σύνοδο. Στὴν ἀρχαία ἐκκλησία οἱ πιστοὶ ἔλεγξαν τὸν Ἀπ. Πέτρο, γιατὶ συνέφαγε μὲ ἀπερίτμητους (Πράξ. 11,3) καὶ ὁ Ἀπ. Παῦλος δίνει ἐντολὴ στοὺς πιστοὺς νὰ ὑπενθυμίζουν στὸν Ἄρχιππο, ποὺ ἦταν Ἱερέας, τὴν διακονία του (Κολ. 4,17). Γιὰ τὴν γερόντισσα Θεοξένη, ὁ ἔλεγχος ἀπὸ ἕναν ἤ μία ὁμάδα μοναχῶν δὲν ἔχει καμμία ἀξία! Προφανῶς βαδίζει σὲ ἄλλον μοναχικὸ δρόμο, ξένο ἀπὸ αὐτόν τῶν Ὀρθοδόξων Ὁσίων.
Ἐνδέκατον.
Ὁ π. Εἰρηναῖος εἶπε στὸ 1:42:37’ : «Ἂν σχίσεις τὴν ἐκκλησία, καλύτερα νὰ χαθεῖς κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο» .
Ἀπάντηση.
Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἀναφέρει ὅτι κριτήριο καὶ καθῆκον ἑνότητος στὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ κοινωνία μόνο, ἀλλὰ πρωτίστως ἡ κοινὴ πίστη. «Ὅταν πάντες ὁμοίως πιστεύομεν τότε ἑνότης ἐστίν (ὑπάρχει)».[59] Πρῶτα προσβάλεται ἡ κοινὴ πίστη καὶ μετὰ ἡ κοινωνία. Τὴν παρέκκλιση ὅμως στὴν κοινὴ πίστη, ὅταν τὴν προκαλοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Ἐπίσκοποι, τὴν ἀποενοχοποιοῦν καὶ ἐνοχοποιοῦν τοὺς συμμετέχοντες στὸ ἑπόμενο νόμιμο στάδιο, δηλ. αὐτὸ τῆς ἀντίδρασης καὶ διακοπῆς τῆς κοινωνίας. Ὁ Μ. Φώτιος σὲ μία ἐπιστολή του μᾶς πληροφορεῖ γιὰ μία Ἀποτείχιση ποὺ ἔλαβε χώρα στὴν Καισάρεια. Τὸ ἀξιοσημείωτο εἶναι, ὅτι θεωρεῖ ἀποστάτη τὸν Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Καισαρείας Παῦλο καὶ ὄχι τοὺς ἀποτειχισμένους. Διότι ἔγινε προδότης τῶν δογμάτων τῆς Πίστεως καὶ οἱ πιστοὶ ἀποτειχίστηκαν ἀπὸ αὐτόν, τὸν ἀποστρέφονταν τελείως καὶ οὔτε «“χαίρετε” δὲν τοῦ ἔλεγαν».[60]
Μὲ γνώμονα τὴν ἐπιβεβαίωση τοῦ Μ. Βασιλείου, ὅτι: «Οὐχ ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν διατέτμηται μόνον,(ἡ Ἐκκλησία) ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν τὰ αὐτὰ φρονεῖν ἀλλήλοις λεγόντων διασπᾶται»[61], ἤθελα νὰ σᾶς ἐνημερώσω ὅτι ἐσεῖς κάνετε σχίσμα στὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν εἰσαγωγὴ τῶν κακόδοξων διδασκαλιών σας.
Ὁ Μ. Ἀθανάσιος θεωρεῖ ἐκπεσόντα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτὴ ἀκόμα τὴν ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ, ὅποιον ξεφεύγει ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Παράδοση.[62]
Δὲν προστατεύει μὲ εἰδικὲς ρυθμίσεις τοὺς Ἐπισκόπους. Δὲν μέμφεται ὡς τάχα σχισματικούς, οὔτε ἀπειλεῖ αὐτοὺς ποὺ ἐλέγχουν καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς κακοδόξους Ἐπισκόπους. «Ὅσοι κοινωνοῦν μαζὶ μὲ τοὺς αἱρετικούς, αὐτοὶ ὡς ἀληθῶς ἀποσχίζονται τῆς Ἐκκλησίας»,[63] λέει ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, καὶ ὄχι αὐτοὶ ποὺ διακόπτουν τὴν κοινωνία μὲ αὐτούς. «Δὲν εἶναι παντοῦ ἡ ὁμόνοια καλὸ πράγμα, γιατὶ καὶ οἱ ληστές συμφωνοῦν μεταξύ τους», διασαφηνίζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.[64]
«Ἐὰν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ ἀκολουθοῦσαν κατὰ γράμμα τοὺς ἐπισκόπους, σὲ ὅλα, οὔτε Ἐκκλησία, οὔτε καὶ ὀρθόδοξος χριστιανὸς θὰ ὑπῆρχε!» ἔλεγε ὁ ὅσιος Φιλόθεος Ζερβᾶκος. Καὶ προσέθετε: «Ἐὰν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀκολουθοῦσαν τοὺς πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους· Ἀπολιναρίους, Μακεδονίους, Εὐτυχεῖς, Διοσκόρους, Σαββελίους, Σεβήρους, Εὐσεβίους καὶ πολλοὺς ἄλλους καὶ δεχόνταν τὰ φρονήματά τους, ποῦ τότε Ὀρθοδοξία; Ποῦ χριστιανὸς εὐσεβὴς καὶ ὀρθόδοξος; Καὶ τί λέγω ἀνθρώπους πατριάρχες καὶ μητροπολίτες καὶ δὲν λέγω Συνόδους ἀπὸ 100, 200 καὶ 348 μητροπολίτες καὶ ἐπισκόπους ἀποτελούμενες;!!» [65]
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης διδάσκει: «Οἱ μὲν (αἱρετικοὶ) τέλεον περὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν. οἱ δὲ εἰ καὶ τοῖς λογισμοῖς οὐ κατεποντίσθηκαν, ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται (ἐξ αἰτίας τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς θὰ χαθοῦν μαζί τους)».[66]
Θεωρεῖ «προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας τὸ νὰ παραμένει κάποιος ἐν κοινωνίᾳ μὲ τὸν κακοδοξοῦντα ἐπίσκοπόν του».[67]
Αὐτές οἱ Πατερικές θέσεις ἐνσωματώθηκαν καὶ στὰ Πρακτικὰ τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Ὅποιος δικαιώνει αἵρεση ἂς εἶναι ἀναθεματισμένος».
Πῶς κάνουμε ἐμεῖς σχίσμα ὅταν ὑπακοῦμε τὸν Μ. Ἀθανάσιο ποὺ λέει: «Εἰ δέ τις προσποιεῖται ὁμολογεῖν μὲν ὀρθὴν πίστιν, φαίνεται δὲ κοινωνῶν ἐκείνοις (ἂν κάποιος προσποιούμενος ὁμολογεῖ τὴν ὀρθὴ πίστι, ἀλλὰ κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικούς) τὸν τοιοῦτον προτρέψασθε ἀπέχεσθαι τῆς τοιούτης συνηθείας· καὶ ἐὰν μὲν ἐπαγγέλληται, ἔχετε τὸν τοιοῦτον ὡς ἀδελφόν· (καὶ ἐὰν σᾶς ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ διακόψει τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς -καὶ τὸ πράξει- νὰ τὸν ἔχετε ὡς ἀδελφὸ σας) ἐὰν δὲ φιλονίκως ἐπιμένῃ τὸν τοιοῦτον παραιτῆσθε (ξεκόψτε ἀπὸ αὐτόν)».[68]
Καὶ πῶς θὰ ἀπορρίψουμε τὴν διδαχὴ τοῦ Ἁγίου Μελέτιου τοῦ Γαλησιώτη ποὺ λέει: «Αἱρετικοί εἰσιν οἱ λατίνοι καὶ οἱ συγκοινωνοῦντες αὐτοῖς ἀπόλλυνται…»; [69]
Καὶ πῶς μᾶς λέτε νὰ ἀγνοήσουμε τὸν Μ. Ἀθανάσιο ποὺ ἐπιτάσσει: «μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν»; [70]
Ἔτσι λοιπὸν συντασσόμαστε μὲ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο ποὺ τονίζει ὅτι: «καλύτερος εἶναι ὁ χωρισμὸς (τὸ σχίσμα) ὑπὲρ τῆς εὐσεβεἰας, παρὰ ἡ έμπαθὴς ὁμόνοια».[71]
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
«Ἀλλοίμονο σὲ ὅσους μολύνουν τὴν Ἁγία Πίστη μὲ αἱρέσεις ἢ
συγκαταβαίνουν στοὺς αἱρετικούς»,
Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος.[72]
Μετὰ τιμῆς, ἀγάπης καὶ ἀληθινῆς ὁμολογίας πίστεως,
Μοναχὸς Σάββας Λαυριώτης
[1] Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πηδάλιον, Α΄ Κανὼν τοῦ Μ. Βασιλείου, σ. 587.
[2] Ἁγίου Ἀθανασίου λθ΄ ἑορταστικὴ ἐπιστολὴ
[3] Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ΕΠΕ 1, σ.68.
[4] Βλ. Ι.Ρίζου, «Οι ληστές της Θείας διδασκαλίας» Μέρος Α΄σελ.90
[5] Μ. Ἀντωνίου, PG τ. 26, στλ. 969C-972Α
[6] PG 32, 897
[7] PG 45, 249 καὶ PG 54, 572 – 573
[8] PG 89, 77
[9] Ἀπολογία πρὸς Κωνστάντιον
[10] Μ. Ἀθανασίου, Ἑρμηνεία εἰς τὸν ρλη΄ Ψαλμόν, PG 27
[11] Ι.Ρίζου, «Οι ληστές…Μέρος Α΄σελ.26 κ.ε.
[12] Mansi, 37, 209
[13] Σύμβολον τῆς Πίστεως Ἁγίου Ἀθανασίου.
[14] Ἰω. Χρυσόστομος., ΕΠΕ 29, σ.460 – 464
[15] Ι.Ρίζου, «Οι ληστές…Μέρος Α΄σελ.138.
[16] Ό.ά.σελ.140
[17] Ό.ά.σελ.142-151
[18] ΕΠΕ 30,340
[19] Μεγ. Ἀθανασίου, Πίστις τῶν Ἁγίων 318 Πατέρων, P.G. 28, 1641 BC
[20] PG 40., 940
[21] PG 48, 765
[22] Ἐκλογαὶ καὶ Ἀπανθίσματα, Λόγος Α΄, σ. 51, ἐκδ. μοναχοῦ Βίκτ. Ματθαίου 1973.
[23] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 603, σελ. 15 καὶ «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 494, σελ. 23, Γενεύη 1994 . «Ἐπίσκεψις» 511/30-11-1994 καὶ «Ὀρθόδοξος Τύπος» 11-9-2009, «Ἀδέσμευτος Τύπος» (Μήτση) 21/9/2004, «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀριθ. 523, σ. 12, Γενεύη 1995.
[24] Ἐρώτηση πρὸς τὸν ὅσιο Ἐφραὶμ τὸν Σύρο: Πῶς ἔχει γραφεῖ γιὰ τοὺς αἱρετικούς, ὅτι μίσησα, Κύριε, ἐκείνους ποὺ σὲ μισοῦν; Καὶ ἀλλοῦ ἔχει εἰπωθεῖ ὅτι μισῆστε τοὺς αἱρετικοὺς σὰν ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπίσης, ἀλλοῦ ἔχει εἰπωθεῖ ὅτι δὲ θὰ μισήσεις κανέναν ἄνθρωπο; Ἀπάντηση. Τοὺς αἱρετικούς, ὡς βλάσφημους καὶ ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ, ἡ Γραφὴ δὲν τοὺς ὀνόμασε ἀνθρώπους, ἀλλὰ σκύλους καὶ λύκους καὶ γουρούνια καὶ ἀντίχριστους, ὅπως λέει ὁ Κύριος. «Μὴ δώσετε τὰ ἅγια στοὺς σκύλους»4. Καὶ ὁ Ἰωάννης λέει ὅτι «παρουσιάσθηκαν πολλοὶ ἀντίχριστοι». Αὐτοὺς λοιπὸν δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἀγαποῦμε, οὔτε νὰ τοὺς συναναστρεφόμαστε, οὔτε νὰ προσευχόμαστε μαζί τους, οὔτε νὰ συντρώγουμε, οὔτε νὰ τοὺς δεχόμαστε στὸ σπίτι, οὔτε νὰ τοὺς χαιρετοῦμε, γιὰ νὰ μὴ γίνουμε συμμέτοχοι στὰ πονηρὰ ἔργα τους. “ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ – ΕΡΓΑ”, ΤΟΜΟΣ ΣΤ΄, ἐκδ. “Τὸ περιβόλι τῆς Παναγίας”, Α΄ἐκδ. 1995, σελ. 234-235.
[25] Ἀντιφώνηση πρὸς τὸν πρόεδρο τοῦ Ἰρὰν Mohamend Khatami στὶς 13-1-2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 606, σ. 2 . «Ὀρθ. Τύπος», 15/3/2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 563, σ. 21.
[26] www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3117&Itemid=2, Ἐκκλ. Πρακτορεῖο Εἰδήσεων www.amen.gr 20/1/2013.
[27] «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», 21/9/2003.
[28] Νέα Ὑόρκη, 28η Ὀκτ. 2009. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης παραλαμβάνει τὸ βραβεῖο «Μακκαβαίων» μὲ τὸ ὁποῖο τὸν «τίμησε» ἡ Ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ τῆς πόλης.
[29] Ὁμιλία στὸ Μπαχρέϊν, στὶς 25−9−2000. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 588, σελ. 16 καὶ ἀπὸ μήνυμα ποὺ ἔστειλε στοὺς Μουσουλμάνους ὅλου τοῦ κόσμου μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ Ραμαζανίου. Ρεπορτὰζ τοῦ Νίκου Παπαδημητρίου στὸ “Flash” στὶς 16.12.2001.
[30] Ἀρχιμ. Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη, Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, Θεσ/κη 1970, σ. 15.
[31] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 423, 15/7/1989, σ, 6-7.
[32] http://entoytwnika.blogspot.com/2011/03/blog-post_28.html#ixzz1cja7kdc6
[33] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀριθ. 640/31-10-2004: «Κοινὸν ᾿Ανακοινωθὲν τῆς 13ης συναντήσεως μεταξὺ Θεολόγων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως καὶ τῆς Εὐαγγελικῆς ᾿Εκκλησίας ἐν Γερμανίᾳ» (16-22.9.2004).
[34] http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=816
[35] Στεφανίδου Β., Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, σ. 711.
[36] Πορίσματα Διορθόδοξου Συνεδρίου γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, Θεσσαλονίκη 2004, περ. «Θεοδρομία», τεῦχ. 4ο.
[37] «Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐπὶ εὐκαιρίᾳ τῆς 60ης ἐπετείου ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ Π.Σ.Ε.», Θεοδρομία 1 (Ἰαν.–Μάρτιος 2008) σ. 145.
[38] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» 15-6-1989, «Ἐκκλ. Ἀλήθεια» 16.12.1998 καὶ ἐφημερίδα «Νέοι Ἄνθρωποι» 26-2-1999.
[39] Ἀποκ. ιγ΄6.
[40] Λόγος Κατά Ιουδαίων, 2,4,6
[41] Ε.Π..Ε 31, 142-144
[42] ΒΕΠΕΣ 33,197
[43] Κλίμαξ, Λόγος Δ΄, Περὶ ὑπακοῆς, ρδ΄.
[44] Ιγνατίου Αντιοχείας , P.G. 5, 677A, P.G.5,70 , P.G.5, 676B
[45] Ιγνατίου Αντιοχείας , Προς Φιλαδελφείς 7,2
[46] Ό.ά. 12, 1 και Προς Εφεσίους 6,1
[47] Προς Τραλλιανούς 7,1
[48] Ι.Ρίζου, «Οι ληστές…» Μέρος Β΄,σελ. 148-9
[49] Ἁγ.Ἀθανασίου ἐπιστολὴ πρὸς Σεραπίωνα 1,33
[50] Ματθ. 7, 15.
[51] ΒΕΠΕΣ 33, 197.
[52] Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, «Ἅπαντα», Β΄, σ. 627.
[53] Ἀναίρεσις γράμματος Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, Ε.Π.Ε. 3, 606 -Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Συγγράμματα 2, 627, 10.
[54] Βλ. Ι.Ρίζου, «Οι ληστές…» Μέρος Β΄, σελ.149
[55] Ε.Π.Ε. 3,252.
[56] Ι.Ρίζου, ό.ά
[57] P.G. 35, 33.και Μ. Ἀθανασίου, Ἐκ τοῦ κατὰ αἱρέσεων, ΒΕΠΕΣ 33, 199.
[58] Κλίμαξ, Ἰωάννου Σιναΐτου, Λόγος κε΄, θ΄.
[59] Ε.Π.Ε. 20, σελ. 696-698.
[60] Ἐπιστ. ΚΣΤ΄ Παύλῳ γεγονότι ἀρχιεπισκόπῳ Καισαρείας καί ἀποστήσαντι, Ε.Π.Ε. 13, 290,25: «Κακός ἐγένου φίλοις καὶ θείου προδότης δόγματος, καὶ τῆς σῆς ὁμολογίας πολέμιος, εἶτα διερωτᾷς, τί δήποτέ σε οἱ εὐσεβεῖς ὡς ἐναγῆ ἀποστρέφονται, μηδὲ τῆς κοινῆς ἀξιοῦντες προσῥήσεως; (ὤ, τί σε δικαίως προσείπω;) φοβερὸν ἡγοῦνται καὶ τὸ διά τοῦ “χαίρειν” κοινωνῆσαι τοῖς ἔργοις σου τοῖς πονηροῖς»!
[61] Μ. Βασιλείου, Ἐπιστολὴ πρὸς Μέγα Ἀθανάσιο, P.G. 32, 425.
[62] Ε.Π.Ε. 1,45.
[63] P.G. 99, 1065CD.
[64] Ι,Χρυσοστόμου , Εἰς Ματθαῖον, ΙΕ΄,Ε.Π.Ε. 10,492.
[65] Ἀρχ. Φιλόθεου Ζερβάκου, Λόγοι πόνου καὶ ἀγάπης. Ἐκδ. “Ὀρθόδοξος Κυψέλη”.
[66] P.G.99, 1164A.
[67] P.G. 99, 1365
[68] Μ. Ἀθανασίου, Τοῖς τὸν μονήρι βίον ἀσκοῦσι…
[69] V.Laurent-j.Darrouzes, Dossier Grecde l; union de Lion, σελ.554,558,559
[70] TLG,Theodorus Studites Scr. Eccl., Theol., Epistulae, Epistle 466, line15-28.
[71] Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος 6, 11, Εἰρηνικός 1
[72] Ἁγ. Ἐφραὶμ τοῦ Σῦρου, Λόγος Εἰς τὴν δευτέραν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ.
ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΔΙΩΓΜΕΝΟΥΣ ΕΝΕΚΕΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ
Προς Ηγουμένους Ι.Μ. Μεγ. Λαύρας και Ι.Μ. Χιλανδαρίου,
Δεν θα εμπλακώ στα φιλοφρονητικά και υποκριτικά προσχήματα του τύπου “Πανοσιολογιώτατε, Άγιε Καθηγούμενε” κλπ. Σας έφαγαν οι τίτλοι. Σας εμώραναν οι θρόνοι. Σας ετύφλωσαν οι του Ιούδα μοιχειακοί ενηγκαλισμοί και οι βλάσφημοι παπόφιλοι λιβανισμοί. Σας εφούσκωσαν οι δαιμονόπνευστες κολακείες οι οποίες νεκρώνουν την παραμικρή εναπομείνασα αίσθηση εγρηγόρσεως του “γρηγορείτε και προσεύχεσθε”, την οποία εγρήγορση οφείλατε να διατηρείτε ακέραια ως μοναχοί και ασκητές, αφιερωμένοι υποτίθεται στο εξαγιαστικό και υψοποιό τρίπτυχο: “νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών…”
Σεις απεμπολήσατε τα χαρίσματα, θάψατε τα μύρια τάλαντα και πετάξατε στο κενό των απόκρημνων Αθωνικών βράχων τον μοναχικό σας όρκο, ώ μεγαλόσχημοι προδότες και προβατόσχημοι λύκοι. Μην περιμένετε “λόγους ευγενείας” από μένα. Δεν έμαθα να γλείφω ή να κολακεύω, ούτε αρέσκομαι να γαργαλίζω “ώτα μη ακουόντων”. Ο “υβριστής” Πανταζής θα ξαναχτυπήσει, μα όσο κι αν χτυπάς την πέτρα, πέτρα παραμένει και ύδωρ χάριτος δεν βγαίνει παρά μόνο αν είσαι Μωυσής και εκπηγάσης από τον “απόκρημνον βράχον πλουσίαν πηγήν ύδατος”.
“Εις τούτον τον (Αθωνικόν) βράχον τον μαστιζόμενον από (οικουμενιστικάς) θυέλλας και λαίλαπας και λικνιζόμενον από το πολυτάραχον και πολύρροιβδον κύμα” (του Κολυμβαρίου) δεν θα βρούμε πλέον ίχνος Ορθοδοξόσπορου δικαιοσύνης (Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη).
Λάβατε τόσες άλλες αξιόλογες επιστολές με πόνο και αγάπη γραμμένες, μ’ ευγένεια και σεβασμό ντυμένες τις οποίες και αυτές πετάξατε στον κάλαθο των αχρήστων. Δυστυχώς δεν στάθηκαν ικανές να προσεγγίσουν και να ευαισθητοποιήσουν τας καρδίας των αείποτε τάχα “αγρυπνούντων υπέρ των ψυχών ημών”. Στου αιρεσιάρχου πατριάρχου σας το “δι’ ευχών” ανασταυρώνετε τον Υιόν και ποτίζετε Αυτόν όξος και χολή, την αποστάζουσα άφθονη και αρκετή από το αιματοβαμμένο σας πετραχίλι του μεγαλοσχήμου. Τί άλλο θα μπορούσα να προσθέσω ο πτωχός, ει μη μόνον την ΩΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ;
Δεν μονάσατε εσείς για την αγάπη του Χριστού, ουδέ για τον θείον πόθο της Περιβολάρισσας Παναγίας. Για πάρτη σας “αφιερωθήκατε” και ένδυμα προβάτου ενδυθήκατε, ω εγκάθετα πιόνια του Διεθνούς Σιωνισμού. Ιδού, αφίεται ο τόπος υμών έρημος! Χρηματοδοτείσθε από την Εωσφορική Μασονία και εμπλέκεσθε σε σκάνδαλα ουκ ολίγα. “Πονηροί και γόητες προκόπτοντες επί το χείρον”, σκάπτετε τον λάκκο των συγχρόνων μαρτύρων-ομολογητών, αλλ’ εκ Θεού Αδεκάστου και Εκδικητού θα τιμωρηθείτε, θα πέσετε και θα θαφτείτε στον ίδιο ακριβώς λάκκο τον οικουμενιστικό. “Εμή εκδίκησις, Εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος!”
Η Δακρυρροούσα Παντάνασσα, με μαχαιριά πισόπλατη σας εγκατέλειψε οικτρά την καταραμένη στιγμή που αποφασίσατε ερήμην αυτής να στιχουργήσετε παπικάς άδοντες τας μελουργίας, ύμνους Θεοπρεπείς προς κατάπτυστον υποδοχήν του Αιρεσιάρχου, Αντιχρίστου Πάπα το 2006 εν τω Πανσέπτω (“Πανσάπιο”) Οικουμενιστικώ Πατριαρχείω.
Σας αφιερώνω λόγια χρυσά, όχι δικά μου, μα του Παμμεγίστου Πατρός Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, σε δέουσα διασκευή από την καίρια και κρίσιμη Επιστολή Προς τον Συνεξόριστον αυτού Επίσκοπον Κυριακόν.
“Ήκουσα πολλά και δεινά δε διά τον φλύαρον και λατινόφρονα εκείνον ηγούμενον, τον της Λαυρίου Μονής,
τον οποίον εκάθισεν ο Αιρεσιάρχης Πατριάρχης εις τον θρόνον, ότι πολλά έθλιψε και εδίωξε τους αδελφούς μοναχούς,
οπού με εδεφένδευον, και δεν ηθέλησαν να συγκοινωνήσουν με αυτόν τον παναιρετικόν, από τους οποίους πολλοί και απέθανον εις την φυλακήν διά την ιδικήν μου αγάπην. Eκείνος, λέγω, ο προβατόσχημος λύκος, ο οποίος, έχει μεν σχήμα Ηγουμένου, μοιχός δε είναι κατά αλήθειαν. Διότι καθώς η γυνή ονομάζεται μοιχαλίς, όταν, ζώντος του ανδρός της, πάρη άλλον άνδρα, ούτω και αυτός εστί μοιχός ουχί κατά σάρκα, αλλά κατά πνεύμα” (το χοιρότερον).
Μοιχοί Μεγαλοηγούμενοι και μιχαλίδες Μονές! “Κερατώνετε” τον Νυμφίον σας Χριστό διότι, κατά τον όντως Άγιον Γέροντα Παϊσιον τον εξ’ υμών ορμώμενον των Αθωνιτών, “αγαπήσατε ξένη παπική αγκαλιά!” Πηδήσατε ΕΣΕΙΣ την Μάνδρα, εκπέσατε ΕΣΕΙΣ της Αληθείας και της ιεροσύνης και τολμάτε, ώ θρασύδειλοι της παναιρέσεως εραστές και άσπονδοι σιγονταρο-οικουμενιστές, να εγκαλείτε τους ήρωες της Πίστεως ημών, οι οποίοι στων Αγίων Πατέρων το “Δι’ ευχών” έπαυσαν το Μνημόσυνον του Πατριάρχου, καθώς εντέλλονται οι Ιεροί Κανόνες, καθώς εντέλλεται ο Κύριος Παντοκράτωρ: “Εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε!”
Εσείς ξέρετε μόνο να αφορίζετε και να αποδίδετε κουτοπόνηρα το “επιτίμιον της ακοινωνησίας”… Ποιοί;;;Εσείς οι ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΙ, οι κοινωνούντες μετά ακοινωνήτων! Εφ’ όσον δεν ακούτε την κραυγαλέα Φωνή του Πιστού Λαού η οποία, δικαίως επιφέρει πάνω σας την επερχομένη Οργή του Θεού, εφ’ όσον δεν ακούτε τους Αγίους Πατέρας ημών, ΟΥΤΕ λοιπόν και αυτόν τον Λόγον του Θεού θα ακούσετε! Είστε ΑΔΙΚΟΙ. Και ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΘΕΙΤΕ! Δεν το λέγω εγώ, το πιστοποιεί, το διαβεβαιώνει και το κατακεραυνώνει ο Θεάνθρωπος Χριστός εν τω εκλεκτώ στόματι Αυτού, του Αποστόλου Παύλου:
“Τολμᾷ τις ὑμῶν, πρᾶγμα ἔχων πρὸς τὸν ἕτερον, κρίνεσθαι ἐπὶ τῶν ἀδίκων καὶ οὐχὶ ἐπὶ τῶν ἁγίων; οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἅγιοι τὸν κόσμον κρινοῦσι; καὶ εἰ ἐν ὑμῖν κρίνεται ὁ κόσμος, ἀνάξιοί ἐστε κριτηρίων ἐλαχίστων; οὐκ οἴδατε ὅτι ἀγγέλους κρινοῦμεν; μήτι γε βιωτικά; (πόσον μάλλον τα Δογματικά), βιωτικὰ μὲν οὖν κριτήρια ἐὰν ἔχητε, τοὺς ἐξουθενημένους ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τούτους καθίζετε. ΠΡΟΣ ΕΝΤΡΟΠΗΝ ΥΜΙΝ ΛΕΓΩ! Οὕτως οὐκ ἔνι ἐν ὑμῖν σοφὸς οὐδὲ εἷς ὃς δυνήσεται διακρῖναι ἀνὰ μέσον τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, ἀλλὰ ἀδελφὸς μετὰ ἀδελφοῦ κρίνεται, καὶ τοῦτο ἐπὶ ἀπίστων; (οικουμενιστών!) ἤδη μὲν οὖν ὅλως ἥττημα ὑμῖν ἐστιν ὅτι ΚΡΙΜΑΤΑ ΕΧΕΤΕ ΜΕΘ᾿ ΕΑΥΤΩΝ (κρίμα και κατάκριμα και αυτοκαταδίκη!), διατί οὐχὶ μᾶλλον ἀδικεῖσθε; διατί οὐχὶ μᾶλλον ἀποστερεῖσθε; ἀλλὰ ΥΜΕΙΣ ΑΔΙΚΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΕΡΕΙΤΕ (τους ομολογητάς τούτους μοναχούς της μεγάλης “τιμής παρά τοις Ορθοδόξοις!”), καὶ ταῦτα ἀδελφούς; (εις βάρος των) ἢ ΟΥΚ ΟΙΔΑΤΕ ΟΤΙ ΑΔΙΚΟΙ, ΒΑΣΙΛΕΙΑΝ ΘΕΟΥ ΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΟΥΣΙ;” (Α’ Κορ. στ’ 1-9).
Συγκληρονόμοι του Πάπα, συμμέτοχοι του Παγκοσμίου Συμβουλίου Βλασφημιών, συνένοχοι του Αιρεσιάρχου υμών Βαρθολομαίου και συγκοινωνοί της παρανόμου, παναθλίας παρασυναγωγής εν Κολυμβαρίω, “οὐκ οἴδατε ὅτι ἀγγέλους κρινοῦμεν;” ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ πως έχουμε και εμείς οι Λαϊκοί εξουσία και εντολή από τον Τριαδικό ημών Θεό, να ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΟΥΜΕ Αγγέλους εξ’ ουρανού; Και οι Επίσκοποι ως “άγγελοι” χαρακτηρίζονται στο Ιερό Βιβλίο της Αποκαλύψεως. Και οι Ηγούμενοι, ως άγγελοι της Μονής λογίζονται. Και τί μ’ αυτό;
ΣΑΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΟΥΜΕ! Ιησούν ού φιλείτε! Ανάθεμα διπλό! ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ! Ο Κύριος εγγύς! Μετανιώσατε πριν να είναι πια αργά! Έχετε ακόμη περιθώριο. Έχετε καιρόν. Ανανήψατε. Διορθώσατε το ΚΑΚΟ. Επανορθώσατε την Μεγίστη αυτή ΑΔΙΚΙΑ για να βρείτε συγχώρεσε και σωτηρία. Ει δε μη, “ΕΡΧΟΜΑΙ ΤΑΧΥ!” Ο Προφήτης Ηλίας ο Θεσβίτης, ΗΔΗ είναι εδώ, κατά μαρτυρίαν πάλιν του Αγίου Γέροντος Παϊσίου και τροχάει τη μάχαιρα αυτού ενώ θα ξεκινήσει πρώτα να κόβει τας κεφαλάς των δρακόντων δεσποτοκρατών, οικουμενιστών ιεραρχών, ιερέων και μοναχών…
Όσο για εσάς, αγαπητοί και φίλτατοι πατέρες, μοναχοί και αδελφοί, τώρα πια οι νηστείες σας, οι αγρυπνίες σας κι οι ολονύκτιες προσευχές σας, πιάνουν τόπο, σε «Κρανίου Τόπο». Τόπος Αγιάσματος υμών ο Άθω, νυν δε τόπος Μαρτυρίου… “Έστησαν τα τριάκοντα αργύρια”, οι καθηγούμενοι υμών, “την τιμήν του Τετιμημένου!” ΤΙΜΗ ΣΑΣ, Αγιορείται μοναχοί, τιμή σας και παράσημά σας Αγιοπνευματικά! Καύχημα και στεφάνια ιστορικά! Μεθ’ ημών ο Θεός! Χαίρετε και πάλιν ερώ, ΧΑΙΡΕΤΕ, ότι μεθ’ ημών ο Θεός!
Σας συμπαραστεκόμαστε ακόμη και οι πιστοί του εξωτερικού και ας μη σας γνωρίζουμε προσωπικώς, κατ’ όψιν. Βλέπουμε τα χαριτόβρυτα ασκητικά πρόσωπά σας στην οθόνη της τηλεοράσεως και του υπολογιστή μας, και φιλούμε μετά δακρύων την οθόνη, κι ας μας πουν τρελλούς, “καθ’ ότι η τιμή, επί το πρωτότυπον διαβαίνει!” Κι’ αν δεν γνωριζόμαστε κατ’ ιδίαν, σας γνωρίζουμε καλά, σας επιστάμεθα λίαν! Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένοι των Αγίων Πατέρων τα Ιερά και τις ευωδιάζουσες και μυροβλύτισσες κάρες των Μυρίων αγιασμένων Ασκητών στα υπόγεια των Μονών τα σκοτεινά, ξεπροβάλει η πανίερη μορφή σας, με δίστομη μάχαιρα του Πνεύματος και Λόγχη της Αληθείας, με “κόψη που με βιά μετράει την γη” την πεπατημένη της εκκλησιαστικής δικαιοσύνης, τη ζυγίζει, την μετράει και την βρίσκει απελπιστικώς ελλειπή.
Οι προδότες της Πίστεως Οικουμενιστές, θα ντροπιαστούν και πάλι, θα ηττηθούν. Οι από πρώτο χέρι χαμένοι «θα χαθούν από προσώπου του Θεού και οι δίκαιοι ευφρανθήσονται». Ο Θεός «κακούς κακώς απωλέσει» και ας έχουν αντίθετη επωνυμία οι εκδικάζοντες ηγούμενοι εν “εκκλησία πονηρευομένων”, “εν βουλή ασεβών, εν οδώ αμαρτωλών αιρετικών και καθέδρα λοιμών”, “ότι μολυσμόν έχουσι τα Μυστήρια, ΚΑΝ ‘ορθόδοξος’ ει ο αναφέρων…” (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης).
Εσείς, αγαπητοί πατέρες, εφαρμόζετε το θέλημα του Θεού. Εφαρμόζετε την Ιερά Πατερική Παράδοση. Κάνετε το εκκλησιολογικό, ιερατικό σας καθήκον. Διαθέτετε την πανίερη “εβδόμη αίσθηση” του παναρχαίου Αγιοπατερικού κώδικα Απομακρύνσεως από φθοροποιιών ποιμένων: “ἀλλοτρίῳ δὲ ΟΥ ΜΗ ἀκολουθήσουσιν, ἀλλὰ ΦΕΥΞΟΝΤΑΙ ΑΠ’ ΑΥΤΟΥ!” Και φύγατε και ξεφύγατε από τα λυσσασμένα δόντια του λύκου! “ὅτι οὐκ οἴδασιν τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν!” Δεν αναγνωρίζετε την παναιρετικήν και βλάσφημον φωνήν των οικουμενιστών! Δεν τους αναγνωρίζετε εσείς ως “κανονικούς επισκόπους” αλλ’ ως “ψευδοδιδασκάλους, ψευδοποιμένες και λυκοποιμένες”.
Κρατάτε ασφαλώς την καθοριστική κλείδα και «το απ’ αιώνος απόκρυφον» μυστήριο να παραδίδεστε ολοκληρωτικώς στο προαιώνιο θέλημα του Θεού, το οποίον εκφράζεται στο Διαχρονικό “Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών!”. Βιώνετε βαθύτατα το ανυπέρβλητο ψυχικό μεγαλείο της Αγιοπνευματικής και υπέρτατης χαράς να διώκεσθε ένεκεν του Λατρευτού σας Χριστού, ένεκεν του ονόματος Αυτού, της αγάπης Αυτού και της Αληθείας Αυτού, την οποία υπηρετείτε, διακονείτε και δεν επιτρέπετε σε κανέναν πωρωμένο ιερωμένο, ασχέτως βαθμού, να την διαφθείρει. Ζει, Κύριος ο Θεός!
Παραλλήλως γεύεσθε και πίνετε το πικρότατο ποτήριο της διώξεως και συκοφαντίας, όχι από απίστους και αθέους, όχι από Νέρωνες και Καλιγούλες, αλλά… κρίμασιν οις οίδεν Κύριος, από “εν Χριστώ” υποτίθεται αδελφούς, από ηγουμένους και πνευματικούς, σταυρώνεστε από συσταυρωμένους κάποτε μοναχούς τω της ασκήσεως και αυταπαρνήσεως Σταυρώ. Απορώ, οδύρομαι, θρηνώ. “Καϊν, Κάϊν, πού είναι οι αδελφοί σου;”
Αγαπητοί μας μοναχοί, ιερομόναχοι και Αγιορείτες πατέρες! Σας απευθύνουμε τον παρόντα θερμότατο και αγωνιστικότατο εν Κυρίω χαιρετισμό, από την μακρυνή Αυστραλία:
Χαίρετε δεδιωγμένοι μας αδελφοί!
Χαίρετε Μακάριοι Μοναχοί!
Χαίρετε Χαράν Χριστού, πεφιλημένοι Θεόφιλοι Αγιορείται!
Τώρα γίνεσθε αληθινά μακάριοι, τρισμακάριοι και μακαριστοί.
“Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν!”
“Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ.”
Χαίρετε πατέρες έντιμοι και διαλεχτοί! “Τους τοιούτους εντίμους έχητε!”
Χαίρετε τιμιότατοι μοναχοί! “Νυν δε αξιούσθε της τιμής παρά τοις Ορθοδόξοις!”
“Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν.”
῾”Υμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς Αθωνικῆς γῆς”, το άλας της Ορθοδοξίας!
“Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ Ορθοδόξου Κόσμου! Οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ἀγίου ὄρους κειμένη!”
“Οὕτω λαμψάτω τὸ (Αγιοπατερικόν) φῶς ὑμῶν, (της Αποτειχίσεως ὑμῶν) ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς!”
Δοξάζουμε λοιπόν και ημείς, τον Επουράνιον Πατέρα ημών! Δόξα Σοι, ο Θεός ημών, δόξα Σοι! Δόξα Σοι, Παναγία Τριάς! Τριάς Αγία Δόξα Σοι! Επί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η Κτίσις, δόξα σοι!
Υστ. Στερνή παράκληση: Θυμηθείτε και εμάς εδώ στην οικουμενιστική έρημο της Αυστραλίας, που στενάζουμε κάτω από την τυρρανία του βλασφήμου (και βαρέως ασθενούντος) Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού. Όπως κάνατε και εσείς, προς δόξαν Θεού, παύσαμε και εμείς εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του. Κατ’ άκραν δε οικονομίαν, κατ’ άγνοιαν παιδικήν και μικροτάτην ηλικίαν, κοινωνούμε τα τέκνα μας σε αραιά διαστήματα, κατόπιν ευλογίας του πνευματικού μας, ίνα λάβωσιν χάριν και έλεος.
Αναμένουμε τώρα και ευελπιστούμε εν Κυρίω, ότι θα μας θυμηθείτε και θα μας επισκεφτείτε, να χαρείτε για όνομα του Θεού και για την αγάπη της Φιλτάτης Αγίας μας Ορθοδοξίας, να έλθετε (καλώς ορίσατε!) να μας εξομολογήσετε, να μας κοινωνήσετε κι ορφανούς ΜΗ μας αφήσετε, ότι τρεφόμαστε από τα ψυχία της δικής σας τραπέζης… Ζούμε στον καιρό που κοσκινίζεται και διαχρίζεται η ήρα από το σιτάρι! Ζούμε στον καιρό που προφήτεψε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ότι στις ημέρες του Αντιχρίστου, θα χρειαστεί να ταξιδέψεις από τη μία χώρα στην άλλη για να βρεις ευσεβή, Θεοσεβή, Ορθόδοξο ιερέα!
Ως έσχατος πάντων, πανθαμαρτωλός και ανάξιος θεολόγος, (με μικρό “θ” πάντοτε), σας υπενθυμίζω και υπογραμμίζω ότι δεν τίθεται θέμα “παραβιάσεως εκκλησιαστικών ορίων” ούτε “εισπήδησις” εις ξένην Μητρόπολιν διότι ζούμε ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΔΙΩΓΜΟΥ της Πίστεως! Όταν δημοσίως, γυμνή τη κεφαλή, κηρύσσεται μία αίρεσις, η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, τότε οι ως άνω περιοριστικοί Κανόνες ΔΕΝ ισχύουν, αλλά το “κηρύξατε το (Ορθόδοξον) Ευαγγέλιον πάση τη κτίση”, καθότι η Εκκλησία του Χριστού ΟΥΚ έστιν επισκοποκεντρική (ανθρωποκεντρική) αλλά ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΗ!
Εσείς έχετε τον Χριστόν. Αυτοί έχουν τον χρυσόν. Αυτοί έχουν τους Οίκους, εμείς έχουμε τον Ένοικον. “Τούτον τον Οίκον, στερέωσον Κύριε!” “Δος μοι τούτον τον Ξένον” στους ξενιτεμένους της Αυστραλίας, της Γερμανίας, του Καναδά και όπου γης Αποτειχισθέντες αδελφούς, διά την αγάπην και την δόξαν του Χριστού! Αμήν, γένοιτο!
Νικόλαος Πανταζής και οι συν εμοί Αποτειχισθέντες αδελφοί
Μελβούρνη, Αυστραλία
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)