Διατύπωση και περιεχόμενο

Ὅλοι μας ἀγαποῦμε τὴν διατύπωση ἀλλὰ μισοῦμε τὸ περιεχόμενο. Ὅλοι μας ζητοῦμε καὶ ἐκτιμοῦμε τὰ ὄμορφα λόγια, ἀλλὰ δὲν θέλουμε νὰ μποῦμε στὴν διαδικασία νὰ ἐμβαθύνουμε πραγματικὰ τὸ νόημα τους καὶ ξεχνοῦμε, ὅτι ἀπαιτεῖται ἀπὸ ἐμᾶς νὰ κατανοήσουμε καὶ νὰ κάνουμε πράξη αὐτό, τὸ ὁποῖο περιέχουν.

Διατυπώνουμε συχνὰ τὰ λόγια τοῦ Οἰδίποδα «τυφλὸς τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄμματ᾽ εἶ» λατρεύοντας αὐτὴν τὴν ὑπέροχη παρήχηση, ἀλλὰ παραβλέπουμε τὴν φοβερὴ τραγικότητα τῆς προσωπικῆς τύφλωσης, ποὺ κρύβεται μέσα σ᾽ αὐτήν.

Διατυπώνουμε συχνὰ τὴν λέξη αἵρεση, ἀλλὰ δὲν νιώθουμε τὴν δυσωδία, ποὺ βγάζει τὸ περιεχόμενό της. Γιατὶ ἂν τὴν νιώθαμε, δὲν θὰ θέλαμε νὰ εἴχαμε καμία σχέση μ᾽ αὐτή.

Διατυπώνουμε συχνὰ τὸν ὅρο «Οἰκουμενισμός», ἀλλὰ δὲν βλέπουμε τὸν ἐχθρὸ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ κρύβεται μέσα σ᾽ αὐτὸν τὸν ὅρο. Ἂν τὸν βλέπαμε, θὰ μισούσαμε κάθε τί, ποὺ ἔχει σχέση μ᾽ αὐτόν, θὰ εἴχαμε ἐπιλέξει, τί στάση πρέπει νὰ ἔχουμε ἀπέναντί του. 

Ἡ ἀνάγκη ἐπιλογῆς ὅμως, ποὺ ἐπιφέρει τὸ περιεχόμενο αὐτοῦ τοῦ ὅρου, μᾶς φοβίζει, γιατὶ ξέρουμε καὶ τὶς ἐπιπτώσεις, ποὺ ἐπιφέρει καὶ γι’αὐτὸ δὲν ἐμβαθύνουμε.

Ὅλοι μας διατυπώνουμε συχνὰ τὸ ὄνομα «Ὀρθοδοξία», ἀλλὰ παραβλέπουμε τὸ περιεχόμενό της. Δὲν στεκόμαστε καλῶς, δὲν μένουμε ὀρθοί. Γνωρίζουμε, ὅτι Ὀρθοδοξία σημαίνει Ὀρθοπραξία, καὶ γι᾽ αὐτό μένουμε στὰ λόγια καὶ ὄχι στὸ περιεχόμενο. 

Τὸ περιεχόμενο ἀπαιτεῖ πράξεις καὶ ἐμεῖς δὲν δεχόμαστε ἀπαιτήσεις.

Ὅλοι μας λέμε Κύριε, Κύριε, ἀλλὰ τὸ περιεχόμενο μένει στὸ στόμα μας καὶ ὄχι στὴν καρδιά μας. Ὁ Κύριος δὲν εἶναι γιὰ μᾶς πραγματικὰ Κύριος, ἐξουσιαστής τῆς ζωής μας, ὁ Ἄρχων, «ὁ Ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος». Γιατὶ ἂν πραγματικὰ τὸν θεωρούσαμε ἔτσι, θὰ ἔπρεπε νὰ τὸν ὑπακοῦμε ἀνάλογα καὶ ἀπόλυτα. Οἱ ἐχθροί Του θὰ ἦταν καὶ ἐχθροί μας καὶ θὰ εἴμασταν ἔτοιμοι νὰ δώσουμε τὰ πάντα γιὰ τὸ Ὄνομα Του.

Ἀς ἀφήσουμε λοιπὸν τὴν διατύπωση καὶ ἀς μποῦμε στὸ περιεχόμενο. Ἀς ἀφήσουμε τὰ λόγια καὶ ἀς μποῦμε στὶς πράξεις. Ἀς ἀφήσουμε τὶς ὐπεκφυγὲς καὶ ἀς προχωρήσουμε στὴν συνέπεια, ποὺ ἀπαιτεῖ ἡ βαθύτητα τῶν νοημάτων. Αὐτὸ μᾶς δίδαξε ὁ Κύριος, αὐτὸ οἱ Πατέρες, αὐτὸ μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Το ιστορικό τηλεγράφημα του μακαριστού Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου με το οποίο αναγγέλει στην τότε Ιερά Σύνοδο τη διακοπή μνημοσύνου του τότε Πατριάρχη Αθηναγόρα

"Μετά πικρίας ανέγνωμεν βλασφήμους δηλώσεις Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα καταχωρησθείσας εις απογευματινήν εφημερίδα Αθηνών δι ών εδονήθησαν θεμέλια Ορθοδόξου Χριστιανικής πίστεως. Η κατά της Ορθοδοξίας επίθεσις και δη ακριβώς μίαν εβδομάδα προ της πρώτης Κυριακής νηστειών, καθ ήν τα πλήθη των Ορθοδόξων εορτάζουν τον θρίαμβον της Οροδοξίας κατά πασών των αιρέσεων, υπήρξε καθ όλας τας ενδείξεις προμελετημένη και επίβουλος. 

Το Φανάριον, όπερ μέχρι και της προχθές απετέλει ένδοξον έπαλξιν των υπέρ της Ορθοδοξίας ατρύτων αγώνων, οι ηγέται του οποίου σθεναρώς ηγωνίσθησαν και εθυσιάσθησαν υπέρ της πανσέπτου Ορθοδοξίας, σήμερον με επικεφαλής τον Οικουμενικόν Πατριάρχην και τινας ευαρίθμους ομόφρονας αυτώ κληρικούς, εξεστράτευσε διά να την πλήξη θανασίμως.

Εφ ώ και επεστρατεύθη η πρώτου μεγέθους κατά την πατριαρχικήν έκφρασιν φυσιογνωμία, ο μητροπολίτης δηλονότι Χαλκηδονος κ.Μελίτων, η φωνή του Φαναρίου-κατά τον πατριάρχην-όμοιον του οποίου δεν έχει πολλούς το Φανάριον και τον οποίον ασφαλώς θα απεθαύμαζε την Κυριακήν της Τυροφάγου, όταν ηέως ήκουεν αυτού, εξ Αθηνών ομιλούντος περί ανέμων και υδάτων, περί μεταμορφώσεως της Εκκλησίας, περί καρναβάλου, αλλά (άκουσον-άκουσον) και περί υποκρισίας.

Με ποίον όμως κύρος ο κ.Μελίτων ετόλμησε να στηλιτεύση υποκριτάς και υποκρισίαν , όταν ο ίδιος και δη εν ώρα θείας λατρείας μυρίους υποκριτικούς φωνητικούς αττικισμούς μεελθών και διά χειρονομιών και ποικίλων του σώματος κινήσεων , ήκιστα σοβαρών και σεμνών κατά τας μαρτυρίας ακηκοότων και εωρακότων, ουχί εις λειτουργούς του Υψίστου αλλ εις ηθοποιούς και μίμους προσιδιαζουσών, επέτυχε να πείση τους πάντας ότι όντως διαθέτει αξιόλογον τάλαντον υποκριτικής ικανότητος και τέχνης;

"ΚΑΤΟΠΙΝ, ΛΟΙΠΟΝ, ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙΣΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΔΙ ΩΝ ΟΥΤΟΣ ΦΕΡΕΤΑΙ ΠΡΟΣΧΩΡΩΝ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΩΣ ΕΙΣ ΑΙΡΕΣΙΝ, ΕΞΑΝΤΛΗΘΕΙΣΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΠΕΡΕΤΑΙΡΩ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ ΑΝΑΜΟΝΗΣ, ΕΠΑΥΣΑ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥΤΟΥ, ΚΑΤ ΕΦΑΡΜΟΓΗΝ ΙΕ ΚΑΝΟΝΟΣ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

Του λοιπού θα μνημονεύωμεν αγίας και ιεράς ημών συνόδου, επιφυλασσόμενος επαναλάβω μνημόσυνον αυτού, ευθύς ως ούτος αποδοκιμάση ή διαψεύση αντορθοδόξους δηλώσεις του , καθ άς αι εκθεμελιωτικαί της Ορθοδόξου πίστεως και σατανικής εμπνεύσεως αιρέσεις Πρωτείου και Αλαθήτου αποτελούν απλά εκκλησιαστικά έθιμα και ασημάντους διαφοράς.

Σήμερον σύμπασα η Ορθοδοξία γεραίρει την μνήμην του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, προχθές εώρτασεν την ιεράν μνήμην του μεγάλου Φωτίου, επανηγύρισεν επί τη εορτή του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού.

Εάν συνταχθώμεν τοις αντορθοδόξοις φρονήμασι του Πατριάρχου Αθηναγόρα , θα πρέπει αμέσως να διαγραφούν από το αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας ου μόνον τα ονόματα των διαληφθέντων αγίων αλλά και απάντων των υπέρ της Ορθοδοξίας διά μέσου των αιώνων αγωνισθέντων και αναιρεθέντων μαρτύρων.

Λυπούμαι βαθύτατα διά την ην έλαβον αυστηράν θέσιν, έναντι ανακύψαντος σοβαροτάτου ζητήματος,

Η αρχιερατική μου συνείδησις με υποχρεοί, ίνα μη σιωπήσω περαιτέρω. Καιρός όπως υψωθούν φραγμοί ισχυροί και ανυπέρβατοι κατά παπικού δεσποτισμού και επεκτατικών αυτού σχεδίων , ταπεινός υπηρέτης των οποιων ανεδείχθη- ατυχώς- ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι συν αυτώ ασθενείς τη Ορθοδόξω πίστει Οικουμενισταί.

Πιστεύομεν ότι η Ιερά Συνοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας ου μόνον θα κατανοήση απόφασίν μου , εις ην με οδηγεί επιταγή συνειδήσεώς μου, αλλά και θα εφαρμόση έναντι δογματικώς εκτροχιασθέντος Πατριάρχου, ό,τι οι Ιεροί Κανόνες υποδεικνύουν και επιτάσσουν". 

ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΧΟΛΙΑ 

ΕΠΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΔΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ:

1) Ο αοίδιμος επίσκοπος ενήργησε μεν μεμονωνωμένως (αναφερόμαστε στο Μάρτιο του 1970, Β Κυριακή των Νηστειών)(τον ακολούθησαν μετά ταύτα οι επίσης αείμνηστοι Φλωρίνης Αυγουστίνος και Παραμυθίας Παύλος, ενώ συμφώνως προς δημοσιεύματα της εποχής επρόκειτο να προβεί στη διακοπή του μνημοσύνου και ο επίσης κεκοιμημένος αγωνιστής της Ορθοδοξίας και φιλοπαραδοσιακός Μηθύμνης Ιάκωβος), πλην, όμως, στηρίχθηκε επί του οικοδομήματος των Θείων και Ιερών Κανόνων (ΙΕ Κανών της ΑΒ Συνόδου).

Ακουέτωσαν ταύτα κάποιοι εκκλησιαστικοί παράγοντες που ομίλησαν περί ΔΗΘΕΝ ακυρότητος των μυστηρίων των τελουμένων υπό επισκόπων που διακόπτουν τη μνημόνευση του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

2) Οι σκανδαλώδεις αθηναγόρειες δηλώσεις διελάμβαναν ότι τα περί πρωτείου και αλαθήτου φρικώδη αιρεσιολογήματα των αιρετικών παπικών αποτελούν απλά και ασήμαντα εκκλησιαστικά έθιμα!!

3) Την ίδια εποχή (Μάρτιος 1970)ο τότε Χαλκηδόνος Μελίτων Χατζής (πνευματικός πατήρ του νυν πατριάρχου Βαρθολομαίου) από τον άμβωνα του καθεδρικού ναού Αθηνών εξεφώνησε την Κυριακή της Τυρινής ένα επιεικέστατα τρισάθλιο κήρυγμα που προκάλεσε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ σωρεία σφοδρών αντιδράσεων από την πλευρά επισκόπων, καθηγητών Πανεπιστημίου των Θεολογικών Σχολών (καμία σχέση με τους σημερινούς, πλην ολίγων και επαινετέων εξαιρέσεων, υπηρέτες του οικουμενισμού και της εκκοσμικεύσεως), καθηγουμένων ιερών μονών, ιεραποστολικών αδελφοτήτων, επιστημόνων και πλήθους πιστών. Δυστυχώς το σκανδαλωδέστατο αυτό κήρυγμα προβάλλεται από "ορθόδοξα" ιστολόγια και ιστοτόπους ιερών μητροπόλεων...

Στην πρωτοπορεία των σχετικών αντιδράσεων βρέθηκαν οι μακαριστοί Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, Παραμυθίας Παύλος και Παροναξίας Επιφάνιος (υπέβαλαν μηνητύριο αναφορά στην τότε ΔΙΣ) καθώς και οι π.Φιλόθεος Ζερβάκος (υπέβαλε μηνητύριο αναφορά κατά των Αθηναγόρα, Μελίτωνα και Αμερικής Ιακώβου), Παναγιώτης Τρεμπέλας, Κωνσταντίνος Μουρατίδης (υπέβαλε μληνυση στην τότε ΔΙΣ), π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος και άλλοι.

4) Μήπως τη θέση του Μελίτωνα Χατζή έχουν καταλάβει "πρώτος και καλλίτερος" ο Ιωάννης Ζηζιούλας και "δεύτερος και πολλά υποσχόμενος" ο Ελπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης;

5) Πού η εφάμιλλη των προαναφερθέντων ιεραρχών ευαισιθησία επί ζητημάτων νοθεύσεως του Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους από την πλευρά των σημερινών επισκόπων; Αντί για μηνυτήριες αναφορές και διακοπή μνημοσύνου αβρότητες, χαριεντισμοί, υποδοχές μετά τιμών του σκανδαλοποιού πατριάρχη και συλλείτουργα με τον ίδιο και τον Προύσης από τη μεριά φιλοπαραδοσιακών, κατά τα άλλα, επισκόπων! Και μη χειρότερα! 

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Επειδή οι ερωτήσεις συνεχίζονται, επαναλαμβάνουμε:

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ καταργοῦν τὸν σωτηριολογικὸ χαρακτῆρα τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὸν ἱερὸ καὶ διαχρονικὸ χαρακτῆρα τῶν Ἱερῶν Κανόνων Της καὶ τὴν ἰσοτιμεῖ μὲ τὶς αἱρέσεις στὸ ὀλέθριο Π.Σ.Ε..

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ νοθεύουν καὶ ἀλλοιώνουν τὴν διδασκαλία καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μας καί προσβάλουν τὴν μνήμη, τὸ μαρτύριο καὶ τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων γιὰ τὴν Πίστη.

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ ὀνομάζουν φίλους αὐτούς, τοὺς ὁποίους ἡ Παναγία μας ὀνόμασε ἐχθροὺς τοῦ Υἱοῦ Της.

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ ἐξαφάνισε τὴν λέξη αἵρεση ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ κλείνουν τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας τῶν συνανθρώπων μου καὶ ἀποτελοῦν μέγα κίνδυνο γιὰ τὴν ὀρθόδοξη διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν μου.

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ γίνονται ἀρεστὲς στὸν σύγχρονο ἀποστάτη κόσμο ἀλλὰ δυσάρεστες στὸν Θεό.

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, ποὺ ἐξυμνοῦν τὴν ἀξία τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καὶ παράλληλα ὑβρίζουν ὅποιον ἐναντιώνεται σὲ αὐτές.

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου, οἱ ὁποῖες ἀποφασίστηκαν ἀπὸ ἐμπαιχτὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ ὁποῖοι ἐπικαλούμενοι τοὺς Ἅγιους Πατέρες καὶ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀψήφισαν τὰ λιτὰ κελιὰ τῶν μοναστηριῶν καὶ διέμεναν σὲ ἀκριβὰ ξενοδοχεῖα, μεταφέρονταν μετὰ ἀπὸ τὶς συνελεύσεις ἀπὸ δεξίωση σὲ δεξίωση καὶ ἀπὸ συναυλία σὲ συναυλία, προφυλάσσονταν ἀπὸ μύριους σωματοφύλακες, ἀπόλαυσαν, ὅ,τι καλύτερο ὑπάρχει στὴν μαγειρικὴ σὲ μία χώρα ποὺ πλήττεται ἀπὸ τὴν ἀνεργία, τὴν πεῖνα καὶ τὴν ἐξαθλίωση, κουνώντας μάλιστα τὸ δάκτυλο στὸν δοκιμασμένο λαό, ἂν τυχὸν δὲν ὑπακοῦσε στὶς ἐντολές τους.

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς κολυμπαρίου συνόδου καὶ τῶν ἐπισκόπων, ποὺ χαρίζουν κοράνια, συμπροσεύχονται μὲ μουφτῆδες ποὺ εἶναι φίλοι τῶν δυναστῶν καὶ ἐχθροὶ τοῦ πτωχοῦ, πού, ἐνῶ ἐτάχθησαν κανονικὰ γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Μίας Ἀλήθειας, τελικὰ ὑπερασπίζονται, μὲ ρηχὲς πολιτικοῦ καὶ κοσμικοῦ περιεχομένου ἀνακοινώσεις, τὸ ψέμα.

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ τοὺς ἀντιοικουμενιστὲς αὐτούς, ποὺ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς λεκτικὰ ὀνομάζουν τὴν αἵρεση καὶ πρακτικὰ συλλειτουργοῦν ἢ χαριτολογοῦν μὲ τοὺς αἱρετίζοντες, ἀφήνοντας μὲ τὴν διγλωσσία τους ἀνυπεράσπιστο τὸ ποίμνιο καὶ ἔκθετη τὴν Ἐκκλησία.

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ, ὅτι ὡς ἁμαρτωλὸς δὲν ἔχω δικαίωμα νὰ ὁμολογήσω τὸν Χριστό. Ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶμαι ἁμαρτωλός, θὰ τὸν ὁμολογήσω.

Ἀρνοῦμαι νὰ δεχθῶ στὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὁποιαδήποτε προσπάθεια ἐξόδου ἢ ἀπομάκρυνσης ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἀγῶνας εἶναι πάντα μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ σύμφωνα μὲ τοὺς Κανόνες τὶς ἐντολὲς καὶ τὰ πρότυπα τῶν Ἁγίων.

Εἶναι πλέον πιὰ ὁλοφάνερο. Οἱ Ἅγιοί μας διδάσκουν: Ἀποτείχιση τώρα. 
Ἂς μὴν ἀφήσουμε τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ οἰκουμενισμοῦ νὰ μολύνουν μὲ τὴν αἵρεση τους τὸ πανάγιο σῶμα τῆς Εκκλησίας.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου, Ὀρθόδοξος Χριστιανός

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

ΟΙ ΔΥΟ ΣΤΑΥΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ! Ο προσωπικός και ο εκούσιος…

✟...ΟΙ ΔΥΟ ΣΤΑΥΡΟΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!

Ο προσωπικός και ο εκούσιος…

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Μάρκ. η΄ 34). 

Ο Χριστός μας λέει κάτι πολύ σπουδαίο:

ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ πρέπει:

Πρώτον: «ΑΠΑΡΝΗΣΑΣΘΩ ΕΑΥΤΟΝ». 

Δεύτερον: «ΑΡΑΤΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΑΥΤΟΥ».

Τρίτον: «ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΩ ΜΟΙ».

Να απαρνηθεί τα του εαυτού του, να σηκώσει τον σταυρό του και να Με ακολουθήσει.

Η υπόθεση του Σταυρού σήμερα είναι μεγάλη υπόθεση για τον εξής λόγο.

ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ, Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΣ!

Κατά την Δευτέρα Παρουσία, ποιο νομίζετε ότι θα είναι το μέτρο μέτρησης; 

Σήμερα για να μετρήσουμε κάτι λέμε ότι έχουμε το μέτρο. Με βάση το μέτρο μετρούμε τις επιφάνειες και λέμε 2μ. 3μ. 5μ. κλπ.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΕΚΔΙΚΑΣΗΣ 

ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ;

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ! Ο Σταυρός που σηκώνει με υπομονή και ο Σταυρός που ακολουθεί για χάρη του Ιησού. 

Ποιος είναι τώρα ο Σταυρός που σηκώνει; 

Και ποιος είναι ο Σταυρός που ακολουθεί;

ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΟ ΣΤΑΥΡΟΥΣ!

Ο ένας είναι ο δικός μας, ο προσωπικός… 

Και ο άλλος είναι αυτός που θα σηκώσουμε μόνοι μας, εάν το θελήσουμε για χάρη του Ιησού... 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ;

Οι αρρώστιες μας. Μπορείς να κάνεις αλλιώς; 

Τα προβλήματά μας, οι σύντροφοί μας, τα παιδιά μας, το σπίτι μας, ένας Σταυρός είναι και αυτός…

Λίγες δυσκολίες περνάνε μέσα στα σπίτια; 

Άντε να ανεχθείς του αλλουνού τις τρέλες. 

Άντε να ανεχθείς του άλλου τις απαιτήσεις. 

Άντε να ανεχθείς των παιδιών σου τις δυσκολίες, τις αρρώστιες, τις θλίψεις, χίλια δυο. 

Αυτός είναι ο Σταυρός ο προσωπικός του καθενός μας, για τον οποίο Σταυρό, ανάλογα με την διάθεση που τον σηκώνεις, θα πάρεις και τον μισθό σου. 

ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΜΩΣ, ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ. 

Την παθαίνουμε σαν εκείνη την γυναίκα που είχε κάποιο Σταυρό και δεν μπορούσε να τον σηκώσει και συνέχεια παραπονιόταν στον Θεό: 

«Θεέ μου, δεν μπορώ να τον σηκώσω. Δώσε μου έναν άλλο».

Είδε λοιπόν στον ύπνο της ότι σαν να βρέθηκε σε κάποιον χώρο και υπήρχαν πολλοί Σταυροί. Της είπε λοιπόν ο Άγγελος που την συνόδευε να διαλέξει έναν Σταυρό και να δοκιμάσει να τον σηκώσει. Άρχισε λοιπόν αυτή να διαλέγει. Της φάνηκε ένας ωραίος και προσπάθησε να τον σηκώσει. Δεν τα κατάφερε. Πάει πέρα στην άκρη, της φάνηκε ένας, λιγότερος βαρύς. Πάει να τον σηκώσει… Δύσκολα. 

Αφού τους είδε όλους, στο τέλος βρήκε ένα μικρό Σταυρό και τον σήκωσε. 

- Αυτόν μπορώ να τον σηκώσω, είπε η γυναίκα.

- Δες πίσω τι γράφει; Την ρώτησε ο Άγγελος.

Γύρισε και είδε το όνομά της!

-Είναι ο Σταυρός που άφησες, ο δικός σου, της απάντησε ο Άγγελος.

ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΗΚΩΝΕΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ! 

Ο Θεός δίνει τον Σταυρό στους ανθρώπους ανάλογα με τις δυνάμεις τους. 

Αλλος είναι αδύναμος άνθρωπος και του δίνει ο Θεός έναν ελαφρύ Σταυρό, που για τον ίδιο βέβαια είναι βαρύς. 

Άλλος σηκώνει ένα μεγάλο σταυρό, που για πολλούς είναι βαρύς και ασήκωτος. 

Κι όμως, ο ίδιος που τον σηκώνει, είτε αδύναμος, είτε δυνατός, τον ανέχεται, τον αντέχει... 

Σημαίνει λοιπόν ότι ο Θεός μας δίνει Σταυρούς ανάλογα με τις δυνάμεις μας και θα μας βραβεύσει πάλι ανάλογα με τις δυνάμεις. 

Αυτός είναι ο πρώτος Σταυρός, ο Σταυρός που σηκώνουμε έτσι κι αλλιώς, αναγκαστικά. 

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, Ο ΕΚΟΥΣΙΟΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΥΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ;

Είναι ο Σταυρός, που λέγεται ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ... ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ... ΑΓΑΠΗ... ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ... Έχει πολλά ονόματα, πάρα πολλά ονόματα... 

Όταν οι άνθρωποι, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι, αναλαμβάνουν να κάνουν ένα έργο για να ξεκουράσουν κάποιους άλλους, είναι κι αυτός ένας μεγάλος Σταυρός!

Υπάρχουν άλλοι, που κάνουν μεγάλα έργα όμως υποφέρουν τόσο γι’ αυτά, και κάνουν μεγάλη ΥΠΟΜΟΝΗ για το καλό των άλλων ανθρώπων! Σταυρός θεωρείται κι αυτός! 

Ιδιαίτερα αυτός ο Σταυρός θα είναι πλέον η δόξα και η τιμή τους! Σαν αυτά που βάζουν πάνω τους οι Βασιλιάδες, τα στέμματα. 

Είναι ο Σταυρός των ανθρώπων εκείνων, για τους οποίους ο Θεός λέγει: 

«Ελάτε δίπλα μου εσείς που τηρήσατε τον νόμο Μου. Γιατί ήμουνα και στις φυλακές, και στα νοσοκομεία, και στην ορφάνια και στην πείνα, κι εσείς ήσασταν δίπλα μου». 

Έχει τέτοια αξία αυτός ο Σταυρός, που στην Αγία Γραφή σχολιάζεται περισσότερο από τον προσωπικό Σταυρό...

Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, πως σχολιάζεται στην Αγία Γραφή;

«Ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται» (Μαρκ. ιγ, 13).

«ὲν τῇ ύπομονῇ ύμών κτήσασθε τάς ψυχάς ύμῶν» (Λουκ. κα'15-20)

Σηκώνοντας ο καθένας τον Σταυρό του κάνοντας υπομονή, ο Θεός του δίνει την σωτηρία της ψυχής του.

Ενώ, Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, ο μεγάλος, για τον οποίο αναφέρεται η Γραφή:

«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν…» (Ματθ. κε’ 34)

… είναι ο Σταυρός αυτός που γράφει από πάνω ΕΥΛΟΓΙΑ!

Γι’ αυτό και η Γραφή όλους αυτούς που τον σηκώνουν, τους αποκαλεί όχι απλά σεσωσμένους αλλά «ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΥΣ». 

«Δεύτε οι ευλογημένοι…». Ελάτε εσείς που είστε οι ευλογημένοι στα δεξιά Μου. 

Είναι αυτοί που σηκώνουν τον μεγάλο Σταυρό της ΑΓΑΠΗΣ και της ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, στο όνομα του Ιησού!

Είναι αυτοί που βρίσκονται κοντά στους αρρώστους. 

Είναι αυτοί που βρίσκονται κοντά στις χήρες…

Είναι αυτοί που βρίσκονται κοντά στα ορφανά…

Είναι αυτοί που ξεκουράζουν τον στεναχωρημένο…

Είναι αυτοί που τρέφουν τον πεινασμένο…

Είναι αυτοί που ντύνουν τον γυμνό…

Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΕΥΛΟΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΞΙΩΣΕΙ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΣΕ ΠΕΡΑΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ, ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!

π. Ελπιδίου Βαγιανάκη

(Απόσπασμα από κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη, έτος 2010)

anthologioxr.blogspot.gr

Ερωτήματα για την αμαρτία

Πώς θ’ απαλλαγούμε από τις αμαρτωλές συνήθειες;

Όπως το φίδι δεν μπορεί να αποβάλει το παλαιό του δέρμα, αν δεν περάσει από στενή τρύπα, έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να αποβάλουμε τις αμαρτωλές συνήθειες, το ένδυμα του παλαιού ανθρώπου (βλ. Εφ. 4:22), αν δεν περάσουμε από τον στενό και γεμάτο δυσκολίες δρόμο της εγκράτειας και της αυτοθυσίας.

Πότε αμαρτάνουμε με τα λόγια;

Αμαρτάνουμε, όταν τα λόγια μας εναντιώνονται στην πίστη, την ευσέβεια, την αγάπη, τη δικαιοσύνη και, γενικά, το νόμο του Θεού. Δυστυχώς, καθημερινά όλοι κάνουμε σφάλματα με τα λόγια, σφάλματα που τα θεωρούμε ασήμαντα. Ωστόσο, όπως βεβαίωσε ο Χριστός, «οι άνθρωποι, για κάθε ανώφελο λόγο που θα πουν, θα λογοδοτήσουν την ημέρα της Κρίσεως» (Ματθ. 12:36). Και αν λογοδοτήσουν για τα ανώφελα λόγια, πολύ περισσότερο για τα άνομα, όπως είναι οι βλασφημίες, οι επικρίσεις, τα ψεύδη, οι συκοφαντίες, οι προσβολές, οι αισχρολογίες, οι όρκοι, οι κομπασμοί. Όλα αυτά διώχνουν από την καρδιά του ανθρώπου το φόβο του Θεού και την ευλάβεια. 

Γι’ αυτό λέει ο άγιος Ιάκωβος: «Όποιος από σας νομίζει πως είναι ευλαβής, αλλά δεν βάζει χαλινάρι στη γλώσσα του, αυτός εξαπατάει τον εαυτό του, και η ευλάβειά του είναι μάταιη» (1:26)

Ποια αμαρτήματα είναι θανάσιμα;

Αν και όλα τα αμαρτήματα είναι αίτια ψυχικού θανάτου, αφούμας απομακρύνουν από τον Θεό, την πηγή της ζωής, υπάρχουν οχτώ αμαρτήματα, τα πιο βαριά, που, σύμφωνα με τους πατέρες, είναι τα κατεξοχήν θανάσιμα. Πρόκειται για τα αμαρτήματα που αντιστοιχούν και οφείλονται στα πάθη της γαστριμαργίας, τηςπορνείας, της φιλαργυρίας, της λύπης, της οργής, της ακηδίας, της κενοδοξίας και της υπερηφάνειας.

Τα θανάσιμα αμαρτήματα, ωστόσο, δεν περιορίζονται σ’ αυτά. Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, θανάσιμο είναι κάθε αμάρτημα που διαπράττουμε μετά τη βάπτισή μας και σε ώριμη ηλικία, παραβαίνοντας συνειδητά και εκούσια ρητή εντολή του Θεού. Σε τέτοιο αμάρτημα αναφέρεται ο ευαγγελιστής Ιωάννης, όταν γράφει: «Υπάρχει αμαρτία που οδηγεί στο θάνατο… Κάθε άδικη πράξη είναι αμαρτία· υπάρχουν, όμως, αμαρτίες που δεν οδηγούν στο θάνατο» (Α΄ Ιω. 5:16-17).

Ποιο θάνατο εννοεί; Όχι, βέβαια, τον σωματικό και πρόσκαιρο, αλλά τον ψυχικό και αιώνιο, δηλαδή τη στέρηση της βασιλείας των ουρανών. «Μην έχετε αυταπάτες», μας προειδοποιεί οαπόστολος Παύλος· «στη βασιλεία του Θεού δεν θα έχουν θέση ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε θηλυπρεπείς ούτε αρσενοκοίτες ούτε κλέφτες ούτε πλεονέκτες ούτε μέθυσοι ούτε υβριστές ούτε άρπαγες» (Α΄ Κορ. 6;9-10).

Υπάρχει αμαρτία από άγνοια;

Αμαρτία από άγνοια υπάρχει, όταν κανείς ενεργεί αντίθετα στο νόμο του Θεού χωρίς να το γνωρίζει. Αυτό, βέβαια, σπάνια μπορεί να δικαιολογηθεί, επειδή η γνώση του θείου νόμου είναι απαραίτητο καθήκον κάθε χριστιανού. 

Η άγνοια, την οποία ο όσιος Μάρκος ο ασκητής ονομάζει γίγαντα του διαβόλου, οφείλεται συνήθως σε αμέλεια του ανθρώπου, που δεν φροντίζει με ευσεβή ζήλο να μάθει το θέλημα του Κυρίου. Άλλοτε, πάλι, αποφεύγει να το μάθει, επειδή φοβάται ότι αυτό δεν ευνοεί την εκπλήρωση των επιθυμιών και των παθών του. Προτιμάει, λοιπόν, να το αγνοεί και να λέει, σύμφωνα με τον Ιώβ, στον Κύριο: «Άσε με ήσυχο! Δεν θέλω να γνωρίσω τις εντολές Σου» (Ιώβ 21:14). 

Βλέπετε, «κάθε άνθρωπος που πράττει έργα φαύλα, μισεί το φως και δεν έρχεται στο φως, γιατί φοβάται μήπως φανούν και κριθούν τα έργα του» (Ιω. 3:20).

Η θεληματική αυτή άγνοια είναι βαρύ αμάρτημα, γιατί δείχνει περιφρόνηση στον άγιο νόμο του Θεού και κακή προαίρεση. Υπάρχουν, βέβαια, και σπάνιες περιπτώσεις περίπλοκων πνευματικών προβλημάτων ή ηθικών διλημμάτων, κατά τις οποίες ο άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει πώς πρέπει να ενεργήσει, για να μην παραβεί τον θείο νόμο. Τότε, για να μην πέσει άθελά του σε σφάλμα, οφείλει να συμβουλεύεται διακριτικούς πνευματικούς πατέρες, που έχουν πείρα και σοφία, και ν’ ακολουθεί τις παραινέσεις τους.

Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

(Από το βιλίο: Γέροντος Ευστρατίου (Γκολοβάνσκι), “Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών”. Ιερά Μονή Παρακλήτου, 2012. Ερωτήσεις 5, 93, 94, 130).

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ "ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ"

Ο ΆΛΛΟΣ ΠΝΕΥΜΟΝΑΣ ΜΑΣ

Γάμοι ομοφυλοφίλων 

ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ!

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ 

ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΜΑΣ

ΒΙΟΝ ΑΝΘΟΣΠΑΡΤΟΝ!!!

ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΤΕ!!!

Αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι

(Ρωμ.26-27)

http://proskinitesargolidas.blogspot.gr/

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Είναι γνωστό ότι οι αιρετικοί, κατά καιρούς «επέφεραν μερικές 

τροποποιήσεις» στα χωρία της Αγίας Γραφής, Παλαιάς και Νέας. 

Στο ερώτημα’ «ποιοι είναι αιρετικοί;», απαντάει ο Μητροπολίτης μας, ο π. 

Θεόκλητος, και λέγει: «Είναι εκείνοι οι οποίοι παρερμηνεύουν την Αγία 

Γραφή. Αυτοί λέγονται αιρετικοί […] Εμείς-λέει- θα είμαστε σταθεροί στην 

ορθοδοξία…» 

Θεμελιώδης τώρα πρακτική των διαφόρων «χριστιανικών αιρέσεων» αποτελεί η 

διαστροφή του νοήματος των αγιογραφικών χωρίων, και έτσι γεννιούνται τα 

«πονηρά δόγματα»! Επισημαίνει σχετικά ο Ι. Χρυσόστομος: «Ου τοίνυν 

αρκεί το ειπείν, ότι εν τη Γραφή γέγραπται, αλλά χρη και την ακολουθίαν 

αναγνώναι πάσαν, επεί ει μέλλοιμεν διακόπτειν την προς άλληλα συνέχειαν 

αυτών και συγγένειαν, πολλά τεχθήσονται *πονηρά δόγματα*» (PG 56,156).

Αλήθεια, ποιος είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εχθρός της Πίστεως; Δεν θα 

υπερβάλω ούτε στο ελάχιστο. Ο μεγαλύτερος εχθρός της Πίστεως είναι ο 

Οικουμενισμός και οι Oικουμενιστές! Και Αρχιοικουμενιστὴς σήμερα είναι 

ένας πολύ διάσημος αξιωματούχος της Εκκλησίας μας…. και είναι αυτός που 

λέγεται: «Κορυφή της Εκκλησίας», δηλ. ο πατριάρχης μας.

Αυτοί που μελετούν την Εκκλησιαστικὴ Ιστορία διαπιστώνουν ότι ο 

μεγαλύτερος εχθρός της Πίστεως απ' όλους τους αιώνες δεν εμφανίστηκε 

άλλος, εκτὸς του φέροντος το αποστολικὸν όνομα Bαρθολομαίος.

Ο εκκλησιαστικὸς μας ηγέτης κατ’ αρχήν δεν πιστεύει «εις την μίαν, 

αγίαν, καθολικὴν και αποστολικὴν Εκκλησίαν», σε «μία ποίμνη» (Ἰωάν. 

10:16). ). Δεν πιστεύει εις την «μίαν ποίμνην» ή διαφορετικά σε ένα πνευματικὸ «σῶμα» του 

Xριστού, όπου κατοικεί το Πνεύμα το Άγιο (Ἐφ. 4:4), αλλὰ πιστεύει στις 

Aιρέσεις, αποκαλώντας αυτὲς Εκκλησίες. Η Εκκλησία κατ' αυτὸν δεν είναι 

μία, αλλὰ πολλές [«Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν»]!!! ΑΡΑ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ;

Έχοντας κατά νου ότι «Η αλήθεια δεν είναι ύβρις» (π. Αυγουστίνος 

Καντιώτης), και ακόμη ότι όταν οι Πατέρες μιλούν για την πτώση του Αδάμ 

δεν εξετάζουν τον Αδάμ ως άνθρωπο, αλλά ως ένα 

«Αρρωστημένο-διεστραμμένοο νου» (Ι. Ρωμανίδης), συνεχίζουμε και λέμε ότι 

και ο Παύλος αλλά κι όλοι οι άγιοι απόστολοι κήρυξαν «εν βάπτισμα» (Εφ. 

4:5), το βάπτισμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. «Εν βάπτισμα», λέγει ο 

θεόπνευστος Παύλος, πολλὰ βαπτίσματα λέγει ο « νους» και η "ιδέα" του 

Bαρθολομαίου. Κατὰ τον δεσπότη του Φαναρίου, και τα βαπτίσματα των 

αιρετικών είναι «έγκυρα»!!! ΑΡΑ ΦΙΛΟ-ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ;

Ο Οικουμενισμός είναι «Παναίρεση», και όπως αποδείξαμε έχει το πνεύμα το 

«Ακάθαρτο» (γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης!)… *Αλλ' όμως είναι και 

Πανθρησκεία!*

Ο νους του κ. Βαρθολομαίου προχωράει και εκεί, όπου κανεὶς αιρετικός 

δεν προχώρησε ποτέ. Εγκρίνει και τις άλλες θρησκείες, τις ψεύτικες, τις 

θρησκείες δαιμονίων κατὰ την Αγία Γραφή (δηλ. των «πονηρών δογμάτων»!)… 

Ονομάζει τις ψεύτικες θρησκείες «σεβαστὲς» καὶ «σεβάσμιες», και τις 

θεωρεί «Δρόμους Σωτηρίας», ενώ η Γραφή λέγει: «Kαι ουκ έστιν εν άλλω 

ουδενὶ η σωτηρία· ουδὲ γαρ όνομα έστιν έτερον υπὸ τον ουρανὸν το

δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πράξ. 4:12). 

ΑΡΑ ΦΙΛΟΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΑΛΛΟΔΟΞΟΣ;

Λέει ακόμη ο Αρχιοικουμενιστὴς πατριάρχης μας, ότι σ' όλες τις θρησκείες 

ο αυτός Θεὸς υπάρχει και λατρεύεται απὸ όλους τους λαούς κατὰ 

διαφορετικό τρόπο, ενώ στο Χριστιανισμό μόνον ο Τριαδικός Θεὸς υπάρχει 

και λατρεύεται.

Ο νους του πατριάρχη Bαρθολομαίου είναι και «Αντιπατερικός»!!!

Φρονεί ως «Άφρον», ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας, οι μεγάλοι 

διδάσκαλοι και πρότυπα ποιμένων, των οποίων τα μνημόσυνα είναι αιώνια 

και τα λείψανα ευωδιάζουν και θαυματουργούν… φρονεί ότι απέτυχαν στην 

εποχή τους, γιατί δεν είχαν αγάπη! Είχαν λέει φανατισμό! Ξοφλημένοι 

λοιπόν και ξεπερασμένοι οι άγιοι Πατέρες μας, και πλήρεις επιτυχιών

ποιοι; Οι σύγχρονοι πατέρες, που εκτός λίγων εξαιρέσεων κατασκανδαλίζουν 

τον λαό του Θεού….

Επὶ πλέον ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, τους άγιους Πατέρες, οι οποίοι 

απέσχισαν τους αιρετικοὺς απὸ το «Σώμα της Εκκλησίας», τους θεωρεί 

θύματα! Θύματα μάλιστα του αρχεκάκου όφεως και υπόδικους ενώπιον του 

Θεού! Kαι προτείνει, να προσευχόμαστε να τους ελεήσῃ ο Θεός…

Αλλ’ αυτή είναι τώρα ολόκληρη η αλήθεια; Όχι! Αυτά όμως προς το παρόν, 

και εις το μέλλον περισσότερα.

Σε επόμενο άρθρο θ' αναφερθούμε στη διπλωματία καὶ διγλωσσία του 

νου, του Βαρθολομαίου, καὶ ειδικά στις αντικανονικὲς σχέσεις του με

αιρετικούς καὶ αλλοθρήσκους...

Τελικά, ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ Ή ΦΙΛΟΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΑΛΛΟΔΟΞΟΣ, Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΑΣ;

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Ας μη λησμονούμε τέλος και όσα γράφει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος περί 

«Αιρέσεων», «Βλάσφημων ιδεών», και του «Θανάτου του νοός»! 

Λέγει: -«Υπάρχουν μερικοί ακάθαρτοι δαίμονες που μόλις αρχίσει κάποιος τη 

μελέτη της Αγίας Γραφής, του αποκαλύπτουν την ερμηνεία της. Τούτο 

ιδιαίτερα αγαπούν να το κάνουν σε καρδιές κενοδόξων ανθρώπων και μάλιστα 

μορφωμένων με την κατά κόσμον παιδεία. Και αποσκοπούν να τους ρίξουν σε 

αιρέσεις και βλάσφημες ιδέες, απατώντας τους σιγά – σιγά….» (Ιωαν. 

Σιναΐτου, «Κλίμαξ», Λόγος ΚΣΤ΄ Περί Διακρίσεως – Β΄ 36, εκδ. Ιεράς Μονής 

Παρακλήτου, 1994 σ. 316)… και αλλού τονίζει: «Αναισθησία εστί νέκρωσις 

ψυχής και θάνατος νοός προ του σωματικού θανάτου»….

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ‘’ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ ΝΟΥΣ’’, ΑΣ ΜΗΝ ΨΑΞΟΥΜΕ ΠΟΛΥ 

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΝΟΥ (ΔΗΛ. ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ!)

ΜΕ ΤΙΜΗ

Γράφει ο Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης, Εκπαιδευτικός.

Τί έχεις παππού, πονάς;

Είναι αλήθεια πέρα για πέρα, πως, όπως οι λόγοι του διδάσκαλου οσίου Εφραίμ απώτερο σκοπό έχουν να φέρουν τον άνθρωπο σε καλή πνευματική κατάσταση, που θα τον οδηγήση στην μετάνοια, αυτό επιδιώκουν και οι ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (τα τροπάρια, τα ιδιόμελα, οι κανόνες, οι αναγνώσεις, τα πολλά σταυροκοπήματα, οι άπειρες μετάνοιες ).

Σκοπό έχουν να σπάσουν το εγώ, να κάμψουν τον αγέρωχο νου, ώστε οι πιστοί να σταθούν σεβίζοντες ενώπιον του Θεού, ζητώντας συγγνώμη των πεπραγμένων.

Το σκύψιμο της κεφαλής και πολύ περισσότερο την κάμψη των γονάτων την φοβούνται μόνον οι ετερόδοξοι, γιατί είναι αιρετικοί και ο όσιος Ιωάννης ο Σιναϊτης λέγει ότι είναι αδύνατον να βρεθή ταπείνωση σε αιρετικό.

Την περίοδο αυτήν της Τεσσαρακοστής η όλη διακόσμηση της εκκλησίας με τα πένθιμα ζεσταίνει την καρδιά. Νιώθει πως είναι μια άλλη περίοδος του χρόνου. Οι φαιδρότητες και οι χαρές έπειτα από αυτά. Νυν ήλθε καιρός μετανοίας και εξομολογήσεως, δακρύων και στεναγμών. Σκεπάστηκαν οι εικόνες με μαύρα. Γύρισαν ανάποδα, αφού εγώ δεν γυρίζω στον Χριστό.

Και αυτό το άγιο Θυσιαστήριο μελανοφορεί για τη δική μου σκληρότητα, πώρωση και απανθρωπιά. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια σταμάτησε ο πένθιμος διάκοσμος την Μεγάλη Σαρακοστή, για να μην μελαγχολούμε. Ξέχασαν πως ο Ορθόδοξη Εκκλησία είναι χώρος δακρύων, μετανοιών και εργαστήριο ταπεινώσεως. Μακαριστός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο έλεγε:

- Σχολίασα το πρώτο και το τελευταίο «και» της Αγίας Γραφής και κατάλαβα∙ κατάλαβα πως ο Θεός δεν ζητά τίποτε άλλο από τον άνθρωπο παρά ταπείνωση.

Τα μοναστήρια που έχουν πατερική παράδοση, διατηρούν την πένθιμη πράξη την Μεγάλη Σαρακοστή. Ρώτησα στην Πάτμο ένα Γάλλο:

- Τί σ’ έκανε να γίνης ορθόδοξος;

- Η διακόσμηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πήγα στην ρωσική εκκλησία σ’ ένα μνημόσυνο ενός φίλου μου Ρώσου. Ζεστάθηκε η καρδιά μου. Ενώ στην καθολική και προτεσταντική, Άλπεις. Μπορείς να ζήσης εκεί; Άλλο τόσο σ’ αυτήν την «εκκλησία».

Έτσι, στο μικρό μοναστήρι όπου διακονούσαμε ολίγοι αδελφοί, ήρθε κάποτε την ώρα του Μεγάλου Αποδείπνου γέρος, αλλά καρδαμωμένος. Πήρε μια καρέκλα και κάθισε σχεδόν στο μέσον του μικρού Καθολικού. Βλέποντας τους μοναχούς να κάνουν ακατάπαυστα σταυρούς και μετάνοιες, προσπάθησε κι αυτός, αλλά γρήγορα απογοητεύθηκε. Είδε πως δεν μπορούσε και άρχισε το «ωχ, ωχ».

- Τί έχεις, παππού, πονάς;

- Όχι, παιδί μου. Συντρίβεται η ψυχή μου βλέποντας πόσες μετάνοιες κάνετε εσείς, σαν να είστε οι μεγαλύτεροι αμαρτωλοί, κι εγώ ο πανάθλιος μια μετάνοια δεν έχω κάνει στη ζωή μου. Και τον σταυρό κουτσουρεμένο τον έκανα, σαν να το θεωρούσα ντροπή να σταυροκοπιέμαι.

Ζήτησε στο τέλος της ακολουθίας εξομολόγηση. Ήρθε σε μεγάλη συναίσθηση. Έκλαιε σαν μικρό παιδί.

- Έπαθα - έλεγε- την πλάκα μου μαζί σας. Ήρθα να μου διαβάσης μια ευχή να κοινωνήσω και εγώ έγινα ράκος. Μου υπενθυμίσατε όλες τις αμαρτίες μου. Μωρέ τί είστε εσείς εδώ πέρα; Ψυχοβγάλτες. Θα τα πω όλα και ας γίνω ρεζίλι μπροστά σου.

Ο γέρος άνοιξε ανώγεια, ισόγεια και κατώγεια και υπόγεια σκοτεινά. Είπε τα πάντα από την παιδική του ηλικία. Για μια στιγμή φώναξε:

- Δεν έχω άλλα να σου πω∙ δεν έχω άλλα να σου δείξω. Συγχώρα με και δώσε μου ένα ποτήρι νερό.

Έτρεξα στο Ιερό να του φέρω.

- Όχι αυτό. Την δροσιά της ευχής να μου διαβάσης και να επιστρέψω στο κονάκι μου.

Έφυγε ο γέρος, φωνάζοντας «ωχ, ωχ» έξω φωνή ως το χωριό. Τον ακούει η Αλεξάνδρα η ανάπηρη.

- Τί έχεις, γέρο, και αναστενάζεις; Τί σου είπαν οι καλόγεροι; Δεν σου φέρθηκαν καλά;

- Είδα αυτά που κάνουν και οίκτιρα τον εαυτό μου. Αν υπήρχε μόνον αυτή η ζωή, καλά θα ήταν. Όμως υπάρχει και μια άλλη…

Σε λίγες μέρες πορεύθηκε την μακαρία οδό.

Μακάρι εκεί να είναι μακάριος ανήρ.

Πηγή: Από το βιβλίο «Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας»

Ιερά Μονή Δοχειαρίου, Άγιον Όρος

agiameteora.net

ΝΑΙ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ…» -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΤΟ ΘΕΜΑ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπασχολεῖ ἰδιαίτερα τους συνειδητούς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν ἀπό τους κληρικούς ἐνημέρωση και καθοδήγηση. 

Ὅμως περισσεύει ἡ σιωπή ἀπό καιροσκοπισμό και δειλία. 

Ἐλάχιστοι εἶναι ἐκεῖνοι, πού δημοσίως ἐπικρίνουν τους Οἰκουμενιστάς και διατυπώνουν τη γνώμη τους ἐλεύθερα. Και αὐτό εἶναι πολύ ἀνησυχητικό φαινόμενο, γιατί ἀποκαλύπτει ὅτι δεν ὑπάρχει ἱερός ζῆλος και παρρησία .

Δέν ὑπάρχει πνεῦμα ὁμολογίας και ὑπεράσπισης τῆς πίστεώς μας. 

Ὡστόσο, δεν μᾶς λείπουν τά κείμενα, πού ἐπισημαίνουν τις αἱρετικές διδασκαλίες τῶν παπικῶν και τῶν προτεσταντῶν. 

Ἔχουμε θεολόγους, ἀλλά δεν ἔχουμε ὁμολογητές. 

Το πρόβλημα δεν εἶναι στην ἐπισήμανση τῶν διαφορῶν με τους ἑτεροδόξους, ἀλλά στήν κριτική πού πρέπει στους δικούς μας ὀρθοδόξους οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι ἀναπτύσσουν ἐνοχλητικές πρωτοβουλίες και ἐξισώνουν την πίστη μας με ἐκείνη τῶν αἱρετικῶν. 

Αὐτούς τους οἰκουμενιστές ἀποφεύγουν ἐπιμελῶς οἱ σοφοί θεολόγοι μας να τους κρίνουν καί να τους ἀπομονώσουν. 

Και αὐτό συμβαίνει γιατί εἶναι οἱ μεγαλόσχημοι τῆς Ἐκκλησίας και δεν θέλουν να ἔλθουν σε ἀντίθεση μαζί τους. 

Δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν και τους πατριαρχικούς κύκλους, παρόλο πού διαφωνοῦν. 

Ἔτσι κυλάει ὁ χρόνος με συμβιβασμούς, ἰδιωτικούς ψιθύρους και σιωπή. 

Τά ἐπιχειρήματά τους εἶναι παιδαριώδη. Ἔχουν ὡς κανόνα τους το«Ναι μέν, ἀλλἀ…», πού σημαίνει τελικά ὄχι στη δημόσια ἀντίδραση, ὄχι στη δυναμική διαφωνία, ὄχι στην ἄρνηση τῶν διαφόρων προκλητικῶν ἐκδηλώσεων. 

Καί ὅλα αὐτά, γιατί τους περισσεύει ἡ διάκριση και ἡ κατά Θεόν σοφία… 

Ἡ τακτική πού περιγράφω εἶναι προσφιλής και σε ἀρκετούς ἁγιορεῖτες πατέρες και σε σχεδόν ὅλους τους μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. 

Ἔτσι ὁ δόλιος Οἰκουμενισμός ἐξαπλώνεται παντοῦ και το ὀρθόδοξο κριτήριο ἀμβλύνεται. 

Σε λίγο οἱ ἀνυποψίαστοι χριστιανοί μας θα πάθουν πλήρη σύγχυση και θά ἀποδέχονται τον Πάπα ὅπως και τον Πατριάρχη, και τους καρδινάλιους ὅπως και τους μητροπολίτες!

http://opaidagogos.blogspot.gr

Την ενάρετη ζωή την πραγματοποιούν όσοι άνθρωποι είναι ευσεβείς και έχουν νου που αγαπά το Θεό…

Δεν πρέπει κανένας να λέει ότι δεν είναι δυνατό να κατορθώσει ο άνθρωπος την ενάρετη ζωή, αλλά να λέει ότι αυτό δεν είναι εύκολο.

Ούτε μπορούν να κατορθώσουν την αρετή οι τυχόντες.

Την ενάρετη ζωή την πραγματοποιούν όσοι άνθρωποι είναι ευσεβείς και έχουν νου που αγαπά το Θεό.

Γιατί ο νους των πολλών είναι κοσμικός και μεταβάλλεται. Κάνει σκέψεις άλλοτε καλές, άλλοτε κακές. 

Μεταβάλλεται στη φύση και γίνεται υλικότερος.

Ο νους όμως που αγαπά το Θεό, τιμωρεί την κακία η οποία έρχεται εκούσια στους ανθρώπους από την αμέλειά τους.

Μέγας Αντώνιος

dakriametanoias.blogspot.ca

3ήμερο "τουρκικού κινηματογράφου" στην Αθήνα, ο "Μπουράκ" (Κεμάλ) και ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ

Το παραλήρημα των "Ελληνίδων" που υποδέχονται τον Burak Ozcivit (δείτε τις σκηνές στο βίντεο που ακολουθεί), που υποδέχονται σαν τρελές τον "Κεμάλ" (τι ωραία εξαγνίζονται από τον κινηματογράφο τα πιο μισητά ονόματα που είναι ταυτισμένα με το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων προγόνων μας), στο 3ήμερο "τουρκικού κινηματογράφου" (!), αποδεικνύουν μόνον ένα πράγμα:

Αυτή η γενιά, που μεγάλωσε με το σύνθημα "να μην του λείψει τίποτε" και "τι θέλεις", είναι καταδικασμένη να αυτοκτονήσει.

Δείτε το βίντεο:

https://www.youtube.com/watch?v=x102B8EDd0Q

Δείτε και την βράβευση του από την κ.Βαρδινογιάννη (πρέπει όλοι να υποκλιθούν…):

ένα ακόμη βίντεο από την βράβευση και την υποδοχή του "Κεμάλ" :

https://www.youtube.com/watch?v=OIGyAM12vrg

Και μια ακόμη "ενδιαφέρουσα" είδηση (από εδώ):

"Ο αγαπημένος μας Μπουράκ του Καρά Σεβντά έβγαλε άσπρες τρίχες"

Άξιο προσοχής είναι ότι η παραπάνω είδηση "αρέσει σε 52900 άτομα (52.9 k)"! και πήρε"1044 σχόλια"!:

Είπαμε ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ

Ενός Μπουράκ (Burak) που σε όλες τις εκδηλώσεις μίλησε ΤΟΥΡΚΙΚΑ, με μεταφραστή (συγκρίνετε το με τους Έλληνες πολιτικούς που γελοιοποιούνται μιλώντας Αγγλικά όταν κάνουν δηλώσεις με κάποιον ξένο πολιτικό).

Θα πείτε τι ψάχνουμε .. "ψίλλοι στα άχυρα" ..

Εδώ αιρέσεις μουσουλμάνουν αυτομαστιγώνονται και γεμίζουν αίματα (για μία ακόμη φορά) στον Πειραιά:

και πάλι το βίντεο, για να μην έχετε αμφιβολίες:

https://www.youtube.com/watch?v=XltMe7OwIh4

Θα μπορούσε κάτι να συμβεί;

Κάποιος να ανατρέψει αυτή την κατάντια;

Η εκκλησία. Θα μπορούσε να χτυπούσε πένθιμα τις καμπάνες, να καλέσει σε προσευχή και μετάνοια, να αφυπνίσει τον πιστό λαό, να ταρακουνήσει συνειδήσεις (ευτυχώς υπάρχουν ακόμη κάποιοι ελάχιστοι ασυμβίβαστοι αγωνιστές).

Αντί για τα παραπάνω, δείτε μια ανακοίνωση της Μητρόπολη Λαγκαδά, που προσκαλεί μια ΑΙΡΕΤΙΚΗ παπαδίνα να μιλήσει σε σεμινάριο, σε αίθουσα της μητρόπολης:

Δείτε και το βιογραφικό της προσκεκλημένης της Μητρόπολης Λαγκαδά: "1996 χειροτονία"!!!

Πηγή φωτογραφίας

Μπορούμε να κάνουμε κάτι;;;

Μπορεί να υπάρξει ενδεχόμενο ανατροπής της πορείας προς το γκρεμό;;

Πέρα από την προσευχή μας -που έχει μεγάλη δύναμη όταν γίνεται με πίστη (=εμπιστοσύνη στον Θεό), προτείνουμε κάθε καλοπροαίρετο αγωνιστή να κινηθεί προς τις 2 παρακάτω κατευθύνσεις :

1ον: Καθημερινή "μάχη" στις 

γειτονιές, στο σχολείο, στους Συλλόγους Γονέων των παιδιών μας, στο χωριό, στην πόλη μας.

Αντιστεκόμαστε σε κάθε φαινόμενο παρακμής και διαφθοράς, στο παραμικρό (είτε είναι ένα απαράδεκτο ποίημα/κείμενο που δίνουν στο παιδί μας, στο σχολείο του, είτε η μόνιμη εγκατάσταση στην πατρίδα μας λαθρομεταναστών, είτε πχ στην πρόσφατη διαφήμιση του Lidl με την παραποιημένη Ελληνική σημαία).

Κυρίως όμως γνωριζόμαστε με άλλους ευαισθητοποιημένους Έλληνες, που έχουν τις ίδιες ιδέες και τα ίδια ιδανικά με εμάς και ξεκινάμε να "πολεμάμε" μαζί. 

Οι φιλίες και οι συναγωνιστικοί δεσμοί χτίζονται με το χρόνο και κυρίως μέσα από τις δοκιμασίες.

Στηρίζουμε κάθε αγνή, ακομμάτιστη (με την έννοια μη καθοδηγούμενη και ανιδιοτελή)πατριωτική πρωτοβουλία. Υπάρχουν ακόμη Έλληνες που πονάνε τον τόπο τους και παλεύουν. Τους στηρίζουμε και συμμετέχουμε ΣΕ ΟΛΕΣ τις δράσεις τους. 

2ον: Επειδή ο Οικουμενισμός έχει πλέον επίσημα επιβληθεί στην εκκλησία μας, επειδή οι δεσποτικοί θρόνοι γέμισαν με πλήρως ανάξια πρόσωπα, αναζητούμε αληθινούς αγνούς ορθοδόξους ποιμένες, όπως πχ αυτούς που ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να μνημονεύσουν τον πατριάρχη Βαρθολομαίο (ο οποίος έχει επιβάλει την αίρεση του Οικουμενισμού στην εκκλησία μας). 

Μοναχοί, ιερομόναχοι και ιερείς που ΤΟΛΜΗΣΑΝ ήδη να αναλάβουν το ρίσκο να χάσουν το κελί, το μοναστήρι, την εκκλησία τους, σημαίνει ότι πιστεύουν στον Θεό και δεν φοβούνται τις διώξεις (πολύ πρόσφατα έγιναν 2 νέες ετικέτες στο ιστολόγιο μας : "Διώξεις Αγιορειτών" και "Δίωξη π.Παϊσίου Παπαδόπουλου").

Αυτά που έγιναν πριν 90 χρόνια, με την υποχρεωτική αλλαγή του ημερολογίου από τους Οικουμενιστές, πρέπει να μας παραδειγματίσουν. Θα επαναληφθούν και τώρα. 

Ας προετοιμαστούμε άμεσα.

Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι αδίστακτη.

Αν δεν συσπειρωθούμε ο επόμενος αγώνας μας θα είναι μέσα από συντρίμμια.

Οφείλουμε όλοι να παραμερίσουμε τις όποιες μικροδιαφορές και να δούμε τον πραγματικό εχθρό που έχει εισβάλει ήδη στην εκκλησία και στην πατρίδα μας.

Ας πάψουμε να είμαστε ΡΑΓΙΑΔΕΣ.

Ας σταματήσουμε να κλαψουρίζουμε, δείχνοντας τα όσα μας επιβάλουν οι εχθροί.

Βήμα βήμα, με την βοήθεια του Θεού θα προχωρήσουμε. 

Μάχη μάχη, μικρές μάχες στην αρχή, μεγαλύτερες αργότερα, ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ.

Ακόμη κι αν δεν μπορέσουμε να ανατρέψουμε το τετελεσμένο, επειδή όλα ελέγχονται από μασόνους και ξένα κέντρα της παγκοσμιοποίησης και ο εχθρός είναι πολύ πιο ισχυρός από τις μαριονέτες που νομίζουμε ότι αποφασίζουν, τουλάχιστον θα έχουμε προσθέσει μία ακόμη ένδοξη σελίδα στην ελληνική και ορθόδοξη ιστορία μας και θα έχουμε μάθει να πολεμάμε.

"Θα νικήσωμεν! αλλά δια τους Έλληνας ...υπέρ την Νίκην, η Δόξα"

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

http://opaidagogos.blogspot.gr

Σε σένα το λέω Ρωμηέ!!!

Πιστεύω ότι αποτελεί και δική σου διαπίστωση αυτό που κανένας δεν μπορεί στις μέρες μας να αμφισβητήσει, ότι κατά τους τελευταίους αυτούς χρόνους σημειώνεται μια άγρια και μεθοδευμένη πολεμική σκοτεινών κέντρων εναντίον της Ρωμηοσύνης. 

Οι εχθροί αυτοί του ρωμαίικου έχουν καταστρώσει ένα άριστα οργανωμένο σχέδιο αποδυνάμωσης των δυνάμεων του Ελληνισμού και περιθωριοποίησης του Γένους μας.

Ως Ρωμηός οφείλεις να γνωρίζεις το εξής: Όσες φορές οι εχθροί πολεμούν το Γένος, πολεμούν κι εσένα προσωπικά. Συκοφαντούν και σένα. Λασπολογούν και εναντίον σου. Κατηγορούν και σένα.

Γι’ αυτό ήρθε η ώρα σου Ρωμηέ! Είναι ο καιρός να αναλογισθείς τις ευθύνες σου. Η θέση σου είναι στις επάλξεις της Ρωμηοσύνης. Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσεις το χρέος σου και να υπερασπισθείς την Πίστη, την Πατρίδα και την Οικογένειά σου.

Όποιο κι αν είναι το κόστος της μάχης και της προσφοράς, δεν έχεις δικαίωμα να αρνηθείς.

Χρωστάς σε όσους πέρασαν αλλά και σε όσους θα ‘ρθουν!!!

Την ιστορία τελικά δεν τη διαμορφώνουν εκείνοι που δουλικά ακολουθούν το ρεύμα, αλλά οι λίγοι που έχουν γνώση και τόλμη, αυτοί που έχουν πύρινη καρδιά!!!

Παπαδόπουλος Θεόφιλος – Δάσκαλος

http://www.eikonografies.com/

Ἀνάμεσα στὴ Σκύλλα τῆς οἰκονομικῆς χρεοκοπίας καὶ τὴ Χάρυβδη τῆς πνευματικῆς πτώχευσης

Γράφει ὁ Θεοφάνης Μαλκίδης 

Εἶναι ἐντυπωσιακὴ ἡ προθυμία τῆς ἀποκαλούμενης πολιτικῆς τάξης, ἡ ὁποία αφου κατανάλωσε καὶ ἐξευτέλισε ἀνερυθρίαστα κάθε τί ἑλληνικό, σημαντικὸ καὶ σπουδαῖο, πέτυχε νὰ ὑποδουλώσει καὶ νὰ ξεπουλήσει τὸν ἐθνικό, πολιτισμικό, δημόσιο καὶ κοινωνικὸ πλοῦτο τῆς Ἑλλάδας. Εἶναι ἐκπληκτικό το πὼς αὐτοὶ ποὺ παριστάνουν τὸ πολιτικὸ προσωπικό τῆς χώρας, ἀφοῦ ἔχουν δέσει χειροπόδαρα τὸ λαό μας, ἀπὸ τοὺς ἀγέννητους καὶ τὶς νέες γενιὲς μέχρι τοὺς συνταξιούχους, νὰ πωλοῦν ἀντὶ πινακίου φακῆς, κάθε τί ποὺ οἰκοδομήθηκε μὲ κόπο, μόχθο καὶ ἱδρώτα. Ὁ φυλακισμένος στὸ κολαστήριό τοῦ Νταχάου Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς καὶ ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης τὸν ὁποῖον ἐσχάτως πολλοὶ τὸν ἐκχυδαΐζουν, γράφουν πολλὰ γιὰ τὸν κόπο τῶν ἀνθρώπων καὶ εἰδικότερα τῶν Ἑλλήνων...

Ἀπὸ τὴν ἄλλη ποτὲ δὲν ἐμφανίστηκε στὴν Ἑλληνικὴ γῆ, αὐτὴ ποὺ δημιουργήθηκε καὶ ἀπελευθερώθηκε μὲ θυσία καὶ ἀντίσταση, μία τόσο ἐθελόδουλη καὶ ἐλεεινὴ «πνευματικὴ» ὁμάδα, ἡ ὁποία ἀφοῦ συνέφαγε στὴν....

τράπεζα τῆς ἐξουσίας παίζοντας τὸ ρόλο τοῦ συμβούλου, τῶν καθηγητῶν, διανοούμενων, τώρα σιωπᾶ ἀδυνατώντας νὰ προσφέρει καὶ προφέρει ὁτιδήποτε. 

Ὁ λαὸς μᾶς πεινᾶ καὶ δοκιμάζεται ἀπὸ ἐπιλογὲς ποὺ θυμίζουν Τσολάκογλου καὶ οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες ἀντὶ νὰ θυμίζουν Ἀρχιεπίσκοπο Χρύσανθο, Κολοκοτρώνη, Γρηγόρη Αὐξεντίου εἶναι ἀποντες γιατί δὲν ἦταν ποτὲ πνευματικοί, πόσο μᾶλλον, ἡγέτες.

Οἱ ὑποδομές μας ἀπὸ τὰ ἀεροδρόμια καὶ τὸ σιδηρόδρομο, μέχρι τὰ λιμάνια καὶ τὶς ἐθνικὲς ὁδοὺς πωλοῦνται μὲ τίμημα ποὺ θυμίζει Ναζιστικὴ κατοχὴ καὶ μαυραγορίτες καὶ τὸ ὑπεύθυνο καὶ ἔνοχο δῆθεν πολιτικὸ σύστημα πανηγυρίζει!

Ἡ πατρίδα μᾶς βουλιάζει καὶ αὐτοὶ πίνουν κρασὶ καὶ παίζουν πιάνο στὸ Μαξίμου, θυμίζοντας τὴν ὀρχήστρα τοῦ Τιτανικοῦ λίγο πρὶν τὴν καταστροφή.

Ὁ φασισμὸς τῆς γειτονικῆς Τουρκίας θυμίζει τὸ Ναζισμὸ τοῦ Χίτλερ πρὶν τὸ Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καὶ ἐδῶ οἱ ἀδιάφοροι, ἄσχετοι καὶ ἀμαθεῖς πολιτικοί, ὑπουργοί, καθηγητές, ἀναλυτές, σύμβουλοι καὶ ἄλλοι φαιδροί, μιλοῦν γιὰ φιλία καὶ συνεργασία. 

Ὁ ἐπίγονος τοῦ φασίστα καὶ σφαγέα Κεμὰλ κατέχει τὴν Κύπρο, ἀπειλεῖ στὴ Θράκη καὶ τὸ Αἰγαῖο καὶ ἐδῶ ἡ παρακμὴ ἔχει φτάσει στὰ ἔσχατα, μὲ τοὺς θαυμαστές τοῦ Κεμαλικοῦ φασισμοῦ νὰ πολλαπλασιάζονται, τοὺς ἀρνητὲς τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων νὰ αὐξάνονται, τοὺς προπαγανδιστὲς Γκέμπελς καὶ Γεωργαλάδες νὰ βιάζουν τὸ ἑλληνικὸ σῶμα καὶ τὶς θλιβερὲς φιγοῦρες ποὺ ὑποδέχονται ὡς ἥρωα τὸν κάθε Τοῦρκο "Καρὰ Σεβντὰ" ποὺ παριστάνει τὸν ἠθοποιό, νὰ παρακαλοῦν γιὰ μία "σέλφι"...

Δὲν ἔχει νόημα νὰ συνεχίσουμε ἄλλο, ἡ κατάσταση εἶναι γνωστὴ καὶ χειροτερεύει συνεχῶς. Ὁ Μενέλαος Λουντέμης γράφει ὄτι «τὰ τελευταῖα τοῦτα χρόνια στὸν τόπο αὐτο ειπώθηκαν τὰ χειρότερα ψέματα τῆς Ἱστορίας. Ειπώθηκαν ψέματα ποὺ ντράπηκαν καὶ τὰ ἴδια, μιὰ καὶ δὲν ντρέπονταν τὰ στόματα ποὺ τὰ 'λεγαν». 

Σὺν Θεῶ, τὰ λόγια τοῦ Τζὸρτζ Ὄργουελ πως «σὲ μία ἐποχὴ παγκόσμιου ψεύδους, τὸ νὰ λὲς τὴν ἀλήθεια εἶναι μία πράξη ἐπαναστατική», μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ διέξοδος ἀπὸ τὴ Σκύλλα καὶ τὴ Χάρυβδη. Από κάπου ἄρχισαν οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἑλληνίδες ὅταν βρισκόταν σὲ ἀνάλογη θέση ἀγωνιζόμενοι καὶ ἀγωνιζόμενες γιὰ τὴν (Επ)Ἀνάσταση, τώρα ἃς εἶναι ἡ ἀλήθεια…..

malkidis

…το βιντεο που πρεπει να δουν ολοι οι ελληνες

Makeleio2012

"Πτήσεις" αυτογνωσίας....

Αισθάνομαι ότι ποτέ δεν θα μπορέσω, να χαρώ μια πτήση με αεροπλάνο. Ομολογώ ότι το φοβάμαι. Και τούτο γιατί ακόμη δεν έχω μάθει να αφήνομαι στην ζωή. Και όταν δεν αφήνεσαι αλλά παλεύεις να σωθείς, στο τέλος πνίγεσαι. 

Ποιος μονάχα επιπλέει στην θάλασσα και δεν βουλιάζει; 

Ο νεκρός. Γιατί δεν αντιστέκεται και δεν παλεύει. Όσο αντιστέκεσαι και επιθυμείς όλα να τα ελέγξεις θα βουλιάζεις στο πανικό, το άγχος, τον φόβο και την θλίψη. Μια κοπέλα στον διπλανό αεροπορικό κάθισμα κοιμόταν, απόλυτα ήσυχη. Ήταν απλά παρόν στην πτήση δίχως σκέψεις και αναλύσεις, κυρίως ήταν απλά ο εαυτό της. 

Όταν θα γίνουμε ο εαυτό μας, τότε κανείς πανικός δεν θα μας πλησιάζει. 

Γιατί τρομάζουμε στο ποσοστό που δεν ζούμε σε σχέση με την αλήθεια μας….

π. λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr