.
Π. Αθανάσιος Μυτιληναίος – το υπ’ αριθμόν 1 αμάρτημα του Ελληνικού λαού
-Η αποδοχή του δυτικού ορθολογιστικού ουμανισμού (το αμάρτημα αρνήσεως της Εκκλησίας).
-Ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας από εγκάθετους επισκόπους (δεν είμεθα σε θέση να σας ποιμάνομε, φροντίστε να σωθείτε μόνοι σας).
-Ο πόλεμος εναντίον των Μοναστηριών.
-Οι ολέθριες εθνικές συνέπειες με την απώλεια εδαφών και αιχμαλωσία του λαού.
-Η δύναμη της μετανοίας και της εν Χριστώ ζωής.
ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ.
Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)
Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 25/04 του 1983.Κἂν ὁλόκληρος δὲ λαὸς ἁμάρτῃ, οὐ νικᾷ τὴν τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίαν. Ἐμοσχοποίησεν ὁ λαὸς, καὶ οὐκ ἀπέστη ὁ Θεὸς τῆς φιλανθρωπίας· ἠρνήσαντο οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν, ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἑαυτὸν οὐκ ἠρνήσατο. Οὗτοι οἱ θεοί σου Ἰσραὴλ, εἰρήκασιν· καὶ πάλιν συνήθως ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ, σωτὴρ αὐτῶν ἐγένετο. Καὶ οὐ μόνος δ’ ὁ λαὸς ἥμαρτε, ἀλλὰ καὶ Ἀαρὼν ὁ ἀρχιερεύς. Μωϋσῆς γάρ ἐστιν ὁ λέγων, Καὶ ἐπ’ Ἀαρὼν ἐγένετο ὀργὴ Κυρίου· καὶ ἐδεήθην, φησὶν, ὑπὲρ αὐτοῦ, καὶ συνεχώρησεν αὐτῷ ὁ Θεός. Εἶτα Μωϋσῆς μὲν αἰτῶν ὑπὲρ ἀρχιερέως ἁμαρτάνοντος, ἐδυσώπει τὸν Κύριον· Ἰησοῦς δὲ ὁ μονογενὴς, αἰτῶν ὑπὲρ ἡμῶν οὐ δυσωπεῖ τὸν Θεόν; Κἀκεῖνον μὲν διὰ τὸ πταισθὲν οὐκ ἐκώλυσεν ἐλθεῖν εἰς ἀρχιερωσύνην· σὲ δὲ ἐξ ἐθνῶν ἐλθόντα, κεκώλυκεν εἰσελθεῖν εἰς τὴν σωτηρίαν; Μετανόησον, ἄνθρωπε, λοιπὸν καὶ αὐτὸς ὁμοίως, καὶ οὐ κεκώλυταί σοι ἡ χάρις.
Ακόμη, λέγει, όχι μόνο άτομα αλλά και λαός ολόκληρος ακόμη αν αμαρτήσει και αυτόν ο Θεός μπορεί να τον συγχωρήσει, διότι δεν νικούν την φιλανθρωπία του Θεού οι αμαρτίες ενός ολοκλήρου λαού. Και έχει το παράδειγμα εδώ της μοσχοποιήσεως του Ισραήλ. Πριν προχωρήσω όμως για να δούμε την μοσχοποίηση του Ισραήλ θα ‘θελα να σας έλεγα το εξής.
Αλήθεια, ο λαός μας αυτή τη στιγμή έχει πολλές αμαρτίες; Βέβαια κάθε λαός έχει αμαρτίες, όχι ως πρόσωπα αλλά ως λαός. Διότι έχει πάρα πολύ σημασία αυτό, το να δούμε όχι τα άτομα αλλά τον λαό σαν σύνολο. Έχει πάρα πολύ σημασία, το ξαναλέγω. Πράξεις τις οποίες δεν κάνουν πρόσωπα αλλά κάνει ο λαός. Αυτή τη στιγμή ο λαός μας έχει φοβερές αμαρτίες. Όταν λέγω ‘αυτή τη στιγμή’ βέβαια, 160 τόσα χρόνια, να εξηγούμεθα, δηλαδή μετά το 1821. Πράγμα που σας το έχω ξανααναφέρει εδώ, θα το ενθυμήστε αλλά δεν πειράζει αν το ξαναπούμε, ότι ο λαός μας άρχισε να αμαρτάνει όσο δεν αμάρτανε τα 400 χρόνια δουλείας εις τους Τούρκους. Ως λαός το ξαναλέγω.
Και ποια ήταν η αμαρτία του λαού μας; Όχι βεβαίως πορνείες και μοιχείες, αυτά αφορούσαν τον κάθε πολίτη, τον κάθε άνθρωπο και τον κάθε Χριστιανό, αλλά το ξεκίνημα της αμαρτίας του λαού μας ήταν το εξής. Όταν εκείνοι που ήσαν στην Ευρώπη, Έλληνες, και είχαν σπουδάσει έξω και δεν είχαν ζήσει τις λαχτάρες του λαού μας αλλά ζούσαν στην ασφάλεια της Ευρώπης και εκεί εσπούδαζαν, αυτοί είχαν προ πολλού χάσει την Ελληνική τους και την Ορθόδοξή τους ταυτότητα. Ναι μεν ίσως να πίστευαν ακόμα στο θέμα Ελλάς αλλά δεν πίστευαν πια στο θέμα Ορθόδοξος Εκκλησία διότι είχαν υποστεί πολλή φθορά έξω στην Ευρώπη. Και η Ελληνική τους ακόμα αγάπη και αυτή είχε ακόμη υποστεί φθορά, μην το ξεχνάμε. Αυτοί οι άνθρωποι όμως θέλησαν, αλλοτριωμένοι από τις λαχτάρες όπως σας είπα του λαού μας και τις περιπέτειές του, θέλησαν όταν η Ελλάς ελευθερώθηκε να ‘ρθουν στην Ελλάδα και να κυβερνήσουν τον λαό μας. Οι άνθρωποι αυτοί όμως είχανε μείνει ήδη ξένοι στα αισθήματα του λαού καιπροσπάθησαν να μεταφέρουν στην Ελλάδα τον Ευρωπαϊκόν δυτικόν ανθρωπισμόν με τον οποίον θα αντικαθιστούσαν την Εκκλησίαν.
Βέβαια το θέμα αυτό δεν ήταν καινούριο πάλι και γι’ αυτούς, διότι η περίπτωσις εισόδου του Ευρωπαϊκού ανθρωπισμού-ουμανισμού ήδη είχε σημειωθεί από τα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Βλέπομε μία κίνηση μετά τον 10ον αιώνα να υπάρχει αυτή η τάσις να εισαχθεί στο Βυζάντιο ο δυτικός ουμανισμός. Εξάλλου τα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου εδοκιμάσθησαν πολλοί από αυτήν την προσπάθεια και πολλοί λαοί του Βυζαντίου είχανε ήδη χωρισθεί, οι μεν εδέχοντο την Ορθόδοξον Πίστη και θέση και συνεπώς από την Ορθόδοξον Πίστη ΑΠΕΡΡΕΕ ο σωστός θα λέγαμε ανθρωπισμός να το πω έτσι, δηλαδή η σωστή χριστιανική ανθρωπολογία, και εκείνοι οι οποίοι εδέχοντο απ’ τη Δύση τα καινούρια εκείνα φρούτα ως ‘φώτα’ που ήρχοντο δήθεν και που φυσικά αυτοί δεν ξεκινούσαν από την Πίστη αλλά από την φιλοσοφία ή από τον ορθολογισμόν.
Σας σημειώνω μόνον έναν σταθμόν σε αυτήν την περίπτωση, τονΝικόλαο Καβάσιλα. Ο Νικόλαος Καβάσιλας, Θεσσαλονικεύς, θεολόγος μεγάλος, πάρα πολύ ηγωνίσθη εναντίον του ήδη εισερχομένου εις την Ανατολή δυτικού ανθρωπισμού και τα έργα του, όπως είναι κάποιες ομιλίες στην Θεοτόκο ή η εν Χριστώ ζωή, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία απάντησις. Μόνο που ένας που θα τα διαβάσει δε ξέρει γιατί τα έγραψε αυτά ο Καβάσιλας. Τα ‘γραψε ακριβώς για να αναχαιτίσει αυτόν τον δυτικόν ανθρωπισμόν. Το υπογραμμίζω αυτό: αυτόν τον δυτικόν ανθρωπισμόν.
Το αποτέλεσμα είναι ότι ήρθε η Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως και ανεκόπη αυτή η διείσδυσις του δυτικού ανθρωπισμού.
Έφυγαν Έλληνες έξω και εκεί εμπολιάστηκαν με αυτόν τον δυτικόν ανθρωπισμόν. Ο λαός μας όμως ακριβώς ένεκα της μακροτάτης αυτής κατοχής των Τούρκων στην Ελλάδα εγλίτωσε από αυτόν τον ορθολογιστικόν ουμανισμόν, τον φιλοσοφικόν ουμανισμόν. Γλίτωσε. Είναι όπως ακριβώς συμβαίνει με τα αρχαία κτίσματα που σώζονται όσο είναι θαμμένα και δεν τα ανακαλύψαμε. Απ’ τη στιγμή που θα κάνουμε ανασκαφή και θα τα βγάλουμε στην επιφάνεια τότε συμβαίνει το εξής: κινδυνεύουν από τους αρχαιοκαπήλους ή από την φθορά. Όσο μένουν θαμμένα είναι προφυλαγμένα. Εξάλλου η αρχαιολογική υπηρεσία το ξέρει αυτό γι’ αυτό και δεν κάνει ανασκαφές αν ξέρει ότι κάπου κάτι έχει να βρει, για να γλιτώσει ακριβώς αυτά τα κτίσματα από τους αρχαιοκαπήλους και τη φθορά, προπαντός από τους αρχαιοκαπήλους.
Όταν ελευθερώθηκε η Πατρίδα μας, και φυσικά την ελευθέρωσαν οι άνθρωποι οι ντόπιοι, οι αγωνισταί οι ντόπιοι,τότε ήρθαν οι απ’ έξω Έλληνες, μορφωμένοι αυτοί πλέον αλλά και μπολιασμένοι με τον δυτικόν ουμανισμόν, για να εκτοπίσουν την Ορθοδοξία και την Εκκλησία μας και να εισαγάγουν αυτόν τον δυτικόν ουμανισμόν. Σημειώσατε ότι αυτό είναι το αμάρτημα. Το φοβερόν αμάρτημα. Το παμέγιστον αμάρτημα. Έγιναν πάρα πολλές προσπάθειες. Σας θυμίζω στο καινούριο πια Κράτος το Ελληνικό τον Φλαμιάτο, σας θυμίζω τον Παπουλάκο. Διαβάσετε αυτές τις μορφές για να αντιληφθείτε τι εγίνετο εδώ στην Ελλάδα. ..
Όπως σας είπα όμως αυτό το αμάρτημα δεν είναι τι άλλο παρά αποστασία, στοιχειοθετεί αποστασίαν από τον Θεόν. Και έβλεπε κανένας όσο περνούσαν οι δεκαετίες, τόσο το πράγμα εγίνετο χειρότερο. Και τι δεν προσέβαλε αυτό το πνεύμα. Προσέβαλε ακόμη και την Θεολογική μας Σχολή Αθηνών, η οποία έβγαλε θεολόγους οι οποίοι εγίνετο μετά επίσκοποι. Σημειώσατε ότι για να γίνει κανείς επίσκοπος έπρεπε να είναι θεολόγος και για να είναι θεολόγος έπρεπε να περάσει από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά περνώντας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών έπαιρνε και τα φρούτα της Δύσεως. Και έτσι η Εκκλησία μας άρχισε να χάνει από τους επισκόπους της σιγά-σιγά το Ορθόδοξό Της φρόνημα, διότι οι διδάσκοντες καθηγηταί πάρα πολλές φορές πλην εξαιρέσεων δεν είχαν Ορθόδοξο φρόνημα. Αυτό βεβαίως επηρέασε πάρα πολύ την εκκλησιαστική ζωή του τόπου μας, αναμφισβήτητα.
Μέχρι, για να μην πολυπραγμονώ, μέχρι που μπήκαμε στην ΕΟΚαυτό το αμάρτημα συνεχίζει, διότι μπαίνοντας στην ΕΟΚ αυτός ο σκοπός υπήρχε: ό,τι απέμεινε από την Ορθόδοξον τοποθέτηση του λαού μας να πεταχτεί έξω. Στην πραγματικότητα λοιπόν εκείνοι που μας κυβέρνησαν στα 160 τόσα χρόνια μέχρι σήμερα -πλην εξαιρέσεων το ξαναλέγω- απέβλεπαν ή λίγο ή πολύ, ή συνειδητά ή ασυνείδητα, ή από πολιτική σκοπιμότητα ή όχι, το θέμα είναι ότι απέβλεψαν όλοι στο να εξωστρακίσουν την Ορθόδοξο Πίστη από τον λαό μας και να εισαγάγουν τον ορθολογιστικόν, δυτικού τύπου ουμανισμόν-ανθρωπισμόν.
Και αυτή τη στιγμή δε στις ημέρες μας το βλέπομε να καλπάζει. Γιατί λέγω στις ημέρας μας να καλπάζει; Διότι απλούστατα η πορεία αυτής της καταστάσεως ακολουθεί όχι αριθμητική καμπύλη αλλά γεωμετρική, εκθετική καμπύλη. Με αυτήν την έννοια. Επόμενον ήτανε στην αρχή ο λαός να έχει μεγάλη αντίσταση, τώρα η αντίστασή του όλο και μικραίνει και μικραίνει, και ερχόμενο αυτό το πνεύμα διαρκώς να επιβληθεί ο λαός πια ή δεν το καταλαβαίνει ή έτσι του αρέσει πια. Αποδέχεται αυτό το ουμανιστικό πνεύμα της Δύσεως και απεμπολεί αυτό που είχε πατρογονικό. Αυτό είναι το μεγάλωμα και το υπ΄ αριθμόν ένα αμάρτημα του λαού μας. Τώρα όλα τ’ άλλα είναι αποτέλεσμα αυτού του πνεύματος. Όλα τ’ άλλα. Για να καταλάβετε δηλαδή τί θα πει αμαρτάνει ένας λαός.
Και λέγει τώρα εδώ ο Άγιος Κύριλλος, είδες, η Χάρις του Θεού μπορεί να σώσει έναν λαό όταν μετανοήσει γιατί έχει αμαρτήσει.Δεν ξέρω βέβαια αν ο λαός μας αυτή τη στιγμή είναι σε θέση να μετανοήσει. Δεν ξέρω. Για την ώρα δεν έδειξε δείγματα να μετανοεί, αντιθέτως μάλιστα κινείται με κάθε προσπάθεια και δύναμη όλο και να τονίσει την αποστασία του από τον Θεό, με κάθε τρόπο. Με κάθε τρόπο.
Αλλά αυτό ξέρετε με τι αντιστοιχεί με τον αρχαίο λαό του Ισραήλ; Το ότι ο λαός του Ισραήλ εμοσχοποίησε, που το αναφέρει εδώ ο Άγιος Κύριλλος. Τί ήτο αυτό; Αγαπητοί μου 40 μέρες ανέβηκε ο Μωυσής πάνω εις το όρος Σινά για να πάρει κατ’ εντολή του Θεού τις Εντολές. Σαράντα ημέρες, όχι παραπάνω. Και επέρασαν οι μέρες και ο λαός άρχισε να ανησυχεί τι απέγινε ο Μωυσής και τότε είπαν, α ο Μωυσής πρέπει να χάθηκε.. Τι; Να χάθηκε; Καλά για σταθείτε. Δεν είδαν το βουνό να είναι πυρίκαυστο χωρίς να είναι ηφαίστειο το Σινά; Δεν είδαν τον γνόφον και τον ζόφον επί της κορυφής; Δεν άκουσαν την φωνή του Θεού σαν σάλπιγγες δυνατές που τους έπιασε φόβος και τρόμος; Τα ξέχασαν; Τα ξέχασαν. Μέσα σε λιγότερο από 40 ημέρες αγαπητοί μου τα ξέχασαν. Μα είναι δυνατόν;
Εμείς άμα διαβάζουμε την ιστορία των Εβραίων λέμε, ‘μα είναι δυνατόν;΄ Α, κάποτε το έλεγα κι εγώ αλλά είναι δυνατόν για τον κάθε λαό. Και εμείς ξεχνάμε έτσι. Έτσι είμεθα επιλήσμονες των θαυμάτων του Θεού και της παρουσίας του Θεού. Αποτέλεσμα. Πιάνουν τον Ααρών και του λένε, θα μας κάνεις ένα μοσχάρι κατά απομίμηση της λατρείας των Αιγυπτίων και θα το λατρεύσουμε. Αυτός θα είναι ο Θεός μας από εδώ και εμπρός. Βρε αμάν -με συγχωρείτε με την γλώσσα που μιλάω έτσι- μα δεν είναι σωστό.. Εκ των υστέρων ο Ααρών όταν είδε τον οργισμένο Μωυσή εδικαιολογήθηκε έτσι, ξέρεις λέγει κύριε την ορμή αυτού του λαού, εζήτησαν να με φονεύσουνε όταν εγώ αρνήθηκα. Εζήτησαν να με φονεύσουνε και προκειμένου να μην με φονεύσουν τους είπα, ε μαζέψτε ότι χρυσά αντικείμενα έχετε, φέρτε τα μου τα εδώ να τα βάλω σε χυτήρα να σας βγάλω το μοσχάρι και να το λατρεύετε. Αυτό έκανα. Έτρεμε ο καημένος ο Ααρών όταν τα έλεγε αυτά εις τον Μωυσέα, τον οργισμένον πολύ δικαιολογημένα Μωυσέα.
Και τότε όταν έκαναν το μοσχάρι αυτό το έστησαν σε εμφανές σημείον του στρατοπέδου των και άρχισαν να γιορτάζουν, να λατρεύουν οργιαστικά, δηλαδή όπως είχανε πάρει από την Αίγυπτο κτλ, που οι λατρείες των ειδώλων ήσαν συνοδευόμενες με όργια, γενετήσια όργια. Και εδώ στην Ελλάδα η λατρεία του Βάκχου, του Διονύσιου, η λατρεία της Αφροδίτης ήτανε θα λέγαμε οργιαστικές λατρείες.
Και τότε κατέβηκε ο Μωυσής, είδε τον λαό να αμαρτάνει. Σε τί; Στη μοσχοποίηση, στην αποστασία. Και τότε αγαπητοί μου επέταξε τις πλάκες χάμω, τις έσπασε και είπε, ένας λαός που με τόσην ευκολία μπορεί να ειδωλολατρεί, δεν είναι άξιος να πάρει θεοχάρακτες πλάκες που είναι γραμμένος εκεί ο νόμος του Θεού. Και τότε έπεσε σφαγή μέσα στο στρατόπεδο και τότε έτρεμε μπροστά στην οργή του Μωυσέως ο Ααρών κτλ. Αλλά ο λαός όμως μετενόησε και όταν μετενόησε ο Θεός συνεχώρησε τον λαό. Είναι κάτι που πραγματικά κάνει πολύ εντύπωση. Εξάλλου ολόκληρη η ιστορία του Ισραήλ δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποστασία, τιμωρία, μετάνοια, δικαίωσις, και πάλι αποστασία, τιμωρία, μετάνοια, δικαίωσις. Αυτούς τους κύκλους όλη τους τη ζωή οι Ισραηλίται έκαναν απέναντι στον Θεό.
Ακούστε αυτή τη φρασούλα: ἠρνήσαντο οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν, ἀλλ’ ὁ Θεὸς ἑαυτὸν οὐκ ἠρνήσατο. Οὗτοι οἱ θεοί σου Ἰσραὴλ, εἰρήκασιν·
Είπαν, αυτοί είναι θεοί σου, όπως το μοσχάρι το χρυσό·
καὶ πάλιν συνήθως ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ, σωτὴρ αὐτῶν ἐγένετο.
και πάλι ο Θεός, ως συνήθως, πάλι εγίνετο ο Θεός τους και ο Σωτήρας τους. Τους τιμωρούσε αλλά πάλι όμως τους συγχωρούσε γιατί μετανοούσε ο λαός. Και όχι μόνο τον λαό συνεχώρησε ο Θεός αλλά και τον αμαρτήσαντα αρχιερέα τον Ααρών. Διότι προσευχήθηκε ο Μωυσής υπέρ του Ααρών και ο Θεός συνεχώρησε τον Ααρών. Βλέπετε λοιπόν ότι ο Θεός συγχωρεί έναν αμαρτήσαντα λαόν;
Αγαπητοί μου κι εμείς όπως και άλλοτε σας έχω πει είμαστε πολύ κοντά στον τυπικό λαό του Ισραήλ ή περίπου είμεθα κι εμείς ένας ‘τυπικός’ λαός επειδή δεχθήκαμε πρώτοι το Ευαγγέλιο, επειδή είμεθα Ορθόδοξοι, επειδή, επειδή, επειδή, συνεθέσαμε την πίστη με την ζωή την εθνική και είμεθα θα λέγαμε ένα πιστό αντίτυπον του λαού του Ισραήλ που είναι ‘τύπος’. Και στο θέμα της τιμωρίας, κι εκεί πρέπει να είμαστε κάπως έτσι. Μην μας τιμωρήσει ο Θεός. Εγώ σας είπα το αμάρτημά μας. Σας το είπα, είδατε ποιο είναι τώρα αυτό. ΑΡΝΟΥΜΕΘΑ ΠΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Βλέπει δε κανείς τα τελευταία χρόνια, συστηματικά -τελευταία χρόνια, πείτε 10, πείτε 20 χρόνια, δεν ξέρω- συστηματικά να υπάρχει αυτή η προσπάθεια να προσβληθεί η Εκκλησία.
ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΑΤΕ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΟΤΙ ΤΥΧΑΙΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Εγώ θα σας έλεγα ότι δεν μπαίνουν παρά σκοπίμως .. ΣΚΟΠΙΜΩΣ. Ευοδώνουν και Πατριάρχες ακόμα αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις για να εξωθήσουν την Εκκλησία του Χριστού, να Την αλώσουν. Ναι, ναι, ούτε καινούρια πράγματα λέω, ούτε πρωτοφανή. Λίγο πολύ θα έχετε διαβάσει και θα ξέρετε.Προωθούν σε μεγάλες θέσεις ιερατικές, ανθρώπους που ξέρουν ότι θα τους επιβάλουν οι σκοτεινές δυνάμεις τη θέλησή τους για να προσβάλουν τελικά την Εκκλησία. Η Μασωνία έχει δουλέψει πάνω στον τομέα αυτόν φοβερά, φοβερά έχει δουλέψει.
Λοιπόν τί λέτε; Όταν από την άλλη μεριά προσπαθούν κάθε εκκλησιαστικό θεσμό να τον προσβάλλουν. Τελευταία αρχίζουν να προσβάλλουν τα Μοναστήρια. Βεβαίως δεν είναι καινούριο αυτό. Η πρώτη προσβολή που έγινε των Μοναστηριών ήταν το1833. Δεν είναι καινούριο πράγμα. Εκεί είχαμε μία δήωση των Μοναστηριών, λεηλάτηση άνευ προηγουμένου. Διώξιμο μοναχών και μοναζουσών άνευ προηγουμένου. Ένα πλήγμα εναντίον των Μοναστηριών μόλις αγαπητοί μου δέκα περίπου χρόνια μετά από την απελευθέρωση της Πατρίδος μας, που συνετέλεσαν τα Μοναστήρια τα μέγιστα υπέρ της ελευθερίας της Πατρίδος μας. Από τότε κατά περιόδους ο αγώνας εναντίον του θεσμού του μοναχισμού είναι αμείλικτος και μάλιστα πολύ τελευταία φαίνεται ότι πια επήραν την απόφαση να κάνουν δουλειά γερή και να τελειώνει η ιστορία, γιατί απλούστατα τα Μοναστήρια .. είναι αντίσταση. Εγώ θα έλεγα και θετική και αρνητική αντίσταση αλλά ας το πάρουμε από την αρνητική αντίσταση, δηλαδή, είναι κυματοθραύσται αυτών των ρευμάτων που έρχονται, απ’ όπου έρχονται. Και σου λέγει, δεν γίνεται, πρέπει να φύγουν από τη μέση, να φύγουν από τη μέση, δεν πρέπει να υπάρχουν τα Μοναστήρια και με κάθε τρόπο τα διαβάλλουν.
Τελευταία ετέθη σε πολλά σχολεία το ερώτημα στα παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου: τί γνώμη έχετε για τα Μοναστήρια; Μας χρειάζονται; Και απήντησαν τα παιδιά εν φωνή, δεν μας χρειάζονται τα Μοναστήρια. Προπαρασκευή ξηλώματος του μοναχικού θεσμού. Και προσπαθούν τώρα για να ρίξουν στάχτη στα μάτια, και ότι εμείς δεν προσβάλλουμε την Εκκλησία, ότι δεν έχει καμμία σχέση ο θεσμός του μοναχισμού με την Εκκλησία. Αν είναι δυνατόν! Μόνο αθεολόγητοι άνθρωποι θα μπορούσαν να πουν ότι δεν έχει σχέση η Εκκλησία με τον μοναχισμόν. Οι ρίζες του μοναχισμού είναι μέσα στην Αγία Γραφή. Εκεί είναι οι ρίζες του μοναχισμού. Αυτός ούτος ο Κύριος 40 ημέρες έζησε εις την έρημον και αυτός ούτος ο μείζων εν γεννητοίς γυναικών Ιωάννης ο Βαπτιστής ήτο από νήπιον εις την έρημον, ασκητής που δεν τον έφτασε ποτέ κανένας στα μέτρα της ασκήσεως και του οποίου χαρακτηριστικά η ιδία η Αγία Γραφή αναφέρει όταν λέγει: φορούσε μόνο ένα τρίχινο ένδυμα, έτρωγε μόνον ακρίδες και μέλι άγριο, φορούσε μια λωρίδα για ζώνη και ήτανε ασκητικότατος. Αυτά ακριβώς που βρίσκουμε στον μοναχισμό. Και θα λέγαμε ότι ο μοναχισμός είναι κάτι ξένο από την Εκκλησίαν; [σ.σ. δυστυχώς τώρα έχουν βρει έναν πιο ύπουλο και αποτελεσματικό τρόπο να υποτάξουν τον μοναχισμό, τον αλλοιώνουν εκ των έσω, αλλοιώνουν αυτά ακριβώς τα ασκητικά του χαρακτηριστικά με ευρωπαϊκά κονδύλια].
Αυτά όλα είναι η προσβολή κατά της Εκκλησίας, των τελευταίων οχυρών θα λέγαμε της Εκκλησίας, ακριβώς για να επικρατήσει αυτός ο δυτικού τύπου, σας είπα, ορθολογιστικός ουμανισμός. Δεν είναι καινούρια αυτά που σας λέγω ούτε άγνωστα. Δεκαετίες πίσω δουλέψαν άνθρωποι για να γίνουν αυτά και γίνονται και τελεσιουργούνται. Εγώ σας καλώ σε μία επαγρύπνηση.
Μάλιστα συμπτωματικά, τώρα το θυμήθηκα παρότι θα σας το έλεγα την ώρα των αποριών, ακούστε τώρα να ιδείτε και θα πάρετε μία εικόνα. Λυπούμαι που θα το πω αλλά τί να κάνουμε; Η ‘Απογευματινή’, 13 Απριλίου του ’83, δημοσίευσε το εξής: «Με εγκύκλιό του ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Δαμασκηνός που έστειλε στις Εκκλησίες της περιφερείας του, γνωστοποιεί ότι με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας αποκαταστάθηκε εκκλησιαστικώς η Αθανασία Σάμαρη (Αγία Αθανασία Κρικέτου) και γίνεται δεκτή όπως κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός στα Μυστήρια της Εκκλησίας.» Τι θα λέγατε για αυτό; Τι θα λέγατε για αυτό! Όταν αυτή είναι μια δαιμονισμένη γυναίκα και λοιπά .. να μην λέω πιο πολλά. Και γίνεται εγκύκλιος και την αποκαθιστά.
Δεν έχω παρά να σας πω τούτο: είναι τα αποτελέσματα των όσων σας είπα. Προσέβαλαν την Εκκλησία εκ των έσω. Έβαλαν ανθρώπους κατά καιρούς να διοικούν την Εκκλησία που δεν είχαν καμμία σχέση με την Εκκλησία. Εδώ είναι το μέγα δυστύχημα και σαν συμπέρασμα εγώ θα σας έλεγα το εξής αγαπητοί μου: Αυτήν την στιγμή ο λαός ας φροντίσει να ποιμάνει τον εαυτόν του γιατί εμείς δεν είμεθα σε θέση να σας ποιμάνομε. Λυπούμαι που το λέγω. Φροντίστε να σωθείτε. ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΝΑ ΣΩΘΕΙΤΕ.
Όλα είναι καρποί αυτού του μεγάλου αμαρτήματος. Πόσο το τόνισα. Ας μετανοήσουμε λοιπόν. Όπως μετανόησε και ο παλιός Ισραήλ ας μετανοήσουμε για να μην έρθει πραγματικά η καταστροφή. Και ο Θεός απειλούσε, να σας πω μία από τις απειλές, με πολλά πράγματα απειλούσε ο Θεός αλλά δύο ήταν οι κυριότερες:Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΙΣ ΤΩΝ ΕΔΑΦΙΚΩΝ ΟΡΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ.Μάλιστα το θέμα της αιχμαλωσίας και ο Μωυσής το προφήτευσε και μάλιστα είπε ότι από Βορρά θα σας αιχμαλωτίσουν. Και ήρθαν οι Νινευΐται πρώτα, οι Ασσύριοι, και αιχμαλώτισαν το Βόρειον Βασίλειον και μετά ήρθαν οι Βαβυλώνιοι, ο Ναβουχοδονόσωρ, και αιχμαλώτισε το Νότιον Βασίλειον. Αλλά και τα όρια άρχισαν να σμικρύνονται. Τα μεγαλύτερα όρια που ποτέ είχε ο Ισραήλ ήταν στην εποχή του Δαυίδ και του Σολομώντος. Ήταν η ‘χρυσή εποχή’ του Ισραήλ αλλά ο Σολομών ημάρτησε και του λέγει ο Θεός, δεν θα τιμωρήσω εσένα για χάρη του πατέρα σου, θα τιμωρήσω όμως οπωσδήποτε τους απογόνους σου. Ο γιος του έχασε τον Βορρά, τη Σαμάρεια, και έγινε άλλο Βασίλειο. Χώρισε ο λαός σε δυο Βασίλεια και από εκεί οι ποικίλες σμικρύνσεις.
Λοιπόν. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΜΙΚΡΥΝΕΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΝΑ ΧΑΣΟΜΕ ΚΑΙ ΕΔΑΦΗ. Και αυτό, να βάλει ο Θεός το χέρι Του ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ. Να το ξέρετε αυτό το πράγμα γιατί υπάρχει το ιστορικό προηγούμενο και ερμηνευτικά στην Αγία Γραφή είναι κατατεθειμένο. Διότι δεν κάνομε ερμηνεία φιλοσοφική της ιστορίας αλλά έχομε αποκάλυψη της ερμηνείας της ιστορίας. Διότι εκεί εξηγεί ο Θεός, θα σας μικρύνω τα όρια επειδή επαναστατείτε εναντίον μου. Και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα φιλοσοφικής κριτικής, φιλοσοφικής ερεύνης, φιλοσοφικής σκέψεως, το γιατί και πως και το τι. Όχι, αλλά το αποκαλύπτει ο Θεός αυτό. Συνεπώς ας το προσέξουμε. Και τότε που μικρύναμε και η Κωνσταντινούπολις έμεινε μόνο μία πόλις, εκείνη η παλιά μεγάλη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ήταν αυτός ο λόγος.
Αν μου πείτε ότι οι Αυτοκρατορίες και οι λαοί κάποια στιγμή μεγαλώνουν πολύ και μετά αρχίζουν και μικραίνουν και κάποτε χάνονται, αυτό είναι ένας ιστορικός νόμος.. Δεν υπάρχουν ιστορικοί νόμοι. Αν θα θέλαμε να δούμε την ιστορία βεβαίως φιλοσοφικά θα βγάζαμε αυτούς τους ιστορικούς νόμους. ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ και οποιοσδήποτε λαός, ή Χριστιανικός ή μη Χριστιανικός, στέκεται σωστά ή όχι σωστά, ο Θεός μεγαλώνει ή μικραίνει. Δεν μου λέτε παρακαλώ, τί είπε ο Θεός για τους Βαβυλωνίους; Θα τους εξαφανίσω από τον χάρτη και απ’ την ιστορία. Εξαφανίστηκαν. Τί είπε ο Θεός; Είπε ο Θεός ότι τους Βαβυλωνίους θα τους τιμωρήσουν οι Πέρσαι και τους Πέρσας θα τους τιμωρήσουν οι Έλληνες, και αυτά ειπώθηκαν, πριν γίνουν, στις περίφημες εκείνες προφητείες του Δανιήλ που προφητεύει και για τους Έλληνες. Αλλά και οι Έλληνες λέει θα τιμωρηθούν. Ήρθαν οι Ρωμαίοι διότι ναι ήσαν ειδωλολάτρες οι Έλληνες.. μπορούσαν να λατρεύουν την Αθηνά, ήθελαν και την Αρτέμιδα -ειδωλολάτρες το ξαναλέγω. Αλλά εσείς υπερβήκατε και την φύση την ίδια. Όταν λατρεύετε την Αφροδίτη και τον Βάκχο και μετέχετε σε παραφύσιν αμαρτήματα ω Έλληνες, παραφύσιν αμαρτήματα, ω Έλληνες!, τότε θα σας τιμωρήσει ο Θεός γιατί πια εδώ υπερβήκατε τον γραπτόν νόμον της συνειδήσεως. Παραβήκατε αυτήν την ίδια την φύσιν. Γι’ αυτό τιμωρούσε ο Θεός. Ο Θεός λοιπόν τιμωρεί τους λαούς και δεν υπάρχουν ιστορικοί νόμοι που κρίνουν τα πράγματα. Όχι δεν υπάρχουν ιστορικοί νόμοι. Ο Θεός κυβερνά τους λαούς, αναδεικνύει ή τιμωρεί.
Μετανόησον, ἄνθρωπε, λοιπὸν καὶ αὐτὸς ὁμοίως, καὶ οὐ κεκώλυταί σοι ἡ χάρις.
Μετανόησε λοιπόν άνθρωπε κι εσύ και δεν θα σε εμποδίσει η Χάρις του Θεού.
Ἀνεπίληπτόν σου παράστησον εἰς τὸ ἑξῆς τὸν τρόπον·
Αλήθεια, τώρα που ακούσατε αυτά που σας είπα, και δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που τα είπα αυτά, πες τε μου πως αισθάνεσθε; Μέσα σας αγανακτείτε, πονάτε. Ε, ακούστε να σας πω. Ακούστε να σας πω. Αν είμεθα εδώ κάποιοι άνθρωποι, ένας κάποιος αριθμός, όχι μικρός και μάλιστα άνδρες και νέοι οι πιο πολλοί άνθρωποι, ακούστε κάτι: ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ. Μα θα μου πείτε, προηγουμένως σας είπα ότι εδώ δεν αμαρτάνουν πρόσωπα αλλά ένας λαός. Μάλιστα. Αλλά και στα Σόδομα ένας λαός είχε αμαρτήσει αλλά ο Θεός τελικά δέχεται αν παρέμεναν 10 άνθρωποι καθαροί να μην καταστρέψει ένα ολόκληρο λαό. Έτσι, και αυτό κατατεθειμένο στην Αγία Γραφή είναι. Έχομε την Αποκάλυψη, έχομε την βεβαιότητα της Αποκαλύψεως. Δεν είναι κατ’ επίνοιαν το συμπέρασμα αλλά είναι κατά αποκάλυψιν, που σημαίνει, αν σε κάθε πόλη Ελληνική και σε κάθε χωριό Ελληνικό υπάρχουν μερικοί άνθρωποι οι οποίοι ζουν την ζωή της μετανοίας και οδύρονται για την κατάσταση που υπάρχει, της αποχριστιανοποιήσεως του λαού μας -γιατί πια, τι είπα τώρα, καταρχάς είπα για την Ορθοδοξία, όχι μόνο πάμε να χάσουμε την Ορθοδοξία μας αλλά και την Χριστιανική μας ιδιότητα– τότε ο Θεός ίσως συγχωρήσει τον λαό μας, ανεχθεί τον λαό μας και δεν μας τιμωρήσει ένεκα αυτών των ανθρώπων οι οποίοι θα έχουνε μετανοήσει.
Άρα έχουμε καθήκον αν αγαπάμε τον λαό μας, αν αγαπάμε την Πατρίδα μας, εμείς να μην αμαρτάνομε και να είμεθα εν μετανοία. Αν με ερωτήσετε ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΟΥ, ΘΑ ΣΑΣ ΕΛΕΓΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ: ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ.
Δεν υπερηφανεύομαι αλλά δοξάζω τον Θεό, ο Θεός με βοήθησε, αυτή τη θέση που σας λέγω αυτή την στιγμή την είχα όταν ήμουν στρατιώτης. Την ίδια θέση. Ούτε αφήρεσα ούτε πρόσθεσα τίποτα σε αυτά που σας λέγω. Και τότε το έλεγα σε συναδέλφους, ότι ο καλύτερος, ο υψηλότερος έχων την φιλοπατρία μέσα του είναι ο Χριστιανός. Αυτός που ζει αληθινή Χριστιανική ζωή, αυτός που ζει εν παρθενία ακόμη εάν θέλετε, όχι αυτοί που τρέχουν και κυνηγάνε τις γυναίκες.. Αυτοί δεν αγαπάνε την Πατρίδα τους γιατί αυτοί είναι παράγοντες καταστροφής της Πατρίδος των, θετικώς και αρνητικώς. Όχι μόνο από πλευράς τιμωρίας του Θεού που παραβαίνουν τις εντολές Του, αλλά και από την πλευρά ακόμη ότι οι ίδιοι ως μέλη μια Πατρίδος γίνονται ανίκανοι να κρατήσουν την Πατρίδα τους όρθια. Είναι σάπιοι άνθρωποι, ούτε να δουλέψουνε δεν μπορούνε. Συνεπώς, βλέπετε ποιος είναι ο αληθινά φιλόπατρις και ποιος αληθινά αγαπάει την Πατρίδα του; Εκείνος που ζει όπως ο Θεός θέλει και ακόμη φροντίζει με κάθε τρόπο να μην αμαρτάνει και να είναι εν μετανοία.
Ας μετανοούμε λοιπόν αγαπητοί μου και να είστε σίγουροι, αν ο Θεός κρίνει δεν θα τιμωρήσει την Πατρίδα μας αν δει την μετάνοια έστω αυτών των λίγων πιστών ανθρώπων.
Πηγή Κατηχήσεις Αγίου Κυρίλλου. Ομιλία αριθμός 17 που έγινε στις 25/04/1983.
Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ [από 20:45 έως τέλος]
Γιατί ο π. Ανδρέας δεν ασχολείται με το μείζον θέμα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού;
katanixis.gr: Για το τάλαντο του λόγου και την απήχηση των ομιλιών του πατρός Ανδρέα Κονάνου, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Η γλυκύτητα και η παρηγοριά που σκορπίζει απλόχερα, τον καθιστούν “αγαπημένο” στις καρδιές των ακροατών του.
Η απορία μας είναι ειλικρινής και η αγωνία μας πηγαία.
Γιατί ο π. Ανδρέας δεν ασχολείται με το μείζον θέμα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού; Ένας “Σουπερ Σταρ” της Ορθοδοξίας γιατί δεν παίρνει θέση για τον κίνδυνο, που απειλεί
τώρα την Ορθόδοξη Εκκλησία;
Πιστεύει άραγε πως ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση;
Πιστεύει πως η φερόμενη ως η “Αγία και Μεγάλη Σύνοδος του Κολυμπαρίου της Κρήτης” είναι ψευδοσύνοδος και επιχειρείται η βίαιη Συνοδική νομιμοποίηση της παναιρέσεως στην Ορθόδοξη διδασκαλία;
Αυτές τις ερωτήσεις να τις αποφύγετε !!
Θα σας χαρακτηρίσουν εκτός θέματος, φονταμενταλιστές και ακραίους παλαιοημερολογίτες, σχισματικούς ή φασίστες μέχρι ομοφοβικούς και χρυσαυγίτες.
Είναι πολλοί πνευματικοί πατέρες που θα μπορούσαν να ξεσηκώσουν τις συνειδήσεις των πιστών, να αγγίξουν τις καρδιές τους και να αρθρώσουν λόγο πατερικό και Ορθόδοξο, όχι μεταπατερικό και αιρετικό. Κυρίως όχι νανουρίσματα! Γιατί τελικά δεν είναι ένας αλλά πολλοί οι “Κονάνοι” που μας λένε νάνι-νάνι.
Η εκδήλωση έχει θέμα «Μη φοβάσαι να χαρείς» και πραγματοποιείται στο πλαίσιο των κοινωνικών και ανθρωπιστικών δράσεων του δήμου. Μια ξεχωριστή εκδήλωση διαλόγου με ομιλητή τον Πανοσιολογιώτατο, Αρχιμανδρίτη, Πατέρα, Ανδρέα Κονάνο διοργανώνει ο δήμος Πυλαίας – Χορτιάτη τη Δευτέρα 20 Νοεμβρίου στις 19.00, στο δημαρχείο Πανοράματος, στο Αμφιθέατρο «Σταύρος Κουγιουμτζής».
Η εκδήλωση που έχει θέμα «Μη φοβάσαι να χαρείς» πραγματοποιείται στο πλαίσιο των κοινωνικών και ανθρωπιστικών δράσεων του δήμου Πυλαίας – Χορτιάτη και έχει ελεύθερη είσοδο για το κοινό και αναμένεται να συγκεντρώσει εκατοντάδες πιστούς, καθώς ο Πατέρας Ανδρέας Κονάνος θεωρείται ιδιαίτερα χαρισματικός και εμπνευσμένος ομιλητής. Μετά από την ομιλία του ο Πατέρας Κονάνος θα ανοίξει ζωντανό διάλογο με το κοινό και θα απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά και στις απορίες, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς των θεατών. Να σημειωθεί ότι ο Πανοσιολογιώτατος, Αρχιμανδρίτης, Πατέρας, Ανδρέας Κονάνος γεννήθηκε στο Μόναχο το 1970 όπου έζησε μέχρι το 1977 και στη συνέχεια οι γονείς του μετακόμισαν στην Αθήνα. Εκεί τελείωσε το κλασικό λύκειο και ακολούθως σπούδασε στη Θεολογική σχολή. Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τον χειροτόνησε διάκονο το 1999 και το 2000 Πρεσβύτερο και Αρχιμανδρίτη. Ανέλαβε στην ενορία του φοιτητικές συναντήσεις, αγρυπνίες, ομιλίες, καθώς και διαλέξεις σε σχολές γονέων και πνευματικά κέντρα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Από το 2006 ως το 2013 μιλούσε στην εκπομπή "Αθέατα Περάσματα" στον ραδιοφωνικό σταθμό "Πειραϊκή Εκκλησία". Αυτό έγινε αφορμή να δεχτεί προσκλήσεις για ομιλίες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αμερικής. Η επαφή του με τα Ιεροσόλυμα, το Άγιον Όρος και με γέροντες μοναχούς εντός κι εκτός αυτού, αποτελούν πηγή δύναμης στη ζωή του.
Τα κάμνετε αυτά; Αν όχι, νοερά προσευχή γιόκ! ~ Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης
Ειδικά για τους ανθρώπους που ζουν στον κόσμο ο Γέρων Αρσένιος συμβουλεύει:
«Όταν οι επισκέπτες ενδιαφέρονταν να μάθουν για την νοεράν προσευχήν, ερωτούσε:
- Έχετε πνευματικόν;
Είσαστε εξομολογημένοι;
Προσεύχεσθε;
Εκκλησιάζεστε;
Νηστεύετε Τετάρτην και Παρασκευήν;
Κοινωνάτε τακτικά;
Αν οι επισκέπτες ήσαν έγγαμοι, πρόσθετε:
- Φυλάγετε εγκράτειαν με την γυναίκα σας κατά τις νηστείες, Κυριακές, γιορτές;
Κάμνετε παιδιά, όσα δώσει ο Θεός;
Έχετε αγάπην με εχθρούς και φίλους;
Αν κάμνετε αυτά,
τότε να μιλήσουμε για την νοεράν προσευχήν.
Αν όχι, νοερά προσευχή γιόκ.
Να μή χάνουμε και τα λόγια μας».
(Ιωσήφ Μονάχου Διονυσιάτου: «Ο Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης» Β’ Έκδοση, σελ. 91.)
Σε πολλούς από εμάς ίσως φαίνονται δύσκολα τα λόγια αυτά του π. Αρσενίου.
Είναι όμως αληθινά και εγκυρότατα...
Η ευχή μας εξυψώνει και μας ενώνει με τον Χριστό, τον ιατρό των ψυχών και σωμάτων υμών.
Μας βοηθά αποτελεσματικά στο να ξεπεράσουμε όλα τα προβλήματά μας. Μας ενισχύει να αντέχουμε τους πειρασμούς για να κερδίσουμε μέσα από αυτούς την αιώνια σωτηρία μας. Εμποδίζει τον πονηρό να δημιουργεί δυσκολίες στις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας και να διαταράσσει έτσι την γαλήνη της ψυχής μας.
Ασκώντας την νοερά προσευχή και ο ίδιος ο άνθρωπος μένει έκπληκτος από τις αλλαγές που παρατηρεί μέσα του.
Ο φλύαρος γίνεται σιωπηλός και εσωστρεφής, δεν επιθυμεί πιά τις συζητήσεις, έχει μία ιερά ενασχόληση, ο δειλός γίνεται ανδρείος, ο αγχώδης γαλήνιος, ο νωθρός και αμελής βιαστής, και ο απαισιόδοξος αισιόδοξος. Πλημμυρίζει από αγαθούς λογισμούς, βλέπει τους άλλους ανθρώπους καλούς, δικαιολογεί τις πτώσεις τους, γεμίζει από ευσπλαχνία, κατάνυξη και ταπείνωση.
Η νοερά προσευχή είναι ένας λειμώνας όπου σκηνώνει η Χάρις του Θεού, γι’αυτό είναι μακάριοι όσοι ασχολούνται με αυτήν. Ο Όσιος Γέρων Ιωσήφ μας προτρέπει: «όποιος θέλει ας δοκιμάζη αυτό το μέλι και γίνεται μέσα του πηγή χαράς και ευφρόσυνης».
Έχουμε μία ανεκτίμητη πνευματική κληρονομιά, τα συγγράμματα των Αγίων Νηπτικών Πατέρων και τις Επιστολές του τελευταίου Νηπτικού του καιρού μας, Οσίου Ιωσήφ. Ας την αξιοποιήσουμε...
«Σεις δε, εάν αγαπάτε την νοεράν προσευχήν, πενθείτε και κλαίετε ζητώντας τον Ιησούν. Και Αυτός θα αποκαλυφθή ως εν εμπύρω αγάπη, όπου καταφλέγει όλα τα πάθη».
Πρωτ. Γεωργίου Τριανταφύλλου, Ο Άγιος Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Ο Νηπτικός Πατήρ και Διδάσκαλος (Ταπεινή αναφορά στη ζωή και στο έργο του), εκδόσεις Ιερού Ησυχαστηρίου Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Θαψάνων Πάρου.
Οι μακάριοι Γέροντες Αρσένιος (αριστερά), και Ιωσήφ (δεξιά),
οι Σπηλαιώτες και Ησυχαστές, οι για σαράντα χρόνια αχώριστοι συνασκητές.
Ο Άγιος «Παΐσιος αποστρεφόταν τον Καζαντζάκη· δεν ήθελε ούτε να ακούει το όνομά του». Και η "Ορθόδοξη" Ακαδημία Κρήτης στους χορηγούς της ταινίας για τον θεοσοφιστή Καζαντζάκη!
Δείτε στο τέλος για τον Καζαντζάκη, τη σχετική
μελέτη της Δάφνης Βαρβιτσιώτη
Μια νέα ταινία έρχεται στο κινηματογραφικό προσκήνιο τις επόμενες ημέρες. Πρόκειται για την ταινία "Καζαντζάκης" του σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή με την οποία σκιαγραφείται η ζωή του βλάσφημου και θεοσοφιστή συγγραφέα που δυστυχώς αναχώρησε αμετανόητος για την άλλη ζωή.
Το ακόμα μεγαλύτερο ζήτημα είναι ότι στους υποστηρικτές και χορηγούς της εν λόγω ταινίας εμφανίζονται πλην αυτών που στηρίζουν τις εκδηλώσεις των Gay Pride και της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης!
Την στιγμή κατά την οποία ο πιστός λαός αγωνιά για την ανόθευτη διδασκαλία του Μαθήματος των Θρησκευτικών στις νεανικές ψυχές, κάποιοι άλλοι έχουν επιλέξει από επιστημονικές έδρες Θεολογίας να αλλοιώνουν την ορθόδοξη παράδοσή μας και να προβάλουν προσωπικότητες πνευματικά διεστραμμένες.
Για το ζήτημα "Καζαντζάκης" μας έχουν διαφωτίσει με τον διαυγή λόγο τους μεγάλες μορφές της πίστης μας. Γράφει ο σπουδαίος Φώτης Κόντογλου σε επιστολή του:
"Ο Καζαντζάκης υπήρξε πολύ στενός φίλος μου, είνε καλός άνθρωπος, αλλά είνε επιπόλαιος, και αγαπά τους βερμπαλισμούς και τις φωνές. Αντίποδα των όσων πιστεύουμε και αγαπούμε! Έπαιξε με όλα, με βουδισμούς, με νιτσεϊσμούς, με χριστιανισμούς, με ο,τι θέλεις. Τα γραφόμενά του είνε κούφια, κοινοτοπίες κι’ ολοένα γίνονται χειρότερα.
Ο Θεός να τον ελεήσει."
Αλλά και ο βιογράφος του Αγίου Παϊσίου ιερομόναχος Ισαάκ γράφει:
«ο π. Παΐσιος αποστρεφόταν τον Καζαντζάκη, λόγω της αθεΐας και των βλασφημιών του και δεν ήθελε ούτε να βλέπει ούτε να ακούει το όνομά του». Είναι παραδειγματική και διδακτική η συμπεριφορά του Οσίου Παϊσίου, αλλά και η φωτισμένη επιχειρηματολογία του, στην περίπτωση που κατέβηκε ο ίδιος στη Θεσσαλονίκη (1988) και πρωτοστάτησε σε διαδήλωση μπροστά σε αίθουσα κινηματογράφου για να ματαιωθεί, όπως και έγινε, η προβολή της βλάσφημης ταινίας του Σκορτσέζε «Ο τελευταίος πειρασμός», που βασιζόταν στο ομώνυμο έργο του Καζαντζάκη.
Διηγείται σχετικά ο βιογράφος του:
«Πέρα από τις μεμονωμένες αντιδράσεις του ευσεβούς ελληνικού λαού, αποφασίσθηκε από την Εκκλησία συντονισμένη διαμαρτυρία, στις 6-7 Νοεμβρίου (ν.η.) του ιδίου έτους (1988). Ζητήθηκε και η συμμετοχή του Αγίου Όρους. Όμως αρκετοί αντέδρασαν αρνητικά. Δεν θεωρούσαν και τόσο πνευματικό να ασχολούνται με τέτοια θέματα λέγοντας ότι η περιφρόνησή τους προς το έργο γίνεται αιτία να προβληθεί λιγότερο.
Ο Γέροντας είχε τελείως αντίθετη άποψη: “Στην περίοδο της εικονομαχίας”, έλεγε “δέκα Χριστιανοί υπερασπίστηκαν δυναμικά την εικόνα του Χριστού στην Χρυσή Πύλη και μαρτύρησαν γι᾽ αυτήν. Τώρα που βλασφημείται το πρόσωπο του Χριστού δεν πρέπει να αδιαφορούμε. Αν ζούσαμε τότε εμείς οι “διακριτικοί” και “γνωστικοί” θα λέγαμε στους δέκα μάρτυρες: “Έτσι δεν ενεργείτε πνευματικά· περιφρονείστε τον Σπαθάριο που ανεβαίνει να γκρεμίσει την εικόνα, και όταν αλλάξει η κατάσταση, θα βάλουμε στη θέση της άλλη εικόνα, και μάλιστα πιο βυζαντινή. Αυτό είναι το φοβερό! Την πτώση μας, την δειλία, το βόλεμά μας το παρουσιάζομε σαν κάτι ανώτερο!”.
Καζαντζάκης
Η Συμβολή των Ιδεών του στο "Κοινωνικὸ Ολοκαύτωμα"
που συντελείται στην σύγχρονη Ελλάδα
Δάφνης Βαρβιτσιώτη
Στὸ προηγούμενο ἄρθρο μας, μὲ τίτλο «Νίκος Καζαντζάκης. Ἡ Συμβολὴ τῶνἸδεῶν του στὸ “Κοινωνικό Ολοκαύτωμα” ποὺ Συντελεῖται στὴν ΣύγχρονηἙλλάδα», εἴχαμε ἐπικεντρωθεῖ στὰ περιεχόμενα τοῦ προλόγου τοῦ“ταξιδογραφήματός” του, «Ταξιδεύοντας-Αγγλία» (1940), τὸ ὁποῖο προσέφερε, σὲκυριακάτικο φύλλο της, ἐφημερίδα πανελλαδικῆς ἐμβέλειας.
«Φυσική» Ἠθικὴ καὶ Μετάλλαξη: Στὸ ἄρθρο αὐτό, εἴχαμε ἀναλύσει τοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους ἡ μεταφυσικὴ ἀντίληψη τοῦ Καζαντζάκη ὁδηγεῖ τὸνἀνυποψίαστο ἀναγνώστη στὴν ἀποδοχὴ ἑνὸς κόσμου ἱερχαρχημένου βάσει τῆς«φυσικής» ἠθικῆς, ὅπου κυριαρχεῖ ὁ δυνατώτερος καὶ ἐπιζεῖ ὁ πλέον προσαρμοζόμενος, καὶ ὅπου δὲν ὑπεισέρχεται τὸ ἔλεος ἔναντι τῶν ἀδυνάμων, πόσον μᾶλλον θέμα ἐλευθερίας τους (ὅπως συμβαίνει καὶ στὸν σατανισμό, ὅπου, γιὰτοὺς Δυνατούς, «Το “Θέλω” είναι ο Νόμος», ἄρα «οι σκλάβοι πρέπει ναυπηρετούν».
«Να Ενωθοῦμε με τον Θεό»: Στὴν συνέχεια, ἡ ἴδια ἐφημερίδα προσέφερε τὰβιβλία «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» καὶ «Ο Τελευταίος Πειρασμός» ποὺ είχαν, πρό πεντηκονταετίας, προκαλέσει σάλο καὶ τὸν παρ’ ὀλίγο ἀφορισμὸ τοῦ συγγραφέα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία- διαφημίζοντας τηλεοπτικῶς ἕνα ἐξ αὐτῶν ὡς λογοτεχνικὸ ἔργο διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Καζαντζάκης μᾶς παροτρύνει «ναενωθούμε με το Θεό».
Αὐτὸ μᾶς προβλημάτισε ἰδιαίτερα, διότι, ἤδη ἀπὸ τὸ 1940, ὁ Καζαντζάκης χαρακτήριζε ὡς παρωχημένο τὸν Χριστό, καὶ ἐξωθοῦσε τοὺς ἀναγνῶστες του νὰΤὸν ἀντικαταστήσουν μὲ κάποιον ἄλλον θεό, πιὸ σύγχρονο καὶ πιὸ ἀποτελεσματικό: «Γιατί γυρίζετε πίσω; (…) Έκαμε ο Χριστός το χρέος του, έδωκε μιαν απάντηση σεάλλες εποχές, σε άλλα προβλήματα (…) Τώρα άλλαξε το πρόσωπο της αγωνίας, γύρισε ο τροχός».
Ὁ «Μεγάλος Ανθρωποφάγος Κεραυνός»: Ἐξάλλου, ὅταν ὁ Καζαντζάκηςἀναφέρεται στὸν «μεγάλο ανθρωποφάγο κεραυνό που ονομάζουμε “Θεό”»,ὁπωσδήποτε δὲν ἐννοεῖ τὸν Ἐλεήμονα Τριαδικὸ Θεό· Τὸν Ὁποῖον σαφῶςἀπορρίπτει…
Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ καί τά συλλείτουργα τῶν ἡμερῶν μας
Ποιός δέν γνωρίζει τόν θαυματουργό νεοφανέντα Ἅγιο τῆς νήσου Λέσβου, τόν Ἅγιο Ραφαήλ!
Μία πτυχή τοῦ μαρτυρικοῦ του βίου θαρρῶ, πώς σχετίζεται ἐπικαίρως μέ τόν δικό μας βίο καί πιό συγκεκριμμένα σέ ὅ, τι ἀφορᾶ στήν στάση μας ἀπέναντι σέ καταδικασθεῖσες ἤδη αἱρέσεις ἤ σέ κατεγνωσμένες (δηλαδή ἀξιοκατάκριτες) ἀπό σύγχρονους καί παλαιότερους Ἁγίους Πατέρες.
Αὐτή ἡ σημαντικότατη, γνωστή σέ πολλούς, δράση τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ γίνεται μιά ἀπόπειρα νά παρουσιαστεῖ συνοπτικῶς στό κείμενο, πού ἀκολουθεί.
Δεκατρία χρόνια μετά τήν προδοτική ψευτοσύνοδο τῆς Φερράρας, ὁ συνυπογραφείς ἑνωτικός ὅρος ἐφαρμόζεται πλέον καί στήν πράξη: Ἀπεσταλμένοι τοῦ πάπα ἔρχονται στήν Κωνσταντινούπολη καί στίς 12 Δεκεμβρίου 1452 (πέντε μῆνες πρίν ἀπό τήν Ἅλωση) συλλειτουργοῦν μέ τούς δικούς μας μέσα στήν Ἁγιά Σοφιά.
Ἡ ὑβριστική αὐτή ἑνωτική λειτουργία σήμανε καί τό τέλος τῆς χιλιόχρονης Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.
Ἡ προδοσία τῆς Πίστεως, ὅπως μαθαίνουμε ἀπό τά Βιβλία μας τά Ἱερά, ποτέ δέν μένει ἀτιμώρητη. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ σηκώθηκε ἀπό τήν Πόλη καί ἀντ’ αὐτῆς ἐγκαταστάθηκε ἡ χατζάρα τοῦ Τούρκου.
Ἡ προδοσία τῆς Πίστεως, ὅπως μαθαίνουμε ἀπό τά Βιβλία μας τά Ἱερά, ποτέ δέν μένει ἀτιμώρητη. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ σηκώθηκε ἀπό τήν Πόλη καί ἀντ’ αὐτῆς ἐγκαταστάθηκε ἡ χατζάρα τοῦ Τούρκου.
Στήν συγκεκριμμένη, ὅμως, ἀποστασία (συλλείτουργο μέ αἱρετικούς), κάποια παλληκάρια τῆς Πίστεώς μας διαμαρτυρήθηκαν καί ἀντέδρασαν σθεναρά. Ἀνάμεσά τους καί ὁ γνωστός σέ ὅλους μας θαυματουργός Ἁγιος τῆς νήσου Λέσβου, ὁ Ἅγιος Ραφαήλ.
Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ ἦταν διορισμένος ἀπό τόν ἵδιο τόν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο ὡς σύμβουλός του καί πρωτόπαπας.
Στήν κρίσιμη, ὅμως, ὥρα (τήν ὥρα τοῦ προδοτικοῦ συλλείτουργου) δέν ὑπολόγισε οὔτε ἀξιώματα οὕτε φιλίες αὐτοκρατορικές. Κινούμενος στήν ἴδια ἐκκλησιολογική καί πνευματική γραμμή μέ τόν Γεννάδιο, συμβουλεύει τόν αὐτοκράτορα νά σταματήσουν κάθε σχέση μέ τούς παπικούς. Προτείνει στόν βασιλιᾶ νά ἀγωνιστοῦν γιά τήν σωτηρία τῆς Πόλης καταφεύγοντας ὅχι στήν δῆθεν βοήθεια τοῦ ἀντίχριστου Βατικανοῦ, ἀλλά στήν δοκιμασμένη κραταιά προστασία τῆς Παναγιᾶς μας.
Στήν κρίσιμη, ὅμως, ὥρα (τήν ὥρα τοῦ προδοτικοῦ συλλείτουργου) δέν ὑπολόγισε οὔτε ἀξιώματα οὕτε φιλίες αὐτοκρατορικές. Κινούμενος στήν ἴδια ἐκκλησιολογική καί πνευματική γραμμή μέ τόν Γεννάδιο, συμβουλεύει τόν αὐτοκράτορα νά σταματήσουν κάθε σχέση μέ τούς παπικούς. Προτείνει στόν βασιλιᾶ νά ἀγωνιστοῦν γιά τήν σωτηρία τῆς Πόλης καταφεύγοντας ὅχι στήν δῆθεν βοήθεια τοῦ ἀντίχριστου Βατικανοῦ, ἀλλά στήν δοκιμασμένη κραταιά προστασία τῆς Παναγιᾶς μας.
Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ, ἐνῷ ἦταν καλεσμένος ἀπό τόν ἵδιο τόν αὐτοκράτορα, δέν πάτησε τό πόδι του στό προδοτικό συλλείτουργο. Στοιχημένος στήν ἁγιοπατερική μας Παράδοση, ἀρνήθηκε νά συμπροσευχηθεῖ μέ τούς ἑνωτικούς λατινόφρονες καί μέ τούς ἐκπροσώπους τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη, δηλαδή τοῦ πάπα. Ὁ βασιλιᾶς, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, ἐξοργίστηκε μέ τήν σθεναρά Ὀρθόδοξη στάση τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ καί ἔδωσε ἀμέσως διαταγή νά ἐξοριστεῖ. Νά πῶς βρέθηκε ὁ Ἅγιός μας στήν Λέσβο, ὅπου καί ἀργότερα μαρτύρησε: Ἐξορισμένος στό νησί γιά τά ἀνόθευτα Ὀρθόδοξα φρονήματά του καί τήν προσήλωσή του στήν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση.
Στίς ἡμέρες μας, σέ ἀνάλογες περιπτώσεις, τό ἔμπρακτο παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ ἀποδεικνύεται, δυστυχῶς, ὅτι δέν ἔχει πέραση. Σήμερα, οἱ ἴδιοι ἐκκλησιαστικοί ἀξιωματοῦχοι, οἱ ὁποῖοι λένε ὅτι σεμνύνονται τόν Ἅγιο Ραφαήλ, ὅχι μονάχα δέν ἀντιδροῦν στήν συμπροσευχητική παρουσία καρδιναλίων καί παστόρων μέσα σέ Θεία Λειτουργία στό Φανάρι, στό Κολυμπάρι καί ἀλλαχοῦ ἐν Εὐρώπῃ καί Ἀμερικῇ, ἀλλά τοὐναντίον ἐπιχαίρουν καί καυχῶνται γιά τά προδοτικά τους αὐτά ‘’κατορθώματα’’.
Ἀπόδειξη, τά ἀτελείωτα πάρε-δῶσε μέ τήν πανσπερμία τῶν αἱρετικῶν καί τῶν ἀλλοπίστων, ἡ ἐνυπόγραφη ‘’συνοδική’’ ἀναγνώριση τῶν άντιχρίστων ἀποφάσεων τοῦ λεγόμενου παγκοσμίου συμβουλίου ἐκκλησιῶν, τά ἐντατικά μαθήματα ἱερωμένων γιά τήν ἐμπέδωση τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευτοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἡ μετάλλαξη τῶν περισσοτέρων ἀντιαιρετικῶν γραφείων σέ κέντρα συνεργασίας μέ ‘’ἑτεροδόξους ἀδελφούς’’, ἡ μετατροπή Ἱερῶν Μονῶν σέ ἄντρα ‘’μεταπατερικῆς θεολογίας’’ καί διδασκαλεῖα ‘’σύγχρονων φιλοσοφικῶν θεωριῶν’’, καί πάνω ἀπ’ ὅλα τό μένος ὅλων αὐτῶν τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας ἀξιωματούχων ἐναντίον κάθε Ρωμηοῦ ρασοφόρου (παπᾶ ἤ μοναχοῦ), πού δηλώνει ἐλάχιστος μιμητής τοῦ νεοφανοῦς καί θαυματουργοῦ Ἀγίου μας, τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ, τοῦ μαρτυρήσαντος στήν νῆσο Λέσβο.
Ἡ ἀποστασία μας ἀναμφιβόλως ἔχει λάβει τεράστιες διαστάσεις.
Οἱ ὑψηλά ἱστάμενοι, στήν συντριπτική τους πλειονότητα, ὑπηρετοῦν χωρίς συστολή τήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, εἴτε μέ τήν σιωπή τους εἴτε μέ τά ἔργα τους.
Εἶναι παραλογισμός –γιά νά μήν ποῦμε καθαρή ὑποκρισία- ἀπό τήν μιά μεριά νά διδάσκεις, ὅτι ‘’ἑορτή Ἁγίου ἴσον μίμησις Ἀγίου’’ καί ἀπό τήν ἄλλη νά βάζεις στά ἕξι μέτρα κάθε πιστό (παπά ἤ λαϊκό), πού προσπαθεῖ μέ φιλότιμο νά ἐφαρμόσει τήν Χρυσοστομική παρότρυνσή σου.
Εἶναι παραλογισμός –γιά νά μήν ποῦμε καθαρή ὑποκρισία- ἀπό τήν μιά μεριά νά διδάσκεις, ὅτι ‘’ἑορτή Ἁγίου ἴσον μίμησις Ἀγίου’’ καί ἀπό τήν ἄλλη νά βάζεις στά ἕξι μέτρα κάθε πιστό (παπά ἤ λαϊκό), πού προσπαθεῖ μέ φιλότιμο νά ἐφαρμόσει τήν Χρυσοστομική παρότρυνσή σου.
Οἱ πιό κάτω (τίμιοι παπάδες καί εὐλαβεῖς μοναχοί), ζῶντας ὑπό καθεστώς ὁμηρίας καί τρομοκρατίας, σιωποῦν περιμένοντας τάχα εὐνοϊκότερες ἡμέρες γιά νά ἀντιδράσουν.
Ἐνῷ οἱ πιστοί, ὡς ἀνεπίσκοποι πλέον, καταλήγουν στήν ἀδιαφορία ἤ στήν σύγχυση.
Θά βγοῦν ἐπιτέλους μπροστά μερικοί Ἐπίσκοποι, μέ ἔψιλον κεφαλαῖο, γιά νά πιάσουν ὄντως σκοπιά, νά φυλάξουν τό ποίμνιο καί νά κρατήσουν ἀνόθευτη τήν πολυτίμητη Ὀρθοδοξία μας; Ἤ θά συνεχίσουμε τόν ἴδιο ἐκκοσμικευμένο (οἰκουμενιστικό) χαβά, περιγράφοντας τά δεινά τοῦ λαοῦ μας ἁπλῶς καί μόνον ὡς ‘’κρίση’‘ καί ’’ἀκραῖα καιρικά φαινόμενα’’, καί ὅχι ὡς θεομηνία καί Θεία Δίκη γιά τά τεκταινόμενα στόν χῶρο τῆς Πίστεως;
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
Πες μου, για ποιό λόγο κλαις με τόσο πόνο αυτόν που πέθανε;
Πες μου, για ποιό λόγο κλαις με τόσο πόνο αυτόν που πέθανε; Γιατί ήταν κακός; Ε, λοιπόν, όχι μόνο δεν πρέπει να κλαις, αλλά και να ευχαριστείς το Θεό, που σταμάτησε πια η κακία του.
Μήπως, απεναντίας, ήταν καλός; Και στην περίπτωση αυτή πρέπει να χαίρεσαι, γιατί πέθανε «πριν η κακία αλλάξει τη σύνεσή του ή η δολιότητα της αμαρτίας εξαπατήσει την ψυχή του».
Ήταν μήπως νέος; Και γι' αυτό ακόμα ευχαρίστησε το Θεό και δόξασέ Τον, γιατί τον πήρε κοντά Του. Όπως εκείνους που πηγαίνουν για ν' αναλάβουν κάποιο αξίωμα, τους κατευοδώνουμε με χαρά και ικανοποίηση, έτσι πρέπει ν' αποχαιρετάμε κι αυτούς που φεύγουν από τούτη τη ζωή, γιατί πηγαίνουν κοντά στο Θεό, όπου θ' απολαμβάνουν μεγάλη τιμή και ευτυχία...
Δεν λέω, βέβαια, ότι δεν πρέπει να λυπόμαστε για το χωρισμό από τ' αγαπημένα μας πρόσωπα, που πεθαίνουν, αλλά να μη λυπόμαστε περισσότερο απ' όσο πρέπει.
Γιατί θα παρηγορηθούμε αρκετά, αν σκεφτούμε ότι ο άνθρωπος, που χάσαμε, ήταν θνητός, όπως όλοι μας.
Με το ν' αγανακτούμε, δεν δείχνουμε τίποτ' άλλο, παρά πως ζητάμε πράγματα ασυμβίβαστα με την ανθρώπινη φύση. Γεννήθηκες άνθρωπος, επομένως θνητός. Γιατί, λοιπόν, υποφέρεις με κάτι τόσο φυσικό, όπως ο θάνατος; Μήπως λυπάσαι, επειδή, για να ζήσεις, πρέπει να τρως; Μήπως επιδιώκεις να ζήσεις χωρίς τροφή; Τότε γιατί επιδιώκεις να μην πεθάνεις;
Όσο φυσικό είναι το να τρως, άλλο τόσο και το να πεθάνεις. Αφού είσαι θνητός, μη ζητάς να γίνεις αθάνατος" γιατί αυτό το πράγμα καθορίστηκε και νομοθετήθηκε μια μόνο φορά και για πάντα. Ας μη μοιάζουμε στους ληστές, που θέλουν να κάνουν δικά τους όσα ανήκουν σε άλλους.
Έτσι, όταν ο Θεός παίρνει από μας χρήματα ή τιμή ή δόξα, ακόμα και το σώμα ή και την ψυχή, παίρνει αυτά που Του ανήκουν. Και το παιδί σου ακόμη αν πάρει, δεν παίρνει ουσιαστικά το παιδί σου, αλλά το δικό Του πλάσμα.
Αφού, λοιπόν, εμείς δεν ανήκουμε στον εαυτό μας, πώς θα ανήκουν σ' εμάς όσα ανήκουν σ' Εκείνον; Αν η ψυχή σου δεν είναι δική σου, πώς είναι δικά σου τα χρήματά σου; Και αν δεν είναι δικά σου, πώς ξοδεύεις άσκοπα ή άπρεπα αυτά που ανήκουν σε άλλον;
Μη λες, "Τα δικά μου ξοδεύω, από τα δικά μου διασκεδάζω"" γιατί ξοδεύεις και διασκεδάζεις με τα ξένα. Και τα αποκαλώ ξένα, γιατί ο Θεός θεωρεί δικά σου όσα σου έδωσε, για να τα μοιράσεις στους φτωχούς. Τότε μόνο τα ξένα γίνονται δικά σου.
Αν τα ξοδέψεις για τον εαυτό σου, τότε τα δικά σου γίνονται ξένα.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Οικουμενισμός, π.Αρσένιος Μπόκα ο θαυματουργός, Ο Οικουμενισμός οδηγεί στην Κόλαση
"Ὁ Oἰκουμενισμός;
Εἶνε ἡ αἵρεσι ὅλων τῶν αἱρέσεων!
Εἶνε ἡ αἵρεσι ὅλων τῶν αἱρέσεων!
Ἡ πτῶσι τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς ἰδίους της τοὺς ὑπηρέτες, τὰ ὄργανα τῆς Δύσης.
Τὰ ἀποτελέσματά του εἶνε τὰ σάπια συντρίμμια ποὺ πέφτουν, ἀκόμα κι ἂν εἶνε ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ ἢ λαϊκοί...
Ἂς ἐπιστρέψουμε στὴν ἁγία παράδοσι, στὰ δόγματα καὶ στοὺς κανόνες τῶν ἁγίων πατέρων, τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων. Διαφορετικά, θὰ πᾶμε στὴν κόλασι, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἐπισκόπων μας!
Θεὸς φυλάξοι!"
π. Ἀρσένιος Μπόκα ο θαυματουργός (1910 - 1989)
Δόξα σοι Παναγία μου Θεοτόκε!
Επιθανάτια οπτασία: «Δόξα σοι Παναγία μου Θεοτόκε!»
Ζούσε κάποτε στη Βασιλεύουσα μια πλούσια νέα, η Άννα, που έτυχε να αρρωστήσει βαριά και να πλησιάσει στο θάνατο. Όσοι την παράστεκαν, νόμισαν κάποια στιγμή πως πέθανε. Για μια μέρα η μητέρα της και η αδερφή της την έκλαιγαν σαν νεκρή.
Το απόγευμα όμως η Άννα άπλωσε τα χέρια της και φώναξε:
– Δόξα σοι Παναγία μου Θεοτόκε!
Ύστερα σηκώθηκε και ασπάστηκε τους δικούς της. Εκείνοι τότε κάλεσαν τον πνευματικό της. Όταν ήρθε, η Άννα του διηγήθηκε:
– Ένιωθα βουβή και νεκρωμένη, οπότε βλέπω μπροστά μου δύο φοβερούς άνδρες. Μου φάνηκε πως ήταν οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. Είχαν τόση λαμπρότητα, που είναι αδύνατο να την περιγράψω. Με πήραν λοιπόν και με ανέβασαν στον ουρανό. Δεν θα ξεχάσω το πλήθος των αγγέλων, που έψαλλε μεγαλόφωνα: «Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου». Γονάτισα, κι ενώ προσκυνούσα, άκουσα μια φωνή δυνατή να λέει: «Πάρτε την και πηγαίνετε την στα καταχθόνια». Με πήραν αμέσως οι Αρχάγγελοι, με κατέβασαν στον σκοτεινό Άδη και με άφησαν μόνη. Τριγύρω ακουγόταν θρήνος και κλαυθμός. «Αλλοίμονο μου», μονολογούσα. «Τι θα γίνω; Παναγία μου λύτρωσε με απ’ αυτόν τον φοβερό τόπο, κι αν ζήσω, θα μετανοήσω μ’ όλη μου την καρδιά», παρακαλούσα με δάκρυα. «Εδώ ήρθες κι εσύ;», μου έλεγαν οι κολασμένοι. «Ας τηρούσες τους νόμους του Ευαγγελίου, δεν θα είχες κολασθεί».
Πέρασε πολλή ώρα. Ξαφνικά βλέπω πάλι τους Αρχαγγέλους να πλησιάζουν και να μου λένε: «Σήκω επάνω. Η Θεοτόκος σου χαρίζει τη ζωή. Πήγαινε να μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου και να συμφιλιωθείς με τους κουνιάδους σου. Σε δύο μήνες θα έρθουμε να σε παραλάβουμε οριστικά. Φρόντισε λοιπόν να κάνεις καλά έργα, για να σωθείς». Αυτά μου είπαν οι Αρχάγγελοι κι αμέσως βρέθηκα ζωντανή. Πραγματικά, ύστερα από δύο μήνες έφυγε οριστικά η νέα για τον ουρανό με ειλικρινή μετάνοια.
Η Ελλάδα είναι τα πάντα!!!
"Η επιστήμη μας, η τέχνη, η φιλολογία, η φιλοσοφία, η ηθική, η πολιτική, η στρατηγική, η διπλωματία, το ναυτικό και το διεθνές δίκαιο, πάντα ταύτα είναι καταγωγής Ελληνικής... Αιωνίως η πρόοδος θα έγκειται στην ανάπτυξη εκείνων, τα οποία συνέλαβε το Ελληνικό Πνεύμα…"
Renan
Ο Οικουμενισμός, τό μούσι καί τό «μούσι»!
«Τουλάχιστον δὲν φαντάζονται πὼς κ᾿ ἕνα λιοντάρι στὴ φυσική κατάστασή του, ποὺ τὸ στόλισε ὁ Θεὸς μὲ τὴ μεγαλοπρέπεια τῆς χαίτης του, θὰ γίνη σὰν ἕνα ψωρόσκυλο, ἂν τὸ κουρέψουνε;
Περί γενειάδος σήμερα ὁ λόγος, μιᾶς καί ὁ ἑκατοντάχρονος συγχρωτισμός μέ τούς αἱρετικούς Λατίνους καί τά ἤθη τους, ἔχει ἐπηρεάσει καί τήν ἐμφάνιση τῶν κληρικῶν, τῶν ἀνηκόντων στήν Ἐκκλησία. Τό φαινόμενο τοῦ ψαλιδισμοῦ τῶν γενειῶν εἶχε ἀρχίσει
ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες, μέ τό ψαλίδι νά μπαίνει ὅλο και πιό βαθειά, σέ σημεῖο, νά μήν διακρίνεται, ἐάν κάποιος εἶναι ἤ δέν εἶναι κληρικός. Εὐτυχῶς, ὑπάρχει ἀκόμη τό ἁγιασμένο ρᾶσο, πού κάνει τήν(ἐμφανισιακή) διαφορά! Στό τέλος θά ξεχάσουμε ποιό εἶναι ὀρθό καί ποιό ὄχι· θά βλέπουμε κάποιον σεβάσμιο κληρικό μέ μακριά γενειάδα, και θά μᾶς φαίνεται
ἐξωγήινος!
Ὁ μακαριστός Φώτιος Κόντογλου, ἀναφερόμενος στά γένεια τῶν κληρικῶν καί στούς νεωτεριστές, ἔγραψε: «Τουλάχιστον δὲν φαντάζονται πὼς κ᾿ ἕνα λιοντάρι στὴ φυσική του κατάστασή του, ποὺ τὸ στόλισε ὁ Θεὸς μὲ τὴ μεγαλοπρέπεια τῆς χαίτης του, θὰ γίνη σὰν ἕνα ψωρόσκυλο, ἂν τὸ κουρέψουνε; Μήτε ἕνα τόσο πρακτικὸ πρᾶγμα δὲν βάζουνε στὸν νοῦ τους αὐτοὶ οἱ ‘‘πρακτικοὶ’’ κύριοι; Μὰ τέτοια κεφάλια δὲν γεμίζουνε μήτε μὲ χίλια πράγματα ποὺ μπορεῖ νὰ πῆ κανένας ἀπάνω σ᾿ αὐτὸ τὸ θέμα»[1]
Στήν πραγματεία «Κόμη καί γένειον παρά τοῖς Κληρικοῖς» τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Καλλινίκου[2], στήν ὁποία πραγματοποιεῖται ἱστορική ἀναδρομή μέ ἀναφορά στήν κόμη καί στά γένεια τῶν κληρικῶν, ὅπως ἄλλωστε φαίνεται καί ἀπό τόν τίτλο της, ἐπιλογικά ἀναγράφεται τό ἑξῆς συμπέρασμα: «...τό γένειον τῶν σημερινῶν κληρικῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας τυγχάνει σύμφωνον καί πρό τήν ἀνδρικήν φύσιν καί πρός τάς Γραφάς καί πρός τό ἱστορικόν παρελθόν μας...».
«Κατά μίμηση τοῦ Χριστοῦ», γράφει καί ὁ Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος[3], «οἱ ἱερεῖς ἀνά τούς αἰῶνες ἄφηναν τά γένια ὡς σημεῖο ἀφιερώσεως. Γι΄ αὐτό καί ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός κατά τίς περιοδεῖες του παρακινοῦσε τούς ἀκροατές τοῦ κηρύγματός του νά ἀφήνουν τά γένια τους καί τούς μοίραζε κτένες. Οἱ ἱερές εἰκόνες καί οἱ τοιχογραφίες παρουσιάζουν τούς Ἁγίους μέ τό γένειό τους μικρό ἤ μεγάλο, πάντως φυσικό καί ὄχι ξυρισμένους. Ἐντύπωση μᾶς προξενοῦν μερικά μικρά παιδιά, πού ὅταν βλέπουν Ἱερέα μέ τά ρᾶσα του καί τά γένια του κάνουν τόν σταυρό τους καί φωνάζουν στήν Μητέρα ἤ στήν Γιαγιά πού τά χειραγωγεῖ ‘‘ἅγιος-ἅγιος’’. Τά γένια καί τά μαλλιά δέν κάνουν τόν παπᾶ, ὅπως λέγει ὁ λαός, ἀλλά στόν Ἱερέα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου προσδίδουν ἱεροπρέπεια.
...Κάτω ἀπό τήν πίεση τῆς μοντέρνας ἱερατείας πού δυστυχῶς κατακτᾶ συνεχῶς ἔδαφος λόγῳ τῆς ἐκκοσμικεύσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας βίου χάνουμε τήν δύναμη καί τήν αἴγλη τοῦ ἱερατικοῦ μας ἀξιώματος καί εἴμεθα ὡσάν ἐκείνους, διά τούς ὁποίους λέγει στόν Τιμόθεο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: ‘‘ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας τήν δέ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι’’ (Β΄ Τιμοθ. 3,5)...».
Ἄς δοῦμε καί τήν ἄποψη ἑνός σύγχρονου ἁγίου· ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἀπαντᾶ σέ κάποιον ἱερέα:
«Ἐσεῖς θεωρεῖτε, τίμιε πατέρα, λεπτομέρεια την ἔνδυση τῶν ἱερέων, τά γένια καί τά μαλλιά, καί παραξενεύεστε, πού ἡ ὑψηλότερη ἐκκλησιαστική ἐξουσία φροντίζει περί αὐτοῦ. Ἐν τῷ μεταξύ συνεχίζετε νά μιλᾶτε γιά τή σημασία τῆς ἀναμόρφωσης τῆς ἐξωτερικῆς ἐμφάνισης καί συμπεριφορᾶς τῶν ἱερέων. Πῶς ταιριάζει αὐτό; Καί λεπτομέρεια καί σημαντική ἀναμόρφωση; Ὅμως ὁ κάθε φίλος τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά ἀναρωτηθεῖ γιατί οἱ στρατιωτικοί τοῦ γήινου βασιλιᾶ δέν ἐξεγείρονται ἐνάντια στή δική τους στολή, οὔτε οἱ τελωνιακοί, οὔτε οἱ ὑπάλληλοι τῆς ἐφορίας, οὔτε οἱ δασοφύλακες, οὔτε οἱ σιδηροδρομικοί; Ἀλλά φοροῦν ἐκεῖνο πού ἄλλος τούς ὅρισε σάν στολή χωρίς παράπονο, καί συμπεριφέρονται ἔτσι ὅπως διατάχθηκαν. Πῶς οἱ στρατιωτικοί τοῦ Βασιλιᾶ τῶν Οὐρανῶν εἶναι οἱ μόνοι πού ξεσηκώνονται ἐναντίον τῆς στολῆς τους και τῶν κανόνων περί τῆς συμπεριφορᾶς τους; ...Ἐξάλλου, ἐφόσον τό μακρύ γένι καί τά μαλλιά δέν εἶναι βαριά στούς ποιητές, στούς καλλιτέχνες, ἀκόμα καί στούς σοσιαλιστικούς ἀρχηγούς, πῶς μπορεῖ νά εἶναι βαρύ στούς ἱερεῖς τοῦ Χριστοῦ, στούς πνευματικούς καί τούς ποιμένες τοῦ λαοῦ;».
Ὁ ὅσιος Ἱερώνυμοςγράφει εἰρωνικά περί τῶν στολισμένων ἱερέων τῆς ἐποχῆς του:
«Ντρέπομαι νά τό πῶ, ἀλλά ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι λαμβάνουν τό ἱερατικό ἤ διακονικό ἀξίωμα μέ στόχο, νά κάνουν παρέα πιό ἐλεύθερα μέ γυναῖκες. Φροντίζουν ἀποκλειστικά περί τοῦ ἐνδύματός τους, περιποιοῦνται τά μαλλιά τους, φοροῦν πολύτιμα δαχτυλίδια, φυλάγονται ἀπό τή σκόνη, μόλις πού ἀκουμποῦν τό χῶμα μέ τά πόδια τους. Πρέπει νά σκεφθεῖς, ὅτι πρόκειται γιά νεόνυμφους γαμπρούς κα ίὄχι γιά ἱερεῖς!».
...Ἀλλά ὅλα αὐτά εἶναι λεπτομέρεια, θά πεῖτε. Εἶναι λεπτομέρεια, χωρίς ἀμφιβολία. Μπροστά στήν ψυχή καί στόν χαρακτήρα ἑνός χριστιανοῦ τό ροῦχο καί τά γένια καί τά μαλλιά εἶναι ἐντελῶς ἀσήμαντο πράγμα. Ὅμως ἡ ζωή ἀποτελεῖται ἀπό τά σημαντικά καί τά ἀσήμαντα. Καί ἡ πίστη μας εἶναι τόσο ἀριστοκρατικό καί λεπτό πράγμα, ὥστε καί τά ψιλοπράγματα, μποροῦν νά τήν ὠφελοῦν ἤ νά τή ζημιώνουν...»[4]
Γιά ὅποιους ὅμως, ἀκόμη ξενίζει ὁ τίτλος τοῦ παρόντος κειμένου, ἦρθε ἡ ὥρα νά λύσουμε τήν ἀπορία. Οἱ ὀρθόδοξοι Μητροπολῖτες τῆς Δύσης, κυρίως τῆς Εὐρώπης, ἀφήνουν ἕνα μικρό «φράγκικο» μοῦσι στό πηγούνι τους μέ τίς παρειές ξυρισμένες. Τουτέστιν, καί ἔχουν καί δέν ἔχουν γενειάδα, ἤ διαφορετικά, καί ἔχουν γένεια ὅπως οἱ ὀρθόδοξοι, ταυτόχρονα ὅμως εἶναι καί ξυρισμένοι, ὅπως οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες, συνδυάζονταςὅλες τίς παραδόσεις, ὅπως ἀκριβῶς καί Οἰκουμενισμός, ὁ ἀχταρμάς τῶν πίστεων καί τῶν θρησκειῶν!
Γιά τό ἄλλο «μοῦσι», τό ὁποῖο ἀντιπροσωπεύει τό ψεῦδος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ Πατέρα του, δέν νομίζουμε ὅτι χρειάζεται μεγαλύτερη ἀνάλυση…
Πορφυρίτης
[1]Φώτιος Κόντογλου, «Ἀσάλευτο θεμέλιο», Ἐκδόσεις «Ἀκρίτας», 1995, σελ. 24-29.
[2] Ὁ Πρωτ. Κωνσταντῖνος Καλλίνικος γεννήθηκε τό 1870 στά Ἀλάτσατα τῆς Ἐρυθραίαςτῆς Μ. Ἀσίας καί ἐκοιμήθη στό Μάντσεστερ τῆς Ἀγγλίας, ὅπου ὑπηρέτησε ὡς ἐφημέριος τό 1940. Πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Καλλινίκου, «Κόμη καί γένειον παρά τοῖς Κληρικοῖς», Ἐκδόσεις «Μυγδονία» 1999, σελ. 18-44.
[3]Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου,
«Ἡ ἐμφάνιση καί ἡ συμπεριφορά τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου σήμερα», www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/worship/fthiotidos_klirou.pdf
[4] Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δέν φτάνει μόνο ἡ πίστη...», Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ», 2008, σελ. 70-72
«ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ…
ΔΙΑ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ,ΠΟΥ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΟΥΝ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΝ ΕΛΕΥΣΙΝ ΤΟΥ»
( Α’Ιωανν.Δ’3)
-ΝΑΤΟ ΤΟ ΘΗΡΙΟ! « ΧΤΥΠΑ ΤΟ!»
-ΟΧΙ …ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ, ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΥΡΩ-ΓΥΡΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΟΥΜΕ… «ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ»!
- «Ε.Ε.Ι.Ι.»..ΝΑ ΤΟ ..ΘΑ ΜΑΣ ΦΑΕΙ ..ΧΤΥΠΑ ΤΟ, ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ;
-ΟΧΙ,ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΥΡΩ-ΓΥΡΩ.
Καταλάβατε; Δεν το λέμε ευθέως γιατί είναι λίγο …δηλαδή.. πολλή ντροπή.
Αδελφοί μου, όταν το «σπίτι μας» καίγεται, σπεύδουμε να σβήσουμε τη «φωτιά», δεν ασχολούμαστε με το αν «μπάζουν τα κεραμίδια νερό».
Και αφού «σβήσουμε τη φωτιά», τότε βλέπουμε και τα άλλα.
Αλλοίμονο όμως στην περίπτωση της φωτιάς, που αν σπεύσουμε γρήγορα, μικρό κακό θα πάθουμε.
Αν όμως καθυστερήσουμε, δεν θα μείνει τίποτα όρθιο.
Αλλοίμονο και σε αυτούς που βλέπουν την φωτιά και κάθονται μακριά …αδρανείς και αδιάφοροι.
Δύο τινά συμβαίνουν τότε:
Ή το σπίτι δεν το θεωρούν δικό τους, «διότι έφτιαξαν… άλλο σπίτι», οπότε και δεν τους ενδιαφέρει αν καεί, ή φοβούνται να «πλησιάσουν την φωτιά».
Ναι !Αλλά μας έχει πει ότι: «Ος εάν ζητήση την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν, και ος εάν απολέση αυτήν, ζωογονήσει αυτήν».(Λουκ.ΙΖ’33)
Δεν μας ενδιαφέρει, ευλογημένοι, αυτήν τη στιγμή αν οι φακές έχουν ή όχι λάδι, αφού ούτως ή άλλως «θα εξέλθουν στον κοπρώνα».
Όλοι οι Ορθόδοξοι ξέρουμε γιατί νηστεύουμε και να κανονίζουμε τη νηστεία μας καθ’ υπόδειξη των Πνευματικών μας που γνωρίζουν να οικονομούν.
Άλλα πρέπει –πρωτίστως- να μας απασχολούν σήμερα, χωρίς να παραμελούμε και αυτά.
Εσείς, αδελφοί μου και σεβαστοί Πατέρες, που σας υπεραγαπάμε και που τα πόδιά σας καταφιλούμε, πείτε μας σας θερμοπαρακαλούμε: «Έχει ξεσπάσει φωτιά στο σπίτι μας ή όχι;
Αν μας πείτε ότι δεν έχει πάρει φωτιά, τότε δεν μιλάμε για το ίδιο σπίτι. Λυπόμαστε αφάνταστα, γειά σας!! Είστε άκρως επικίνδυνοι. Αν συμφωνείτε πως πράγματι κινδυνεύει το σπίτι μας, τότε, πείτε μας τι κάνετε εσείς για αυτό;
Περιμένετε να γίνει στάχτυ;
Δέχεσθε τις αιρέσεις ως «εκκλησίες» και συμπορεύεσθε με τους αντίχριστους-αιρετικούς «που προπαρασκεύαζουν το έδαφος δια την προσωπικήν έλευσίν του»;
Γιατί βλέπετε και αφήνετε τους δαίμονες όποιοι και αν είναι αυτοί να καταστρέφουν ψυχές οδηγώντας τες στην αίρεση και δεν τους τσακίζετε με την πύρινη ρομφαία του δριμύτατου λόγου και έργου σας, αναφερόμενοι πάντα στην αλήθεια;
Να τι μπορούμε να ανταποδώσουμε ως ελάχιστο στον Σωτήρα μας στη ρητορική ερώτηση «Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω περί πάντων τούτων;» (Αγ. Αναστ. του Σιναίου)
Δεν επιτρέπεται από στόματα αγαπητών αδελφών, που θέλουν να λέγονται Ορθόδοξοι Χριστιανοί, να εκστομίζεται ότι: «Δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν κινδυνεύουμε, αν μας κοινωνήσουν αιρετικοί…..»
Αυτό είναι από το μυαλό σας, ή σας το δίδαξαν… «πνευματικοί»;
Ευλογημένοι, οι αιρετικοί ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΜΟΛΥΝΕΣΘΕ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ, όχι να σας κοινωνήσουν κιόλας!
Ο άγιος Μάρκος προσθέτει:
«Φεύγετε αυτούς, αδελφοί, και την προς αυτούς κοινωνίαν. Οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ου θαυμαστόν. Αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Ου γαρ ουν, ει και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται ως διάκονοι δικαιοσύνης, ων το τέλος έσται κατά τα έργα αυτών… Στήσετε, κρατούντες τας παραδόσεις, ας παρελάβατε, τας τε εγγράφους και αγράφους, ίνα μη τω των αθέσμων πλάνη συναπεχθέντες εκπέσητε του ιδίου στηριγμού».
Σας «κατέβασαν», ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, πολύ χαμηλά μέσα σε δύο χρόνια οι ΠΡΟΒΑΤΟΣΧΗΜΟΙ ΛΥΚΟΙ.
Σας σπρώχνουν στην αίρεση! ΠΡΟΣΕΞΤΕ!! Ανοίξτε τις γραφές! Μάθετε γιατί ετοίμασε ….ΦΡΑΓΓΕΛΙΟΝ.
Εμπιστευτείτε τον Χριστό μας, τους Αγίους μας και τους Ιερούς Κανόνες που ξεκάθαρα ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ-ΑΝΤΙ-χριστους!
Τουλάχιστον «φράξτε το στόμα σας!!» αφού δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι σας οδηγούν στην ΠΑΝ-θρησκεία.
Μην πλανάτε Πιστούς γιατί ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΟΥΣ ΘΑ …ΖΗΤΗΘΟΥΝ ΑΠΟ ΕΣΑΣ!
ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ. Θέλει πολύ μυαλό, αυτό;;
Πονάει ο «καυτήρας»… το ξέρω καλά αυτό.
Όλους σας αγαπώ, σας θεωρώ ευεργέτες μου!! Σας είμαι …ευγνώμων! Το εννοώ!
Υπέσκαπταν και καλλιεργούσαν, όλα όσα αναδεικνύονται και εφαρμόζονται αμέσως μετά την ΨΕΥΔΟ-σύνοδο, που ήταν «υπό την σκέπη του Αγίου Πνεύματος» όπως βλασφημούν οι αναίσχυντοι οι οποίοι «…δεν ήσαν πράγματι από ημάς. Δεν ήσαν ποτέ μέλη γνήσια της Εκκλησίας…
Αλλ’ έφυγαν και εβγήκαν από την Εκκλησίαν, δια να μη μείνουν κρυμμένοι, αλλά δια να φανερωθούν, ότι όλοι τους δεν είναι από ημάς, δεν είναι γνήσιοι Χριστιανοί». (Ιωαν.Α’Β’19)
ΈΣΚΥΨΑΝ δε, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ για να υπογράψουν την ΠΡΟΔΟΣΙΑ!!!... και από την άλλη λένε, πως …… «δεν άλλαξε …ΤΙΠΟΤΑ!»
Δεν καταλαβαίνουν τι τους ….περιμένει!!
ΑΦΥΠΝΙΣΤΕΙΤΕ! ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΕ, ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΛΑΝΟΥΣ,ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ-ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΗΡΥΤΤΟΥΝ «ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ» ΑΙΡΕΣΗ!!
Όταν ο Πατέρας μας βλέπει το ενδιαφέρον μας, συμπληρώνει ό,τι εμείς δεν μπορούμε.
Όταν όμως, βλέπει αδιαφορία, τότε θα μας πάει στο χείλος του γκρεμού, μήπως φοβηθούμε και επανέλθουμε!
ΑΠΟΔΕΙΞΤΕ…ΤΩΡΑ, στην πράξη, την ΑΚΡΙΒΕΙΑ που διδάσκετε με ζήλο στη θεωρία.
Η ΑΝΔΡΕΙΑ (ΑΦΟΒΙΑ) δεν είναι η 3η κατά σειρά ΑΡΕΤΗ;
Η ΙΣΧΥΣ 12η, το ΘΑΡΡΟΣ 94η, η ΤΟΛΜΗ 95η, ο θΕΙΟΣ ΖΗΛΟΣ 96η, και όλες μαζί 238 (κατά τον Όσιο Πέτρο τον Δαμασκηνό);
Η αναξιότητά μου θα πρόσθετε και την καλή «ΚΟΥΖΟΥΛΟΜΑΡΑ» για τον Χριστό μας!!
Η ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ με ό,τι συνεπάγεται, δεν είναι γνώρισμα των Χριστιανών και ΕΝΤΟΛΗ ΚΥΡΙΟΥ προς όλους;
Εάν κανείς δεν έχει αυτές τις αρετές, νομίζει ότι είναι Χριστιανός ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ;
Νομίζει ότι είναι Έλληνας;
Νομίζει ότι είναι υιός «Βασιλέως», καθήμενος μακρόθεν, να βλέπει το Βασίλειο να καίγεται;
Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΩΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΗΡΥΤΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΤΑ ΔΥΟ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ..ΕΝΑ ..ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΝΑ, είτε αρέσει ,είτε δεν αρέσει, διότι έτσι το θέλει και έτσι είπε ο Παντοκράτωρ Θεός «ΕΛΗΛΥΘΕΝ Η ΩΡΑ»!
Το Ευαγγέλιο δεν γράφτηκε μόνο για τους Έλληνες, αλλά για όλον τον κόσμο. Αυτό εξυπακούεται.
Για τους Έλληνες, όμως ΠΡΟΗΡΕΙΚΕ ότι θα το διαδώσουν στα Έθνη, στους ειδωλολάτρες, «και θα ΔΟΞΑΣΘΕΙ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ».
Έτσι θα διαδώσουμε το Ευαγγέλιο στους άθεους, αιρετικούς, αλλόθρησκους και ειδολωλάτρες;
Έτσι θα δοξάσουμε τον υιόν του Θεού, με ΣΙΩΠΗ και ΦΟΒΟ, υποτασσόμενοι σε μια «χούφτα» ΑΝΑΞΙΟΥΣ, σε μια ΦΑΤΡΙΑ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ-ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΩΝ που πρόδωσαν τον Χριστό για τον χρυσό και κηρύττουν ΠΑΝ-θρησκεία;
Μη γένοιτο!
Αυτό έπραξαν οι Άγιοι Μάρτυρες που για μια μόνο λέξη έχυσαν όλο το αίμα τους και ομοίασαν με τον εξαγοράσαντά μας;
Σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι όταν ακούς τους βλάσφημους να λένε «αγιότατον» τον ΑΝΤΙχριστο Πάπα και εμμέσως πλην σαφώς ψεύστη τον Προφήτη, Ισαπόστολο, Εθνομάρτυρα, Ιερομάρτυρα, Πατροκοσμά που τον αποκάλεσε «ΑΝΤΙ-χριστο και αιτία όλων των κακών» και είπε «τον Πάπα να καταράσθε…», αυτόν τον δολο-φόνο των ψυχών και των σωμάτων, τον δημιουργό όλων των αιρέσεων που τον εναγκαλίζονται κάποιοι βδελυκτοί «οις ουκ αφεθήσεται ούτε εν τω νυν αιώνι, ούτε εν τω μέλλοντι».
ΕΝΤΟΛΗ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΠΕ ΤΟΤΕ ΝΑ ΤΑ «ΚΗΡΥΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΡΑΤΣΕΣ» τώρα και αλλού : «Ουδέν ελάλησα εν κρυπτώ».
Και δια του Ησαΐου : «Υψώσατε, μη φοβηθήτε» και δια του Αγίου:«Το να υπηρετούμεν τον Κύριον, είναι καθήκον όλων μας».
Εάν τώρα που είναι πιο «εύκολα» και μπορούμε, αδυνατούμε να αντιδράσουμε και να αντισταθούμε, ομολογώντας έμπρακτα, θα ομολογήσουμε όταν οι μισάνθρωποι μας φέρουν σε αδιέξοδο;
Σκεφτείτε το καλά, φυλάξτε την Ορθή Πίστη και μην παραδίδεται τους Ιερούς Ορθόδοξους Ναούς σε καρδινάλιους.
Προφήτευσε ο Ιερός Χρυσόστομος όταν είπε: «Δεν λογιάζω να ήναι πολλοί από τους ιερομένους, όπου να σώνωνται, αλλά πολλοί περισσότεροι, όπου κολάζονται. Η δε αφορμή είναι, ότι χρειάζεται μεγάλης ψυχής το πράγμα της Ιεροσύνης, και πολλαίς ανάγκαις έχει, όπου τον ευγάνουν από τα ήθη του, και του είναι χρεία να έχη μυρίους οφθαλμούς, να βλέπει πανταχόθεν…» (εκ της ερμηνείας των πράξεων ).
Χρειάζεται μυρίους οφθαλμούς να έχει κάποιος, για να αντιληφθεί ότι οι αναίσχυντοι, προδότες της Πίστης, μας φέρνουν την ΠΑΝ-θΡΗΣΚΕΙΑ του ΑΝΤΙ-χρίστου, προσκολλώμενοι στους μύριους αιρετικούς;
Θα μπορούσατε-αν θέλατε- με τον λόγο σας να σείονταν οι αίθουσες, όταν μιλάγατε στο Ποίμνιο για Χριστό και Ελλάδα. Απλά ΔΕΝ ΜΙΛΑΤΕ και με την ΣΙΩΠΗ ΣΑΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΕ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΑ, και μάλιστα ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ…
ΟΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ.
Σπρώχνετε πολλές φορές «χωρίς να το θέλετε», τους πιστούς στην υποταγή του μαμωνά και του ΑΝΤΙχριστου. Δεν κινδυνεύουν τα «99 στην μάνδρα»…
Αλλοίμονο όμως σε αυτά που έχασαν τον δρόμο τους, αδυνατώντας να «διακρίνουν τα πνεύματα των ομιλούντων …αν είναι από του Θεού».
Αλλοίμονο και «στους αμαθείς προεστώτας, διότι όπου είναι ΑΜΑΘΕΙΣ ΟΙ ΒΟΣΚΟΙ, εκεί μαζώνονται οι ΛΥΚΟΙ και ΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ». Με λεπτομέρεια μας περιγράφουν οι γραφές, τι θα υποστούν όσοι « Τον εκέντησαν δια να χύσουν το Αίμα Του» ( ιερός Χρυσόστομος) ,και όσοι «λόγω της ατολμίας και αβουλίας συνεργούν μετά του Καϊάφα.
Αδελφοί μου ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ….
ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ….ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ, ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ Ν.Τ.Π. που σε λίγο όταν μας βλέπουν να δειλιάζουμε και να αδιαφορούμε, θα μας επιβάλλουν και το σφράγισμα.
Πώς αλλιώς θέλετε να σας τα πουν;
ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ!! ΦΩΝΑΞΤΕ!! ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ «δια των οποίων βλασφημείται η οδός της Αλήθειας».
Ει ο Θεός μεθ’ημών, ουδείς καθ’ημών!
…αλλά και εμείς, να είμαστε με τον Θεό..!
Με εν Χριστώ αγάπη και ενδιαφέρον
Γεώργιος Φλώρος
Όταν θυμόμαστε τις αμαρτίες μας, ο Θεός τις ξεχνάει...
Όταν θυμόμαστε τις αμαρτίες μας, ο Θεός τις ξεχνάει..
Το να αμαρτάνει κανείς είναι ανθρώπινο
Το να επιμένει στην αμαρτία είναι διαβολικό
Το να λυπάται για την αμαρτία είναι χριστιανικό
Το να συγχωρεί κάθε αμαρτία είναι θεϊκό!!!
Πόσοι συγχωρούμε;
Πόσοι κοιτάζουμε τις δικές μας αμαρτίες και όχι των άλλων;
Πόσοι κλαίμε για την δική μας κατάντια;
Πόσοι πέφτουμε στα γόνατα και ζητούμε από τον Θεό να μας ελεήσει;
Πόσοι προσευχόμαστε για τους άλλους;
Πόσοι δακρύζουμε από τον πόνο των άλλων;
Πόσοι κρίνουμε τον εαυτό μας και μόνο;
Πόσοι;
Να γνωρίζουμε κάτι...
Όταν θυμόμαστε τις αμαρτίες μας, ο Θεός τις ξεχνάει.
Όσο ξεχνάμε εμείς όμως τις αμαρτίες μας σκόπιμα και δεν εξομολογουμαστε...
Τότε ο Θεός τις γράφει με χοντρό μαρκαδόρο στο βιβλίο της ζωής μας…
Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό
Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό, γεμίζουν από κάθε καλή έννοια και επειδή επιθυμούν τα ουράνια, καταφρονούν τα βιοτικά.
Αυτοί οι άνθρωποι ούτε αρέσουν στους πολλούς, ούτε και αυτοί αρέσκονται με τους πολλούς. Και γι’ αυτό όχι μόνο τους μισούν αλλά και τους περιγελούν οι πιο πολλοί ανόητοι.
Υπομένουν όσα τους φέρνει η φτώχεια επειδή γνωρίζουν ότι εκείνα που οι πολλοί θεωρούν κακά, σ’ αυτούς είναι καλά. Γιατί εκείνος που στοχάζεται τα επουράνια, πιστεύει στον Θεό γνωρίζοντας ότι όλα είναι έργα της θελήσεώς Του.
Εκείνος όμως που δε τα στοχάζεται, δεν πιστεύει ποτέ ότι ο κόσμος είναι έργο του Θεού και ότι δημιουργήθηκε για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Άγιος Αντώνιος ο Μέγας
ΤΟ «ΑΝΤΙΔΟΤΟ» ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ: ΤΩΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΡΕΑΛΙΤΙ ΟΡΓΙΩΝ!
Η ελληνική τηλεόραση αφού ανέβασε το… πνευματικό επίπεδο των Νεοελλήνων, «πρόβαλλε» την ελληνική παράδοση και «προώθησε» την πολιτιστική κληρονομιά του ελληνισμού, τώρα αυτή η ελληνική τηλεόραση, δηλαδή τα ελληνόφωνα κανάλια που χρεωστάνε εκατομμύρια δανεικά και αγύριστα, προχωρεί ακάθεκτα στην προβολή ρεάλιτι σεξουαλικών οργίων καθώς κάποιοι κατανόησαν ότι μέσα την κρίση η μόνη λύση είναι το αχαλίνωτο και αδέσμευτο σεξ.
Έτσι με δύο ερωτικά reality το κανάλι του ομίλου ΑΝΤ1, το Μακεδονία ΤV, το οποίο αλλάζει όνομα και γίνεται πιο νεανικό, φιλοδοξεί να κερδίσει σημαντικό μέρος της θεαματικότητας.
Το πρώτο θα εκτυλίσσεται σε μία βίλα οργίων στην Μαγιόρκα.
Εκεί οι παίκτες-«νησιώτες» θα πρέπει κατά την παραμονή τους στη βίλα να «το κάνουν» με κάποιον ή κάποια συμπαίκτριά τους.
Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων οι «νησιώτες» έχουν το δικαίωμα να γίνουν ζεύγος με κάποιον άλλον παίκτη και να προσπαθήσουν να κρατήσουν το ταίρι τους γιατί αυτός που θα μείνει αζευγάρωτος αποχωρεί από το παιχνίδι.
Το τηλεοπτικό κοινό ψηφίζει το πιο συμβατό ζευγάρι και αυτό με τις λιγότερες ψήφους απειλείται με αποχώρηση.
Τα δικαιώματα του παιχνιδιού τα κατείχε ο AΝΤ1 εδώ και δύο χρόνια αλλά αποφάσισε πως τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να το υλοποιήσει.
Στο δεύτερο παιχνίδι του έρωτα, γαλλικής προέλευσης, με τον τίτλο «The Game of Love» αφορά τέσσερα ζευγάρια που βάζουν τον έρωτά τους σε δοκιμασία με σκοπό να κερδίσουν το έπαθλο του παιχνιδιού, ένα ποσό που αναμένεται να αγγίξει τα 50.000 ευρώ.
Τα ζευγάρια θα προσποιούνται ότι… δεν είναι δεσμευμένα και θα βρίσκονται σε κοινό χώρο με αδέσμευτους παίκτες («του κουτρούλη»…) βάζοντας σε δοκιμασία την σχέση τους. Βασικά θα είναι κάτι μεταξύ blind date και swinging, με ανταλλαγές συντρόφων!
Προβλέπεται… σκοτωμός από τις δηλώσεις συμμετοχής!
Και εις ανώτερα!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)